ราชาอมตะแห่งกาลเวลาและอวกาศ ตอนที่ 14 ออกไปอย่างสงบสุข
ตอนที่ 14 ออกไปอย่างสงบสุข
มังกรดำเป็นแม่ทัพระดับสูงภายใต้การนำของ จางเฉียง แต่ประสิทธิภาพการต่อสู้
ของ จางเฉียง นั้นแย่มาก
เป็นเวลาหลายปีที่เขาได้อาศัยมังกรดำที่จะยึดครองในพื้นที่นี้ และไม่มีใครกล้าเข้า
มายุ่งกับเขา
แต่วันนี้ มังกรดำตะลึงกับเด็กหนุ่มด้วยกลอุบายบางอย่าง และรู้ว่าฝ่ายตรงข้าม
แข็งแกร่งแค่ไหน?
จางเฉียง หยุดคิดสักพัก เขารีบไปข้างหน้าและยิ้มให้ ไป่ หลีหยุนเซียว
“น้องชาย ฉันผิดเองที่มอง น้องชายผิดไป!”
ไป่ หลีหยุนเซียว ผ่อนคลายลงอย่างมาก เขายืนตัวตรงและการหายใจของเขา
สม่ำเสมอมากขึ้น รัศมีแสงที่อ่อนล้าของเขาในทุ่งตันเถียน เริ่มฟื้นตัวอีกครั้งอย่างช้าๆ
เขาพูดว่า “คุณต้องการอะไร”
“จางเฉียง ยิ้มอย่างขมขื่น”
“ถ้าฉันรู้ว่าคุณเก่งขนาดนี้ ฉันจะเชิญคุณเป็นแขก ฉันจะดูแลเป็นอย่างดี”
“ใครกล้าดียังไงที่ มาทำให้คุณลำบากใจ?”
“ พวกเราต้องขอโทษด้วย สำหรับความประมาทของพวกเขา วันนี้ค่างานปาร์ตี่ของ
ทุกคนถือเป็นของฉันแล้วกันและจะไม่ถูกเรียกเก็บเงินอีกในอนาคต น้องชายคนเล็กของ
ฉันจะมาที่ร้านของฉัน และการค่าบริการทั้งหมดจะไม่เสียค่าใช้จ่าย คุณคิดอย่างไร? ”
ไป๋ หลี่หยุนเซียว รู้ดีว่าสิ่งนี้สามารถเป็นได้เฉพาะวันนี้เท่านั้น
“เขาพยักหน้า”
“ฉันหวังว่าคุณจะดูแลน้องชายคนเล็กของคุณให้ดีกว่านี้นะ จะได้ไม่มีปํญหาในวัน
ข้างหน้า”
เมื่อ จางเฉียงได้ยิน เขาก็ตบตบหัวของ จาง หยิงหวู่ ทันที
“เขารีบขอโทษ พี่ชายเขาทันที!”
จาง หยิงหวู่ ตกใจกับ ไป่ หลีหยุนเซียว และถูกตำหนิโดย จางเฉียง เขารีบคุกเข่า
และส่ายหัวอย่างต่อเนื่อง
“พี่ใหญ่ไว้ชีวิตข้าด้วย ต่ไปฉันจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว!”
จาง เฉียง ขมวดคิ้ว เขารู้สึกว่า จาง หยิงหวู่ ทำตัวแปลกๆ ต่อให้กลัวแค่ไหนก็ไม่
จำเป็น? แต่ตอนนี้เขาไม่ถามอะไรมากแล้ว
ไป่ หลีหยุนเซียว เหลือบมองพวกเพื่อนนักเรียนของเขา ที่กำลังตกใจกลัว
“ไปกันเถอะ!”
เมื่อเห็นเช่นนี้ พวกเพื่อนนักเรียนหยุดครู่หนึ่งจึงรีบวิ่งออกจากห้องงานเลี้ยงไป
ขณะที่ ไป๋หลี่หยุนเซียว กำลังจะจากไป จางเฉียง ก็หยิบนามบัตรออกมา
“น้องชาย นี่คือนามบัตรของฉัน ฉันไม่รู้จะเรียกคุณว่าอะไร”
“ไป่ หลี หยุนเซียว!”
ไป๋หลี่หยุนเซียว ยื่นมือรับนามบัตร จางเฉียง
“นายสามารถทิ้งเบอร์ติดต่อไว้ให้ฉันได้นะ ฉันชอบศิลปะการต่อสู้ และฉัน
กำลังหาผู้ชผู้เชี่ยวชาญศิลปะการต่อสู้เพื่อฝึกฝนอยู่”!
ไป๋ หยุนเซียว ลังเลครู่หนึ่ง แล้วหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา กดตามหมายเลข
โทรศัพท์มือถือบนนามบัตรไว้
“ฮิฮิ … โอเค ถ้ายังไม่สาย ฉันอยากดื่มกับพวกคุณจริงๆ ฉันหวังว่าเราจะสามารถ
ติดต่อกันมากขึ้นในอนาคต พวกเขาพากันเดินกลับอย่างไม่รีบร้อน ช้าๆ!”
“..จาง เฉียง ยิ้ม..”
ไป่ หลีหยุนเซียว พยักหน้าและออกจากห้องส่วนตัวไป
พวกนักเรียนที่ออกจาก ห้องจัดเลี้ยง ktv เห็น ไป่ หลีหยุนเซียว ออกมาแล้ว
พวกเขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ซู จง และ หลี่ หมิงห่าว แสดงท่าทางที่น่ากลัว
พวกเขาไม่เข้าใจศิลปะการต่อสู้ และไม่รู้จักศิลปะการต่อสู้ ความแข็งแกร่งของ ไป่หลี
หยุนเสี่ยว ทำให้จิตวิญญาณของพวกเขาสั่นคลอน
ไป่ หลีหยุนเซียว มองไปที่กลุ่มเพื่อนๆของเขา
“ฉันคิดว่าทุกคนควรกลับบ้านก่อนและกลับไปที่หอพัก ถ้าอยู่ด้วยกันมันจะไม่
ปลอดภัย!”
"แล้วนายล่ะ?" หลิวตง ถาม
“ฉันก็จะกลับบ้าน ตามเคย!”
“ฉันจะกลับพร้อมกับนาย ฉันจะปลอดภัยถ้าตามนายกลับบ้านด้วย”
หลิวตงรู้สึกกลัวเล็กน้อยในตอนนี้ แต่ตอนนี้เขาตื่นเต้นมาก เขาพบว่าพี่ชายของเขา
พิเศษเกินไป
หัวหน้าห้อง ซู จง และ หลี่ หมิงห่าว แม้ว่าจะไม่ค่อยพอใจกับ ไป่ หลีหยุนเซียว แต่
ได้เห็นความสยองขวัญของ ไป่ หลีหยุนเซียว และไม่กล้าพูดอะไรในเวลานี้
เด็กชายผู้กล้าหาญบางคนรายล้อม ไป่หลี่หยุนเซียว ด้วยความตื่นเต้น
“ฮ่าฮ่า … ไป่หลี หยุนเซียว ทำไมนาย ถึงแข็งแกร่งเช่นนี้? ถ้านายกระทืบพวกนั้น ที่
แข็งแกร่งและมีมากกว่า เจ็ดถึงแปดคน ด้วยตัวนายคนเดียวได้ ฉันเห็นแล้ว ฉันรู้สึกตืน
เต้นมาก
“..ใช่แล้ว...”
“นายทำให้ จาง หยิงหวู่ วางปืนลงได้อย่างไร?”
“ตอนนั้นฉันกลัวมาก ลองคิดดู ถ้าฉันต่อสู้ได้เก่งเหมือนนาน มันก็คงดีน๊ะ!”
“และตอนที่นาย โจมตีมังกรดำด้วย ไป่ หลีหยุนเซียว ในที่สุดคุณก็มีพลังมากขึ้นและ
คุณก็ทำลายกระเบื้องปูพื้นด้วยการเตะเพียงครั้งเดียว ตอนนั้นฉันรู้สึกเหมือนแผ่นดินไหว
แต่ฉันก็กลัว นายเรียนศิลปะการต่อสู้เมื่อใด ทำไมเราไม่รู้”
กลุ่มชายและหญิงพากันเดินเข้าไปขอให้ ไป่ หลีหยุนเซียว ช่วยสอนศิลปะการต่อสู้ให้
ในตอนนี้ก็ทำให้ ซู จง และ หลี่ หมิงห่าว อิจฉาและเกลียด ไป่ หลีหยุนเซียว!
“ทุกคนไปแล้ว เราจะไม่เจอกันอีกในอนาคต ฉันจะอธิบายให้นายฟังทีหลัง!”
ไป๋หลี่หยุนเซียว พูด
ทุกคนแยกย้ายกันกลับบ้าน ถึงแม้จะอาศัยอยู่ในเมืองแต่บ้านก็อยู่ไกลกัน แต่ก็ไปเรียนพร้อมกันได้
ไป่ หลีหยุนเซียว และ หลิวตง กำลังเดินกลับบ้านด้วยกัน..
