หลังจากเปิดเอกสารจากซองที่ปิดสนิทแล้ว ‘เคซีย์ เซเดรีย’ ก็พูดพึมพำขึ้นมาอย่างดูถูก “คนหลอกลวงพวกนี้ยังยืนกรานที่จะส่งรายงานด้วยวิธีที่ล้าสมัยแบบนี้อีกเหรอ?”

“พวกบ้านนอก!”

เลขาสาวพูดด้วยความพยายามที่จะประจบประแจงว่า “ถูกต้อง ในไม่ช้าก็เร็ว คนพวกนี้ก็จะถูกทอดทิ้งตามกาลเวลา ฉันไม่รู้ว่าทำไมผู้สูงศักดิ์ถึงให้คุณค่ากับพวกเขาขนาดนั้น”

การปิดผนึกซองจดหมายด้วยแล็กเกอร์เป็นวิธีการทั่วไปในการส่งข้อมูลสำหรับนักเวทย์

แลคเกอร์ชนิดนี้มีเวทย์มนตร์พิเศษ หากมีคนอื่นที่ไม่ใช่ผู้รับได้เปิดซองจดหมาย ข้อความในจดหมายจะหายไปทันที

อย่างไรก็ตาม ในสายตาของเคซี่ย์เขาคิดว่านี่เป็นพฤติกรรมที่ล้าสมัยมาก

ตอนนี้พวกเขาอยู่ในยุคอะไร?

ยุคดิจิทัล!

ในฐานะผู้นำผู้สูงศักดิ์เขาเชื่อว่า ‘คนที่ทำงานหนัก’ ควรปฏิบัติตามบรรทัดฐานของตนเองและใช้อีเมลในการส่งข้อความ

แม้ว่าเขาจะไม่เข้าใจเวทมนตร์เลยก็ตาม แต่เขาก็ยังเป็นข้าราชการ ดังนั้นเขาจึงสามารถนั่งในตำแหน่งนี้ได้

ในขณะเดียวกัน ด้วยประสบการณ์ทำงานในภาครัฐทำให้เขาเข้าใจถึงความสำคัญของงานที่ผิวเผินเช่นนี้

ดังนั้น แม้ว่าเขาจะไม่พอใจ แต่เขาก็ยังคงเปิดซองจดหมายเช่นเดิม

ท้ายที่สุด มันเป็นหน้าที่ของเขาที่จะต้องตรวจสอบรายงานของผู้ใต้บังคับบัญชาและให้คำตอบ

อย่างไรก็ตาม ขณะที่เขามองดู เคซี่ย์ก็ขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจ กล้ามเนื้อบนใบหน้าที่อ้วนท้วมของเขาเกือบจะบีบเข้าหากัน

“เคซี่ย์นั่นคืออะไร?” เลขาสาวถามขึ้นอย่างสงสัย

“พวกเขาไม่รู้เหรอว่าความเคารพคืออะไร?”

“พวกเขาควรเรียกฉันว่า ‘ลอร์ดเคซี่ย์ เซเดรียที่รัก!’ เคซี่ย์พึมพำด้วยความไม่พอใจ จากนั้นเขาก็เหลือบมองเนื้อหาของจดหมายด้วยความเร็วสิบบรรทัดต่อการชำเลืองมอง

“สิ่งมีชีวิตประหลาดได้เกิดขึ้นมาใหม่? พวกเขาต้องใส่ใจกับเรื่องนี้ด้วยงั้นเหรอ ตลกจริง ๆ !”

“คนพวกนี้จะไม่มีวันเข้าใจความยากลำบากของผู้นำของเรา”

“พวกเขาได้ใช้ทรัพยากรไปมากมายแค่ไหน เพียงเพราะการจัดการกับสิ่งมีชีวิตประหลาดที่เพิ่งเกิดใหม่นี้?”

“สิ่งเดียวที่พวกหนอนอวดรู้เหล่านี้รู้ว่าต้องทำอย่างไรคือขอให้เราช่วยเหลือ!”

“พวกเขาคิดว่าฉันไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเวทยมนต์เลยงั้นเหรอ สิ่งมีชีวิตประหลาดที่เกิดใหม่นั้นอ่อนแอเป็นอย่างมาก!”

ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความรังเกียจ เคซี่ย์เขียนคำตอบลงบนซองจดหมายราวกับว่าเขากำลังได้แก้แค้น

‘ปฏิเสธ!’

เขาไม่ได้ระบุเหตุผลไว้ด้วยเช่นกัน

ในฐานะสมาชิกระดับสูงผู้มีเกียรติของสมาคมนักเวทย์ ลอร์ดเคซีย์ เซเดรีย เขาจำเป็นต้องให้เหตุผลกับ ‘คนที่ทำงานให้กับเขา’ หรือไม่?

เคซี่ย์ค่อย ๆ ยัดจดหมายกลับเข้าไปในซองและส่งให้เลขานุการ

เลขาสาวถามขึ้นมาอย่างระมัดระวัง “จดหมายนี้ต้องส่งกลับแบบเดียวกันไหม?”

เคซี่ย์โบกมือและเยาะเย้ย “ไม่จำเป็น ทิ้งไว้ที่สำนักงานใหญ่ก็พอ พวกเขาจะพบมันเองเมื่อพวกเขากลับมา”

“เธอคงรู้ว่าค่าส่งไปรษณีย์แพงมาก!”

“เราไม่สามารถเสียเงินของประเทศไปกับเรื่องเล็กน้อยเช่นนี้ได้”

หลังจากพูดอย่างนั้นเคซี่ย์ก็เอาซิการ์ที่อยู่ในมือออกก่อนจะหยิบซิการ์อีกอันออกจากกล่องซิการ์ที่ถูกตกแต่งอย่างสวยงาม

…

หกชั่วโมงต่อมา เจ้าหน้าที่ที่กำลังรอข่าวอยู่ที่สาขานอร์ดได้รับโทรศัพท์

“อะไรนะ เขาปฏิเสธ!”

“ไอ้บ้าเคซี่ย์ไม่รู้เหรอว่าเรื่องนี้มันร้ายแรงแค่ไหน?”

“เรย์ยังไม่กลับมาเหรอ?”

“ก็ได้ ฉันเข้าใจแล้ว”

เจ้าหน้าที่หญิงที่อยู่ข้าง ๆ ได้ขมวดคิ้วและถามว่า “เจ้าอ้วนนั่นทำให้มันเป็นเรื่องยากสำหรับพวกเราอีกแล้วงั้นเหรอ?”

เจ้าหน้าที่ชายพยักหน้า สีหน้าของเขาดูมืดมนเป็นอย่างมาก

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น

ตราบใดที่เรย์ไม่อยู่ เคซี่ย์จะทำให้ทีมสืบสวนของพวกเขานั้นทำงานได้ยากขึ้น โดยที่เขาไม่ได้คำนึงถึงสิ่งที่สำคัญที่สุด

อย่างไรก็ตาม ไม่มีอะไรที่พวกเขาสามารถทำได้เกี่ยวกับเรื่องนี้เช่นกัน

นอกจากเรย์แล้ว ไม่มีใครกล้าสู้กับเคซี่ย์

“ลูเซียส เราควรทำอย่างไรดี” เจ้าหน้าหญิงถามด้วยสีหน้ากังวลใจ

เธอกับลูเซียสไม่ใช่คนประเภทที่ต่อสู้เก่ง ถ้าหากพวกเขาไม่ได้รับการสนับสนุน พวกเขาอาจจะไม่สามารถจัดการกับหุ่นไล่กาที่แปลกประหลาดตัวนี้ได้

ยิ่งไปกว่านั้น หุ่นไล่กาประหลาดตัวนี้ดูเหมือนจะมีความสามารถในการสร้างภาพลวงตา

สิ่งนี้เพิ่มความยากของภารกิจไปสู่อีกระดับหนึ่ง

ลูเซียสยิ้มอย่างขมขื่นและตบไหล่ของเธอ

“ไม่ต้องห่วงทีช พี่ชายของฉันบอกว่าเขาจะจัดการมันด้วยตัวเอง”

ทีชแปลกใจเล็กน้อยเมื่อได้ยินเช่นนั้น เธอมองไปรอบ ๆ หลังจากยืนยันว่าไม่มีใครอยู่ใกล้ ๆ เธอจึงลดเสียงลงแล้วพูดว่า “ลูคัสบ้าไปแล้วหรือเปล่า เขาจะถูกลงโทษถ้าเขาเพิ่มจำนวนบุคลากรโดยไม่ได้รับอนุญาต!”

เมื่อเขาได้ยินคำพูดของทีชรอยยิ้มที่บิดเบี้ยวบนใบหน้าของลูเซียสก็ได้กว้างขึ้น

“ใช่ นั่นเป็นเหตุผลที่เขาบอกเราว่าไม่ต้องมายุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้”

“นี่…” ทีชชะงักไปชั่วขณะ

หากลูเซียสและทีชไม่เข้าร่วมในเรื่องนี้ นี่ก็จะไม่ถือเป็นการเพิ่มบุคลากรโดยพลการ

ยิ่งไปกว่านั้น ลูคัสและน้องชายของเขาอยู่ในระดับเดียวกัน

การทำเช่นนั้นยังคงเป็นไปตามกฎอย่างสมบูรณ์

อย่างไรก็ตาม ทีชยังคงกังวลเล็กน้อย

“ลูคัสจะไปคนเดียวงั้นเหรอ เขาไม่สามารถรับมือกับภาพลวงตาได้…”

ในตอนนี้ สีหน้าของลูเซียสอ่อนลงเล็กน้อย เขายิ้มและพูดว่า “ทำไมฉันถึงต้องปล่อยให้ลูคัสไปคนเดียว?”

“ไม่ต้องห่วง ไคก็อยู่กับเขา”

เมื่อได้ยินชื่อของเขา สีหน้าของทีชก็สงบลงในทันที

ถ้าไคตามไปด้วย ภารกิจนี้ก็จะไม่อันตรายนัก

ท้ายที่สุดเขาคือไค

...

ในฟาร์มร้างในเขตชานเมือง

แฟลนเดอร์สได้ซ่อนตัวอยู่ในบ้านร้างแห่งหนึ่ง เขามองไปที่อินเทอร์เฟซการเรียนรู้ทักษะอย่างกระตือรือร้น

เขาสามารถเก็บเกี่ยวได้มากมายในหมู่บ้านเล็ก ๆ แห่งนั้น ทำให้แฟลนเดอร์สมีกำไรมหาศาล

เขาได้ค่าความหวาดกลัวมากกว่า 10,000 คะแนน!

อะไรคือแนวคิดของค่าความหวาดกลัวมากกว่า 10,000 คะแนน?

เขาต้องใช้ค่าความหวาดหวาดกลัวเพียง 100 คะแนนเพื่อเรียนรู้ทักษะระดับ 1

ในทางกลับกัน เขาต้องใช้ค่าความหวาดกลัว 1,000 คะแนนเพื่อเรียนรู้ทักษะระดับ 2

หลังจากที่ทั้งสามทักษะได้รับการอัพเกรดเป็นระดับ 2 แล้ว ทักษะใหม่ก็ถูกปลดล็อกในอินเทอร์เฟซการเรียนรู้ทักษะ

[ เบญจอัฐิ: ต้องการค่าความหวาดกลัว 500 คะแนน ]

หลังจากเรียนรู้ทักษะนี้แล้ว เขาสามารถใช้ทักษะนี้กับศัตรูรอบข้างเพื่อดูดซับความแข็งแกร่งของศัตรูได้อย่างต่อเนื่อง

[ พายุอีกา: ต้องการค่าความหวาดกลัว 500 คะแนน ]

หลังจากเรียนรู้ทักษะนี้แล้ว เขาจะมีความสามารถในการร่ายมนตร์ทำให้อีกาออกมาจากร่างกาย อีกาจะโจมตีศัตรูที่อยู่รอบตัวเขาอย่างต่อเนื่อง

[ การปลอมตัว: ต้องการค่าความหวาดกลัว 500 คะแนน ]

หลังจากเรียนรู้ทักษะนี้ ความสามารถในการปลอมตัวของเขาจะเพิ่มขึ้น ช่วยลดความระมัดระวังของผู้คนที่อยู่รอบตัวเขาเป็นอย่างมาก การขู่ขวัญศัตรูในขณะที่เขาใช้ทักษะปลอมตัวจะทำให้เขาได้รับค่าความหวาดกลัวมากขึ้น

แฟลนเดอร์สเรียนรู้ทักษะทั้งสามนี้โดยไม่ลังเล

อย่างไรก็ตาม หลังจากเห็นข้อกำหนดในการอัพเกรดทักษะเหล่านี้ แฟลนเดอร์สก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย

หากต้องการอัพเกรดทักษะทั้งสามนี้เป็นระดับ 2 ต้องใช้ค่าความหวาดกลัว 3,000 คะแนน!

0 0 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด