เกมพิชิตโลกวิญญาณ Ep.1 - เริ่มเกมด้วยกางเกงตัวเดียว

เกมพิชิตโลกวิญญาณ Ep.1 - เริ่มเกมด้วยกางเกงตัวเดียว

ณ เมืองเจียงเฉิง

ในอพาร์ทเมนต์ขนาดเล็ก หลังจากทำงานหนักมาสิบชั่วโมงเต็ม ฮังอวี่ทิ้งตัวลงบนเตียงด้วยความอ่อนล้า

สำหรับเขา นี่คือช่วงเวลาผ่อนคลายที่สุดของวัน

ตั้งแต่เรียนจบมา ในช่วงครึ่งปีแรกอะไรๆก็ไม่ค่อยราบรื่นนัก ทั้งๆที่เจ้าคนแต่งนิยายสามารถเนรมิตทุกอย่างให้เขาได้ ตัวอย่างเช่น เขียนให้มีแฟนสาวสุดสวย หรือเป็นคนรวยสบายไปทั้งชาติ แต่นี่กลับเลือกเขียนให้แค่ไม่อดตายก็บุญแล้ว

เมื่อไม่ใช่คนมั่งมี ภายใต้สถานการณ์ที่ราคาบ้านพุ่งสูงขึ้นอย่างต่อเนื่อง ตัวเอกอย่างฮังฮวี่เลยต้องยอมโยนความฝันที่จะใช้ชีวิตในเมืองใหญ่ทิ้งไป

พอมีเรื่องเครียดมันก็ต้องระบาย ฮังวี่ขยับตัวอย่างอ่อนล้า ลุกขึ้นมาเปิดคอมเข้าเว็บหนังผู้ใหญ่ที่เขาเซฟเก็บไว้มานาน

ไม่ว่าจะเหนื่อยล้าแค่ไหน คนเราก็ไม่อาจละทิ้งงานศิลปะแนวนี้ไปได้ วันนี้เขาตั้งใจว่าจะศึกษาการแสดงอันเลื่องชื่อจากแดนอาทิตย์อุทัย บรรเทาชีวิตอันน่าเบื่อหน่าย ใช้พลังศิลปะเติมเต็มชีวิตชีวาสักเล็กน้อย

แต่ใครจะรู้ ว่าในตอนนั้นเอง จู่ๆก็มีประกายแสงทอวาบเข้ามาจากนอกหน้าต่าง พร้อมด้วยเสียงฟ้าร้องดังแสบหู  หลอดไฟกลางห้องเช่าดับวูบ ทั้งห้องตกอยู่ในความมืดมิดทันที

ฮังอวี่สะดุ้งโหยง ความคิดแรกที่แวบเข้ามาคือ ‘เชี่ยเอ๊ย เกือบไปแล้วมั้ยล่ะ โชคดีที่ยังไม่ได้กดเล่นหนัง ไม่อย่างงั้นเกิดเจอเซอร์ไพรส์ขึ้นมากลางเรื่องล่ะก็ คงหมดอารมณ์กันพอดี’

ว่าแต่ตอนนี้จะเอายังไงต่อดี ไฟดับแบบนี้ก็ใช้ไวไฟกับเปิดคอมไม่ได้น่ะสิ สวรรค์จะฆ่ากันให้ตายเลยรึไง!

ว่ากันว่าเวลาคนมันจะโชคร้าย ต่อให้ดื่มน้ำก็ยังสำลัก

ฮังอวี่หยิบมือถือขึ้นมา เตรียมกดโทรแจ้งเจ้าของตึก แต่สายตาก็ดันเหลือบไปเห็นสิ่งแปลกปลอมบางอย่าง ... เขาพบว่าเวลานี้ ในหน้าแรกของจอมือถือ มีแอพเพิ่มเข้ามาหนึ่งไอค่อน มันโผล่มาด้านหน้าสุด ขยับแอพ WeChat*(เหมือนแอพ Line) เลื่อนไปอยู่ในช่องที่สอง

แอพนี้ดูไม่คุ้นตาเอาซะเลย แต่จากรูปเหมือนว่าจะเป็นแอพเกมนะ เวลานี้ มันกำลังดาวน์โหลดเอง ทั้งยังติดตั้งให้เสร็จสรรพ

WTF?

นี่มันบ้าอะไรเนี่ย?

ทำไมถึงมีแอพแปลกๆมาโผล่ในมือถือฉัน? จำได้ว่าไม่เคยโหลดอะไรแบบนี้ซักหน่อย!

“หรือว่ามือถือจะติดไวรัส? ไม่น่าใช่! ตอนนี้ไม่มีไวไฟ เน็ตมือถือก็ยังไม่ได้เติม แล้วมันจะดาวน์โหลดได้ยังไง มองมุมไหนก็ไม่ใช่เรื่องปกติแน่ๆ!”

ฮังอวี่เหม่อมองไปยังแอพรูปประตูหินดูสกปรก พร้อมกับชื่อข้างบนที่เขียนว่า ‘ประตูสู่โลกวิญญาณ’

ไอ้แอพบ้านี่จู่ๆก็แทรกเข้ามาในหน้าแรกของมือถือ ดังนั้นความรู้สึกแรกที่ฮังอวี่มีต่อมันคือ ‘ไร้มารยาทสิ้นดี’

ถือวิสาสะมาติดตั้งให้เองแบบนี้ คงไม่พ้นเป็นเกมเปิดตัวใหม่ที่ลงทุนทุ่มโฆษณาเพื่อให้คนเข้าไปเล่นแล้วเติมเงินแน่ๆ

ฮังอวี่จิ้มนิ้วกดไอค่อนแอพค้างไว้เพื่อจะลบมันออก แต่ตัวไอค่อนกลับไม่ตอบสนอง เขาเลยเข้าไปลบตรงตัวจัดการพื้นที่มือถือในหน้าตั้งค่า แต่ก็ยังไม่ได้อยู่ดี ลองรีเครื่องใหม่ ผลลัพธ์ก็ยังคงเดิม

มันไม่ได้ผล! ไม่ว่าวิธีไหนก็ลบไม่ได้ เอาจริงๆแค่จะขยับมันเลื่อนไปช่องอื่นบนหน้าจอมือถือยังทำไม่ได้เลย นี่มันแปลกจริงๆ ไม่มีเหตุผลเอาซะเลย!

สารภาพตามตรงว่าเขาไม่เคยเห็นเกมมือถือที่อุกอาจเช่นนี้มาก่อน!

เดี๋ยวนี้แอพหลอกลวงมันพัฒนามาถึงขั้นนี้แล้วหรอ?

บังคับให้ติดตั้งยังไม่พอ แต่ยังลบไม่ได้อีก ให้ตายเถอะ!

ฮังอวี่เริ่มมีน้ำโห ทำแบบนี้ขาดคุณธรรมสิ้นดี!

แต่ไหนๆก็ว่างอยู่แล้ว งั้นขอลองมันดูหน่อยแล้วกัน

“รอก่อนเถอะ ฉันจะเข้าไปดู ถ้าแกเป็นแค่เกมกากๆล่ะก็ ฉันจะรีวิวแง่ลบลงในเน็ต!”

ว่าจบก็จิ้มนิ้วลงไป คราวนี้ตัวแอพตอบสนอง บังเกิดกระแสวังวนสามมิติโผล่ออกมาจากกลางจอมือถือ

“ไอ๊ยะ! สเปเชียลเอฟเฟกต์ไม่เลวนี่นา” ฮังอวี่อดอุทานขึ้นมาไม่ได้

แต่ใครจะทันคิด ว่าทันทีที่สิ้นเสียงเขา กระแสวังวนที่ว่าดันทะลุออกมาจากหน้าจอ ขยายกว้างสู่ภายนอก

ฮังอวี่รู้สึกเหมือนมีอุโมงค์อวกาศเปิดขึ้นตรงหน้า บังเกิดแรงดึงดูดที่ไม่อาจต้านทาน พยายามกลืนกินเขาเข้าไปทั้งตัว

“เชี่ยแล้ว เชี่ยแล้วไง! มันเกิดบ้าอะไรขึ้น ฝัน! ฉันต้องฝันไปแน่ๆ!”

“อ๊าาา ใครก็ได้ ใครก็ได้ช่วยที เกมมือถือมันกำลังกินคน! อ๊าาาา”

ฮังอวี่ตกใจกลัวซะจนจิตวิญญาณหลุดลอยออกจากร่าง ส่งเสียงกรี๊ดอย่างไม่สนหน้าตาตัวเอง

แต่ไม่นานเสียงเขาก็เงียบไป พร้อมกับกระแสวังวนหดแคบลง นั่นเพราะมันได้บรรลุภารกิจแล้ว สามารถดูดกลืนทั้งร่างของฮังอวี่เข้ามาได้เรียบร้อย

ในห้องเช่าไม่มีใครเหลืออีก ทุกอย่างเงียบสงบ ราวกับเมื่อครู่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

...

เมื่อฮังอวี่ได้สติกลับมา เขาพบว่าตัวเองอยู่กลางท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยแสงสว่างรอบกาย ฉากอันน่าตกใจและแปลกประหลาดเช่นนี้ เขาไม่เคยได้ยินได้เห็นมาก่อน

เจ้าตัวพบว่าตนกำลังล่องลอยอยู่กลางอากาศ ไม่สามารถขยับเขยื้อนตัวได้ สภาพของเขาไม่ต่างจากตุ๊กตามีชีวิตที่หากถูกบีบก็ตาย คลายก็รอด

ฮังอวี่เคยดูหนังแนววิทยาศาสตร์มาก่อน บวกกับเคยอ่านนิยายแฟนตาซีมาหลายเรื่อง ทำให้เขาเริ่มจินตนาการเลยเถิดไปไกล

นี่ฉันกำลังเข้าสู่ห้วงมิติของการไปเกิดใหม่ในต่างโลกใช่รึเปล่า? หรือว่าถูกพวกมนุษย์ต่างดาวลักพาตัวมากันแน่? อย่าบอกนะว่าโลกเราถูกบุกแล้ว!?

ความคิดต่างๆนาๆผุดขึ้นมาในหัวของฮังอวี่ ยังไงก็ตาม เหตุการณ์ตรงหน้าไม่ใช่สามเรื่องที่ว่าอย่างแน่นอน

ไอ้บ้าเอ๊ย! มันใช่เวลาไหม ยังมัวมาคิดเพ้อเจ้ออีก มองยังไงก็กำลังซวยอยู่ชัดๆ ซวยสุดๆเลยด้วย!

“กรุณาเลือกพรสวรรค์”

ฮังอวี่ยังไม่ทันได้หวนรำลึกถึงเรื่องราวความฝันที่ยังไม่บรรลุในช่วงชีวิตอันแสนสั้นที่ผ่านมา เสียงอันน่าเกรงขามที่ไร้ซึ่งอารมณ์ใดๆจู่ๆก็ดังขึ้น ขณะเดียวกันก็มีข้อมูลบางอย่างแวบเข้ามาในหัวเขา

นักรบ , นักเวทย์ , นักบวช ,​ ผู้ใช้วิญญาณ เจ้าสามารถเลือกพรสวรรค์ได้อย่างใดอย่างหนึ่งเท่านั้น!

“ฟังดูเหมือนให้เลือกอาชีพก่อนเล่นเกมเลย”

“แต่นี่มันแค่เกมจริงๆน่ะเหรอ? เกมบ้าอะไรถึงดูดฉันเข้ามาได้แบบนี้!”

“ขอถามหน่อย ถ้าฉันเลือกไม่เล่นจะได้ไหม หัวใจของฉันอ่อนแอ คงทนเรื่องที่ชวนให้ตกใจขนาดนี้ไม่ไหว!”

ว่าจบ เสียงอันน่าเกรงขามก็ดังขึ้นอีกครั้ง มันยังคงเป็นเสียงที่ไร้อารมณ์ ยากจะแยกแยะว่าเป็นเสียงของชายหรือหญิง คล้ายเป็นเสียงของเจตจำนงแห่งจักรวาล ให้ความรู้สึกมิอาจต้านทาน ทั้งยังกดดันให้เชื่อฟัง

“จงเลือกพรสวรรค์ของเจ้า!”

“ก็ได้ๆ ฉันขอเลือกพรสวรรค์นักรบ!”

เห็นอีกฝ่ายไม่เล่นด้วย ฮังอวี่ได้แต่จำใจเลือกให้มันจบๆไป แล้วเสียงอันน่าเกรงขามก็ดังขึ้นอีกครั้ง

“การเลือกพรสวรรค์เสร็จสิ้น”

“เริ่มทำการสุ่มสกิลติดตัว ...”

“ผู้เล่นได้รับสกิลติดตัว : ‘ความทรงจำของจอมปราชญ์’”

อั๊ก!

นี่มันอะไรกัน?

ทำไมจู่ๆถึงได้ปวดหัวแบบนี้?

ฮังอวี่รู้สึกได้ถึงความทรงจำมหาศาล ไม่ว่าจะเป็นภาพ ข้อมูล และประสบการณ์ ทั้งหมดนี้กำลังหลั่งไหลเข้ามาในสมองเขา มันพาเขาล่องลอยเข้าสู่ห้วงฝันอันยาวนาน

คล้ายกับว่าตนได้เข้าไปสิงในร่างของคนแปลกหน้า เฝ้ามองชายผู้นี้ออกผจญภัย โค่นสัตว์ประหลาดทรงพลังตนแล้วตนเล่า จับตามองเขาบรรลุปาฏิหาริย์อันยิ่งใหญ่ มุ่งหน้าสู่ความสำเร็จนานับประการ

ฮังอวี่ได้รับประสบการณ์จากจอมปราชญ์ท่านหนึ่ง ล่วงรู้ข้อมูลตั้งแต่อีกฝ่ายอ่อนแอไปจนแข็งแกร่ง

เริ่มตั้งแต่ที่จอมปราชญ์มาจากผู้ไม่รู้สิ่งใดกลายเป็นผู้รู้ทุกสิ่ง จากคนที่ไม่เคยมีใครรู้จัก กลายเป็นตำนานที่ได้รับความเลื่อมใสจากทุกผู้คน

ความรู้สึกนี้ไม่ต่างจากดูหนัง แต่เป็นหนังที่สมจริงที่สุดในโลก!

เขาไม่เพียงได้สัมผัสกับประสบการณ์ทั้งชีวิตของจอมปราชญ์เท่านั้น แต่ยังได้รับข้อมูลจากทุกสิ่งที่จอมปราชญ์รู้ จมอยู่กับมัน ดื่มด่ำไปกับประสบการณ์อันน่าเหลือเชื่อที่ไม่เคยพบเคยเจอมาก่อน

ก้าวสู่โลกใหม่อันแสนยิ่งใหญ่ ตำนานแล้วตำนานเล่าปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตาเขา

ได้รู้ว่าเกมนี้มีมนุษย์นับไม่ถ้วนถูกบังคับให้เข้าร่วมเล่น และพวกเขาสามารถได้รับทุกสิ่งที่ต้องการจากในเกม ไม่ว่าจะเป็นความมั่งคั่ง , อำนาจ , สติปัญญา หรือกระทั่งกลายเป็นพระเจ้าที่มีชีวิตอันเป็นนิรันดร์!

และโลกในเกมๆนี้ มันเรียกว่า ‘โลกวิญญาณ!’

มันคือโลกที่เต็มไปด้วยความเป็นไปได้อันไร้ที่สิ้นสุด มีสถานที่ลี้ลับมากมายดั่งเมฆหมอกบนท้องฟ้า

มนุษย์หกถึงเจ็ดพันล้านคนได้รับเลือกให้เป็นผู้เล่นใหม่ในเกมๆนี้!

โลกกำลังจะเปลี่ยนไป ... นับจากนี้ ต่อให้คุณเป็นข้าราชการชั้นสูง มหาเศรษฐี ดาราดัง ดาวเดือนประจำมหาลัย  หรือพวกนักวิชาการและศาสตราจารย์ที่มีผู้คนนับล้านชื่นชม ทุกอย่างล้วนกลายเป็นไร้ความหมาย!

นับแต่วินาทีที่เกมเริ่มขึ้น  ไม่ว่าจะเป็นความมั่งคั่ง , อำนาจ หรือสถานะ ทุกอย่างล้วนหมดความหมาย

ผู้คนหลายพันล้านจะกลับคืนสู่จุดเริ่มต้นอย่างเท่าเทียม!

ขณะที่สกิลติดตัว ‘ความทรงจำของจอมปราชญ์’ ที่ฮังอวี่ได้รับนับว่ามีประโยชน์มาก เพราะเอาจริงๆนี่คือความสามารถที่ช่วยให้ได้รับความรู้และประสบการณ์มากมายล่วงหน้า มันทำให้เขาเกิดความคุ้นเคยกับโลกใบใหม่ที่ไม่เคยเผชิญมาก่อน

ความหวาดกลัวที่ต้องพบเจอในสิ่งที่ไม่รู้จักลดทอนลงตามธรรมชาติ มีกระทั่งความตื่นเต้น ตั้งตารอคอยอย่างใจจดใจจ่อ

อย่างไรก็ตาม แม้แต่ในความทรงจำของจอมปราชญ์ก็ยังไม่รู้ว่าใครเป็นคนสร้างเกมนี้ขึ้นมา ตัวตนของผู้สร้างเกมอยู่ไกลเกินกว่าความรู้ความเข้าใจของมนุษย์ เพราะนี่มันไม่ใช่แค่เกม แต่เป็นโลกทั้งใบ

นับแต่วินาทีแรกที่ประตูสู่โลกวิญญาณเปิดออก โลกปัจจุบันและโลกวิญญาณจะส่งผลต่อกัน สังคมมนุษย์จะได้รับผลกระทบจากทุกด้าน ไล่ตั้งแต่รายบุคคล ไปสู่สังคมขนาดใหญ่ ลุกลามไปถึงวัฒนธรรม ประเทศชาติ และเทคโนโลยีในปัจจุบัน ทั้งหมดจะถูกพลิกโฉมใหม่หมด

นับแต่นี้จะเป็นการก้าวเข้าสู่ยุคสมัยใหม่!

ซึ่งการที่แอพๆเดียวสามารถทำได้ถึงขนาดนี้ เช่นนั้นมันจะสามารถเรียกมันว่าเป็นแค่เกมมือถือได้อีกหรือ?

ถ้านี่ยังเรียกว่าเกม เกรงว่ามันคงจะเป็นเกมมือถือที่สุดยอดที่สุดเท่าที่ประวัติศาสตร์เคยมีมา!

เสียงอันน่าเกรงขามดังขึ้น “ประตูสู่โลกวิญญาณถูกเปิดออกแล้ว”

พริบตานั้นเอง บังเกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันของแรงโน้มถ่วงและอุณหภูมิโดยรอบ ฮังอวี่ยังไม่ทันตอบสนอง รู้สึกตัวอีกที เขาก็พบว่าตนเองถูกส่งมาอยู่กลางป่าดงดิบแล้ว

เวลานี้ ร่างท่อนบนของฮังอวี่เปลือยเปล่า โชคยังดีที่ท่อนล่างมีกางเกงเก่าๆตัวใหญ่สวมใส่อยู่

“กางเกงตัวนี้คงเป็นชุดเริ่มต้นของผู้เล่นใหม่สินะ ว่าแต่ขอรองเท้าเพิ่มอีกสักคู่ไม่ได้หรอ? ให้ใส่แค่กางเกงตัวเดียวมันจะน่าสมเพชไปหน่อยไหม!” ฮังอวี่เอื้อมมือจับกางเกงแล้วยกขึ้นดู “แถมทรงยังน่าเกลียดอีก ให้ความรู้สึกเหมือนย้อนไปเป็นมนุษย์ยุคหินเลย”

ฮังอวี่บ่นของแจกตอนเริ่มเกมเสร็จ เขาก็ใช้ความคิดเริ่มตรวจสอบกางเกงตัวนี้ ทันใดนั้นก็มีข้อมูลถูกส่งเข้ามาในหัวเขา

[กางเกงผ้าหยาบตัวใหญ่] เลเวล 1 สีเทาคุณภาพต่ำ  พลังป้องกันทางกายภาพ +1 , ค่าความทนทาน 10 (ต้องใช้หินคริสตัลเทาหนึ่งก้อนในการนำกลับสู่โลกมนุษย์)

เอาล่ะวะ เริ่มเกมด้วยกางเกงโง่ๆตัวหนึ่ง อาวุธที่ใช้สู้ชิ้นอื่นก็ไม่มี แต่เอ๊ะนี่มัน ..?

ระหว่างกำลังสำรวจอุปกรณ์ ฮังอวี่ก็ต้องตกใจ เมื่อพบว่าร่างกายของเขาเปลี่ยนแปลงไป

พุงที่เคยห้อยย้อยเพราะขาดการออกกำลังกาย เวลานี้ปรากฏกล้ามท้องซิคแพ็คขึ้นอย่างน่าเหลือเชื่อ

สายตาที่สั้นกว่า 200 ของเขา อาการปวดคอ ไหล่ บ่า เอว และขา ทั้งหมดล้วนมลายหายไป เรียกได้ว่าทั่วร่างเต็มไปด้วยพละกำลัง ... ตั้งแต่หัวจรดเท้าราวกับคนเกิดใหม่!

“ตัวฉันเดิมทีเป็นคนขี้โรค ไม่นึกเลยว่าพอร่างกายแข็งแรงแล้วจะดูมีสุขภาพดีได้ขนาดนี้”

ฮังอวี่สามารถเดาได้เลย ว่าเวลานี้ ไม่ว่าจะคนที่เป็นอัมพาตหรือป่วยร้ายแรงในระยะสุดท้าย ตราบใดที่เข้าเกม พวกเขาจะสามารถรักษาอาการเหล่านั้นให้หายขาดได้โดยไม่ต้องใช้ยา!

ไม่ว่าตัวจริงจะอ้วนพุงใหญ่ขนาดไหน หรือเป็นคนแก่ไม้ใกล้ฝั่ง ตราบใดที่อยู่ในเกม ทุกอย่างจะกลับคืนสู่สมรรถภาพร่างกายตามปกติ นี่นับเป็นข่าวดีสำหรับใครหลายๆคน

ฮังอวี่หลับตาลงและตั้งสมาธิ เมื่อลืมตาขึ้นอีกครั้ง เขาก็พบกับแถบข้อมูลปรากฏขึ้นในสายตา

มีสามตัวเลือกอยู่ในแถบข้อมูล ได้แก่ : พื้นที่จัดเก็บ , ข้อมูลส่วนตัว และ ‘โทรศัพท์โลกวิญญาณ’

พื้นที่จัดเก็บมีขนาดราวๆ 6-7 ลูกบาศก์เมตร น่าจะพอๆกับรถดับเพลิงขนาดใหญ่

ฮังอวี่กดเลือกดูข้อมูลส่วนตัว ค่าสถานะปรากฏขึ้นมา

นักรบเลเวล 1 , ค่าพลังชีวิต(HP) : 10 , ค่าพลังจิต(MP) : 10 , แต้มวิญญาณ : 0/50 , สกิล: ความทรงจำของจอมปราชญ์ (สกิลติดตัว)

[ความทรงจำของจอมปราชญ์] : คุณจะได้รับภูมิปัญญาและประสบการณ์ทั้งหมดของจอมปราชญ์ ส่งผลให้ความชำนาญในสกิลต่างๆเพิ่มขึ้นเป็นอย่างมาก

หลังจากอ่านข้อมูลพวกนี้จบ ฮังอวี่ก็ตรวจสอบตัวเลือกสุดท้าย ‘โทรศัพท์โลกวิญญาณ’

เมื่อกดเข้าไปในตัวเลือกโทรศัพท์โลกวิญญาณ สิ่งที่แสดงออกมาคือภาพในหน้าแรกของจอมือถือในโลกจริง แม้มีฟังก์ชั่นและแอพบางส่วนถูกแก้ไข แต่ยังคงสามารถใช้สื่อสารหรือบันทึกภาพได้

แอพที่เขียนว่า ‘ประตูสู่โลกวิญญาณ’ ในตอนแรก เวลานี้ชื่อบนไอค่อนเหนือหัวมันได้กลายเป็นคำว่า ‘กลับสู่โลกจริง’

ยังไงก็ตาม ตัวเลือก ‘กลับสู่โลกจริง’ ยังไม่สามารถใช้งานได้ในขณะนี้ ใกล้ๆกับมันมีแถบที่กำลังค่อยๆขยับอย่างช้าๆ ดูก็รู้ว่าต้องรอให้มันโหลดเสร็จก่อน ผู้เล่นจึงจะสามารถกลับสู่โลกแห่งความจริงได้

และทั้งหมดคือสถานการณ์เบื้องต้นในขณะนี้

ฮังอวี่เริ่มหันมาสังเกตสภาพแวดล้อมรอบตัวอีกครั้ง

ที่นี่คือป่าดงดิบ เบื้องหน้าไกลออกไปมีต้นไม้สูงใหญ่ ใบไม้ดกหนา บดบังแสงแดดที่ทอลงมาในบริเวณนั้น อากาศค่อนข้างร้อนชื้น บนพื้นดินรอบๆต้นไม้เต็มไปด้วยใบไม้ใหญ่ที่ร่วงลงมากองทับถมกัน ช่วงบนใบไม้ยังเขียวสดอยู่ แต่เกรงว่าลึกลงไปคงเน่าเปื่อยและเหี่ยวเฉาแล้ว เห็นได้ชัดว่ามันได้ผ่านการผลัดใบมาหลายต่อหลายรอบ

และตรงข้างใต้บริเวณรากไม้ใหญ่ มีคนห้าคนกำลังกอดกันตัวกลม รอบตัวพวกเขาเต็มไปด้วยมอสเขียวที่ทั้งลื่นและหนา ถ้าทรงตัวไม่ดี ก้าวเท้าพลาดอาจล้มหน้าฟาดได้

ไอ้เกมบ้านี่มันไม่มีหมู่บ้านสำหรับผู้เล่นใหม่

ไม่มีสิ่งปลูกสร้าง

ไม่มี NPC

หรือให้พูดตรงๆ ถ้าไม่นับแถบค่าสถานะแล้ว เกมนี้ไม่มีอะไรเป็นตัวบอกข้อมูลให้ผู้เล่นใหม่เลย !

ทว่าสัมผัสอันอ่อนนุ่มจากพื้นดินและผืนหญ้า เสียงฟิ้วววของสายลมที่พัดผ่าน บวกกับกลิ่นหอมของหญ้าและต้นไม้ในอากาศ รวมไปถึงไออุ่นจากดวงอาทิตย์เบื้องบนที่สาดแสงลงบนตัวเขา ทั้งหมดนี้กำลังบอกว่า --ทุกอย่างเป็นเรื่องจริงอย่างแน่นอน

ฮังอวี่มองไปรอบๆ กะว่าจะหากิ่งไม้หนาสักท่อนเพื่อใช้เป็นอาวุธชั่วคราว แต่ยังไม่ทันหักกิ่งไม้ เสียงกรีดร้องก็ดังขึ้น

“กรี๊ดดดด!”

เสียงร้องแหลมดังเข้ามาจากป่าเบื้องหน้า ชั่วชีวิต 23 ปีของฮังอวี่ เขาไม่เคยได้ยินเสียงร้องด้วยความกลัวเช่นนี้มาก่อน มันให้ความรู้สึกราวกับเหล็กแหลมที่ทิ่มแทงลึกเข้ามาถึงจิตวิญญาณ ชวนให้แขน ขา และหนังศีรษะด้านชา --นี่คือเสียงกรีดร้องที่เต็มไปด้วยความสิ้นหวังและเจ็บปวดของคนที่กำลังจะตาย!

มนุษย์ยุคสมัยใหม่อาศัยอยู่ในสภาพแวดล้อมที่เต็มไปด้วยกฏเกณฑ์ข้อบังคับคอยปกป้อง ทำให้พวกเขาเกือบลืมไปหมดสิ้นแล้ว ว่าความน่ากลัวยามไม่มีสิ่งใดให้พึ่งพานอกจากตัวเองนั้นน่าหวาดกลัวเพียงใด

แต่ความหวาดกลัวเช่นนี้จะเกิดขึ้นตามสัญชาตญาณ มันคือความกลัวที่จะปรากฏออกมายามเผชิญหน้ากับความตาย!

หลังจากได้ยินเสียงกรีดร้องกะทันหัน บนพื้นดินคล้ายเกิดแรงสั่นสะเทือน ร่างสี่ร่างวิ่งตามกันมา สีหน้าของทุกคนบิดเบี้ยวด้วยความตื่นตระหนกสุดขีด คล้ายพึ่งพบเจอเรื่องน่ากลัวที่สุดในโลก

หนึ่งในนั้นเป็นคุณลุงที่สวมเพียงกางเกงตัวเดียว อาจเป็นเพราะเขาตัวสูงขายาว ขากางเกงเลยยกขึ้นจนเห็นขนหน้าแข้ง แต่นั่นก็เป็นเหตุผลที่ช่วยให้เขาว่องไวที่สุดเช่นกัน วิ่งนำเป็นคนแรกมาทางฮังอวี่

เมื่อเขาเห็นฮังอวี่ยังคงยืนนิ่งไม่ไม่มีปฏิกิริยาใด ลุงขนหน้าแข้งยาวก็ร้องตะโกนอย่างเป็นบ้าเป็นหลัง “วิ่งเร็ว! มีสัตว์ประหลาดกำลังไล่ตามพวกเรามา!”