บทที่ 12  

ชารอนเดินเข้าไปในโรงแรมพร้อมกับควงแขนของไซม่อน หลังจากนั้น เธอก็เห็นแม่ของโฮเวิร์ดที่ชื่อว่าฟิโอน่าและ...แซลลี่!

แซลลี่พลันจ้องมองชารอนด้วยความประหลาดใจ ทว่า ชารอนกัดริมฝีปากและจับแขนของไซม่อนแน่นกว่าเดิม

ทว่า เสียงของแซลลี่สั่นเครือเล็กน้อย “ชารอนเหรอ?”

พวกเธอไม่ได้เจอหน้ากันเป็นเวลาห้าปีแล้ว อีกทั้ง ชารอนในปัจจุบันก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้วด้วย ถึงแม้ว่าหน้าตาจะยังไม่เปลี่ยน แต่ชารอนในตอนนี้ก็ดูจะมีความมั่นใจและเย่อหยิ่งมากขึ้นกว่าแต่ก่อน

แซลลี่สังเกตเห็นการยั่วยุในดวงตาของชารอนอย่างชัดเจน เธอควงแขนไซม่อนเพื่อแสดงตัวว่าตัวเองเป็นผู้ชนะ

แซลลี่ถึงกับตกตะลึง

ฟิโอน่าเองก็สังเกตเห็นชารอนเช่นกัน ผู้หญิงจอมเจ้าเล่ห์ที่นอกใจลูกชายของเธอเมื่อห้าปีก่อน!

“โฮเวิร์ด เธอมาที่นี่ทำไมกัน?” ฟิโอน่ามองดูลูกชายด้วยสายตาเคร่งขรึม

ทว่า ชารอนเผยยิ้มและตอบก่อนที่โฮเวิร์ดจะพูดออกมาด้วยซ้ำ "คุณป้าคะ วันนี้หนูแค่จะมาแสดงความยินดีกับโฮเวิร์ดและแซลลี่ค่ะ"

แซลลี่กำหมัดและจ้องมองไปที่ชารอนโดยไม่พูดอะไรสักคำ

ฟิโอน่ารู้สึกทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว เธอโบกมือเรียกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเพื่อไล่ชารอนออกไปทันที ถึงกระนั้น โฮเวิร์ดกลับห้ามคุณแม่เอาไว้และส่งสัญญาณบอกเป็นนัยให้กับเธอ “คุณแม่ครับ คุณปู่ยังอยู่ตรงนี้นะ”

ดักลาสขมวดคิ้วทันทีที่เห็นท่าทางน่าสงสัยของทั้งสอง “ทำไมทั้งสองคนถึงรู้จักเธอคนนี้ด้วยล่ะ?” ดักลาสเป็นเพียงคนเดียวที่เพิ่งพบกับชารอนในวันนี้

ทั้งนี้ ดักลาสเองก็อดไม่ได้ที่จะเหลือบมองไปทางไซม่อนอีกครั้ง 'เราไปคนเดียวงั้นรึที่ไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนี้เคยอยู่กับลูกชายของเรามาตั้งนานแล้ว?'

ฟิโอน่าพลันกัดฟันแน่น เธอจ้องไปยังชารอน ความรู้สึกไม่พอใจยังคงท่วมท้นอยู่ภายในจิตใจของเธอ 'ทำไมเธอยังมีหน้ากลับมาเหยียบที่นี่อีกล่ะ?'

ในที่สุด แซลลี่ก็คุมสติของตัวเองได้ เธอพลันแสร้งยิ้มใส่ชารอน “เธอรู้จักคุณลุงของเราตั้งแต่เมื่อไหร่กันล่ะ?”

นอกจากนี้ ไซม่อนยังเป็นคนที่มีอำนาจมากสุดในตระกูลแซคคารี่อีกด้วย 'ถ้าเธอยังอยู่กับลุงไซม่อนแบบนี้ หลายสิ่งหลายอย่างต้องพลิกผันแน่'

ทว่า ชารอนจะไม่รู้ได้ยังไงกันล่ะว่าแซลลี่กำลังคิดอะไรอยู่?

เธอพลันตอบกลับด้วยรอยยิ้ม “เราเพิ่งรู้จักกันน่ะ อ่า ลืมบอกไปเลย ตอนนี้เขาเป็นหัวหน้าของฉันด้วยล่ะ แล้วสำหรับคืนนี้ ฉันเป็นคู่ครองของเขาเอง”

แซลลี่ถึงกับตกใจ 'หัวหน้า? คู่ครอง?'

'ชารอนต้องหลอกใช้ไซม่อนเพื่อเข้ามาก่อกวนในงานปาร์ตี้แน่!'

“โฮเวิร์ดคะ ตอนนี้ฉันรู้สึกไม่ค่อยสบายเท่าไหร่เลย คุณช่วยพาฉันกลับไปนั่งพักหน่อยได้ไหม?” แซลลี่รู้สึกสับสนและต้องการความสงบ

“คุณโอเคไหม?” โฮเวิร์ดพุ่งตัวเข้าไปพยุงแซลลี่ทันที

“ฉันว่าฉันคงแค่รู้สึกเบื่อเกินไปน่ะค่ะ” แซลลี่โรยตัวลงบนอ้อมแขนของโฮเวิร์ด ทว่า ในทางกลับกัน เธอกลับเหลือบมองไปยังชารอนซึ่งกำลังยืนอยู่นอกวงสายตาอย่างเย็นชา

“รีบพาหนูแซลลี่ไปพักผ่อนเถอะ โฮเวิร์ด” ฟิโอน่ารู้สึกกังวลมากกว่าโฮเวิร์ดเสียอีก นั่นเป็นเพราะแซลลี่กำลังตั้งท้องหลานของเธออยู่

ชารอนมองไปทางทั้งสองอย่างเย็นชาระหว่างที่พวกเขาพากันเดินออกไป แซลลี่ตั้งใจทำให้ชารอนรู้ว่าโฮเวิร์ดเป็นห่วงเป็นใยเธอมากแค่ไหนในตอนนี้

'เธอคิดว่าทำแค่นี้แล้วจะสามารถเอาชนะฉันได้งั้นเหรอ? ฝันไปเถอะ! เธอคิดผิดแล้วล่ะ ความรู้สึกของฉันที่มีต่อโฮเวิร์ดตายไปตั้งแต่ห้าปีก่อนแล้ว'

หลังจากนั้น ฟิโอน่าก็พาดักลาสไปไปยังที่นั่งวีไอพี นอกจากนี้ เธอยังแอบสั่งให้ใครบางคนจับตาดูชารอนเอาไว้ด้วย

ทั้งนี้ ชารอนสังเกตเห็นว่ามีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่กำลังเต้นรำอยู่บนเวทีอันหรูหรา เธอหันมองดูไซม่อนผู้เคร่งขรึมข้างกายและเริ่มกล่าวคำพูดเชิญชวน “ท่านประธานแซคคารี่คะ ช่วยเต้นรำกับฉันหน่อยได้ไหมล่ะ?”

ด้วยความที่ชารอนอุตส่าห์โผล่มาในงานนี้แล้ว เธอจึงต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อเตือนสติโฮเวิร์ดและแซลลี่ว่าเธอนั้นยังคงอยู่ตรงนี้

ไซม่อนเริ่มรู้สึกสนใจมากขึ้นและมองไปยังใบหน้าสุดน่ารักของหญิงสาวตรงหน้า ดวงตาสีดำของไซม่อนพลันเป็นประกาย ไซม่อนจับข้อมือของชารอนด้วยฝ่ามือ หลังจากนั้น ไซม่อนก็พาเธอขึ้นไปยังเวทีเต้นรำ

ท้ายที่สุดแล้ว ชารอนก็ขึ้นมายืนอยู่กลางเวทีเต้นรำ อีกทั้ง ไซม่อนยังจับเอวของเธอเอาไว้ด้วย

“คุณเต้นเป็นไหม?” ชายร่างสูงมองมายังชารอน

ชารอนรู้สึกว่าหูของตัวเองเริ่มอุ่นขึ้น “เป็นสิคะ...” อิทธิพลที่แผ่ออกมาจากตัวไซม่อนพลันกระตุ้นอารมณ์ของชารอน

“เอาล่ะ งั้นเรามาเริ่มกันเลยเถอะ...” ทันทีที่พูดจบ ไซม่อนก็พาชารอนมายังกลางลานเต้นรำ หลังจากนั้น ทั้งคู่ก็เริ่มเต้นรำด้วยกัน

ทว่า ชารอนยังไม่พร้อมเท่าไหร่ ดังนั้น เธอจึงเต้นได้ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ในตอนแรก แต่ถึงกระนั้น เธอเองก็ปรับตัวให้เข้ากับฝีเท้าของไซม่อนอย่างรวดเร็วจนตามทัน

ทั้งสองเคลื่อนไหวตามจังหวะของดนตรี ทั้งคู่เต้นรำไปพร้อมกันอย่างแสนโรแมนติก ในไม่ช้า ทุกคนที่อยู่รอบกายพวกเขาก็หยุดเต้น เหลือเพียงแค่ไซม่อนและชารอนเพียงแค่สองคนเท่านั้นที่ยังคงเต้นต่อ

ทุกคนที่ยืนอยู่รอบลานเต้นรำพลันชำเลืองมองดูทั้งสองอย่างไม่รู้ตัว

ทว่า ผู้หญิงคนหนึ่งเริ่มกล่าวคำพูดนินทาขึ้นมา "ท่านประธานแซคคารี่กำลังเต้นรำกับสาวที่ไหนกัน? ทำไมฉันถึงไม่เคยเห็นเธอคนนี้มาก่อนเลย"

"พวกเขาทั้งสองเต้นกันเก่งมาก"

ทันใดนั้น แซลลี่และโฮเวิร์ดหวนกลับมายังห้องโถง เธอเหลือบไปเห็นว่ามีเพียงแค่สองคนเท่านั้นที่ยังเต้นรำกันอยู่บนเวที ทั้งรูปร่างหน้าตาที่หล่อเหลาและน่ารักของทั้งสองรวมทั้งการเต้นที่ไหลตามจังหวะและท่วงทำนองต่างก็ทำให้ผู้คนรอบข้างรู้สึกชื่นชมและยินดีไม่น้อย

แซลลี่จ้องมองชารอนอย่างเกลียดชัง มันเป็นงานปาร์ตี้ของเธอ! และเธอก็ควรจะได้เป็นดาวเด่นในค่ำคืนนี้! แต่ทว่า ชารอนกลับได้รับความสนใจไปแต่เพียงผู้เดียว!

“โฮเวิร์ด ดูสิว่าเธอทำตัวไร้ยางอายขนาดไหน เธอกำลังหลอกใช้คุณลุงอยู่!”

โฮเวิร์ดยังคงมองทั้งสองเต้นรำด้วยกันอยู่บนเวที เขาพลันเผยสีหน้าและดวงตาที่เต็มไปด้วยโทสะออกมา “ชารอนเต้นเป็นที่ไหนกันล่ะ!”

ทว่า ท่าเต้นของทั้งสองบนเวทีช่างน่าเย้ายวนไม่น้อย ร่างกายของทั้งคู่เกือบจะติดกันอยู่แล้วด้วย

“โฮเวิร์ด ช่วยไล่เธอออกไปจากที่นี่ทีสิ!” แซลลี่ทนดูชารอนไม่ไหวแล้ว

ถึงกระนั้น สาเหตุที่โฮเวิร์ดไม่ได้แสดงท่าทีฉุนเฉียวออกมาก่อนหน้านี้ก็เพราะคุณปู่อยู่ด้วย แต่สำหรับตอนนี้ โฮเวิร์ดรู้สึกเพียงแค่อย่างเดียวเท่านั้น ชารอนไม่ควรมาอยู่ที่นี่!

“เชื่อใจผมเถอะ ผมจะจัดการกับเธอเอง เอาให้หายไปจากที่นี่เลย!” โฮเวิร์ดพลันกล่าวพูดด้วยน้ำเสียงแห่งความเกลียดชังออกมา เขายังคงจ้องมองไปชารอนซึ่งกำลังเพลิดเพลินกับการเต้นรำ