บทที่ 182: ก็คนอย่างพวกเอ็งนี่ถ้าไม่โดนทรมานก็ไม่คายความจริงนี่หว่า
พระจันทร์เสี้ยวอันสวยงามท่ามกลางค่ำคืน สายลมฤดูใบไม้ร่วงเดือนตุลานั้นก็ช่างเย็นจับใจ และในตอนนี้ก็ได้มีรถสองสามคันวิ่งออกจากแผนกยุทธฯแห่งเมืองหลิงโจว ต้วนเทียนเหอ, เฉิงตงเฟิง และจีต้งซูต่างก็นั่งอยู่ในรถคันเดียวกันและบรรยากาศข้างในค่อนข้างเงียบ เฉิงตงเฟิงถอนหายใจยาวเมื่อรถออกจากเมืองหลิงโจวและพูดว่า...
