ในช่วงกลางคืน กองทัพนักเวทย์ได้ถูกทำลายอย่างสิ้นเชิง หน่วยกริฟฟินก็ถูกหยุดอยู่เช่นกัน กองทัพเสียงเรียกแห่งความตาย เป็นกองทัพเดียวที่เหลืออยู่ และเป็นไปไม่ได้ที่จะเอาชนะพวกเขาด้วยทหารราบใหม่เพียงไม่กี่พันคนและอัศวินมากกว่า 200 คน พวกเขาจะติดพันความตายของตัวเองหากพวกเขาโจมตี กองทัพเสียงเรียกแห่งความตาย อย่างไรก็ตาม ต้องเชื่อฟังคำสั่ง เขาทำได้แค่เสียใจกับชะตากรรมของเขา และความจริงที่ว่ามีผู้บังคับบัญชาเช่นนี้

กองทัพกำลังเข้าใกล้พวกเขา แม้ว่าจะมีเพียงประมาณ 700-800 คนเท่านั้น และความจริงที่ว่าพวกเขาไม่ได้เคลื่อนไหวพร้อม ๆ กัน ทหารยังคงแสดงเจตจำนงการฆ่าที่มีอำนาจเหนือกว่าซึ่งมีเพียงกองทหารชั้นยอดเท่านั้นที่ครอบครอง

“นายท่าน เราควรถอยทัพ” อัศวินพยายามครั้งสุดท้ายที่จะห้ามปรามจอห์น

“ข้าแค่สงสัยว่าเจ้ากลายเป็นอัศวินได้ยังไง!” จอห์นเยาะเย้ยเขาและกล่าวว่า

“ทำตามคำสั่งและเตรียมตัวให้พร้อม…”

“ขอรับ…” เสียงหนึ่งดังออกมาจากท่ามกลางพุ่มไม้ ทำให้กระดูกสันหลังของอัศวินหนาวสั่น

ทหารจาก กองทัพเสียงเรียกแห่งความตาย มาถึงเชิงเขาแล้ว ในช่วงสองสามเดือนที่ผ่านมา พวกเขาไม่ได้พบกับศัตรูที่ทรงพลัง ดังนั้นพวกเขาจึงหย่อนยาน ทหารได้จัดตั้งกองทหารที่ทอดยาวเป็นระยะทางหนึ่งไมล์ และมีรถตู้เรือนจำมากกว่า 40 คันอยู่กับพวกเขา รถตู้ทุกคันเต็มไปด้วยนักโทษ มีทั้งชายและหญิง ทั้งเด็กและผู้ใหญ่ นักโทษทุกคนแต่งกายดี และดูเหมือนพวกเขาจะเป็นราชวงศ์จากจักรวรรดิซานซา

จอห์นหันหลังและส่งสัญญาณให้หนึ่งในนักเวทย์ร่ายเวทย์เบาๆ และปล่อยเวทมนตร์อันแสนหวาน ทหารมากกว่า 500 คนของจักรวรรดิซานซาได้รับผลกระทบจากเวทมนตร์นี้ จอห์นกระโดดขึ้นไปบนม้าศึกแล้วชี้ดาบยาวขึ้นไปบนฟ้า ตะโกนว่า

“สหาย บุกเข้าไป…” เมื่อกล่าวเช่นนี้แล้ว เขาก็ขึ้นนำและพุ่งลงเนิน

ทหารที่ติดตาม จอห์น เป็นคนที่ได้รับผลกระทบจากเวทมนตร์ ความกล้าหาญอาจติดต่อได้ ทหารคนอื่นๆ ลังเลอยู่ครู่หนึ่งและตามหลัง ผู้บัญชาการของพวกเขาอยู่ในแนวหน้า และพวกเขาไม่มีเหตุผลที่จะถอยหนี ยิ่งกว่านั้นพวกเขาจะถูกลงโทษอย่างรุนแรงหากถอยกลับ

ทหารของ กองทัพเสียงเรียกแห่งความตาย พุ่งตัวออกไป

“ไม่นะ พวกเราถูกซุ่มโจมตี! หนี! ทิ้งนักโทษไว้ข้างหลัง! ไปกันเถอะ…” หลังจากเสียงร้อง เหล่าทหารก็วิ่งหนีอย่างสิ้นหวังด้วยความตื่นตระหนก

ในขั้นต้น อัศวินของจอห์น มักจะเฉื่อยอยู่ข้างหลังทหาร แต่หลังจากได้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้น พวกเขาก็ดีใจและเร่งเร้าการต่อสู้ของพวกเขาไปข้างหน้า อย่างไรก็ตาม มันก็สายเกินไปสำหรับพวกเขาที่จะรับชื่อเสียง จอห์นรีบเข้าไปในอาณาเขตที่วุ่นวาย ทหารเหล่านั้นที่ได้รับผลกระทบจากเวทมนตร์ ฮึกเหิม ตามมาอย่างใกล้ชิด

แม่ทัพจาก กองทัพเสียงเรียกแห่งความตาย เร่งเร้าการต่อสู้ของเขาอย่างงุ่มง่าม แต่พวกเขาไม่เคลื่อนไหว จอห์นพุ่งเข้าหานายพลและฟันที่คอของนายพลด้วยดาบยาวของเขา ลำแสงดาบสว่างวาบไปทั่ว และหัวของนายพลก็เหินขึ้นไปบนฟ้า เลือดสาดกระจายไปทั่ว

“บุก…” จอห์นตะโกน

“จู่โจม…” เมื่อทหารของจักรวรรดิซานซาเห็นว่าผู้บัญชาการของพวกเขาได้สังหารแม่ทัพของศัตรู ขวัญกำลังใจของพวกเขาก็เพิ่มขึ้น ทหารสองสามพันคนรีบลงมาจากยอดเขาและเติมหุบเขา

ทหารหลายคนจาก กองทัพเสียงเรียกแห่งความตาย หนีเอาชีวิตรอด พวกเขามากกว่า 30 คนหลงทางในสภาพที่ตื่นตระหนก ไม่รู้ว่าจะหนีไปที่ไหน จอห์นพุ่งไปมาและกวัดแกว่งดาบของเขา เขาเป็นเหมือนเทพเจ้าแห่งสงครามที่อยู่ยงคงกระพัน ทุกครั้งที่เขากวัดแกว่งดาบ จะมีคนถูกฆ่าตาย

ขณะที่เขากำลังแล่นผ่านรถตู้เรือนจำคันหนึ่ง จอห์นก็หยุดกะทันหัน

“นั่นไม่ใช่ ดยุคไรน์ หรือ?” เขาล้มเลิกแผนการที่จะไล่ตามศัตรู และรีบลงจากรถม้าศึกของเขา ด้วยพลังอันยิ่งใหญ่ เขาหักโซ่รอบกรงด้วยดาบของเขา เขาเข้าไปในรถตู้เรือนจำและช่วยชายชราคนหนึ่งออกไป

“ดี …ทำได้ดี” ดยุคไรน์ สูญเสียความหวัง โดยไม่คาดคิดว่าจะได้พบแม่ทัพผู้กล้าหาญเช่นนี้ในจักรวรรดิ ซานซา แม่ทัพคนนี้ท้าทาย กองทัพเสียงเรียกแห่งความตาย อย่างไม่เกรงกลัว นั่นคือการเรียกร้องที่ใกล้ชิดสำหรับ ดยุคไรน์ เขาน้ำตาไหลและไม่สามารถกล่าวอะไรได้

“จู่โจม…” ทหารของจักรวรรดิซานซาพุ่งผ่านรถตู้เรือนจำเพื่อไล่ตามศัตรูที่หลบหนี การเอาชนะสุนัขที่จมน้ำเป็นความรู้สึกที่น่าพอใจสำหรับทหาร มีเพียงทหารบางส่วนเท่านั้นที่จำได้ว่าต้องทุบรถตู้เรือนจำและช่วยชีวิตราชวงศ์ อย่างไรก็ตาม พวกเขาทำได้ช้าเกินไป เมื่อเทียบกับ จอห์น หลังจากกล่าวคำปลอบโยนไม่กี่คำกับ ดยุคไรน์ แล้ว จอห์น ก็รีบไปที่รถตู้เรือนจำอื่นด้วยดาบของเขา ภายในเวลาอันสั้น เขาได้ทำลายโซ่ตรวนของรถตู้เรือนจำมากกว่า 20 คัน และได้ช่วยชีวิตราชวงศ์มากมาย

การต่อสู้จบลงอย่างรวดเร็ว เพราะคนขี้ขลาดใน กองทัพเสียงเรียกแห่งความตาย ไม่มีความกล้าที่จะต่อสู้ พวกเขาหนีออกไปอย่างรวดเร็ว อาจเป็นเพราะขาดการฝึกทหารของจักรวรรดิซานซาเช่นกัน หลังจากไล่ตามศัตรูไปสองสามไมล์ ไม่เพียงแต่พวกเขาจะตามไม่ทันเท่านั้น แต่ยังหมดแรงอีกด้วย โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับทหารที่ได้รับอิทธิพลจากเวทมนตร์ฮึกเหิม หลังจากที่พลังเวทมนตร์สูญเสียผลลัพธ์ไปแล้ว พวกเขาก็หอบอย่างหนัก

เมื่อได้รับอิสรภาพแล้ว ราชวงศ์ก็นั่งอยู่บนพื้นหญ้า หลังจากที่อัดแน่นอยู่ในรถตู้เรือนจำ พวกเขาต้องการพักผ่อน บางคนกำลังสวดอ้อนวอน บางคนน้ำตาไหล บางคนเต็มไปด้วยความกตัญญูและสนทนากับจอห์น จอห์นเป็นเหมือนทวยเทพของพวกเขา

อย่างไรก็ตาม จอห์นยิ้มอย่างนอบน้อมและกล่าวกับพวกเขาอย่างสุภาพ เขาได้สร้างความประทับใจที่ดีให้กับราชวงศ์

หลังจากคลุกเคล้ากันไป จอห์นก็กลับไปที่ ดยุคไรน์ แม้ว่าทุกคนจะเป็นราชวงศ์ แต่ก็มีอันดับที่แตกต่างกันในหมู่พวกเขา ดยุคไรน์ เป็นสหายที่ดีของ เอ็ดเวิร์ดที่แปด แม้ว่าราชวงศ์ทั้งหมดจะรวมตัวกัน แต่พวกเขาก็ยังไม่สำคัญเท่ากับ ดยุคไรน์!

ในเวลานี้ อัศวินที่พยายามจะปรามจอห์นก่อนหน้านี้ ก็ออกมาข้างหน้า เขากล่าวอย่างตื่นเต้นกับจอห์นว่า

“นายท่าน ศัตรูถูกไล่กลับแล้ว เราได้สังหารศัตรูไปแล้วกว่า 30 คน และหนึ่งในนั้นคือแม่ทัพ! เรามีชัยชนะที่ยิ่งใหญ่!”

“เจ้าฆ่าศัตรูไปกี่คนแล้ว” ดยุคไรน์ ไอในขณะที่ถามสิ่งนี้ด้วยน้ำเสียงที่สง่างาม ตอนนี้เขาหายดีแล้ว กลับมาสงบสติอารมณ์ได้อีกครั้ง

“เราได้ฆ่าศัตรูไปแล้วกว่า 30 คน รวมถึง…”

ดยุคไรน์ ยกมือขึ้นและตบหน้าอัศวินอย่างแน่นหนา เขาลดเสียงลงและกล่าวว่า

“เจ้าโง่เหมือนหมู!” เขารู้สึกเสียใจอย่างสุดซึ้ง ทำไม?

เหตุใดจึงไม่มีบุรุษผู้เฉลียวฉลาดภายใต้นายพลผู้กล้าหาญเช่นนี้?

“ท่านดยุค…” จอห์นตกใจ

“มีทหารมากกว่า 5,000 คนที่คอยคุ้มกันเรา แต่เจ้าฆ่าทหารไปเพียง 30 กว่าคน? เจ้าคิดว่านั่นเป็นชัยชนะที่ยิ่งใหญ่หรือ?” ดยุคไรน์ ชี้ไปที่จมูกของอัศวินและกล่าวว่า

“ข้าได้เห็นกระบวนการทั้งหมดด้วยตาของข้าเอง เป็นการต่อสู้ที่ดุเดือดมาก และเจ้าฆ่าคนไปเพียง 30 กว่าคนเท่านั้น? เจ้าโง่ เจ้าเห็นถูกต้องหรือไม่”

จอห์นและอัศวินยืนนิ่งอยู่

5,000 คน?

ใครเห็นผิด?

ดยุคไรน์ โบกมือและกล่าวว่า

“ข้าไม่แก่ ข้าได้เห็นชัดๆ! เราได้สังหารทหารไปแล้วกว่า 3,000 นายในการต่อสู้ครั้งนี้!”

อัศวินเงยหน้าขึ้นและหลังจากนั้นไม่นานก็ดูร่าเริง จอห์นได้ฆ่าคนเหล่านั้นไปแล้วครึ่งหนึ่ง รวมทั้งแม่ทัพด้วย การแบ่งปันเกียรติที่เหลือให้กับทหารคงเป็นเรื่องที่น่าสมเพช นั่นคือถ้าพวกเขาฆ่าคนไปมากกว่า 30 คนเพียงเล็กน้อย อย่างไรก็ตาม หากพวกเขาสังหารทหารไปมากกว่า 3,000 คน สถานการณ์จะค่อนข้างแตกต่างออกไป เขาอาจได้รับการรับรองว่าฆ่าคนมากกว่า 10 คน!

จู่ๆ อัศวินก็ยกมือขึ้นตบตัวเอง เขาตะโกนว่า

“นายท่าน ข้าเป็นคนโง่ ผมตาบอด โปรดยกโทษให้ข้า สถานที่แห่งนี้เต็มไปด้วยศพ มีประมาณ 5,000 คน!”

“ไร้สาระ!” ดยุคไรน์ กล่าวด้วยใบหน้าที่ตรงไปตรงมาว่า

“เจ้าจะรายงานผู้บังคับบัญชาของเจ้าด้วยจำนวนโดยประมาณได้อย่างไร? ไปตรวจใหม่ จำไว้ว่าข้าต้องการตัวเลขที่ชัดเจน!”

"ขอรับ!" อัศวินคำนับอย่างตื่นเต้นที่ ดยุคไรน์ หันหลังกลับและรีบออกไป

ในที่สุดจอห์นก็สามารถสงบสติอารมณ์ได้ เขาเคยอยู่ที่เมืองเพชรมาระยะหนึ่งแล้ว และรู้ว่าราชวงศ์ได้หลอกลวงผู้บังคับบัญชาและผู้ใต้บังคับบัญชาของพวกเขา และพวกเขาได้รับความเสียหาย อย่างไรก็ตามเขาไม่รู้ว่าคุณูปการทางทหารด้วยวิธีนี้สามารถใช้ประโยชน์ได้!

ทันใดนั้น จอห์นสังเกตเห็นแววตาที่โหยหาในดวงตาของ ดยุคไรน์ หลังจากไตร่ตรองเรื่องนี้อยู่ครู่หนึ่ง เขากล่าวเบา ๆ ว่า

“นายท่าน เกียรติที่ยิ่งใหญ่ที่สุดสำหรับท่าน ถ้าท่านไม่ขัดขวางการวางกำลังกองทัพของศัตรูจากภายใน ข้าคงไม่ทำสำเร็จ” เนื่องจาก ดยุคไรน์ ได้ขยายเกียรติของเขา จอห์น จึงต้องให้เกียรติที่ยิ่งใหญ่ที่สุดแก่เขา

“ฮ่าฮ่าฮ่า…” ดยุคไรน์ หัวเราะออกมาดังๆ เขาตบไหล่จอห์นแล้วกล่าวว่า

“หนุ่มน้อย เจ้ามีอนาคตที่ดีรออยู่ข้างหน้า ข้าชอบเจ้า!”

“ข้ารู้สึกเป็นเกียรติที่ได้รับการยอมรับจากท่าน” จอห์นก้มหน้าด้วยความเคารพขณะกล่าว

ดยุคไรน์ จับมือ จอห์น อย่างอบอุ่นยกขึ้น เขาตะโกนว่า

“ใครช่วยเราให้พ้นจากความทุกข์ยาก? ใครให้โอกาสเราได้มีชีวิตอีกครั้ง? วีรบุรุษของเราคือใคร?”

ราชวงศ์หลายคนรู้จักชื่อจอห์นอยู่แล้ว ยิ่งกว่านั้น พวกเขาต้องเคารพ ดยุคไรน์ อย่างเหมาะสม ดังนั้นพวกเขาจึงตะโกนว่า

“จอห์น…จอห์น…” เสียงตะโกนของพวกเขาดังขึ้น

ในท้ายที่สุด ทหารจำนวนมากก็เข้าร่วมในการตะโกนเช่นกัน ถ้าจักรวรรดิมาโฮ เป็นเสือ ถ้าอย่างนั้นจักรวรรดิ ซานซา ก็คงจะเป็นกระต่ายขี้กลัว กระต่ายจะซ่อนตัวอยู่ในโพรงด้วยตัวสั่น ซานซาเฝ้ารอวีรบุรุษที่จะยืนหยัดและควบคุมสถานการณ์

0 0 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด