บทที่ 42 ฉันกลายเป็นสัตว์เลี้ยง 2
นายหญิงผู้เฒ่าถอนหายใจ อนิจจา เด็กคนนี้ฉลาดเกินไปแล้ว ถ้าเปลี่ยนเป็นเด็กคนอื่นที่สามารถอาศัยอยู่ในบ้านหลังนี้ได้ ซึ่งที่นี่มีแต่อาหารอร่อยและสนุก พวกเขาคงไม่อยากกลับบ้านของตัวเองอย่างแน่นอน ในตอนนั้นเอง เสียงกริ่งหน้าประตูก็ดังขึ้น “ต้องเป็นป๊ะป๋าแน่ๆ!” ซูจิ่วรู้สึกดีใจมาก เธอรีบกระโดดลงจากโซฟาแล้ว...
