ตอนที่แล้วข้าถูกเลี้ยงในกรงมาร 22 แม่ใจดีกับพ่อที่เคร่งครัด
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปข้าถูกเลี้ยงในกรงมาร 24 หมอกควันสีเลือด

ข้าถูกเลี้ยงในกรงมาร 23 ซูหยานกล่าวเตือน


กำลังโหลดไฟล์

ข้าถูกเลี้ยงในกรงมาร 23 ซูหยานกล่าวเตือน

หลังจากผูกม้าสีเหลืองพุทราเอาไว้แล้ว คงหนิงก็เดินเข้าไปในห้องหอของตน

ภายใต้แสงสลัวสีเหลืองจากตะเกียงน้ำมัน สาวงามในชุดม่วงนั่งอยู่ข้างเตียง กำลังปิดผนึกถุงกระดาษ

แม้ว่าจะอีกตั้งสิบวันก่อนจะถึงวันสารทจีน แต่บรรยากาศของช่วงเทศกาลก็ร้อนแรงมาก ร้านค้าหลายแห่งในเขตเมืองเริ่มขายเงินกระดาษ หุ่นกระดาษ และม้ากระดาษหลากสีสัน พวกมันปรากฏขึ้นตามท้องถนนในช่วงก่อนที่จะถึงวันสารทจีน

ทุกครัวเรือนเริ่มพับถุงกระดาษในช่วงเวลาว่างหลังมื้ออาหารหรือตอนที่จิบชา แม้ว่าจะไม่มีข้อกำหนดเรื่องปริมาณที่แน่นอน แต่ยิ่งเตรียมถุงกระดาษให้บรรพบุรุษมากเท่าไหร่ก็ยิ่งดีเท่านั้น

สมัยก่อนไม่มีกาว ชาวบ้านทั้งหลายต่างก็ต้มแป้งใช้เอง เด็กๆ ทั้งหลายต่างส่งเสียงร้องยินดียามที่เห็นแป้งในหม้อ เมื่อใดที่มีเวลาว่างในช่วงระหว่างวัน ผู้คนก็จะรวมตัวกันใต้ชายคาหรือร่มไม้ พูดคุยกันไป ห่อถุงกระดาษของตนเองไป

ในตอนที่คงหนิงควบม้าสีเหลืองพุทราไปตามท้องถนนเมื่อสองสามวันก่อน มองไปรอบเมืองก็มีแต่ภาพเช่นนี้เกิดขึ้น

แม้แต่ปีศาจในบ้านก็เริ่มพับถุงกระดาษแล้วเช่นกัน

กองกระดาษสีเหลืองหนาๆ ถูกปิดผนึกไว้ในถุงกระดาษโดยซูหยาน จากนั้นก็ทาทับด้วยแป้งเปียก ปีศาจสาวตนนี้มีท่าทีกระตือรือร้นอย่างมากต่อเทศกาลของมนุษย์ และนั่งผนึกถุงกระดาษอย่างจริงจัง

ตอนที่คงหนิงเข้ามา ก็มีถุงกระดาษกองเล็กๆ อยู่ที่ด้านข้างของนางอยู่แล้ว

เมื่อเห็นคงหนิงเดินเข้ามา ปีศาจสาวที่กำลังปิดผนึกถุงกระดาษก็เงยหน้าขึ้นแล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “สามีกลับมาแล้ว.......หิวหรือไม่? หยานเอ๋อจะไปทำอาหารให้ท่านเอง”

คงหนิงส่ายศีรษะแล้วพูดว่า “ข้ากับพวกหมาลิ่วกินอาหารมาจากอาคารเซียนเมามายแล้ว”

ซูหยานเพียงพยักหน้าและขะมักเขม้นกับงานเบื้องหน้าต่อ

ขณะที่ปิดผนึกถุงกระดาษ ซูหยานก็ถามขึ้นว่า “ปีที่แล้วสามีปิดผนึกถุงกระดาษกี่ถุง? ปีนี้หยานเอ๋อจะช่วยสามีผนึกเอง”

ปีศาจสาวที่มีที่มาไม่แน่ชัดตนนี้ ประพฤติตัวสุภาพมาก

หรืออาจจะกล่าวได้ว่า นางปฏิบัติตัวอยู่ในคุณธรรมเสมอ

มีอาหารสามมื้อต่อวัน ไม่เคยขาดตกบกพร่อง อาหารอร่อยทุกอย่าง นอกจากนี้ ยังซักผ้า ทำอาหาร ให้อาหารเป็ดไก่.......คงหนิงไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับงานบ้านทั้งหมด อาหารก็มีครบทุกมื้อ

และทุกครั้งที่ต้องการจะดูดกลืนพลังหยางของคงหนิง ก็ต้องขอความเห็นของคงหนิงก่อนเสมอเหมือนเด็กน้อย หน้าฉากนั้นทำได้ดีและดูเคารพคงหนิงมาก

แม้แต่กิจกรรมความรักบนเตียง ก็ยังเย้ายวนจนทำให้คงหนิงซู่ซ่าสุขสันต์ แต่คงหนิงก็ยังมีภาพเงาของปีศาจตนนี้ประทับอยู่ในความทรงจำ ตัวเขาจึงไม่กล้าแตะต้องเลย ฉะนั้นมันจึงเป็นปีศาจสาวที่เริ่มบรรเลงเพลงรักเสียทุกครั้งไป

แต่ความกรุณาดังกล่าวก็ไม่ใช่สิ่งอื่นใดนอกเหนือไปจากการเสแสร้ง

พลังปีศาจเจ็ดสิบปีทำให้คงหนิงสามารถสัมผัสได้ถึงไข่ปีศาจภายในท้องอย่างชัดเจน

ไข่ปีศาจเติบโตทุกวัน คอยดูดซับพลังงานและเลือดเนื้อของคงหนิง เมื่อใดที่ไข่ปีศาจโตเต็มที่ มันจะเป็นวันตายของคงหนิง

แม้ด้วยความงามของปีศาจแมงป่องตรงหน้าจะดูทั้งสวยงามและอ่อนโยน แต่ภายใต้ความอ่อนโยนนั้นก็มีความชั่วร้ายเยือกเย็นซ่อนอยู่ คงหนิงไม่อาจประมาทเลินเล่อ

คงหนิงส่ายศีรษะ “ครอบครัวของข้าไม่ได้เข้าร่วมเทศกาลวันสารทจีน เจ้าก็ทำเพียงแค่ของเจ้าเถิด”

ในความทรงจำของคงหนิง พ่อแม่ของเขาตัดญาติขาดมิตร และย้ายออกมาอยู่ในเมืองเล็กๆ ภายในเขตชานหลาน เพราะฉะนั้นในวันสารทจีนจึงมีแค่พ่อแม่ของเขาเท่านั้น

ทุกๆ ปี ในตอนที่คนอื่นๆ ภายในเมืองพากันเผากระดาษ พ่อแม่ของคงหนิงก็แค่บอกให้เขานอนเร็วขึ้นเท่านั้น

ดังนั้น แม้ว่าคงหนิงจะอยู่ในโลกนี้มาสิบเอ็ดปีแล้ว แต่เขาก็ไม่เคยฉลองเทศกาลวันสารทจีนอย่างจริงจังเลย

เมื่อได้ฟังคำตอบเช่นนี้ ซูหยานก็ไม่ได้แปลกใจ นางพยักหน้าแล้วพูดว่า “เป็นเช่นนี้นี่เอง......หยานเอ๋อทราบแล้ว”

หลังจากพูดจบ ปีศาจสาวก็ก้มหน้าลง ปิดผนึกถุงกระดาษต่อไปโดยไม่พูดอะไรอีก

คงหนิงเห็นว่านางจริงจังกับการปิดผนึกถุงกระดาษให้กับสมาชิกในครอบครัวที่เสียไปของนางมาก ในใจก็อยากจะลองถามอยู่ว่า ปีศาจจะได้รับเงินเหล่านี้หลังจากตายไปแล้วด้วยหรือ?

นอกจากนี้หว่านเอ๋อยังกล่าวว่ามีปัญหาบางอย่างเกิดขึ้นกับศาลเทพเจ้าประจำเมือง ซึ่งแม้แต่ผู้ฝึกตนฝึกหัดอย่างหว่านเอ๋อยังทราบเรื่องนี้ ปีศาจตรงหน้าก็ต้องรู้เช่นกัน

แต่สุดท้าย คงหนิงก็ยังไม่ได้อยากตาย จึงไม่กล้าพูดเรื่องไร้สาระ

เขาแขวนมีดสั้นไว้ที่ผนัง ถอดชุดมือปราบออก และเดินไปที่สวนหลังบ้านเพื่ออาบน้ำ

เมื่อคงหนิงกลับมาจากการอาบน้ำและเตรียมตัวจะเข้านอน เขาก็พบว่าถุงกระดาษกองซ้อนกันอยู่มุมหนึ่งในห้องหอ ซูหยานในชุดสีม่วงกำลังจะเดินออกไป

เมื่อเห็นคงหนิงเดินเข้ามา แมงป่องสาวก็ยิ้มแล้วกล่าวว่า “สามี หยานเอ๋อไม่สามารถพาท่านเข้านอนได้ในคืนนี้ จงพักผ่อนให้เต็มที่ หลังจากที่หยานเอ๋อกลับมาจะพยายามไม่ทำให้ท่านตื่น”

ปีศาจในบ้านยังคงออกไปทุกคืน และไม่ได้กลับมาจนกว่าจะรุ่งสาง

หลายครั้งตอนที่นางกลับมา คงหนิงก็พบว่าชุดของนางนั้นเสียหายไม่น้อย เห็นได้ชัดว่ามีการต่อสู้เกิดขึ้น และคู่ต่อสู้ก็ไม่ได้อ่อนแอ

หลังจากที่ปีศาจสาวกลับมา เมื่อนางถอดเสื้อผ้าออกแล้วเข้ามาอยู่ในอ้อมแขนของคงหนิง คงหนิงก็มักจะได้กลิ่นจางๆ อยู่เป็นบางครั้ง

กลิ่นเลือดส่วนมากนั้นมาจากปีศาจตนอื่น ผสมปนเปกันไป แต่บางส่วนก็มาจากซูหยานเอง

หลายครั้งที่คงหนิงบังเอิญเห็นบาดแผลที่มือ ซึ่งบาดแผลเหล่านั้นเต็มไปด้วยไอปีศาจ ทำให้บาดแผลรักษาตัวได้ไม่เร็วนัก

คงหนิงเข้าใจว่าปีศาจสาวที่บ้านคงเข้ากับปีศาจในเขตเมืองได้ไม่ดีนัก

หรือกล่าวอีกอย่างหนึ่ง การต่อสู้เริ่มเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ

แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าพวกมันกำลังต่อสู้ไปเพื่ออะไร แต่คงหนิงฉลาดพอที่จะไม่ถามออกไป

คงหนิงพยักหน้าเหมือนเช่นเคย พูดออกไปด้วยหน้าซื่อๆ แต่ใจคดงอ “ระวังตัวด้วย”

แม้ว่าเขาอยากจะให้ปีศาจสาวตกตายอยู่ข้างนอกนั้น แต่หน้าฉาก อีกฝ่ายก็ประพฤติตัวอย่างเหมาะสม เขาไม่สามารถทำลายความสงบสุขจอมปลอมนี้ได้

ซูหยานยิ้มเล็กน้อยแล้วกล่าวว่า “สามีไม่ต้องเป็นกังวลไป หยานเอ๋อสบายดี พวกมันก็แค่สุนัขกระเบื้องไก่กระเบื้อง[1] ไม่มีค่าควรให้พูดถึง”

เมื่อพูดจบซูหยานก็เตรียมจะเดินออกไป

แต่ก่อนจะออกไป จู่ๆ ก็เหมือนจะนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ จึงพูดออกมา

“แต่อย่างไรก็เถอะ สามี ถ้าไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นจริงๆ อย่าอยู่ข้างนอกตอนกลางคืน”

“วันสารทจีนกำลังใกล้เข้ามา และภายในเมืองก็อันตรายมากขึ้นเรื่อยๆ”

“ปีศาจเหล่านั้นถูกจำกัดไว้ด้วยกฎเกณฑ์ ดังนั้นพวกมันอาจจะไม่สามารถโจมตีท่านได้ง่ายๆ แต่สิ่งอื่นนั้นไม่ใช่”

“ฉะนั้นต้องกลับบ้านก่อนมืด อย่าสังสรรค์นอกบ้านเหมือนคืนนี้อีก”

“หยานเอ๋อเป็นห่วงท่านมาก”

ปีศาจแมงป่องสาวมองมาอย่างอ่อนโยนและห่วงใย

คงหนิงเยาะเย้ยอยู่ภายในใจ แต่การแสดงออกภายนอกยังคงเหมือนเดิม พูดออกไปว่า “ได้ ข้าเข้าใจแล้ว ไม่ต้องเป็นกังวล ในช่วงก่อนวันสารทจีน ข้าจะกลับบ้านก่อนฟ้ามืด”

เมื่อมองดูหญิงสาวชุดม่วงหายออกไปนอกประตู คงหนิงก็กลับมายืนขบคิดอีกครั้ง

จากคำเตือนของปีศาจสาว ดูเหมือนว่าจะได้ข้อมูลบางอย่างมาซึ่งดูจะเป็นลางไม่ดีเท่าไหร่นัก

“สิ่งอื่น” ที่นางว่าคืออะไรกัน?

เป็นไปได้ไหมว่าในเขตชานหลานแห่งนี้ นอกจากภูตอสูรปีศาจเหล่านั้น ยังมีสิ่งชั่วร้ายอื่นๆ อยู่อีก?

ทั้งยังจงใจเน้นยำว่าเป็นช่วงก่อนวันสารทจีน......หรือว่าจะเป็นผี?

วันสารทจีนที่กำลังจะมาถึงนี้ จะมีวิญญาณร้ายมาทำลายเมืองงั้นหรือ?

คงหนิงยืนอยู่ที่ประตูห้องหอ สูดลมหายใจเข้าลึกๆ รู้สึกถึงแรงกดดันที่ถาโถมเข้าใส่

เขตชานหลานเล็กๆ แห่งนี้ ดูจะคึกคักขึ้นเรื่อยๆ.......ผู้ฝึกตนก็มีแล้ว ปีศาจก็มีแล้ว และแม้แต่ภูตผีวิญญาณก็เหมือนกำลังจะออกมา

ดูเหมือนว่าพรุ่งนี้เขาจะต้องไปเจอหญิงสาวที่มีนามว่าหว่านเอ๋อคนนั้นสักหน่อยแล้ว

มาดูกันว่านางพอจะรู้เรื่องเทศกาลวันสารทจีนหรือไม่

--------------------------

[1] ไก่กระเบื้อง เป็นไก่ที่มีรูปลักษณ์สวยงาม แต่ทำได้เพียงแค่ประดับตกแต่ง ไม่มีประโยชน์อื่นอีก ใช้ในเชิงอุปมาว่าไม่มีคุณค่า ไม่มีความหมาย

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด