ตอนที่ 169+170 ความประทับใจ

ตอนที่ 169 ความประทับใจ

“ในทุกวัน หลานสาวของฉัน บอกว่าเธอจะต้องแต่งงานกับอุตตร้าแมน แล้วจะกอบกู้โลกไปพร้อมกับเขาล่ะ!” คุณหวงกล่าวด้วยเสียงหัวเราะและชี้ไปที่หวงเฉิงจิ้ง “ลูกสาวของเขาอายุยังไม่ถึงสามขวบ แต่พูดถึงอุลตร้าแมนไม่หยุดเลย แถมยังเรียกเขาว่าชายผู้มีอำนาจมากที่สุดในโลก”

“โอ้ ถ้าอย่างนั้นฉันคงไม่สามารถเป็นมือที่สามของคุณหนูหวงได้หรอกค่ะ” เจียงเหยาตอบไปอย่างเก๋ไก๋ เด็กหญิงตัวน้อยที่คุณหวงพูดถึงคือหลานสาวของเขา ซึ่งเป็นลูกสาวของหวงเฉิงจิ้ง

ความตั้งใจของเจียงเหยาในการช่วยชีวิตเขานั้นไม่ได้เริ่มขึ้นที่ผลประโยชน์ทางการเงิน เธอได้รับประโยชน์จากเหตุการณ์นี้ด้วยค่าความชื่นชอบ และค่าความชื่นชอบนั่นถือเป็นรางวัลที่ไม่คาดคิดจากเหตุการณ์นี้เช่นกัน ในความเป็นจริง หวงเฉิงจิ้งได้ยกย่องเธอต่อหน้าผู้คนมากมายในเช้าวันนี้แล้ว และแม้กระทั่งดูถูกตระกูลจางด้วยการทำเช่นนั้นเพื่อเธอด้วย เธอได้รับมามาก จากเรื่องนี้และเธอก็มีความสุขกับสิ่งที่เธอได้ทำลงไปด้วย

“คุณหวงคะ ลูกชายของคุณได้มอบของขวัญตอบแทนที่ลืมไม่ลงให้กับฉันไปเมื่อเช้าของวันนี้แล้วค่ะ เพราะงั้นคุณไม่จำเป็นต้องให้อะไรฉันอีกแล้ว ฉันแค่ทำในสิ่งที่ตัวเองทำได้และควรทำลงไปก็เท่านั้น ฉันไม่ต้องการอะไรตอบแทนหรอกค่ะ” เจียงเหยาตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังและเข้มงวดแม้จะมีรอยยิ้มสวย ๆ บนใบหน้าของเธอก็ตาม

เธอแสดงความคิดของเธอออกไปอย่างชัดเจน ว่าเธอไม่ต้องการของรางวัลจากเขาอีกต่อไป การตอบแทนบนเวทีของหวงเฉิงจิ้งที่สนับสนุนเธอนั้นเป็นของขวัญที่ดีที่สุดที่เธอได้รับและเธอจะจดจำความเอื้ออาทรของพวกเขาตลอดไป

ไม่เพียงแต่คุณหวงและลูกชายเท่านั้นที่แปลกใจ แม้กระทั่งอธิการบดีเวินเองก็เหลือบมองเธอด้วยความตกตะลึงเช่นกัน

อธิการบดีเวินตระหนักดีถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในมหาวิทยาลัยในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา อย่างแรกจางซีชิงกล่าวหาเจียงเหยาว่ามีป๋าคอยสนับสนุน จากนั้นครอบครัวจางก็ทุ่มเงินจำนวนมากเพื่อให้ลูกสาวได้เป็นตัวแทนนักศึกษาใหม่ จางซีชิงแสดงออกอย่างชัดเจนว่าเห็นอีกฝ่ายเป็นศัตรูและหักหน้าเจียงเหยา ดังนั้นอธิการบดีเวินคิดว่าเจียงเหยาจะใช้ประโยชน์จากสถานการณ์นี้ ขอให้คุณหวงแก้แค้นจางซีชิงเพื่อประโยชน์ของเธอเองเสียอีก

แต่เจียงเหยากลับไม่ทำเช่นนั้น

สำหรับตระกูลหวง พวกเขาสันนิษฐานว่าเด็กสาววัยรุ่นตอนปลายค่อนข้างไร้เดียงสา ที่เคยห่างบ้านเป็นครั้งแรกเพื่อมาเรียนมหาวิทยาลัย เธอยังขาดประสบการณ์การใช้ชีวิตที่ชาญฉลาดและการวางแผนสำหรับอนาคตของเธอ ไม่เหมือนคนที่เคยอยู่ในช่วงวัยทำงาน เด็กสาวเหล่านี้จะไม่สามารถต้านทานกับการยั่วยวนของเงินทองได้ และคงขอของรางวัลเป็นรูปธรรมที่ไม่สามารถนำไปใช้ประโยชน์อะไรมากมาย เช่นกระเป๋าแบรนด์เนม นาฬิกา หรือแม้แต่รถสปอร์ต และบ้านหรู ๆ

คุณหวงรู้สึกทึ่ง เขามองไปที่เจียงเหยาอย่างสนุกสนานและถามอีกครั้ง

“เอาอย่างนั้นจริง ๆ เหรอ? เธอไม่ต้องการอะไรเหรอ สาวน้อย อย่าปล่อยให้โอกาสหลุดมือไปนะ ผ่านไปแล้วจะมาขอทีหลังไม่ได้อีกแล้วนะ”

เมื่อเจียงเหยาส่ายหน้า เขาก็หันไปหาอธิการบดีเวินและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “คุณมีนักศึกษาที่ยอดเยี่ยมมาก”

ถึงตอนนี้คุณหวงชื่นชอบเจียงเหยาอย่างแท้จริง ความโลภเป็นธรรมชาติของมนุษย์ น้อยคนนักที่จะอยู่ได้โดยปราศจากความปรารถนา และน้อยคนนักที่จะสามารถต้านทานการยั่วยวนพวกชื่อเสียงหรือวัตถุนิยม ทว่าคุณหวงไม่เห็นสิ่งเหล่านั้นในสายตาของเจียงเหยา หรือเป็นเพราะเธอยังเด็กเกินไปที่จะเข้าใจสิ่งล่อใจ หรือบางทีนั่นอาจไม่ใช่สิ่งที่เธออยากได้

หลังจากครุ่นคิดอีกครั้ง ขณะที่คุณหวงมองไปที่เจียงเหยาอีกครั้ง เขาคิดว่าเจียงเหยามีบางอย่างในใจของเธอ แต่มันไม่ได้อยู่ในสิ่งที่คนส่วนใหญ่จะมองออก ดวงตาของเธอสว่างไสวและฉลาดไม่เหมือนกับคนที่ดูท้อแท้และว่างเปล่า

“คุณหวง พักผ่อนเถอะครับ ผมกับเจียงเหยาจะกลับมาเยี่ยมคุณอีกครั้งครับ” อธิการบดีเวินกล่าว ขณะที่เขาสังเกตเห็นความเหนื่อยล้าบนใบหน้าของคุณหวง สามีของเจียงเหยาเองก็รอเธออยู่ที่ชั้นสาม ดังนั้นเขาและเจียงเหยาจึงขอตัวออกมาโดยเร็ว

__

ตอนที่ 170 สหายของเขา

หวงเฉินจิ้งเดินออกมาส่งพวกเขาที่ประตู ก่อนที่พวกเขาจะจากไป เขามองไปที่เจียงเหยาและกล่าวว่า “คุณเจียงเหยา แม้ว่าครอบครัวหวง จะไม่ใช่เจ้าของเมืองหนานเจียง แต่เราก็พอจะมีอิทธิพลและมีอำนาจอยู่บ้าง นี่นามบัตรของผม ต่อไปถ้าติดปัญหาติดต่อผมได้ทุกเมื่อ”

เขาจดหมายเลขโทรศัพท์ส่วนตัวบนนามบัตรและส่งให้กับเจียงเหยา

เจียงเหยาและอธิการบดีเวินแยกกันที่ชั้นสาม อธิการบดีเวินเดินออกจากโรงพยาบาลไป ขณะที่เจียงเหยาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาลู่ชิงสี แต่ก่อนที่เธอจะกดโทรออก เธอก็ได้รับข้อความจากเขาเสียก่อน

อีกนานไหม – จาก Hubby

เห็นได้ชัดว่าชายคนนี้เริ่มจะหมดความอดทนที่จะรอแล้ว จึงได้ส่งข้อความมาหาเธอ เธอเห็นว่าเขาพยายามเร่งเร้าให้เธอรีบออกมาแต่ก็ไม่กล้าโทรหาเพราะกลัวเธอจะรำคาญ จึงได้ใช้วิธีนี้ในการถามเธอแทน

เจียงเหยาเก็บโทรศัพท์ของเธอไว้ แทนที่จะตอบ เธอเดินอย่างเงียบ ๆ ไปทางชายที่ยืนพิงผนังข้างประตู

โชคไม่ดีที่ลู่ชิงสีเห็นเธอเข้าเสียก่อนที่เธอจะเดินเข้ามาใกล้ ๆ เขาจึงรู้ว่าเธออยู่ที่ไหน

“เฮ้อ~” เจียงเหยาถอนหายใจอย่างเหนื่อยใจและมุ่ยหน้าอย่างไม่แยแสและบูดบึ้ง น่าเบื่อมากที่จะเล่นซ่อนแอบกับทหาร เขาต้องมีตาด้านหลังหรืออะไรสักอย่างแน่

“เสร็จแล้วเหรอ?” ลู่ชิงสีวางโทรศัพท์ของเขาซึ่งร้อนแผดเผา ขณะที่เขาถือมันมาเป็นเวลานานไว้ในกระเป๋า จากนั้นก็จับมือของเจียงเหยา บ่นเบา ๆ ว่า “ทำไมช้าจัง”

เมื่อมองไปที่ใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มหวานของเจียงเหยา ชายหนุ่มพยายามระงับความปรารถนาของสัตว์ร้ายที่อยากจะจูบเธอในตรอกนี้ เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่สองสามที แล้วสงบสติอารมณ์และพาเธอเดินเข้าไปในห้องพักผู้ป่วย

ห้องพักผู้ป่วยที่ชั้นสามไม่เหมือนห้องพักวีไอพีพิเศษที่คุณหวงพักอยู่ที่นี่มีเตียงอยู่หกเตียง ในห้องมีผู้ป่วยรวมทั้งครอบครัวของพวกเขาทำให้มีคนเพิ่มเป็นสิบกว่าคน หากนับรวมคนมาเยี่ยมด้วย ที่นี่มีชีวิตชีวาและคึกคักราวกับตลาด

“สิบเอก” เฉินจื่อบิ่นยืนขึ้นและทักทายลู่ชิงสีทันทีที่เห็นเขาเดินเข้ามา เขาเพิ่งรู้ว่าลู่ชิงสีกำลังจับมือกับผู้หญิงคนหนึ่ง เมื่อเจียงเหยาเปิดเผยตัวเองจากด้านหลังของชายหนุ่ม

“นี่ภรรยาของฉัน เจียงเหยา” ลู่ชิงสีพาเจียงเหยาไปทางเฉินจื่อบิ่น “เธอเรียนต่อที่หนานเจียง”

เฉินจื่อบิ่นแปลกใจ “สวัสดีครับ!” เขาอดไม่ได้ที่จะมองเจียงเหยาเป็นครั้งที่สองด้วยความสงสัยและกล่าวว่า “คุณสวยมาก คุณกับสิบเอกของเราเหมือนกับคู่สวรรค์ประทานเลย”

คนส่วนใหญ่ในกองทัพรู้ดีว่าสิบเอกลู่แต่งงานแล้ว แต่ไม่มีใครเคยเห็นภรรยาที่เป็นปริศนาของเขา ดังนั้น พวกเขาจึงมักสงสัยว่า สิบเอกแต่งงานกับผู้หญิงประเภทไหน ผู้หญิงแบบไหนที่สามารถทนต่ออารมณ์ร้ายและความก้าวร้าวของยมทูตลู่ได้?

ภรรยาของเขาช่างสวยงามและอ่อนโยนอย่างไม่คาดคิด เธอดูเหมือนเพิ่งอยู่ในช่วงวัยรุ่นตอนปลาย เขาอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจเมื่อเห็นเช่นนั้น เธอลงเอยกับยมทูตลู่ได้อย่างไร? เขารู้สึกสงสารและเห็นใจเธอ

“ไม่ว่าตอนนี้ นายจะนึกคำชมได้มากแค่ไหน กลับไปที่กองทัพจะไม่ลดโทษให้เด็ดขาด” ลู่ชิงสีโพล่งออกมาอย่างเย็นชาในขณะที่เขาเหล่ตามองอีกฝ่าย

“สิบเอก ผมจะไม่กลับ..” คำพูดเฉินจื่อบิ่นถูกหยุดไว้ เขาตกตะลึงและอารมณ์ของเขาก็แปรเปลี่ยนไปเล็กน้อย หลังจากได้รับคำเตือนจากลู่ชิงสี เนื่องจากตอนนี้เขาไม่ใช่เด็กหนุ่มที่ดื้อรั้น เขาจึงระงับความโกรธไว้ทันที