ราชาอมตะแห่งการเวลาและอวกาศ ตอนที่ 24 พลังวิญญาณในอากาศ
ตอนที่ 24 พลังวิญญาณในอากาศ
ข้าง เย่ ชิงหลิง มีชายชราอายุมากกว่าครึ่งร้อยปี ที่มีผมสีขาวและผิวสีแดง ดวงตาที่เฉียบคม จ้องมองไปที่ ไป่ หยุนเซียว ด้วยสายตาที่เฉียบคม และเขาเป็นปรมาจารย์ที่มีทักษะการต่อสู้ที่มีความเชี่ยวชาญเป็นอย่างมาก
หลี่ หมิงห่าว โค้งคำนับดั่งคนรับใช้ประจำตัว
“..คุณเย่.. ฉันนำมาพบคุณแล้ว..!”
“งั้นก็ลงไปก่อนสิ!” เย่ ชิงหลิง โบกมือ"
หลี่ หมิงห่าว ไม่กล้าลังเลและรีบจากไป
“ไป่หลี่ หยุนเสียว เราไม่คิดว่าเราจะได้พบกันที่นี่ในวันนี้”
รอยยิ้มของ เย่ ชิงหลิง ค่อนข้างเย็นชา
"คุณต้องการอะไร?" ไป๋หลี่ หยุนเซียว ถามกลับทันที
“ฉันได้ตรวจสอบและเคลียร์ทุกอย่างเกี่ยวกับคุณแล้ว รวมถึงความคับข้องใจระหว่างคุณกับ เย่ หลิงไม่น่าแปลกใจเลยที่คุณกำลังจะฆ่าฉันและปู่ของคุณ ในเวลานั้น แล้วนายก็ฆ่า เย่ หลิง ด้วยหรือไม่” เย่ ชิงหลิง กล่าว
“เป็นยังไงบ้าง?
“ก็.... ไม่รู้ว่าทำไม”
“ ฉันหน้าจะให้พ่อ แม่ของเย่ หลิงจัดการกับนายก่อน ก่อนที่จะมาพบกับฉัน เพราะฉันกลัวว่านายจะตายไปก่อน
“เรามาคุยกันเถอะ ใครเป็นอาจารย์ของคุณ?”
"อาจารย์ของฉัน?" ไป่ หยุนเซียว.... งง เล็กน้อย!
“เพราะคุณไม่มีความสามารถที่จะฆ่าคนในแบบนั้นได้ บอกตามตรง ปู่ของฉันตั้งใจที่จะสงบศึกกับคุณและแม้กระทั่งจะขอโทษ แต่ฉันไม่เห็นด้วยกับคุณ แม้แต่อาจารย์ของคุณ เขาคืออาจารย์แดน จิน แต่แล้วการฆ่าคนด้วยพลังวิญญาณล่ะ
โลกนี้เป็นโลกของปืน และ กระสุน!
“เย่ ชิงหลิง เยาะเย้ย”
ขณะนั้น ไป่ หยุนเซียว เท่านั้น ที่เข้าใจความหมายของคำพูดของ เย่ ชิงหลิง แต่เขาไม่ได้ปฏิเสธว่าเขาสามารถทำให้ตระกูลเย่ คิดว่ามีอาจารย์ ซึ่งได้รับการฝึกฝนมาอย่างสูงอยู่ข้างหลังเขา ซึ่งอาจเป็นอุปสรรคมากกว่า
ความคิดของ ไป่ หยุนเซียว เปลี่ยนไปและเขาก็หัวเราะและกล่าวว่า
"อาจารย์ของข้าไม่เคยฆ่าใคร ไม่เคยกลัวใครอยู่แล้ว แม้กระทั่งจครอบครัวตระกูลเย่ ของคุณ ต่อให้มาทั้งตระกูลเย่ เขาก็ไม่กลัว
“ไป่ หลี หยุนเซียว อย่าหยิ่งเกินไป!”
เย่ ชิงหลิง ยืนขึ้นทันทีและถอนหายใจอย่างโกรธเคือง
“ไป๋ หยุนเซียวหรี่ตา และจ้องตากันเงียบๆ ไม่ขยับ!”
ทันใดนั้น เย่ ชิงหลิง ก็นั่งลงอีกครั้ง เงยหน้าของเธอขึ้นอย่างสง่างาม และพูดเบา ๆ ว่า
“ตอนนี้ ฉันจะให้โอกาสคุณในการเอาชีวิตรอดอีกครั้ง แต่คุณต้องมอบคัมภีร์ ที่คุณได้ฝึกฝนวิทยายุทธ มามาให้ฉัน
“ฉัน เย่ ชิงหลิง ไม่เพียงแต่ สามารถช่วยคุณในเรื่องของเย่ หลิง และก็ยังสามารถทำให้ครอบครัวของคุณมั่งคั่งร่ำรวยได้อีกด้วย!”
“ถ้าฉันไม่ตกลงล่ะ” ไป่ หยุนเซียวเยาะเย้ย
“จากนั้นฉันก็ทำได้แค่บอกว่าฉันขอโทษ คุณควรรู้พลังของตระกูลเย่ของฉัน ในเมืองเฮติ ไม่กี่คนที่สามารถสู้กับครอบครัวตระกูลเย่ของฉันได้ แม้ว่าปู่ของฉันและฉันไม่ต้องการฆ่าคุณ แต่พ่อแม่ของ เย่ หลิง จะไม่มีวันปล่อยคุณไป ถ้าคุณเข้าร่วมครอบครัวตระกูลเย่ ของฉัน คุณจะได้รับทุกสิ่งที่ต้องการ ได้อย่างง่ายดาย ฉันขอแนะนำ
....หนัก!....
“เย่ ชิงหลิง กล่าว ..”
“ไป่ หยุนเซียว ส่ายหัว
“คุณเป็นคนแข็งกระด้างและต้องการต่อสู้กับครอบครัวเย่ของฉันเหรอ?”
ทันทีที่คำนี้ออกมา ชายชราที่อยู่ข้างๆ เธอก็ลุกขึ้นยืนและก้าวไปข้างหน้า จ้องมองไปที่ไป่ ลี่หยุนเซียว ด้วยดวงตาที่ดุดัน ชัดเจน
“เธอคิดว่าเขาจะเป็นคู่ต่อสู้ของฉันได้ไหม”
ไป่ หยุนเซียว ชำเลืองมองกันและกัน
“นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันต้องการให้รุ่นพี่คนนี้ลอง ถ้าคุณเก่งจริงๆ ตราบใดที่คุณชนะเขา ฉันสามารถสัญญาว่าจะให้เวลาคุณคิดอีกสองสามวัน เพื่อที่คุณจะได้เข้าสู่การสอบเข้าวิทยาลัยได้สะดวก และปลอดภัย
ราวกับว่าราชินีเป็นผู้ควบคุมทุกสิ่งทุกอย่าง เย่ ชิงหลิง จ้องไปที่ ไป่ หยุนเซียว ด้วยรอยยิ้ม ตรงกันข้ามกับตัวละครที่มีชีวิตชีวาที่แสดงต่อหน้าคุณปู่ของเธอ
“ตุ๊กตาตัวน้อย คุณยังไม่รู้ว่าฉันเป็นใครใช่ไหม? บอกฉันที ฉันชื่อ กัว รุ่ยเฟิง และฉันอยู่ในสถานะที่แข็งแกร่งที่สุด ฉันได้ยินมาว่าคุณสามารถสู้กับปู่ของ เย่ ชิงหลิง ได้
ฉันเลยจั๊กจี้และต้องการให้คุณสังสอน!
“ชายชราเยาะเย้ย หมัดของเขากำแน่น และเข้าหา ไป่ หยุนเซียว ทีละนิด
ไป๋ หยุนเซียว ย่อมรู้ดีถึงความน่ากลัวของยอดพลังงานมืด ซึ่งมีพลังงานมากกว่าเย่ ฮั่วกัวมาก ถ้ามันโดนจริงๆ ไป่หลี่ หยุนเซียว ก็แทบจะไม่สามารถต่อสู้กับพลังงานมืดได้
หากคุณเผชิญหน้ากับเจ้าแห่งพลังแห่งความมืด เว้นแต่คุณจะย้ายสายวิญญาณนั้นออกโดยไม่คาดคิดและฆ่ามันในอากาศ คุณจะถูกฆ่าในทั้นที
หากคุณเป็นปรมาจารย์ด้าน ฮั่วจิน ไป่ หยุนเซียว จะไม่มีโอกาสชนะแม้แต่น้อยและการย้ายวิญญาณก็ไม่มีประโยชน์เพราะความรู้สึกของฮั่วจิน นั้นไวมาก และคุณสามารถหลบหลีกกระสุนธรรมดาๆได้อย่างง่ายดาย
สำหรับ แดน จิน คาดว่าผู้คนสามารถยิง ไป่ หยุนเซียวได้ด้วยการตบเพียงครั้งเดียว!
เหตุผลที่ เย่ ฮั่วกัว มองว่าเขาเป็น แดนจิน ที่แข็งแกร่งนั้น ส่วนใหญ่เป็นเพราะเขาสามารถถอดสายวิญญาณออกจากร่างกายและฆ่าศัตรูจากอากาศได้เพราะนี่คือสัญลักษณ์ของแดนจิน
เมื่อหันหน้าเข้าหาชายชราทีละก้าว เขายังคงมองอย่างสงบและมองไปที่บันได:
“เย่ ฮั่วกัว คุณออกมาได้ไหม”
“ฮ่าฮ่า …!” เย่ ฮั่วกัวก้าวลงบันได
ไป่ หยุนเซียวมองมาที่เขา
“คุณวางแผนที่จะให้ฉันอยู่ที่ เย่จิน วิลล่าวันนี้หรือไม่”
“โดยปรกติแล้ว ถ้าเจ้าไม่เรียกอาจารย์ของเจ้ามา มันก็ยากสำหรับเจ้าที่จะออกไปจากที่นี่วันนี้!”
เย่ ฮั่วกัว ได้สอบสวน ไป่ หยุนเซียวแล้ว แต่ไม่มีอะไรเกี่ยวกับอาจารย์ที่อยู่เบื้องหลัง ไป่ หยุนเซียวซึ่งทำให้เขางงงวยมากยิ่งข้น
ไป่ หยุนเซียวยิ้มเบา ๆ
“ในการจัดการกับครอบครัวตรกูลเย่ ของคุณ ทำไมอาจารย์ของฉันจึงควรออกมาด้วย?
“แค่ฉันพอแล้ว...............!”
“เด็กน้อย เจ้าพูดมากเกินไป ฉันแนะนำให้คุณปล่อยให้อาจารย์ของคุณออกมา หากเขาเป็นคนที่แข็งแกร่งจริงๆ กัว รุ่ยเฟิง
“เจ้าไม่มีคุณสมบัติพอที่จะพบอาจารย์ของข้า!” ไป่ หยุนเซียวเยาะเย้ย!!
กัว รุยเฟิงโกรธและเย้ยหยัน
“ฮ่าฮ่า … มีอาจารย์หรือไม่..ไม่จำเป็น”
ทันทีหลังจากการสนทนา กัว รุยเฟิง ยกแขนขึ้นและกระพือไปทาง ไป่ หยุนเซียวแขนของเขาก็เร็วเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าในกระบวนการนี้ ฝ่ามือของเขาเหมือนพัดจับคอของ ไป่ หยุนเซียว
"ฮึ......!"
ไป๋ หยุนเซียว พ่นและชี้เหมือนดาบ และแสงสีขาวเพียงนิ้วเดียวก็โผล่ออกมาจากปลายนิ้วของเขา กระทบศีรษะของกัว รุ่ยเฟิง
เมื่อกัวรุ่ ยเฟิง เห็น เขาก็ตกใจมากจนร้องออกมาว่า “อ๊ะ!”
เขาไม่เคยคิดเลยว่า ไป่ หยุนเซียวจะปล่อยออกมาทั้งภายในและภายนอก ในเวลานี้เขากำลังจะรีบไปที่ ไป่ หยุนเซียวและเขาก็อยู่ใกล้แค่เอื้อมและเป็นไปไม่ได้ที่จะหลบอีกครั้ง
ทันทีที่เสียงกรีดร้องดังขึ้น วิญญาณแห่งแสงสีขาว ก็กระแทกไปในคิ้วของเขา เจาะหัวของเขาอย่างง่ายดาย และกระเดนไปทาง เย่ ชิง หลิง
เย่ ชิงหลิง รู้สึกได้ถึงลมหนาวที่พัดมาที่ใบหน้าของเขา และกรีดร้องด้วยความตกใจ
“อ๊ะ...!”
"อืม …"
แสงสีขาวข้างหูของ เย่ ชิงหลิง ส่องผ่านเข้าไป ตัดผมยาวของ เย่ ชิงหลิงออกแล้วกระแทกผนังด้านหลังเธอ
“ฮะ!!!”
แม้ว่าพลังงานจะไม่สามารถเจาะผนังได้ แต่ก็ยังทำให้เกิดรอยร้าวเล็กๆ ในหินอ่อนที่ติดกับผนัง
กัว รุยเฟิง เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าและค่อยๆล้มลงกับพื้นโดยไม่จ้องมอง
แต่ เย่ ชิงหลิง และ เย่ ฮั่วกัว ตกอยู่ในสภาพที่เฉื่อยชา จ้องมองไปที่ ไป่หลี หยุนเซียวด้วยความสยดสยอง
ผ่านไปครู่หนึ่ง เย่ ชิงหลิงแตะที่แก้มของเขา จากนั้นเหลือบมอง กัว รุยเฟิงที่นอนอยู่บนพื้น บ่นในปากของเขาว่า
“คุณฆ่าเขาด้วยอาวุธที่ซ่อนอยู่จริงๆ เหรอ?”
ในที่สุด เย่ ฮั่วกัวก็ตื่นขึ้น หัวใจของเขาเกือบจะกระโดดออกมาและเขาดูน่ากลัว เขารีบไปข้างหน้าและก้มลงและพูดว่า
“ผู้อาวุโสไม่ต้องโกรธชายชราผู้นี้ ขอโทษด้วย!”
ไป่ หยุนเซียวจ้องตากันอย่างเย็นชาเป็นเวลานาน
การต่อสู้ครั้งนี้ทำให้เขาสูญเสียพลังวิญญาณ แม้ว่าเขาจะไม่ได้ฆ่า เย่ ฮั่วกัวหรือเย่ ชิงหลิน แต่เขาก็ควรจะทำให้พวกเขาตกใจได้อย่างแน่นอน
อย่างไรก็ตาม คราวนี้ หลิงซีเจาะหัวของ กัว รุยเฟิงและกระแทกกำแพง แต่มันก็ไม่ได้หายไปอย่างสมบูรณ์ แต่กลายเป็นออร่าเล็กน้อยที่กระจัดกระจายไปทั่วห้อง
จิตใจเปลี่ยนไป เขาเริ่มปรับการหายใจอย่างลับๆ และรัศมีของแสงที่กระจัดกระจายอยู่ในห้องก็เริ่มรวมตัวกันเข้าหาเขาอย่างช้าๆ อีกครั้ง
เขาตัวสั่นด้วยความตกใจชั่วขณะหนึ่ง เขาคร่ำครวญและคุกเข่าต่อหน้าไป่หลี่ หยุนเซียว
“ผู้อาวุโสไป๋หลี่ โปรดยกโทษให้ฉันด้วย”
ไป่ หยุนเซียว ก้าวขึ้นและเดินไปทาง เย่ ชิงหลิง
เย่ ชิงหลิง สั่นเทาด้วยความตกใจ
“คุณ? คุณกำลังทำอะไรอยู่?”
ไป่หลี หยุนเซียว ก้าวไปข้างหน้าและบิดหูของเธอ ยกเธอขึ้น แต่เขานั่งบนเก้าอี้เองโดยไม่สนใจ เย่ ชิงหลิง ที่หวาดกลัวและโกรธเลย
เย่ ฮั่วกัว หันหลังกลับอย่างรวดเร็วโดยยังคงคุกเข่าและพูดว่า
“ผู้อาวุโสไป่หลี คุณบอกมาได้เลย ไม่ว่าจะเป็นเพื่อคนหรือเงิน ครอบครัวตระกูลเย่ ของฉันจะตอบสนองความต้องการของผู้อาวุโสได้อย่างแน่นอน!”
ไป๋ หยุนเซียว นั่งลงเพื่อให้มันง่ายขึ้นสำหรับเขาในการปรับลมหายใจและดูดซับออร่าที่เพิ่งโดนเขาใช้ไป
ดังนั้น การถ่วงเวลาจึงเป็นสิ่งจำเป็น และเขากล่าวว่า “พ่อแม่ของ เย่ หลิง จะมารบกวนฉันอีกหรือไม่”
“งั้นก็ไปเรียกทั้งคู่สิ!” ไป๋ หลี่หยุนเซียวพู ดเบาๆ
เย่ ฮั่วกัวพยักหน้าแล้วยืนขึ้นและพูดกับเย่ ชิงหลิง
"ไปเรียกลุงกับป้าของคุณมา"
เย่ ชิงหลิง ออกไปอย่างไม่เต็มใจ
เย่ ฮั่วกัวก้มศีรษะลงและยืนอยู่ข้างหน้า ไป่ หยุนเซียวนิ่งเฉยเหมือนลูกน้องรอการตำหนิ
“ไป๋หยุนเซียวกล่าวว่า”อันที่จริง เดิมทีข้าต้องการทำลายตระกูลเย่ทั้งหมด แต่ตอนนี้เจ้าสามารถให้ **** เพื่อชดใช้บาปของข้าได้แล้ว และเจ้าสามารถพิสูจน์ได้ว่าเจ้ามีความจริงใจในการประนีประนอม!”
