โลกมนุษย์จิ๋ว: ตอนที่ 16 เมล็ดข้าวห้าสิบกระสอบตกลงมาจากฟากฟ้า

ตอนที่ 16 เมล็ดข้าวห้าสิบกระสอบตกลงมาจากฟากฟ้า

“สำเร็จ ท่านเทพผู้ยิ่งใหญ่เมตตาเราแล้ว”

ในเวลานี้ เมื่อหลี่เซียวและคนอื่นๆ ได้ยินเสียงของเซี่ยชวน ทุกคนต่างมีความสุข เหตุผลที่พวกเขาสังเวยสิ่งของมากมายไม่ใช่เพื่อให้ได้มาซึ่งความปรารถนาของท่านเทพผู้ยิ่งใหญ่หรือ?

คุณรู้ไหม เมื่อพวกเขาสังเวยเป็นครั้งแรก พวกเขาได้ความปรารถนาเท่าเทียมกันและจากนั้นพวกเขาก็ทำลายศัตรูเก่าอย่างราชวงศ์เฉินได้ ซึ่งทำให้อำนาจของราชวงศ์ถังขยายตัวขึ้นหลายเท่า ดินแดนและจำนวนประชากรของราชวงศ์ถังก็เพิ่มขึ้น

ตอนนี้พวกเขาสังเวยอีกครั้งและก็ได้รับความปรารถนาที่เท่าเทียมกันอีกครั้ง

"ฝ่าบาท ตอนนี้พวกเราควรขอความปรารถนาอะไร” ขุนนางคนสำคัญถามทันที

"เราไม่สามารถโลภเกินไปได้ ผู้ศรัทธาที่โลภมากจะถูกเทพเจ้าเกลียดชัง เจ้าต้องขอความปรารถนาที่เท่าเทียมกันที่ท่านเทพพึงพอใจ"

หลี่เซียวกล่าวอย่างเคร่งขรึม

“ตอนนี้ราชวงศ์ถังของเราประสบกับภัยพิบัติมากมายและยังเกิดภัยแล้งด้วย ทำไมเราไม่ปล่อยให้ท่านเทพประทานฝนเพื่อหลีกเลี่ยงความแห้งแล้งล่ะ?” มีคนแสดงความคิดเห็นของเขา

“โง่”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลี่เซียวก็ส่ายหัว “ไม่ว่าจะเป็นภัยแล้งหรือน้ำท่วม ภัยพิบัติเหล่านี้ช่างน่ากลัว แต่ความสยดสยองที่แท้จริงคือความอดอยากที่เกิดจากภัยพิบัติเหล่านี้สามารถพูดได้ว่าหากปัญหาความอดอยากยังไม่ได้รับการแก้ไข เราไม่รู้ว่ามีกี่คนในราชวงศ์ถังที่ตายเพราะความอดอยาก”

“นี่!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ทุกคนก็อดไม่ได้ที่จะผงกหัว มันก็จริง แม้ว่าภัยพิบัติเหล่านี้จะน่ากลัว แต่ก็ไม่เท่ากับความอดอยาก

ไม่มีอาหารเป็นสิ่งที่น่ากลัวที่สุดแล้วไม่รู้ว่ามีกี่คนที่อดตาย

หากมีอาหารเพียงพอ แม้จะเกิดภัยแล้งและน้ำท่วม แท้จริงแล้วไม่มีอะไรเลย

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ หลี่เซียวได้คิดถึงความปรารถนาของเขาแล้วและกล่าวกับเซี่ยชวนทันที: "ท่านเทพผู้ยิ่งใหญ่ โปรดให้อาหารแก่พวกเราเพื่อความอยู่รอดในยามที่ยากลำบากนี้"

....

ในขณะนี้ เซี่ยชวนผู้ซึ่งอาศัยอยู่ในอีกโลกหนึ่งได้ยินความปรารถนาของหลี่เซียวที่ผู้ศรัทธาของเขานั่นคือได้รับอาหารเพียงพอในภัยแล้ง

“อาหารหรือนี่เป็นเพียงเรื่องเล็กน้อย”

เมื่อเซี่ยชวนได้ยินความปรารถนานี้ เซี่ยชวนก็ยิ้มออกมา หากเป็นความปรารถนาแปลก ๆ เขาอาจจะช่วยไม่ได้ แต่ถ้าเป็นเพียงการแก้ปัญหาเรื่องอาหาร แค่นี้จิ๊บๆ

ท้ายที่สุด นี่คือโลกจิ๋วและมีมนุษย์จิ๋วอยู่ในนั้น อาจกล่าวได้ว่าในโลกที่เขาอยู่ อาหารเพียงเล็กน้อยก็เพียงพอแล้วที่มนุษย์จิ๋วเหล่านี้จะกินได้เป็นเวลานาน

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เซี่ยชวนก็ไม่ลังเล หยิบข้าวห้าสิบกระสอบออกจากครัวของเขาที่บ้านโดยตรง

ประมาณว่าข้าวเพียงกระสอบเดียวก็เพียงพอแล้วสำหรับผู้คนในราชวงศ์ถัง 600 ล้านคนที่จะกินแบบสบาย ๆ

“ยังไงก็ตาม แค่ใช้ประตูทองสัมฤทธิ์โบราณส่งมันไป” เซี่ยชวนแตะคางของเขา

อันที่จริง ประตูทองสัมฤทธิ์โบราณในร่างกายของเขานั้นลึกลับและทรงพลังอย่างยิ่ง ตราบใดที่บันทึกตำแหน่งพิกัดพื้นที่ที่สอดคล้องกัน ประตูก็สามารถเปิดและส่งไปที่นั่นได้

โดยพื้นฐานแล้ว ตราบใดที่มันเป็นสถานที่ที่เขาเคยปรากฏตัวมาก่อนหรือสถานที่ที่เขารู้จักจะสามารถเคลื่อนย้ายไปที่นั่นได้ในทันที

ในเวลาเดียวกัน มันไม่เพียงแต่สามารถเคลื่อนย้ายตัวเองได้เท่านััน แต่ยังรวมถึงวัตถุใดๆ อีกด้วย

ทันที เซี่ยชวนโบกมือของเขาและโยนข้าวห้าสิบกระสอบของเขาไปที่ประตูทองสัมฤทธิ์โบราณทันที

...

ในเวลานี้ หลี่เซียวและคนอื่น ๆ ก็รอคำตอบจากท่านเทพอย่างสั่นเทา

“ความปรารถนานี้ง่ายมาก”

เสียงหนึ่งดังขึ้นอย่างเย็นชาและสูงส่ง แต่ผู้ศรัทธานับไม่ถ้วนต่างตื่นเต้นอย่างมาก เพราะนี่คือเสียงของท่านเทพและเพียงแค่ได้ยินก็ได้รับเกียรติอย่างไม่รู้จบ

“ท่านเทพตกลง” หลี่เซียวและคนอื่นๆ พูดด้วยความยินดี

บูม~~

ในวินาทีต่อมา ประตูทองสัมฤทธิ์โบราณก็ปรากฏขึ้นบนท้องฟ้าเหนือเมืองหลวงฉางอันแห่งราชวงศ์ถัง เปล่งประกายด้วยแสงสีทอง ราวกับว่าแสงสีทองทะลุผ่านเก้าสวรรค์สิบโลก เต็มไปด้วยความลึกลับและยากจะหยั่งถึง

เมื่อผู้ศรัทธานับไม่ถ้วนเห็นประตูทองสัมฤทธิ์โบราณนี้ พวกเขาทั้งหมดก็คุกเข่าลงบนพื้นด้วยความหวาดกลัวและสวดมนตร์งึมงำในปาก

บูม~~~

ทันทีที่ข้าพเจ้าเห็นประตูทองสัมฤทธิ์โบราณเปิดออก จากนั้นเมล็ดข้าวจำนวนมากก็ไหลออกมา เมล็ดข้าวเหล่านี้เทลงมาจากท้องฟ้าเหมือนเม็ดฝน

นี่คือข้าวที่เทลงมาทั้งหมดห้าสิบกระสอบ สำหรับมนุษย์จิ๋วทุกคน ฉากดังกล่าวไม่เกินไปกว่าภัยพิบัติ

“เร็วเข้า วิ่ง!”

“โอ้พระเจ้า ข้าวตกลงมาจากท้องฟ้า”

“ของขวัญจากทวยเทพ นี่คือของขวัญจากทวยเทพ”

ทุกคนอดไม่ได้ที่จะตะโกนออกไป ต่างหวาดกลัวและตื่นเต้นพวกเขาไม่เคยเห็นฉากที่น่าอัศจรรย์ใจเช่นนี้มาทั้งชีวิต มันช่างเหลือเชื่อ

ข้าพเจ้าเห็นข้าวจำนวนมากตกลงมาจากท้องฟ้านอกเมืองฉางอันเมล็ดข้าวขนาดใหญ่ตกลงมาจากท้องฟ้าเหมือนอุกกาบาต

จำเป็นต้องรู้ว่ามีข้าวประมาณ 1.25 ล้านเมล็ดในข้าวทั้งห้าสิบกระสอบและข้าวแต่ละเมล็ดมีขนาดเท่ากับอุกกาบาตสำหรับมนุษย์จิ๋วอยู่แล้ว

อุกกาบาตตก 1.25 ล้านลูก นี่เป็นภัยพิบัติที่ไม่มีใครเคยเห็น

โชคดีที่ข้าวไม่ได้ตกที่เมืองฉางอันแต่ในนอกเมือง ไม่เช่นนั้น ถ้าข้าวตกใกล้เมืองเพียงนิดเดียว ข้าพเจ้าไม่รู้ว่าจะมีผู้เสียชีวิตกี่คน