บทที่ 388 ถึงตาพวกแกแล้ว
บทที่ 388 ถึงตาพวกแกแล้ว เสี่ยวหู่เป็นผู้ใหญ่มากขึ้นกว่าตอนที่เย่จงหมิงทิ้งไปเมื่อครึ่งปีก่อน เขามีรอยแผลเป็นตรงยาวมากที่แก้มซ้ายและขากรรไกร เกือบตั้งแต่จมูกถึงใบหู แม้ว่าตอนนี้จะดูจางไปมาก แต่แผลยาวเกินไป มันจึงยังคงมองเห็นได้ชัดเจนมาก เป็นเรื่องยากที่จะจินตนาการว่าชายผู้นี้รอดชีวิตจากอาการบาดเจ็บท...
