บทที่ 32: วังจุน

บทที่ 32: วังจุน

"ไล่ออกเหรอ?"

เมื่อพี่ฉีได้ยินเรื่องนี้ เธอก็คิดเกี่ยวกับการปกป้องลูกแมวและปล่อยให้ลูกแมวอยู่ในร้านบางทีแมวน้อยอาจจะทํายาที่มีประสิทธิภาพมากขึ้น หรือ แม้ว่าแมวน้อยจะทำแต่ยาให้ความชุ่มชื้นเท่านั้น เธอที่เป็นเจ้าของก็จะได้รับประโยชน์มากมายจากส่วนแบ่งจํานวนมาก

แต่ตอนนี้เด็กฝึกงานคนนี้ที่ชื่อ นิงยานัน กลับบอกว่าจะไล่ฉินหยู ซึ่งนั่นจะทำให้เธอที่เป็นเจ้าของร้านไม่ได้ส่วนแบ่งจากยา

ตัวนิงยานันนั้นมีคุณสมบัติไม่ดีและฝีมือยังไม่ถึงระดับของแมวน้อย ถ้าไม่ใช่เพราะนิงยานันรู้จักผู้มีอิทธิพลบางคนและเป็นที่โปรดปรานกับคนอื่น ๆ และประจบประแจงเธอ เธอคงไล่ออกไปนานแล้ว

แต่ตอนนี้ นิงยานันตะโกนว่าฉินหยูควรถูกไล่ออกซึ่งแมวก็จะต้องออกไปด้วย เธอจึงขมวดคิ้วด้วยอารมณ์เสีย

"พี่ฉี ฉันแนะนําให้ไล่ฉินหยูออก เด็กฝึกงานประเภทนี้ที่ไม่ปฏิบัติตามคําสั่งของคุณจะต้องถูกไล่ออกมิฉะนั้นเธอจะเหลิงไปมากกว่านี้อีก

คนอย่างเธอที่ไม่รู้วิธีเคารพครูและไม่มีคุณสมบัติดังนั้นเธอจึงไม่เหมาะสําหรับการเป็นเภสัชกรเลย แม้ว่าเธอจะได้ทำข้อสอบที่ถูกต้องก่อนหน้านี้ เธออาจจะแอบโกง ..."

เมื่อเห็นพี่ฉีขมวดคิ้ว นิงยานันก็คิดว่าฉินหยูจะถูกไล่แน่ๆดังนั้นเธอจึงพูดมากทันที ทั้งบอกว่าฉินหยูไม่ดีและฉินหยูจะต้องถูกไล่ออก

คําพูดดังกล่าวยิ่งเธอฟังมากขึ้นยิ่งทําให้พี่ฉีโกรธและเธอตะโกน"หุบปาก! คุณถูกไล่ออก ออกไปได้แล้ว!"

"ได้ยินไหม ฉินหยู เธอถูกไล่ออก แล้วคุณออกไปได้" นิงยานัน พูดกับฉินหยูทันทีเมื่อเธอได้ยินสิ่งที่พี่ฉีพูด

เพียะ!

เสียงตบดังขึ้นอย่างกะทันหันพี่ฉีตบหน้า นิงยานัน

"พี่ฉี คุณ... คุณตบฉันได้ยังไง? คุณตบผิดหรือเปล่า!" นิงยานัน พูดอย่างช็อคๆ

"ฉันตั้งใจตบคุณนั้นแหละ! คุณถูกไล่ออก" พี่ฉีพูดเสียงดัง

"ห๊ะ? ฉันถูกไล่ออกเหรอ? ทําไม ฉินหยูต้องถูกไล่ออกไม่ใช่เหรอ" นิงยานันตกตะลึง

ผู้คนรอบตัวก็งงเช่นกัน ทุกคนมองไปที่พี่ฉี

ทุกคนคิดไม่ออกว่าเป็นฉินหยูที่จะต้องถูกไล่ออกแต่ทําไมกลับกลายเป็น นิงยานันในพริบตา? สิ่งนี้ทําให้ทุกคนงงและสับสนเล็กน้อย

หลังจากนั้นไม่นานทุกคนก็ดึงสติกลับมา และพูด "พี่ฉี มันเป็นฉินหยูที่ใช้ห้อง ไม่ใช่นิงยานัน"

"หุบปาก! ฉันให้คุณตั้งคำถามเหรอ? นิงยานันออกไปจากที่นี่ฉันไม่อยากพูดซ้ำเป็นครั้งที่สอง!"

เธอสามารถรับสมัครเด็กฝึกงานธรรมดาได้มากเท่าที่ต้องการ แต่แมวน้อยของฉินหยูนั้นมีหนึ่งเดียว หากเธอไล่นิงยานัน และได้รับความโปรดปรานจากลูกแมวเธอก็ยินดีที่จะไล่เด็กฝึกงานเป็นหมื่นๆคนออก

"ฉัน...ฉันจะไปทันที" นิงยานันคิดถึงกองกําลังที่อยู่เบื้องหลังพี่ฉีและรีบขอโทษ แต่ในใจของเธอยังคงคิดไม่ออกว่าเกิดอะไรขึ้น

แต่ฉินหยูและซ่งเสี่ยวเหม่ยก็มีสีหน้าที่โง่เขลาราวกับว่าพวกเธอกําลังฝัน

มีเพียงแมวน้อยเท่านั้นที่นอนอยู่บนไหล่ของฉินหยูหาวอย่างเกียจคลานราวกับว่ามันไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับสิ่งที่เกิดขึ้น

"โอเค ฉินหยูสามารถใช้ห้องได้ตามสบาย ในอนาคต และฉินหยูได้กลายเป็นสานุศิษย์ของฉันอย่างเป็นทางการ อ้อและก็ยังมีเสี่ยวเหม่ย"

พี่ฉีประกาศโดยไม่ลังเลว่าเธอจะรับฉินหยูและซ่งเสี่ยวเหม่ยเป็นสานุศิษย์ของเธอ

การประกาสแบบนี้ทําให้ทั้งฉินหยูและซ่งเสี่ยวเหม่ย อึ้งแบบไม่ทันตั้งตัว

สําหรับเด็กฝึกงานที่เหลือพวกเขาทั้งหมดขมวดคิ้วนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อเร็ว ๆ นี้พยายามหาว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

แต่หลังจากคิดเกี่ยวกับมันพวกเขาก็ยังคงคิดไม่ออกว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

"โอเค แยกย้ายกันไปทํางานของตัวเอง ฉินหยู คุณสามารถมาดูการทำยาของฉันได้ตลอดเวลาในอนาคตและหนังสือเล่มนี้สําหรับคุณศึกษาเพิ่มเติม

ในอนาคตถ้าคุณมียาดีๆ เอามาให้ฉันเดี๋ยวฉันจะขายให้คุณได้ราคาที่สูงขึ้น "

พี่ฉีมองฉินหยูด้วยรอยยิ้มที่สวยงามและค่อยๆหยิบหนังสือออกมาและวางไว้ในมือของฉินหยู

"ขอบคุณ... ขอบคุณพี่ฉี" ฉินหยูขอบคุณ

"ดอกไม้ยักษ์ห้าดอกนี้เหมาะสําหรับคุณ"

พี่ฉีเอาดอกไม้ยักษ์ห้าดอกจากเคาน์เตอร์และส่งดอกไม้ยักษ์ราคา 100,000 หยวนให้กับฉินหยู

ฉากดังกล่าวทําให้ทุกคนสับสนมากขึ้นและบางคนก็สงสัยว่าฉินหยูเป็นลูกสาวนอกกฎหมายของพี่ฉี

"นี่... นี่มันมีค่าเกินไปฉันรับไม่ได้" ฉินหยูพูดด้วยความตื่นตระหนก

"เหมียว!"

หลี่ซวนปล่อยเสียงร้องออกมาและอุ้งเท้าเล็ก ๆ ของเขายื่นไปคว้าดอกไม้ห้าดอกเข้าไปในอ้อมแขนของเขาและเริ่มกินอย่างรวดเร็ว

ฉากดังกล่าวทําให้ฉินหยูตะลึง

"โอเค ทํางานหนักในอนาคต นี่คือรางวัลของฉัน วันนี้ฉันมีอะไรต้องทําอีก ดังนั้นฉันจะออกจากร้านก่อน"

พี่ฉียิ้มเล็กน้อยยกมือขึ้นและลูบหัวลูกแมวแล้วเดินออกไปจากร้าน

เหลือเพียงเด็กฝึกงานที่มองแมวน้อยกําลังกินดอกไม้ยักษ์ด้วยความงง

ดอกไม้ยักษ์ราคา 100,000 หยวนต่อดอกถูกลูกแมวกินอย่างรวดเร็วและดอกไม้ทั้งหมดราคา 500,000 หยวนก็ถูกแมวน้อยกินจนหายวับไปกับตา

เหมียว~

แมวน้อยปล่อยเสียงร้องอย่างมีความสุข ร่างกายของเขาเริ่มอบอุ่นขึ้นทำให้ค่อยๆหลับตาและหลับลึกไปในที่สุด

เมื่อเห็นอย่างนี้ฉินหยู ก็จับลูกแมวมาไว้ในอ้อมแขนของเธออย่างระมัดระวังและกังวลเกี่ยวกับอาการของแมวน้อย

"ฉินหยู วางแมวน้อยในหอพัก มันกินดอกไม้ยักษ์ที่มีฤทธิ์ทางยาที่แรงขนาดนี้ แมวน้อยต้องใช้เวลาในการดูดซับมัน มันจะดีกว่าสําหรับเขาที่จะพักผ่อนอย่างสะดวกสบาย." ซ่งเสี่ยวเหม่ยแนะนํา

"โอเค งั้นฉันจะไปที่หอพัก" ฉินหยูพยักหน้า

"ฉันจะไปกับคุณและบอกฉันว่าเกิดอะไรขึ้นก่อนหน้านี้"

...

ทั้งสองคนจากไปอย่างรวดเร็วปล่อยให้คนที่เหลือมองหน้ากันไปมาและคิดไม่ออกว่าเกิดอะไรขึ้นในวันนี้

หนึ่งในเด็กผู้หญิงที่ชื่อ เม้งเม้ง ขอตัวเดินออกจากร้านและเข้าไปในซอยมืดถัดจากร้าน

มีชายที่ดูแข็งแกร่งคนหนึ่งนั่งอยู่ในซอยนั่งกินขนมกับงูสีขาว

บุคคลนี้ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากไทฮูกัปตันทีมบังคับใช้กฎหมายและอสูรอัญเชิญของเขางูสายฟ้า

เขาไม่เคยปล่อยวางเรื่องนั้นและมักจะมาตรวจสอบสถานการณ์ของฉินหยู

"ลุงไทฮู ฉินหยู ่ ที่ลุงขอให้ฉันเฝ้าดู มีเรื่องแปลกๆ เกิดขึ้นวันนี้..."เม้งเม้งเดินเข้าไปในซอยบอกสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อเร็ว ๆทั้งหมด

ไทฮูที่กําลังกินขนม ก็หยุดลง

"คุณหมายถึงพี่ฉีเปลี่ยนทัศนคติของเธอโดยไม่มีเหตุผล เธอใจดีมากกับฉินหยูแถมยังให้ดอกไม้ยักษ์มูลค่า 500,000 หยวน?" ไทฮูถามกลับ

"ใช่ แม้แต่ฉินหยูก็ได้รับการยอมรับว่าเป็นสานุศิษย์ และซ่งเสี่ยวเหม่ยก็กลายเป็นสานุศิษย์เช่นกัน ฉันมักจะรู้สึกว่าซ่งเสี่ยวเหม่ยอยู่หลังแสงของฉินหยู แต่ฉันคิดไม่ออกว่าทําไม"เม้งเม้ง ยังคงอธิบายต่อไปว่าไม่สามารถหาเหตุผลได้

"คุณยังคงให้ความสนใจกับฉินหยูและบอกฉันทันทีที่มีบางอย่าง" ไทฮูพูดอย่างเคร่งขรึม

"โอเคลุงไทฮู ฉันจะไปก่อนลาก่อน"

เม้งเม้งเดินออกไป ทิ้งให้ไทฮูขมวดคิ้วและคิดคนเดียวในซอย และคิดไม่ออกว่าทําไม

"ฉันไม่มีเวลาคิดมากกับเรื่องนี้ ต้องไปตรวจสอบก่อนเมืองเริ่มวุ่นวายมากขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อเร็ว ๆ นี้"ไทฮูถอนหายใจกินขนมชิ้นสุดท้ายแล้วสําลักและดื่มน้ําไปหลายอึกก่อนที่จะหาย

"ให้ตายเถอะ สําลักเกือบตาย"

ไทฮูออกจากซอยเล็ก ๆ และมุ่งหน้าไปยังประตูเมือง

มันไม่ปลอดภัยมากเมื่อเร็ว ๆ นี้เนื่องจากมีการฆาตกรรมหลายครั้งที่ประตูเมือง

ไม่นานหลังจากที่เขาจากไปทันใดนั้นชายตาเดียวที่มีอสูรสิงโตป่าอัญเชิญ เดินผ่านตาเขาในระยะไกล

ทันทีที่เขาเห็นบุคคลนี้การแสดงออกของ ไทฮูก็จริงจังขึ้นทันที

"ผู้เชี่ยวชาญระดับเหล็กดําและอสูรสิงโตป่าอัญเชิญ ที่แข็งแกร่งกว่าฉันหนึ่งระดับ เดี๋ยวนั่นนี้คือเขา! วังจุน พี่ชายของนักเล่นแร่แปรธาตุวังเฮา!"

ในเวลานั้นวังเฮาทําให้คนเป็นหุ่นเชิด หลังจากที่ถูกพวกเขาจับกุมอย่างลับๆและถูกนําตัวเข้าสู่กระบวนการยุติธรรมพวกเขาได้ทําการสอบสวนอย่างเต็มที่

และได้รู้ว่าเขามีพี่ชายชื่อวังจุนซึ่งห่วงใยและรักเขามาก

ในเวลานั้นทีมบังคับใช้กฎหมายก็กังวลอยู่พักหนึ่ง

น่าเสียดายที่ท้ายที่สุดวังจุนไม่ได้มา ทุกคนคิดว่าวังจุนไม่กล้ามา แต่ผู้ชายคนนี้กลับปรากฏตัวมาในตอนนี้

"ทิศทางที่เขาไปไม่ใช่ร้านยา? ไม่เขาต้องการแก้แค้นฉินหยู!"

ไทฮูตกใจเขารีบหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกสื่อสารกับสํานักงานใหญ่เพื่อขอความช่วยเหลือจากนั้นก็ไล่ตามวังจุน