ราชาอมตะแห่งกาลเวลาและอวกาศ ตอนที่ 25 พลังวิญญาณที่แอบแฝง

บทที่ 25 พลังวิญญาณที่แอบแฝง

เย่ ฮั่วกัว     พยักหน้าอย่างเร่งรีบ

“ผู้อาวุโสมั่นใจได้ ตราบใดที่รุ่นพี่ปล่อยครอบครัวตระกูลเย่ ของเราไป ฉันสามารถรับประกันได้ว่าไม่มีใครมารบกวนคุณอย่างแน่นอน”

“นอกจากนี้ ครอบครัวของฉันยังเอาเงินไปเลี้ยงรุ่นพี่และครอบครัวได้อีกด้วย!”

“ฮี่ฮี่ …!”

ไป่ หยุนเซียวเยาะเย้ย

ตราบใดที่ผู้อาวุโสสัญญาว่าจะให้ที่พักพิงแก่ครอบครัวเย่ของฉัน ฉันสามารถให้เงิน 30 ล้านเพื่อสนับสนุนผู้อาวุโสทุกปี! “

ไป่ หยุนเซียว ก้มศีรษะและทำสมาธิ

จุดประสงค์ของพวกเขา ไม่มีอะไรมากไปกว่าการรักษาตัวเองก่อน ด้วยความช่วยเหลือจากเงิน

เกรงว่าเขาจะถูกชำระล้างด้วยเลือดและด้วยความโกรธของเขา

เหตุผลที่เขาฆ่า กัว รุยเฟิง โดยไม่ฆ่า เย่ ฮั่วกัวในตอนนี้คือต้องการสงบศึกกับ เย่ ฮั่วกัวก่อน มิฉะนั้น หาก เย่ ฮั่วกัว ถูกฆ่าตายก่อน   ครอบครัวตระกูลเย่ จะทำลายทุกอย่างอย่างแน่นอน และเขาจะไม่เพียงแต่ ไม่สามารถรับมือกับมันได้ แต่ยังไม่สามารถกู้คืน ออร่าได้ทันอีกด้วย

“สามสิบล้านยังน้อยไป!” ไป๋หลี่   หยุนเซียว เริ่ม พูดขึ้น

เย่ ฮั่วกัว กัดฟันของเขาและพูดว่า “ถ้าอย่างนั้น 50 ล้าน!”

“ใช่.... ต้องจ่ายทุกปี!” ไป๋หลี่   หยุนเซียวกล่าว

“ตกลง โปรดบอกหมายเลขบัตรธนาคารของคุณให้ฉัน ฉันจะให้คนฝากเงินเข้าบัตรธนาคารของคุณโดยตรง!” เย่ ฮั่วกัว.

“.. เอาโทรศัพท์มา!”

เย่ ฮั่วกัว รีบยื่นโทรศัพท์มือถือให้ ในขณะที่ ไป่ หยุนเซียว เก็บหมายเลขบัตรธนาคารไว้ในโทรศัพท์มือถือของ เย่ ฮั่วกัว

เย่ ฮั่วกัว เป็นหางเสือของตระกูลเย่ อำนาจทางการเงินของเขาอยู่ในมือของเขา เขาสั่งให้คนเตรียมเงิน และโอนเงิน 50 ล้านเงินทันที

ไป่ หยุนเซียวไม่ได้กังวลเกี่ยวกับการสำนึกผิดของตระกูลเย่ เลยปล่อยให้พวกเขาตื่นตระหนก!

ไม่นาน พ่อแม่ของ เย่ หลิง  เย่ กวงกุน  และ หลี มู่ชิง ก็มาถึง พวกเขาประหลาดใจเมื่อเห็นศพบนพื้น แต่เมื่อพวกเขาเห็นไป่ หยุนเซียว นั่งเคียงข้างกัน พวกเขาก็โกรธทันที

“เป็นคุณ คุณฆ่าลูกชายของฉันใช่ไหม” หลี มู่ชิง สั่นด้วยความตื่นเต้น ชี้นิ้วไปที่ไป่ หยุนเซียว

“หุบปาก....!” เย่ ฮั่วกัว ตบ หลี มู่ชิงล้มลงกับพื้นตรงหน้า

“พ่อ คุณตบฉันเหรอ” หลี่  มู่ชิง หลั่งน้ำตาลงมาบนใบหน้าของเธอทันที”

เย่  กวางกุน ขมวดคิ้ว เย่ ชิงหลิงได้บอกเขาแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น และมันทำให้เขาวิตกกังวลอย่างมากเกี่ยวกับ ไป๋หลี่ หยุนเซียว

“พวกเจ้าทั้งสองคุกเข่าลงและจ่ายเงินให้กับผู้อาวุโสไป๋หลี่ ถ้าผู้อาวุโส ไป๋หลี่ ให้อภัยคุณ ก็ไม่เป็นไร ถ้าคุณไม่ยกโทษให้ฉัน คุณจะไม่ต้องอยู่ที่บ้านของตระกูลเย่อีก ฉันจะไปทุกที่ ที่คุณไป ไปที่ไหน!

“เย่ ฮั่วกัว....พูดอย่างโกรธเคือง”

เย่ กวงกุน ไม่ลังเลเลยคุกเข่าลงต่อหน้า ไปหลี หยุนเซียวโปรดยกโทษให้พวกฉันด้วยผู้อาวุโส ไป่หลี!”

แต่  หลี่   มู่ชิง  ไม่ยอมประนีประนอม นอนอยู่บนพื้นจ้องมองไปที่ ไป่ หยุนเซียวด้วยความโกรธ

ไป๋    หยุนเซียวเหลือบมองผู้คนในห้องทีละคน หายใจเข้าลึกๆ แล้วยืนขึ้น

“เอาละ คราวหน้า ข้าขอเตือนเจ้าอีกครั้ง อย่ามายุ่งกับพ่อแม่ฉันเลย ถ้าพวกเขามีอุบัติเหตุ ฉันจะฝังทั้งครอบครัวเย่ของคุณทันที!”

หลังจากนั้นเขาก็ก้าวออกไป

ห้องเงียบไปนาน จนกระทั่งก้อน ไป่หลี หยุนเซียว และ เย่ กวางกุนก็ยืนขึ้นและพูดกับ เย่ ฮั่วว่า

“พ่อครับ ครอบครัวเย่ของเราจะทนแบบนี้ได้เหรอ?”

ดวงตาของ เย่ ฮั่วกัว  ก็ลึกซึ้งเช่นกัน

“ฉันสามารถจ่ายอะไรได้บ้างสำหรับ 50 ล้าน ฉันจะทำอย่างไร?”

เดิมทีฉันหวังว่าฉันจะใช้ไป่ หลี่หยุนเซียว พาอาจารย์ของ เขาออกมา แต่ฉันไม่คิดว่าเขาเป็นปรมาจารย์ แดนจิน เขาอายุแค่สิบเจ็ดหรือสิบแปดปีเท่านั้น อนาคตจะขึ้นสวรรค์ไม่ใช่หรือ? “

“ท่านพ่อ ท่านแข็งแกร่งขึ้นได้อย่างไร?

“ฉันบอกแล้วไงว่าไม่ต้องเข้าไปยุ่งกับเรื่องนี้ ถ้าฉันตาย จะทำอะไรก็ได้”

แต่วันนี้ไม่เป็นอะไร อย่างน้อยก็รู้ว่าเขาไม่มีมีเจ้านายตามหลังเขาจึงง่ายที่จะจัดการกับเขาคนเดียว เขาคิดว่าเงินของครอบครัวตระกูลเย่ของฉัน นั้นหาง่ายมาก และคนในตระกูลเย่ของฉันก็ฆ่าง่ายอย่างนั้นหรือ? “เย่ ฮั่วกัวเยาะเย้ย

เย่ ชิงหลิง ขมวดคิ้ว

“ท่านปู่ กัวรุ่ยเฟิงควรทำอย่างไร? ครอบครัวกัว จะตำหนิเราหรือไม่”

“บอกคนในตระกูล กัว ว่า กัว รุยเฟิงถูกฆ่าโดย ไป่ หยุนเซียวหากพวกเขาต้องการแก้แค้น พวกเขาจะไปหาไป่หลี หยุนเซียว!” เย่ ฮัวกัว กล่าว

เย่ ชิงหลิงพยักหน้า “ด้วยวิธีนี้ เราสามารถให้ตระกูล กัว เป็นผู้นำเราได้ แค่ต้องดูการต่อสู้และรอโอกาสที่จะฆ่า จากนั้นเราจะฆ่าเขาตอนไหนก็ได้

“ใช่ ตระกูลเย่ของเราคือเสือโคร่งของเฮติ และตระกูล กัวคือมังกรแห่งเฮติ!”

เย่ ฮั่วกัว พยักหน้าอย่างสบายใจและมองไปที่ เย่ กวงกุน และ หลี มู่ชิง อีกครั้ง "อย่าตกตะลึงกับความเกลียดชัง หัวหน้าทั้งสอง เรียนรู้เพิ่มเติมจากหญิงสาว!”

....ทั้งคู่นิ่งเงียบ!.....

“ท่านปู่ ถ้าเช่นนั้นข้าจะคืนร่างของกัว รูเฟย!” เย่ ซิงยี่ กล่าว

“คุณเดินทางด้วยตัวเองและบอกว่าฉันได้รับบาดเจ็บสาหัสจาก ไป่ หยุนเซียว และหมดสติ!” เย่  ฮั่วกัว พูดขึ้นพลางๆ

“ท่านปู่สบายใจได้ ข้ารู้ว่าต้องทำอย่างไร!” เย่ ชิงหลิง หันหลังและจากไป

เย่ ฮั่วกัว ก็จากไปทีละคน

“ฉันจะประกาศกับโลกภายนอกว่าร่างกายของฉันอยู่ในสภาพดีและฉันต้องการพักผ่อนอย่างมาก!”

…

ในเวลานี้ ไป่หลี หยุนเซียว เดินช้าๆ บนถนน หายใจสม่ำเสมอ  ตันเถียน หลิงกวง ได้เริ่มรวบรวมกลับเป็นผ้าไหมจิตวิญญาณ

เดิมที มีสายใยวิญญาณอยู่ในร่างของเขา บวกกับรัศมีห้าพัน เมื่อ กัว รุยเฟิง ถูกสังหาร เขาได้ละทิ้งรัศมีอันหนึ่ง

ในท้ายที่สุด เขาได้ฟื้นคืนออร่าห้าพันดวง ซึ่งเท่ากับครึ่งหนึ่งของออร่าหนึ่งอัน .

บวกกับออร่าอีกห้าพันจุด มันสามารถควบแน่นเป็นสายใยวิญญาณ และถือได้ว่ามีความสามารถในการปกป้องตัวเองได้

“ไปคืนกาน้ำชาให้เจ้าของร้านก่อน!”

ไป่ หยุนเซียวตรงไปที่ร้านขายของเก่า!

เมื่อเขาก้าวเข้าไปในร้าน เจ้าของร้านก็ตกตะลึงในทันใด เขาคิดว่าผ่านไปสิบวันแล้ว และเด็กคนนั้นจะไม่กลับมาอีกแน่นอน คิดไปถึงไหนแล้ว เขามาอีกแล้ว

อย่างไรก็ตาม ด้วยแสงวาบในดวงตาของเขา เขายิ้มอีกครั้ง

“คุณต้องการอะไรน้องชาย”

ไป่ หยุนเซียว ก็ยกริมฝีปากขึ้นและเยาะเย้ย เขาหยิบกาน้ำชาจากกระเป๋าเป้สะพายหลังและพูดว่า “เจ้านาย นี่คือกาน้ำชาของคุณ โปรดตรวจสอบว่าเป็นของแท้หรือไม่”

“เอาสร้อยคอคืนมาได้แล้ว!”

เจ้าของร้านชะงักหน้าลงทันที

“กาน้ำชาอะไร? สร้อยคออะไร? คุณคือใคร? ทำไมฉันถึงไม่รู้จักคุณ”

“คุณลืมเรื่องเมื่อสิบวันก่อนแล้วหรือยัง? หรือเจ้าแสร้งทำเป็นสับสน?” ไป่ หยุนเซียวหรี่ตาลง

“อะไรที่ทำให้สับสน? คุณต้องการที่จะทำให้เกิดปัญหา? ออกไป ออกไปจากฉันเดี๋ยวนี้”                      “ฉันไม่รู้จักคุณด้วยซ้ำ!”

“จะโกหกจริงๆ เหรอ” ใบหน้าของ ไป่ หยุนเซียว เคร่งเครียดทันที

“ฉันบอกว่าคุณออกไปจากที่นี่ทันที และฉันจะโทรหาตำรวจถ้าคุณไม่ทำ” เจ้าของร้านยังคงแสร้งทำเป็นสับสน

“ฉันจะถามแกเป็นครัถ้งสุดท้าย”

“แกแน่ใจหรือว่าแกสามารถกลืนสร้อยคอล้านดอลลาร์นั่นได้” ไป่ลี่   หยุนเซียวจับกาน้ำชาและใช้กำลังของเขา บีปกาน้ำชาก็เริ่มเปลี่ยนรูปอย่างช้าๆ

“แกคิดจะขโมยสร้อยคอหยกของฉันหรอ”

เมื่อเจ้าของร้านเห็น ใจเขาสั่น และเขาก็แสดงท่าทางหวาดกลัว เดิมทีเขาจะแสร้งทำเป็นสับสนแล้วข่มขู่คนโง่ แต่ไม่เคยคิดเกี่ยวกับชายหนุ่มที่อยู่ข้างหน้าเขาและเขาก็ไม่กลัว

"คุณต้องการอะไร?" เจ้าของร้านเดินถอยหลังไปสองสามก้าว

“ไม่ดีเลย ฉันเป็นคนซื่อสัตย์ หากคุณคืนสร้อยคอให้ฉัน ฉันจะหันหลังกลับตามปรกติ ไม่เช่นนั้น คุณจะไม่สามารถมีชีวิตที่เหลือไอยู่ด้อย่างปลอดภัย” ไป๋หลี่ หยุนเซียวขู่

เจ้าของร้านเสียใจที่รู้ว่า หลังจากขายสร้อยคอต่อในเวลานั้นแล้ว เขาควรปิดประตูแล้วออกไปทันที

ทันทีที่เขาลืมตาขึ้น เขาก็ยิ้มอีกครั้ง: “โอ้ … ฉันจำได้ มันเป็นคุณนั่นเอง ใช่..

ฉันเก็บสร้อยคอไว้ในห้องรอ คุณมาเอากลับคืน?  เมื่อกี้ฉันจำนายไม่ได้ อย่าโกรธนะ เดี๋ยวฉันจัดการให้! “

พูดจบเขาก็หันหลังกลับเข้าไปในห้องเล็กๆ ข้างใน หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็หยิบสร้อยคอหยกที่มีเพชรอยู่ในนั้น

“พี่ชาย ดูสิ นี่ใช่ไหม?” เจ้าของร้านยื่นสร้อยคอให้ ไป๋หลี่  หยุนเซียว

ไป๋หลี่ หยุนเซียว ส่ายหัว

“เจ้านาย ฉันแนะนำให้คุณพูดตามตรง ความอดทนของฉันมีจำกัด ขอสร้อยคอแท้ ๆ ให้ฉันด้วย!”

ในเวลานี้เจ้าของร้านก็โกรธเช่นกัน: “คุณพูดอะไร? นี่คือสร้อยคอหยกที่คุณให้ฉัน ตอนนี้ฉันคืนให้คุณแล้ว คุณต้องการอะไรอีก

แนะนำให้พูดตรงๆ อย่าคิดว่าตัวเองแกร่ง เก่ง เชื่อหรือไม่ ฉันสามารถเรียกกลุ่มคนในสายเดียวได้? ”

เจ้าของร้านกดหมายเลขโทรศัพท์ทันที

“พาคนมาหาฉันเดี๋ยวนี้ ใครบางคนกำลังจะสร้างปัญหา รีบขึ้นมาทันที!”

เจ้าของร้านมีความมั่นใจเช่นกัน

เจ้าของร้านวางสายพูดกับไป่ หลี่หยุนเซียว

“น้องชายคนเล็ก หวัง ฟู่กุ้ย ของฉันเป็นคนฉลาดบนถนนสายนี้ ไม่เช่นนั้น คุณคิดว่าใครจะเปิดร้านขายของเก่าได้? มันถูกขโมยมา ดังนั้นฉันแนะนำให้คุณกำจัดฉันทันทีไม่เช่นนั้นคุณจะเป็นคนเดียวที่จะต้องทนทุกข์ทรมาน!”

ทันทีที่ ไป๋  หลี่หยุนเซียวยกแขน เขาก็คว้าคอของเจ้าของแล้วยกขึ้น

“ฉันไม่รู้ว่าชีวิตคุณสำคัญหรือสร้อยคอสำคัญกว่ากัน พูดตามตรง ไม่อย่างนั้น วันนี้แกคงเศร้า!”

มือของเจ้าของร้านถูกโยน ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีน้ำเงิน ดวงตาของเขากลอกไปมา แต่เขาไม่สามารถพูดอะไรได้สักคำ

ในเวลานี้ มีชายสี่หรือห้าคนที่อยู่นอกประตูแล้ว และเขาก็รีบเข้ามา

“อะไรนะ? อะไร? อะไร? วางเขาลง!”

ไป่ หยุนเซียวเหลือบมองคนเหล่านี้ก่อนที่จะโยน หวังฟู่กุย  ลงไปที่พื้น