บทที่ 18 เราตกลงจะห่วยเป็นเพื่อนกัน นายผิดสัญญา นายเป็นหมา

“เชี่ย เจ๋อ นั่งลง ๆ ฉันจะเอาตะปูออกจากเก้าอี้นาย”

“ฉันไม่คิดว่าลู่เจ๋อจะล้อเล่นแบบนี้ ฮ่าฮ่า โอเค…ฉันตลกมาก”

“หลู่เจ๋อ อย่าสร้างปัญหา นายอยู่ระดับเดียวกับพวกเรา ตอนนี้เป็นเวลาที่เราต้องสนับสนุนเพื่อนร่วมชั้นที่กล้าหาญ”

ทุกคนอดหัวเราะไม่ได้เมื่อได้ยินว่าลู่เจ๋อจะสมัคร

แน่นอน คนส่วนใหญ่คิดว่าหลู่เจ๋อแค่ล้อเล่น

ท้ายที่สุดน้องสาวของเขา ลู่หลี่ ก็เป็นอัจฉริยะอันดับหนึ่งของโรงเรียนนี้ และเพิ่งผ่านเข้าสู่ระดับ 8 เมื่อไม่กี่วันก่อน บางทีเธออาจจะสามารถเข้าถึงสภาวะหลิงหวู่ก่อนสำเร็จการศึกษา ครูประจำชั้นของเธอมักจะอวดเรื่องเธอไปทั่ว

กลับกัน ลู่เจ๋อเป็นเพียงนักเรียนธรรมดา เขาไม่ได้ดีเกินไปหรือแย่เกินไป แม้ว่าเขาจะทำงานหนัก แต่พรสวรรค์ของเขาก็มีแค่นั้น หลี่เหลียงไม่เชื่อคำพูดของลู่เจ๋อจริง ๆ

“หลู่เจ๋อ เธอจะสมัครจริง ๆ เหรอ”

แม้เขาจะคิดว่าลู่เจ๋อคงไม่ได้จะสมัครจริง ๆ แต่เขาก็ยังต้องถามย้ำในฐานะครู

หลู่เจ๋อพยักหน้า “ใช่ครับ”

เขารู้สึกหมดหนทางเมื่อเห็นปฏิกิริยาของเพื่อนร่วมชั้น

หลี่เหลียงขมวดคิ้ว “ในทางทฤษฎีใคร ๆ ก็สามารถสมัครเข้าร่วมการแข่งขันคัดเลือกเมล็ดพันธุ์ได้ แต่เธอแน่ใจเหรอว่ามีพลังเพียงพอ? ถ้าเธอรู้สึกว่าเธอมีพลังเพียงพอที่จะเข้าร่วม ฉันสามารถสมัครให้ได้”

เมื่อได้ยินว่าลู่เจ๋อต้องการสมัครจริง ๆ ทุกคนก็ขมวดคิ้ว “ลู่เจ๋อ หยุดสร้างปัญหาได้ไหม? ห้องอื่นจะคิดเกี่ยวกับเรายังไง”

“เดี๋ยวก่อน ลู่เจ๋อ นายคิดว่านายเป็นน้องสาวนายรึเปล่า? นายไม่ได้ฝันอยู่นะ รู้ไหม”

ลู่เจ๋อยิ้ม "ตอนนี้ผมเป็นนักรบป้องกันตัวระดับ 5 ผมบรรลุความสมบูรณ์ในการปรับแต่งผิวหนังและกล้ามเนื้อ ส่วนเทคนิคหมัดและท่าเท้าพื้นฐานของผมก็อยู่ระดับสมบูรณ์แบบด้วย”

แม้ว่าเส้นเอ็นและกระดูกของเขาจะบรรลุความสมบูรณ์แบบแล้วเช่นกัน แต่เขาไม่ต้องการเปิดเผยข้อมูลมากเกินไปในตอนนี้ พลังของนักรบป้องกันตัวระดับ 5 ที่ปรับแต่งร่างกาย 2 ขั้นได้อย่างสมบูรณ์แบบ บวกกับเทคนิคหมัดและท่าเท้าพื้นฐานที่สมบูรณ์แบบก็เพียงพอแล้วที่จะเข้าร่วมการแข่งขัน

คำพูดของลู่เจ๋อนำความเงียบมาสู่ห้องเรียน ทุกคนมองลู่เจ๋ออย่างไม่เชื่อสายตา

ผ่านไปครู่หนึ่งก็มีคนหลุดตะโกนออกมาว่า "เชี่ย!"

“เธอ…เธอบอกว่าเธอปรับแต่งผิวหนังกับกล้ามเนื้อได้สมบูรณ์แบบ และเทคนิคพื้นฐานทั้งคู่ก็อยู่ระดับสมบูรณ์แบบด้วยเหรอ?” หลี่เหลียงที่กำลังขมวดคิ้วในที่สุดก็ตอบสนอง เขาพูดเสียงสั่น

ขั้นตอนการปรับแต่งร่างกายเป็นพื้นฐานของศิลปะการต่อสู้ การที่สามารถปรับแต่งบางอย่างได้อย่างสมบูรณ์แบบก็หมายความว่าคุณเป็นอัจฉริยะแล้ว

บุคคลดังกล่าวอยู่ในอันดับต้น ๆ ของโรงเรียนอย่างแน่นอนในแง่ของความสามารถ แม้แต่ลู่หลี่ก็มีความสมบูรณ์แบบเพียง 1 อย่าง และเทคนิคพื้นฐานของเธอก็อยู่ในระดับมีประสบการณ์เท่านั้น

ถ้าไม่ใช่เพราะระดับการบำเพ็ญของลู่เจ๋อต่ำเกินไป พรสวรรค์ของเขาคงจะดีกว่าลู่หลี่

หลู่เจ๋อพยักหน้า “ครับ”

ขณะที่เขาพูด ร่างกายก็มีแสงสีขาวเปล่งออกมาจากผิวหนัง

“แสงสีขาว ใช่…!” หลี่เหลียงเบิกตากว้างขณะพูดอย่างตื่นเต้น “แล้ว…เทคนิคพื้นฐานของเธอล่ะ?”

ลู่เจ๋อพยักหน้า “อยู่ระดับสมบูรณ์แบบจริง ๆ”

"โอเค! ฉันจะสมัครให้เธอ!” หลี่เหลียงยิ้มขณะที่เขาเขียนชื่อลู่เจ๋อลงไป

นักรบป้องกันตัวระดับ 5 นั้นค่อนข้างต่ำ แต่พลังของลู่เจ๋ออาจแข็งแกร่งกว่าของสวี่หยาง แน่นอนว่าหลี่เหลียงจะไม่ยอมให้คนแบบนี้หายไป

ไม่ว่าจะเป็นระดับการบำเพ็ญหรือเทคนิคการต่อสู้ คนธรรมดาไม่สามารถบรรลุความสมบูรณ์แบบได้ เมื่อการแข่งขันคัดเลือกเมล็ดพันธุ์สิ้นสุดลง เขาจะรายงานต่อผู้นำระดับสูง

"มีใครอีกไหม?" มีนักเรียน 4 คนที่สามารถแข่งขันเพื่อชิงตำแหน่ง 20 อันดับแรกได้ หลี่เหลียงมีความสุข

ทุกคนมองหน้ากันแต่ไม่มีใครออกมา

หลี่เหลียงพยักหน้า “โอเค ลู่เจ๋อ สวี่หยาง ลีโอ และซูเฟิง พวกเธอ 4 คนเตรียมตัวให้พร้อม”

ทั้ง 4 พยักหน้า หลี่เหลียงเดินออกจากห้องเรียนไปด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

“เชี่ย!”

“พี่เจ๋อ พี่ต้องการคนเกาะต้นขารึเปล่า”

“ลู่เจ๋อ เราตกลงจะห่วยเป็นเพื่อนกัน นายผิดสัญญา นายเป็นหมา!”

ทันทีที่หลี่เหลียงจากไป ทุกคนก็เข้ามาล้อมลู่เจ๋อ

ลู่เจ๋อไม่มีเพื่อนสนิทจริง ๆ แต่ตอนนี้เมื่อพลังของเขาถูกเปิดเผย ทุกคนก็อยากเข้าใกล้เขา

“โอเค โอเค หยุดเลย ลู่เจ๋อกำลังจะแข่ง มันไม่ดีกับการพักผ่อน”

สวี่หยางที่ดูหล่อเหลา ลีโอตัวใหญ่ และสาวหน้ากลมซูเฟิงเดินเข้ามา

สวี่หยางมองลู่เจ๋อ “ลู่เจ๋อ นายซ่อนพลังไว้ซะมิดเลยนะ แม้ระดับการบำเพ็ญของนายจะต่ำไปหน่อย แต่ฉันตั้งตารอที่จะสู้กับนาย!”

ลู่เจ๋อยิ้ม “ฉันก็ด้วย”

“ฉันก็อยากสู้กับนายเหมือนกัน” ลีโอยิ้ม “สวี่หยางเหมือนผู้หญิงไปหน่อย เขาเอาชนะด้วยความเร็วทุกครั้งเลย”

เมื่อซูเฟิงได้ยินแบบนั้น ใบหน้าของเธอก็แดงด้วยความโกรธ “ผู้หญิงเป็นอะไร? สาว ๆ ทำอะไรให้นาย!”

“เอ่อ…ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้น ซูเฟิงอย่าโกรธ”

ลู่เจ๋อยิ้มและคิดว่าคนพวกนี้ค่อนข้างน่าสนใจ เขาคิดว่าเขาจะถูกกีกกันซะอีก

หลังจากคุยกันไปซักพัก คาบเช้าก็เริ่ม ทุกคนทำได้แค่กลับไปนั่งที่ของตัวเอง

“ลู่เจ๋อ นายอยาก…ไปกินข้าวด้วยกันไหม? ฉันทำข้าวกล่องมา”

หลังจบคาบเช้า ซูเฟิงก็วิ่งมาชวนลู่เจ๋อไปกินข้าวกลางวันด้วยใบหน้าแดง ๆ

"พุทโธ่! การปฏิบัติต่ออัจฉริยะนั้นแตกต่างจริง ๆ ปกติสวี่ฟางมักจะขี้อายและไม่เคยเข้าใกล้ผู้ชายคนไหนเลย แต่วันนี้เธอชวนลู่เจ๋อไปกินข้าวด้วย!”

“การบรรลุความสมบูรณ์แบบของการปรับแต่งร่างกาย 2 อย่าง และเทคนิคพื้นฐานที่สมบูรณ์แบบ นายมีไหม? ระดับการบำเพ็ญของนายสามารถชดเชยได้ แต่การไปให้ถึงขั้นสมบูรณ์แบบจะต้องพึ่งพาพรสวรรค์”

“ไม่…”

บางคนถอนหายใจ บางคนชื่นชม บางคนอิจฉา

ลู่เจ๋อไม่เคยคาดหวังสิ่งนี้

เขามองซูเฟิงที่แอบมองเขาและหน้าแดง เขาแตะจมูกตัวเองอย่างลืมตัว “ขอโทษนะซูเฟิง ฉันจะไปหาหลี่ ฉันคงไปกินกับเธอไม่ได้”

“โอ้ โอเค…” ซูเฟิงรู้สึกผิดหวัง แต่เธอก็ยังยิ้มและพยักหน้า

ไม่มีความรักที่ไม่มีเหตุผล

ซูเฟิงอ่อนโยนกับทุกคน แต่เธอไม่เคยชวนผู้ชายคนไหนไปกินข้าวกับเธอเลย เห็นได้ชัดว่าเธอรู้สึกว่าพรสวรรค์ของเขาค่อนข้างดี

แต่ลู่เจ๋อก็เข้าใจ หากมีสาวผิวขาว สวย และรวยมาใกล้ชิดกับคนธรรมดาโดยไม่มีเหตุผล เธอคงเป็นภรรยาในอนาคตของคุณ หรือไม่ก็เป็นเพราะคุณจะเจริญรุ่งเรืองมากในอนาคต เธอที่ย้อนเวลากลับมาจากอนาคตจึงเข้าใกล้คุณ

เรื่องมันเศร้า

ไม่ผิดที่ผู้หญิงจะชอบผู้ชายที่ดีกว่า มันก็เหมือนกับที่เด็กผู้ชายชอบผู้หญิงสวยที่ใบหน้านั่นแหละ

แต่ลู่เจ๋อไม่รู้จักซูเฟิงดีและไม่ต้องการรู้จักเธอ หลี่ยังดีกว่า

-------------------------------