บทที่ 42: กลัวจนฉี่แตก

บทที่ 42: กลัวจนฉี่แตก

"กวางยักษ์อัพเกรดสกิลจากระดับกลางสู่ระดับสูง ใช้ต้นเสี่ยวซานหัว และสถานที่อยู่ไม่ไกลสามารถหาได้หลังจากข้ามภูเขาสองลูก "

หลี่ซวนมีความสุขมากตราบใดที่เขาสามารถหาเสี่ยวซานหัวได้เขาก็จะสามารถอัพเกรดสกิลยักษ์ของเขาให้สูงขึ้นได้

ในเวลานั้นตราบใดที่เขาใช้สกิลร่างกายของเขาจะใหญ่เหมือนภูเขา

ขนาดดังกล่าวเพียงพอที่จะทําให้อสูรส่วนใหญ่กลัวและแม้แต่อสูรที่ดุร้ายก็จะต้องเสียวสันหลังขนลุกซู่

"ต้องหาอะไรกินก่อนเติมพลังให้เต็มที่ แล้วค่อยออกเดินทางตามหาเสี่ยวซานหัว"

หลังจากหลี่ซวนพูดจบเขาก็ก้าวไปข้างหน้าลากร่างกายที่อ่อนแอของเขาไปข้างหน้าอย่างช้าๆไปเก็บผลไม้เพื่อเติมท้องที่ว่างของเขาก่อน

แพนด้าแดงตัวนี้ไม่ได้กินมานานแล้วและผอมมาก หลี่ซวนกังวลว่าร่างนี้จะใช้งานได้ไม่นาน

"โชคดีที่มีสกิลติดตัวรักษาตัวเอง เขาเริ่มรู้สึกว่าร่างกายกําลังรักษาตัวเอง แต่ก็ยังรู้สึกหิวเกินไป"

หลี่ซวนสัมผัสท้องของเขาและรู้สึกว่าท้องของเขายุบลงไป ประเด็นคือแค่เดินไม่กี่ก้าวก็รู้สึกราวกับว่าเขาได้วิ่งรอบสนามเป็นสิบๆครั้ง

"ไปกินผลไม้ป่าก่อนเพื่อเติมท้อง"

หลี่ซวนเปิดใช้สกิลมุมมองพระเจ้ามองไปรอบๆ และในไม่ช้าทางตะวันออกเฉียงใต้เขาก็เห็นป่าผลไม้

มีผลไม้มากมายในป่านั้น หนึ่งในนั้นคล้ายกับแอปเปิ้ล แต่มันไม่ใช่แอปเปิ้ล ตัวแพนด้าแดงเคยกินมาก่อนและรสชาติก็ค่อนข้างฝาดซึ่งแตกต่างจากรสชาติของแอปเปิ้ลอย่างสิ้นเชิง

แต่หลี่ซวนไม่สนใจเรื่องนั้นประเด็นคือเขาสามารถเติมเต็มท้องที่หิวโซของเขาได้ดังนั้นเขาจึงเปิดปีกลมและบินไปทางนั้นอย่างรวดเร็ว

"ลิงเหล่านี้กินกันเก่งจริงๆ กินกันจนเกือบจะหมดป่า"

หลี่ซวนมองดูลิงที่กระโดดขึ้นลงในป่าเก็บผลไม้ทุกหนทุกแห่ง และเขาเห็นว่ามีต้นไม้เพียงไม่กี่ต้นในป่าที่เหลือผล เขาถึงกับส่ายหัว

แต่โชคดีมีต้นไม้ขนาดใหญ่ที่ปกคลุมไปด้วยผลไม้อย่างหนาแน่น ยังดีที่เขามาทันเวลาสําหรับอาหาร หากมาสายกว่านี้คงไม่เหลืออะไรให้กิน

แต่มีลิงตัวหนึ่งนั่งอยู่เหนือฝูงอย่างเงียบๆ มองลงไปที่ลิงตัวอื่นๆ ลิงตัวนี้ดูแข็งแรงมากขนาดใหญ่เป็นสองเท่าของลิงตัวอื่น ทำให้มันดูน่าเกรงขาม และดูเหมือนว่ามันน่าจะเป็นผู้นําของลิงหรืออะไรซักอย่าง

แต่หลี่ซวนแค่เหลือบมองไปที่มันและไม่ได้สนใจและบินผ่านไป

เจี๊ยก!

ทันใดนั้นลิงตัวใหญ่ก็ส่งเสียงออกมา

เมื่อลิงตัวอื่นที่กำลังเล่นกันอยู่ได้ยิน ก็หันมาดูด้วยความสนใจ

และลิงจ่าฝูงก็ยืนขึ้น มันขยับคอซ้ายขวาสองครั้งที่คอก็ส่งเสียงกระดูกลั่นออกมา แล้วมันก็กําหมัดของมันกระชับร่างกายทั้งหมดราวกับว่าพร้อมที่จะโจมตีได้ตลอดเวลา

ฮู้ฮู้ฮู้ฮู้!

เมื่อลิงตัวอื่นๆเห็นอย่างนี้พวกมันก็กระโดดขึ้นและลงทันทีตบมือเหนือหัวราวกับว่าชื่นชมจ่าฝูง

แต่ในทันใดนั้น!

ออร่ามังกรที่น่าสะพรึงกลัวปรากฏขึ้นกวาดผ่านทุกทิศทางด้วยความเร็วดุจสายฟ้า!

เจี๊ยก เจี๊ยก!

ลิงจ่าฝูงที่ยืนบนต้นไม้เมื่อกี้ ก็ตกใจกลัวจนตกลงมาจากต้นไม้ และมันก็รีบหันไปมองหลี่ซวน ด้วยความหวาดกลัว และมันยังคงก้าวถอยหลังพร้อมตัวสั่นกลัว

กลุ่มลิงที่มุงดูก็ตื่นตระหนกเช่นกัน พวกมันรีบกระโดดไปที่ต้นไม้ที่อยู่ไกลๆทันที และมองไปที่หลี่ซวน อย่างระมัดระวัง เห็นได้ชัดว่าพวกลิงหวาดกลัวหลี่ซวน

แต่หลี่ซวนไม่สนใจพวกลิง แต่ยังคงบินไปที่ต้นไม้แล้วหยิบผลไม้และกินมัน

กร๊อบ กร๊อบ!

หลี่ซวนกัดผลไม้ที่มีรสเปรี้ยวหวาน และค่อยๆเคี้ยวมันช้าๆเพื่อลิ้มรสความอร่อยของมัน

ถึงแม้ผลไม้นี้จะไม่อร่อยเท่าแอปเปิ้ล แต่สําหรับเขา ในขณะนี้มันถือว่าเป็นอาหารอันโอชะที่หายาก

ท้ายที่สุดร่างกายนี้อ่อนแอเกินไป มันดีมากแล้วสําหรับกระเพราะที่ยังสามารถย่อยผลไม้ได้

กร๊อบๆ!

การกินเริ่มเร็วขึ้นเรื่อย เขาทิ้งโหมดนักชิมและเริ่มโหมดการกิน เขาจึงกินผลไม้บนต้นอย่างบ้าคลั่งและกินไปได้มากกว่าครึ่งหนึ่งของต้นใหญ่นี้

ลิงจ่าฝูงที่ดูจากระยะไกลเริ่มเกาหูและแก้มอย่างกระวนกระวายใจ มันต้องการที่จะไปขับไล่หลี่ซวนออกไป

แต่ออร่ามังกรนั้นน่ากลัวมาก แม้ว่าลิงจ่าฝูงจะพยายามเค้นความกล้าหาญสองเท่าหรืองสามเท่า แต่ก็ยังไม่กล้าที่ไปไล่หลี่ซวน มันทำได้แค่มองอยู่ไกลๆและกรีดร้องเบาๆเป็นครั้งครว

สิบนาทีต่อมา

"สะอึก!"

หลี่ซวนที่อิ่มจนแน่นท้องแค่เหลือบมองลิงจ่าฝูง และไม่สนใจมัน เปิดปีกลมและบินไป

เขาจะไปหาเสี่ยวซานหัวเพื่ออัพเกรดสกิลของเขา

มันก็แค่เขาบินขึ้นไปบนท้องฟ้าได้ไม่นาน อีแร้งก็ลงมาจากฟากฟ้า พุ่งเข้าหาเขา

"มองหาที่ตาย!"

หลี่ซวนอ้าปาก ลูกไฟระดับกลางก็เริ่มควบแน่นและพุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว

บูม~!

เปลวไฟเผาครอบคลุมทั้งร่างของอีแร้ง

ที่ข้างล่าง

เดิมทีลิงจ่าฝูงมองหลี่ซวนจากไปด้วยความไม่พอใจ และต้องการหาโอกาสโจมตีหลี่ซวนในอนาคต

แต่เมื่อมองไปที่อีแร้งที่ถูกไฟครอกจนตายในทันที มันก็ก็ตกตะลึง เพราะว่าอีแร้งถือว่ามีพลังอันมหาศาลในบรรดาอสูรอัญเชิญ แม้ว่าลิงจ่าฝูงจะมั่นใจว่ามันสามารถเอาชนะอีแร้งได้อย่างแน่นอน แต่ก็ยากที่จะฆ่ามัน

แต่มันไม่ได้คาดหวังว่าแพนด้าแดงตัวน้อย ตัวนี้สามารถฆ่าอีแร้งได้ในเวลาไม่ถึงหนึ่งวินาซึ่งน่ากลัว

แต่แม้จะกลัว

จ่าฝูงลิงก็ยังคงต้องการหาโอกาสที่จะโจมตีหลี่ซวนในอนาคต ท้ายที่สุดมันเป็นผู้นําลิงและความแข็งแกร่งของตัวมันเองก็ไม่ได้เลวร้ายยิ่งกว่าระดับเหล็กดํา

มันรู้สึกว่าในอีกไม่กี่เดือนเมื่อความแข็งแกร่งของมันถึงระดับเหล็กดํามันก็สามารถแอบโจมตีแพนด้าแดงได้

กว๊ากกว๊าก!

เสียงแหบแห้งมาจากท้องฟ้า อีแร้งอีกตัวขนาดใหญ่ที่หลั่งออร่าน่ากลัว ลงมาจากท้องฟ้าพุ่งหาแพนด้าแดงด้วยความเร็ว

เดิมทีลิงจ่าฝูงไม่พอใจกับหลี่ซวน แต่หลังจากเห็นอีแร้งขนาดใหญ่นี้ ตาของมันก็เบิกกว้างด้วยความตกใจ

เพราะออร่าที่เล็ดลอดออกมาจากอีแร้งตัวใหญ่นี้ได้มาถึงระดับเหล็กดํา และห่างเพียงขั้นตอนเดียวจากเหล็กดําระดับสูง

อสูรอัญเชิญดังกล่าวถือว่าอยู่ในระดับนำในพื้นที่นี้ อย่างแน่นอน และทำให้อสูรอัญเชิญส่วนใหญ่ไม่กล้าที่จะยั่วยุพวกมัน

ดังนั้นลิงจ่าฝูงจึงถอยหลังไปสองก้าวมองอีแร้งตัวใหญ่และแพนด้าแดง

เจี๊ยกๆ!

ลิงตัวหนึ่งวิ่งไปหาผู้นําใช้มือทำท่าทางเชือดคอ ราวกับว่าจะบอกว่าแพนด้าแดงถึงวาระ

ลิงจ่าฝูงพยักหน้าเห็นด้วยเพราะนี่คือความจริง เมื่อเผชิญกับอสูรที่เหนือกว่าเหล็กดําระดับกลาง แพนด้าแดงมีทางตันแค่ความตายเท่านั้น

ดังนั้นมันจึงมองขึ้นไปบนท้องฟ้าพร้อมกับลิงจํานวนมากรอที่จะได้เห็นอีแร้งยักษ์ฉีกแพนด้าแดง

ตูม!

เสียงดังก้องไปทั่วบริเวณนี้และคลื่นฝุ่นหนาแน่นกวาดไปทุกทิศทาง

ร่างที่ใหญ่ก็ปรากฏตัวขึ้นโบกกรงเล็บไปทางท้องฟ้าอย่างรวดเร็ว

อีแร้งที่เพิ่งพุ่งลงมาจากท้องฟ้าจึงไม่มีเวลาหลบกรงเล็บ จึงโดนตบเข้าจังๆจนจมดินตาย

"อีแร้งตัวนี้จนมาก มันไม่มีแม้แต่แกนอสูร!"

หลี่ซวนยกมือขึ้น หันหน้าไปมองลิงจ่าฝูงจากนั้นส่ายหัว

แพนด้าแดงยักษ์ที่เพียงแค่เหลือบมองไปที่ลิงจ่าฝูงก็ทำให้ลิงจ่าฝูงกลัวจนคุกเข่าลงพร้อมฉี่แตก