ตอนที่ 253+254 ฉันไม่ขาย

ตอนที่ 253 ฉันไม่ขาย

หลังจากได้รับคำตอบจากผู้ดูแล คุณฉินเกือบจะโกรธ เขาเปิดปากของเธอและต้องการต่อว่าอีกครั้ง แต่เขาเปลี่ยนใจก่อนจะพูดว่า “ให้เธอเข้ามา!”

ใช้เวลาไม่กี่วินาทีในการตอบสนอง แม่บ้านบอกว่าเจียงเหยามาเพื่อขอซื้อหุ้นสิบเปอร์เซ็นที่เขาถืออยู่อย่างนั้นเหรอ?

เจียงเหยาได้รับเชิญให้เข้ามา เธอเดินตามแม่บ้านที่ดวงตาสีแดงระเรื่อมาจากหน้าประตู

เจียงเยหาไม่ได้แสดงท่าทีไม่อดทนกับสีหน้าของเธอและแสร้งทำเป็นไม่สังเกตเห็นน้ำตาที่เอ่อล้นในดวงตานั้นด้วย เธอเดินนำอู๋จงเข้าไปในบ้านของคุณฉินโดยไม่ลังเล

“แปลกใจจริง ๆ ยินดีต้อนรับครับ คุณเจียง รู้สึกเป็นเกียรติจริง ๆ ที่คุณมาเยี่ยม” แม้ว่าคุณฉินจะพูดออกไปอย่างนั้น เขาก็ไม่ได้ตั้งใจที่จะลึกขึ้นจากที่นั่งและมาทักทายเธอ แม้แต่คนปัญญาอ่อนก็สามารถบอกได้ว่าเขาไม่เป็นมิตรเอาเสียเลย

อย่างไรก็ตามเจียงเหยาได้แสดงรอยยิ้มบนใบนห้าของเธอ ราวกับไม่เข้าใจว่าเขาหมายความว่าอย่างไร เธอนั่งลงตรงข้ามเขาโดยไม่ได้รับเชิญ เมื่อคุณฉินสังเกตอู๋จง เขาก็นั่งตัวตรงและเปลี่ยนท่านั่ง เธออดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะเขาในใจ เขาคงจะรู้สึกบอบช้ำจากประสบการณ์ในอดีตของเขาและเขารู้ว่าเขาต้องประพฤติตัวอย่างไร หากพบกับชายคนนั้นอีกครั้ง

เธอชอบคนเชื่อฟังอย่างเขา เธอแค่ต้องเฆี่ยนตีเขาเพื่อจัดการทุกอย่างและนั่นก็ช่วยประหยัดแรงไปได้มาก

“ไม่ต้องยกยอขนาดนั้นหรอกคะ คุณฉิน ถ้าไม่มีอะไรเกี่ยวกับคุณ ฉันคงไม่แวะมาหาคุณถึงที่ ดังนั้นไม่จำเป็นต้องขอให้อยู่ทานข้าวเย็นด้วยหรอกนะคะ คุณไม่สมควรได้รับเกียรติอันยิ่งใหญ่จากฉัน” เจียงเหยาวางท่าหยิ่งจองหองในขณะที่เธอเปิดปาก

คนสมัยนี้รู้ดีว่าต้องถ่อมตน คุณฉินอยู่มาหลายสิบปี นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เจอคนที่หยิ่งจองหองและไม่ยอมใครเช่นนี้ เขาจึงพบว่าตัวเองพูดไม่ออกในขณะนั้น แต่แสดงออกทางใบหน้าแทน

คุณฉินไม่เชื่อว่าเจียงเหยาไม่เข้าใจว่าเขามหายถึงอะไรในตอนนี้ เห็นได้ชัดว่าเธอเข้าใจและพยายามทำให้เขาหงุดหงิด

“ฉันไม่มีเวลามาก เข้าประเด็นกันเลยนะคะ เหตุผลที่ฉันมาที่นี่คือมาขอซื้อหุ้นโรงพยาบาลเฉิงอ้ายที่คุณถืออยู่”

เจียงเหยาหยิบออกเอกสารออกมาจากแฟ้มและโยนไปตรงหน้าคุณฉินแบบสบาย ๆ ด้วยท่าทางหยิ่ง “นี่คือสัญญาคะ สิ่งที่คุณต้องทำก็แค่เซ็น แล้วเงินจะถูกโอนเข้าบัญชีให้คุณทันที”

คุณฉินเป็นคนรักหน้าตาของตัวเองมาก เจียงเหยาทำให้เขาหงุดหงิดและตั้งตัวเป็นศัตรูกับเขาตั้งแต่ที่เธอปรากฎตัว ความโกรธของเขาลุกโชนราวกับมีคนเทน้ำมันใส่เขา

“ฉันไม่ขาย! ฉันไม่ขาย! ฉันไม่ขายให้กับเธอแม้ว่าฉันจะต้องถือมันไว้จรกลายเป็นขยะก็ตาม” คุณฉินทุบโต๊ะอย่างโกรธจัดและไม่แม้แต่จะดูสัญญาที่วางอยู่บนโต๊ะ

“คุณฉิน จำเป็นต้องโกรธขนาดนี้ด้วยเหรอคะ ข่าวลือเกี่ยวกับโรงพยาบาลกำลังแพร่สะพัดไปทุกหนทุกแห่งว่าโรงพยาบาลสามารถปิดกิจการได้ทุกเมื่อ ณฉินเป็นเรื่องยากนะคะที่คุณจะหารายได้อย่างตอนนี้ จะคุ้มเหรอคะ ถ้าต้องเสียเงินเยอะขนาดนั้นไปเปล่า ๆ แต่ฉันน่ะอารมณ์ดี ฉันเคารพผู้ใหญ่อย่างคุณ และคุณตัดสินใจรับเรื่องไม่ดีไว้เองค่ะ ท้ายที่สุด ฉันก็มีเงินตั้งมากมาย กำลังคิดจะปรับโรงพยาบาลให้เป็นโรงแรมขนาดใหญ่ หลังจากที่ฉันซื้อหุ้นคืนทั้งหมด นั่นเป็นความคิดที่ดีหรือเปล่าล่ะคะ โรงพยาบาลน่ะใช้พื้นที่มากและทำให้พวกเราโชคร้ายเท่านั้น ฉันไม่ชอบเห็นผู้คนร้องไห้และล้มตาย สร้างโรงแรมยังจะดีเสียกว่า ฉันจะสร้างโรงแรมที่ทันสมัยที่สุดในเมืองหนานเจียง และฉันจะเชิญเพื่อน ๆ มาปาร์ตี้ พบปะสังสรรค์กันที่นั่น”

หากจะพูดถึงทักษะการยั่วยุคนให้ตาย จะไม่มีอ้างว่าตัวเป็นเป็นที่หนึ่ง ถ้าเจียงเหยาบอกว่าเธอเป็นที่สอง

อู๋จงยืนอยู่ข้างหลังเธอ ฟังเจียงเหยาพูดเหมือนเด็กที่ไม่บรรลุนิติภาวะซึ่งกำลังตัดสินใจตามอารมณ์ของเธอ ถ้าเขาไม่เข้าใจรสนิยมของลู่ชิงสีในการเลือกภรรยา คงจะตัดสินว่าเจียงเหยาเป็นคนอย่างไร เมื่อเธอพูดถึงการปิดกิจการโรงพยาบาล เขาคงเชี่อไปแล้วจริง ๆ ว่าเธอจะเปลี่ยนโรงพยาบาลให้เป็นโรงแรมที่ยิ่งใหญ่

__

ตอนที่ 254 วิตกกังวล

คุณฉินแทบจะหายใจไม่ออกเพราะความโกรธ เขาหอบขณะเอามือวางทาบหน้าอก

“นี่ คุณแม่บ้านที่น้ำตาคลอน่ะค่ะ ทำไมไม่ไปหายารักษาอาการหัวใจให้กับเจ้านายของคุณล่ะคะ หรือว่าจะรอให้เจ้านายของคุณหัวใจวายเสียก่อน” เจียงเหยาต่อว่าแม่บ้านที่ยืนอยู่ด้านข้างอย่างเคร่งขรึม

แม่บ้านกลอกตาของเธอและเกือบจะระเบิดออกมาด้วยความโกรธ เจ้านายของเธอ โกรธเคืองหญิงสาวที่หยิ่งผยองที่อยู่ตรงหน้า จะกลายเป็นโรคหัวใจวายได้อย่างไร

“ฉันรู้! ฉันรู้แล้วว่าโรงพยาบาลกำลังจะหายไปในมือของเธอ!” ในที่สุดคุณฉินก็หายใจเข้าและชี้นิ้วไปที่เจียงเหยาในขณะที่ตัวยังสั่น “ไปให้พ้น อย่าฝันว่าจะได้หุ้น มาทางไหนเชิญกลับไปทางนั้น”

“คุณฉิน อย่าเป็นคนแก่หัวโบราณไปหน่อยเลย คิดให้ดีสิคะ ฉันไม่ได้เสนอราคาต่ำหรอกนะ” เจียงเหยาเขย่าสัญญาที่คุณฉินโยนกลับมาให้เธอ

“ฉันทำสิ่งต่าง ๆ ตามอารมณ์ของฉันก็จริง ถ้าคุณไม่ขายตอนนี้ ต่อไปฉันอาจไม่ต้องการแล้วก็ได้ แม้ว่าคุณจะมาคุกเข่าต่อหน้าและขอร้องภายหลังก็ตาม!”

“ส่งแขก ส่งแขก หูหนวกหรือไง ไม่ได้ยินที่ฉันพูดเหรอ ส่งแขกออกไป!” คุณฉินขึ้นไปชั้นบนทันทีที่เขาพูดจบ เขาคงกลัวว่าเขาอาจจะโกรธจนตาย หากเขาต้องอยู่ต่ออีกสักวินาทีเดียว จะมีใครกล้าเรียกเขาว่าคนแก่ต่อหน้าเขา!

เจียงเหยาถูกส่งออกจากบ้านของคุณฉินโดยแม่บ้านที่เต็มไปด้วยความโกรธ หลังจากที่เธอก้าวออกจากบ้าน ความโกรธของเธอก็กลายเป็นรอยยิ้มกว้างและความมั่นใจ

เมื่อเห็นว่าไม่มีใครอยู่ใกล้ ๆ เจียงเหยาจึงอดไม่ได้ที่จะหัวเราะขณะที่เธอกุมท้องไปด้วย

“พี่จง! ฉันทำได้ดีไหมคะ คุณฉินโกรธจนปากเบี้ยวไปเลยล่ะ! มาดูกันว่าเขายังจะกล้าวิจารณ์ทหารอยู่ไหม!” วิธีที่ยอดเยี่ยมในการกำจัดความโกรธของเธอ คือการให้เดาว่าคุณฉินยังกล้าดูถูกหรือดูหมิ่นทหารอย่างนั้นเหรอ!

ลู่ชิงสีไม่ได้รับเกียรติแม้แต่จะเป็นพยานในมุมนี้ของเจียงเหยา

อู๋จงค่อย ๆ โค้งริมฝีปากของเขา เขาคิดว่าเจียงเหยาในมุมนี้เหมือนเด็กสาววัยรุ่นเสียมากกว่า

ลู่ชิงสี คนน่าเบื่อคนนั้น ควรมีภรรยาที่ร่าเริงเช่นนี้ เพื่อเติมเต็มบุคลิกของเขา พวกเขาสามารถเติมเต็มให้ซึ่งกันและกันได้

ยิ่งเขามองเจียงเหยา เขาก็ยิ่งคิดว่าเธอเป็นคนดี เธอสงบและเงียบ เธอควรจะอ่อนโยนและเธอก็ไม่ได้ขาดความร่าเริง ในอนาคตเธอต้องช่วยลู่ชิงสีได้มาก อย่างน้อย ๆ เธอก็เป็นผู้หญิงที่ฉลาดไม่ทำให้สามีต้องตกต่ำอย่างแน่นอน

สิ่งล้ำค่าที่สุดที่อู๋จงคิดคือ ในฐานะภรรยาของทหาร การปกป้องของเธอที่มีต่อทหารนั้นมากกว่าผู้หญิงทั่วไปและมากกว่าภรรยาของทหารทั่ว ๆ ไป

เธอจดจำการดูถูกของคุณฉินได้จนถึงตอนนี้ การเคารพทหารของเธอกระทบต่อหัวใจของอู๋จง

อู๋จงคิดว่าถ้าไม่ใช่เพราะความรักของเธอที่มีต่อสามี เจียงเหยาคงไม่เก็บเอาคำดูถุกของคุณฉินที่มีต่อทหารปลดประจำการมาครุ่นคิด เหตุผลที่เจียงเหยาให้ความเคารพต่อทหาร ส่วนใหญ่น่าจะเป็นเพราะสามีของเธอเป็นทหาร

อย่างไรก็ตาม เมื่อเห็นว่าคุณฉินโกรธมาก มันเป็นวิธีที่ดีในการขจัดความโกรธที่เธอมีต่อเขา ทว่าอู๋จงยังคงกังวลว่าจะเกิดเรื่องเลวร้ายขึ้น

“ในเมื่อคุณฉินโกรธแบบนั้น และที่คุณบอกเขาไปว่าจะเปิดโรงแรม คุณไม่กลัวเขาคงใจจะทำร้ายคุณและห้ามไม่ให้คุณเปลี่ยนโรงพยาบาลเป็นโรงแรมโดยการไม่ขายหุ้นของเขา อู๋จงกังวลว่าเจียงเหยาจะล้ำเส้นในการยั่วยุเขา

อย่างไรก็ตามเจียงเหยาไม่ได้กังวลแม้แต่น้อย “พี่จง คุณฉินน่ะกำลังโกรธและปฏิเสธขายหุ้นของเขา ยังไงซะคุณฉินก็เป็นนักธุรกิจ หลังจากที่รู้ว่าฉันตัดสินใจไปยังไง และไม่คิดจะเปิดโรงพยาบาลต่อ เขาจะไม่ได้ผลประโยชน์ใด ๆ เลย ตอนแรกเขาวางแผนที่จะขายหุ้นของเขา หลังจากยั่วยุเขา เขาจะต้องอยากขายหุ้นของเขามากขึ้นเมื่อเขาใจเย็นลง”

หลังจากพูดแบบนั้น เจียงเหยาก็ยิ้มอย่างมีความสุข “ไม่เพียงเท่านั้น หลังจากที่เขาบอกผู้ถือหุ้นคนอื่น ๆ ว่าฉันจะทำอะไร มันจะไม่ง่ายหรอกเหรอที่ฉันจะสามารถซื้อหุ้นของผู้ถือหุ้นรายอื่นได้ด้วย? คุณฉินเขาเกลียดฉันมาก แต่ผู้ถือหุ้นคนอื่นไม่ได้เกลียดฉันนี่ ถ้าฉันต้องการซื้อหุ้น พวกเขาจะต้องอยากขายให้ฉันอย่างแน่นอน”

ยิ่งไปกว่านั้น หากผู้จัดการซุนสามารถซื้อหุ้นของเขาในราคาที่ต่ำ เธอก็สามารถซื้อหุ้นของผู้ถือหุ้นรายอื่นได้ในราคาที่ต่ำกว่ามาก