ตอนที่แล้วตอนที่ 40 เอาข้าไปเปรียบเทียบกับ...
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 42 ยอมโง่งมเพื่อตระกูล

ตอนที่ 41 ลูกแก้วมังกร


กำลังโหลดไฟล์

ด้วยสัมผัสแห่งมังกร เล้งซานรับรู้ได้ถึงเส้นสายแห่งพลังชีวิตอีกแห่ง ภายในรูที่มืดมิดนี้ มันค่อยๆแหวกว่ายเข้าไปภายในมวลกล้ามเนื้ออันอ่อนนุ่ม ไม่นานมันก็พบลูกมังกร มีขนาดตัวใหญ่กว่าเล้งซานเล็กน้อย นอนขดด้วยใบหน้าที่ไร้เดียงสาของทารก อยู่ภายในผนังเยื่อบาง ๆ ที่ห่อหุ้มตัวมันไว้

"โชคดีแฮะที่มันออกมาเป็นตัว คราแรกคิดว่ามันจะออกมาเป็นไข่เสียอีก"

เล้งซานแสยะยิ้มอันแสนชั่วร้ายของมัน จากนั้นโคจรพลังลมปราณที่แหลมคมห่อหุ้มปลายนิ้วชี้ กรีดผนังเยื่อบาง ๆ ที่ห่อหุ้มมังกรพร้อมแหวกออกและดึงตัวมันออกมาจากผนังเยื่อนั้น

จากนั้นก็เล้งซานก็ยกหางเล็ก ๆ ของมันขึ้น และกรีดที่ไปบริเวณใต้หางของมังกรน้อยนี้ จนเลือดมังกรไหลออกมาเล็กน้อย เล้งซานรีบนำขวดยามาใส่ไว้

'โชคดีที่มันยังเป็นแค่ทารก ทำให้ผิวหนังของมันยังไม่พัฒนาเต็มที่และแข็งแกร่งเฉกเช่น พ่อและแม่ ของมัน'

"นั่นเจ้าทำอะไร หน่ะ!! เหตุใดจึงไปทำร้ายบุตรมังกรเช่นนั้น มิกลัวพ่อแม่ของมันแยกร่างเจ้าเป็นชิ้นๆหรือไง" เสียงของเฟรย่ากล่าวด้วยน้ำเสียงตระหนกตกใจอย่างมาก

เล้งซานยังไม่ได้ตอบแต่อย่างใด มันกับกรีดไปที่ฝ่ามือของตน จนเลือดไหลออกมา จากนั้นเล้งซานนำฝ่ามือที่ชุ่มเลือด ประทับลงไปบนบาดแผลใต้หางของมังกรน้อย ประมาณสิบลมหายใจมังกรน้อยก็ดิ้นขยับเบาๆ 2-3 ที และก็แน่นิ่งไปอีกครั้ง เล้งซานดึงฝ่ามือกลับและรีบปิดบาดแผลของมัน และมังกรน้อย

เห็นได้ชัดว่ามีตราประทับบางอย่างเกิดขึ้นที่ใต้หางในจุดที่เล้งซานกรีดลงไป ทุกอย่างที่เล้งซานทำนั้น เกิดขึ้นภายในมดลูกของมังกรตัวเมีย มังกรทั้งคู่ผัวเมีย จึงไม่สามารถรับรู้การกระทำใดๆของเล้งซานได้แม้แต่น้อย

"เฟรย่า เจ้ามังกรน้อยนี่หลังจากข้าพาตัวมันออกไป มันจะใช้เวลานานแค่ไหนในการฟื้นสติ"

"สิบวันเป็นอย่างน้อย ทำไมหรือ?? และเมื่อครู่เจ้าทำสิ่งใดกัน??"

"ประเดี๋ยวท่านก็ทราบเอง" สายตาอันแสนชั่วร้ายของเล้งซานเปล่งประกายอีกครั้ง

เล้งซานค่อยๆฉุดร่างของมังกรน้อย แหวกว่ายคืบคลานออกจากช่องคลอดมังกรอย่างทุลักทุเล จนในที่สุดก็ออกมาจากช่องคลอดมังกรได้ทั้งคู่ เล้งซานนำร่างของมังกรน้อย มาวางไว้บนกองใบไม้ที่ปูเตรียมไว้ก่อนหน้านี้

มังกรตัวผู้ เบิกตากว้าง แววตาแห่งความเป็นพ่อฉายออกมาอย่างปลื้มปิติ พลางวิ่งเข้ามาหาลูกน้อยอย่างรวดเร็ว

"พวกท่านทั้งสองอย่าพึ่งเขามา!!" เล้งซานตวาดและใช้ร่างของมันยืนขวางไว้ทันที

"เหตุใดจึงห้ามข้า!!" น้ำเสียงมังกรตัวผู้ฉุนเฉียวเล็กน้อย

"เรียนท่านทั้งสอง เนื่องจากบุตรของท่านนั้นทำคลอดออกมาก่อนกำหนดหลายปี จึงยังไม่แข็งแรงพอ มีโอกาสอย่างมากที่จะติดเชื้อต่าง ๆ ได้โดยง่าย ฉะนั้นแล้วจนกว่าบุตรของท่านจะฟื้นขึ้นมาเอง ขอห้ามท่านทั้งสองเข้าใกล้บุตรเป็นอันขาด!!"

น้ำเสียงที่จริงจัง และสีหน้าที่เคร่งขรึมของเล้งซาน ทำให้ทั้งคู่ล้วนหยุดชะงัก อย่างไรซะความปลอดภัยของบุตรมันย่อมมาเป็นอันดับแรก มันจึงทำได้เพียงชำเลืองมองบุตร ที่พยายามหายใจโรยรินด้วยสายตาที่ห่วงใยถึงขีดสุด แววตาที่รักและทะนุถนอมฉายออกมาจากดวงตามันทั้งสองอย่างแจ่มชัด

"เหตุใดบุตรของเราจึงมีร่างกายสีดำ ต่างจากสีแดงฉานของเราทั้งสอง??" มังกรตัวเมียได้กล่าวขึ้น

เล้งซานก็พึ่งสังเกตเห็น เนื่องจากตอนอยู่ด้านในช่องคลอดที่มืดมิดไม่สามารถสังเกตสีของมันออกได้ เฟรย่าจึงกระซิบบอกภายในจิตใต้สำนึกเบาๆ ให้แก่เล้งซาน

"เรียนท่านทั้งสอง ข้าเคยบอกท่านแล้วว่าบุตรของท่านนั้นได้กลายพันธุ์ออกไป ทำให้สีผิวของมันเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่นั่นหมายถึงว่าบุตรของท่านจะแข็งแกร่งกว่าท่านทั้งสองอย่างแน่นอน"

มังกรทั้งสอง พยักหน้าเบาๆพร้อมกันพลางยิ้มเล็กน้อย

"อีกนานแค่ไหนบุตรของเราจะฟื้นและแข็งแรงพอ?"

"ข้าคิดว่าคงราวๆ สิบวัน ขอให้ช่วงเวลาดังกล่าวพวกท่านอย่าพึ่งได้สัมผัสคลอเคลียกับบุตรเพื่อความปลอดภัย บัดนี้ข้าได้ทำตามสัญญาแล้ว หวังว่าพวกท่านทั้งสองจะทำตามสัญญาเช่นกัน"

เล้งซานประสานมือ โค้งตัวเล็กน้อย

"อืม...เช่นนั้นเราขอถามคำ ที่ติดค้างไว้แก่เจ้าก่อนที่เจ้าจะจากไป"

มังกรตัวผู้กลับมามีสีหน้าที่เคร่งขรึมอีกครั้งแสดงให้เห็นว่าคำตอบของเล้งซานในครั้งนี้จะมีผลกับมันไม่ต่างการรักษาภรรยาของมันในคราแรก

"เชิญท่านกล่าวมาเถอะ" เล้งซานยังมิอาจเดาคำถามได้แม้แต่น้อย จึงมิได้แสดงกิริยาอาการใดๆออกไป

"ทำไมเจ้า...ถึงได้มีลูกแก้วดวงจิตมังกรฟ้า ภายในร่าง!!"

"!!!!!" เล้งซานเบิกตากว้างทันที แสดงอาการสับสนอย่างเห็นได้ชัด

"ทะ..ท่านพูดว่าลูกแก้วดวงจิตมังกรฟ้า"

"ใช่ ข้าสัมผัสได้ถึงลูกแก้วดวงจิตมังกรฟ้า และพลังของมังกรฟ้าภายในร่างของเจ้า"

เล้งซานนิ่งเงียบและไม่ได้ตอบสิ่งใด ไม่ใช่ว่ามันไม่อยากตอบ แต่ที่ไม่ตอบเพราะตัวมันเองก็ไม่รู้ว่ามังกรสุริยันตัวนี้พูดสิ่งใดออกมา!! เฟรย่าก็นิ่งเงียบไปตั้งแต่ที่มังกรสุริยันตั้งคำถามขึ้นมา ทันใดนั้นเล้งซานก็นึกขึ้นมาได้ว่า สิ่งที่เป็นลูกแก้วดวงจิตมังกรฟ้าในร่างของมัน หรือว่าจะเป็น สมบัติประจำตระกูลเล้งที่ปู่ของมัน ผนึกเข้ามาในร่าง ลูกแก้วมังกร!!

"เฟรย่า!! นี่หมายความว่ายังไง หรือว่ามันเป็น..."

"ใช่แล้ว...มันคือลูกแก้วมังกร สมบัติประจำตระกูลเจ้านั่นแหละ ความจริงแล้วมันคือ ลูกแก้วดวงจิตอสูรมังกรฟ้า สัตว์อสูรลมปราณระดับพระเจ้าในตำนานที่มีลมปราณชั้นสีรุ้ง 1 ใน 4 สัตว์เทพในตำนานผู้ครอบครองทวีปมังกรฟ้าเมื่อหลายหมื่นปีก่อนในอดีต"

เล้งซานนิ่งเงียบไม่อาจกล่าวสิ่งใด บัดนี้มันเข้าใจถี่ถ้วนแล้ว ว่าเหตุใดมันจึงเป็นร่างสถิตมังกรฟ้า เหตุผลเพราะมันมีลูกแก้วดวงจิตมังกรฟ้าภายในร่างนั่นเอง!!

"เจ้ายังไม่ได้ตอบคำถามข้า??"

เสียงของมังกรดังขึ้นอีกครั้ง การสนทนาของ เล้งซาน และ เฟรย่า เกิดขึ้นภายในจิตใต้สำนึกทำให้มังกรสุริยัน มิอาจได้ยินสิ่งเหล่านั้นได้ เล้งซาน สูดลมหายใจเล็กน้อย

"เรียนท่านมังกรสุริยันคงกระพัน การที่ท่านรับรู้ถึงพลังของมังกรฟ้านั้นเกิดจากลูกแก้วดวงจิตมังกรฟ้าดังที่ท่านว่ามาจริง ๆ สิ่งนี้เป็นสมบัติประจำตระกูลข้า ท่านปู่จึงได้ผนึกเข้ากับร่างของข้าซึ่งเป็นผู้เหลือรอดเพียงคนเดียวภายในตระกูล"

"เป็นไปไม่ได้!!!"

คลื่นพลังลมปราณลมปราณชั้นสีเหลือง แผ่ขยายออกจากร่างของมังกรสุริยันอย่างท่วมท้น บรรยากาศทั้งหมดล้วนบิดเบี้ยวจากพลังอันรุนแรงที่แผ่ขยายออกอย่างต่อเนื่อง เล้งซานแทบมิอาจหยัดยืนร่างให้ตรงอยู่ได้ ภายใต้แรงกดดันมหาศาลนี้

"ลูกแก้วดวงจิต ไม่สามารถผนึกเข้ากับร่างของมนุษย์ได้อย่างแน่นอน ยกเว้นเสียแต่ว่า เจ้าจะมิใช่..."

มังกรสุริยัน ยังไม่ทันได้กล่าวจบประโยค ร่างของมันก็สั่นสะท้าน ม่านตาของมันเบิกกว้างจนถึงขีดสุด มันรับรู้ได้ถึงพลังอันไร้ขีดจำกัดที่แผ่พุ่งทิ่มแรงมาที่จิตวิญญาณของมันอย่างท่วมท้น ร่างของมันถึงขั้นถอยกรูด ด้วยสัญชาตญาณ ออกไป 3-4 ก้าว

"หากเจ้าพูดต่อ... แม้จิตวิญญาณของข้าจะแตกสลาย แต่ข้าจะสังหารเจ้าในทันที!!!"

เสียงนี้ดังกังวานขึ้นภายในจิตใจของมังกรสุริยัน พลังที่แฝงมานั้นเป็นลมปราณชั้นสีแดงอย่างเห็นได้ชัด ผู้ที่ทำเช่นนี้ได้ย่อมมีเพียงผู้เดียวนั่นคือ เฟรย่า!! แต่สิ่งที่เกิดขึ้นในชั่วพริบตานี้ เล้งซานและมังกรตัวเมียที่อยู่ด้านข้างย่อมมิอาจสัมผัสได้เพราะมันพุ่งตรงไปที่จิตวิญญาณของมังกรตัวผู้เพียงเท่านั้น

'เจ้ามนุษย์นี้ วิญญาณอีกดวงที่ทรงพลังอำนาจอย่างมากอยู่ในร่าง'

มังกรตัวผู้พยักหน้าเล็กน้อยเป็นเชิงเข้าใจ และไม่ได้กล่าวสิ่งใดออกมา ท่าทีที่ผิดสังเกตเช่นนี้ย่อมมิอาจหลุดรอดสายตาของเล้งซาน

"ท่านหมายความว่าอย่างไร ข้ามิใช่อะไร??" เล้งซานจี้ถามขึ้นทันที

"ข้าคงเข้าใจผิดไปเอง ถือว่าข้าไม่ได้พูดก็แล้วกัน เรื่องนี้ช่างมันเถอะ เจ้าจงตามข้ามา ข้ามีสิ่งหนึ่งจะตอบแทนเจ้า"

กล่าวจบมังกรตัวผู้ก็เดินไปทางหลังถ้ำทันที เพื่อมิต้องการพูดสิ่งใดต่อ พลังอันน่าหวาดหวั่นของ เฟรย่า สะกดข่มทุกอย่างไว้ในทันที แต่ เฟรย่า ก็แลกกับการที่สูญเสียพลังวิญญาณอันน้อยนิดที่เหลืออยู่จึงทำให้อ่อนแรงลงและจำต้องเข้าสู่การหลับใหลไปหลายวัน ซึ่ง เล้งซาน ไม่ทราบในเรื่องนี้ มันรู้สึกแค่ว่า เฟรย่า เงียบหายไปเพียงเท่านั้น....

.................................................................

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด