ราชาอมตะแห่งกาลเวลาและอวกาศ ตอนที่ 13 การยับยั้งจิตวิญญาณ

ตอนที่ 13  การยับยั้งจิตวิญญาณ

การเปลี่ยนแปลงที่เหมือนพระเจ้าทำให้นักเรียนตกตะลึง

ไป๋หยุนเซียว หันหัวและพูดกับพวกเพื่อนนักเรียนว่า

“ไปกันเถอะ!”

จากนั้นพวกนักเรียนก็พากันลุกขึ้นและตัดสินใจเดินออกจากที่นี่โดยเร็วที่สุด

จากนั้น  ประตูถูกผลักเปิดจากด้านนอก มีชายร่างสูงในชุดสีดำ เข้ามาสองคน ทั้งคู่อายุ 30 และ 40 ปี

เขาเหลือบมองไปที่กลุ่มคนและมองไปที่ จาง หยิ่งหวู่ ที่กำลังคุกเข่าอยู่บนพื้นและปืนพกตกอยู่ ต่อหน้า จาง หยิ่งหวู่

“เกิดอะไรขึ้น   จาง หยิงหวู่? นายกำลังหาเรื่องตายอยู่เหรอ?” ชายชุดดำขมวดคิ้ว

“อา …”

ดูเหมือน จาง หยิ่งหวู่   รีบลุกขึ้นและซ่อนตัวอยู่ข้างหลังชายในชุดดำ

“พี่ชาย ได้โปรดช่วยฉันด้วย เร็วๆ !”

จาง หยิ่งหวู่ ชี้ไปที่ ไป่ หลีหยุนเซียว แต่ในขณะที่เขาเผชิญหน้ากับ ไป่ หลีหยุนเซียว อยู่นั้นเขาก็รีบหลบเข้าไปซ่อนตัวอยู่ข้างหลังชายในชุดดำ ทำให้จิตใจของเขาสั่นสะท้าน

หลังจากที่หัวหน้าชั้นเรียน ซู่จง เห็นคนที่กำลังเข้ามา  เขาก็รีบเดินเข้าไปทักทายเขาทันที

“ผู้จัดการ จาง ในที่สุดคุณก็มาที่นี่ นี่คือเพื่อนร่วมชั้นเรียนของผมทั้งหมดครับ!”

"ไปให้พ้น!"

ผู้จัดการจาง “ไม่เห็นหรือว่า ฉันกำลังคุยกับไป่ลี่หยุนเซียว อยู่ น้ำเสียงนั้นเย็นชามาก”

“ซู่จง  รีบถอยหลังกลับ ไม่กล้าพูดอะไรอีก”

“แกทำร้ายพี่ชายฉันเหรอ? แกขอให้พี่ชายของฉันคุกเข่าและขออภัยโทษแกใช่ไหม?” ผู้จัดการจาง  ดูท่าทีไม่พอใจ

ชายร่างใหญ่ผู้แข็งแกร่งในเสื้อกั๊กสีดำข้างๆ เขาก็ค่อยๆ เดินเขามา หัวเราะเยอะเย้ยและเขาจ้องไปที่ ไป่ ลี่ หยุนซียว

“ไป่ หลีหยุนเซียว   พยักหน้า”

“ฉันเอง!”

“เฮ้…. ฉันไม่สนหรอกว่าวันนี้จะเกิดอะไรขึ้นกับพวกแก  แต่คนที่ตบ จางเฉียง ต้องจ่ายราคาเป็นร้อยเท่า มังกรดำ ยกมือกำหมัด อย่างหนักแน่น!”

“ผู้จัดการ จาง โกรธ”

ชายในเสื้อกั๊กพยักหน้า เขาอยู่ในวัยสามสิบ เขามีรอยสักมังกรดำบนไหล่ และมีรอยแผลเป็นที่แก้มซ้าย กล้ามเนื้อของเขาใหญ่และแขนก็กว้างและกลม “พระเจ้า”

“เจ้าหนู เจ้าควรได้รับการสังสอน อย่าคิดว่าจะสู้กับคนสองสามคนได้แล้ว   เจ้าจะคิดว่าตัวเองเก่ง มีฝีมือ อย่างนั้นหรอ

“มาๆเรามาสู้กันเถอะ ฉันจะสั่งสอนแกเอง!” เฮยหลง  หัวเราะเยาะ

ไป่ หลีหยุนเซียว  จ้องมองดูและ เดาว่าคน ๆ นี้น่าจะมาในระดับกลางของเขต หมิงจิน แต่เขานั้นแข็งแกร่งกว่า จิน ชาน มาก แต่ก็ไม่ต่างกันมาก

เขาก้าวถอยหลังไปสองสามก้าว แล้วเขาพูดขึ้นว่า

“เวลาฉันต่อสู้กับใคร ฉันไม่เคยเข้าไปทำร้ายใครก่อน หรือว่า แกจะเข้ามาก่อน!”

เขาจะรู้ได้อย่างไรว่า ถ้าเขาเริ่มโจมตีก่อน เขาจะเปิดเผยข้อบกพร่องอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ หากเขาไม่มีความสามารถในการต่อสู้กับเขา เขาต้องหาวิธีทำเอาชนะในสองหรือสามกระบวนท่า

เฮยหลง  เยาะเย้ย:

“เฮ้ … น่าสนใจ แกมีอะไรจะพูดเป็นครั้งสุดท้ายหรือไม่?

"เสียงรบกวน!"

“งั้นแกก็ตาย!”

รอยเท้าของมังกรดำไถลไปกับพื้น เช่น โคลนที่ไหลอยู่ในน้ำ ร่างกายของเขาเป็นลูกคลื่น แขนของเขาเต้นราวกับลิงที่วิ่งเร็ว และในชั่วพริบตา เขาก็ไปถึงหน้า ไป๋ลี่หยุนเซียว แล้วตบไปที่หัวสมองของ ไป่ หลีหหยุนเซียว จาง เฟิงหลิง ร้องขึ้น

“...ทำได้ดีมาก..!”

ไป่ หลีหยุนเซียว  พร้อมมานานแล้ว ในขณะที่ยกแขนขึ้นเพื่อปัดป้อง เขายังตบฝ่ามือที่หน้าอกของคู่ต่อสู้

แขนของมังกรดำยกขึ้นและเขย่าฝ่ามือหลายครั้ง

แต่ครู่ต่อมา ทั้งสองยกขาขึ้นพร้อมกันและเตะหน้าท้องส่วนล่างของกันและกัน

“..ป๊อป… ป๊อป… ป๊อป..!”

สามครั้งติดต่อกันเหมือนประทัด

ทั้งสองเดินถอยหลังพร้อมกัน

หลังจากถอยหลังไปสองสามก้าว ไป๋หลี่หยุนเซียว ก็ทำให้ร่างกายของเขามั่นคง ในขณะที่มังกรดำก้าวถอยหลังห้าหรือหกก้าวและล้มลงกับพื้นด้วยเลือดที่แดงก่ำจากมุมปากของเขา

ไป่ หลีหยุนเซียว  เหลือบมองรองเท้าผ้าใบของเขาที่หัก เขาเพิ่งรวบรวมแสงออร่า ในร่างกายของเขาขยายขาขวาของเขาขึ้นหนึ่งในสามและยกขาขึ้นแตะสองสามครั้ง !! เพื่อปัดป้อง

“โชคดี  เขาไม่ได้รับบาดเจ็บเลย”

ในทางกลับกัน มังกรดำ ถูก ไป่ หลีหยุนเซียว  เตะกระเดนออกไปได้รีบอาการบาดเจ็บภายใน และท้องของเขาก็สั่นเต็มไปด้วยเลือด

"คุณ?" มังกรดำกัดฟันของเขาและต้องการจะลุกขึ้น

ไป๋ หลี่หยุนเซียว

“เราต้องไม่ปล่อยให้มันมีโอกาสได้หายใจ”

เขาจึงเดินเข้าไปข้างหน้าพอ เขาไปถึงด้านหน้าของมังกรดำ เขายกเท้าข้างหนึ่งขึ้น และเหยียบขาขวาของมังกรดำ

เนื่องจากเป็นการดิ้นรนต่อสู้เพื่อเอาชีวิตรอด จึงไม่มีอะไรดีสำหรับความเมตตา

มังกรดำสะดุ้งและรีบสะบัดขาของเขาเพื่อหลบ

“...บูม...!”

ไป๋ หยุนเซียว    เหยียบที่พื้นและพื้นดินก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง กระเบื้องปูพื้นแตกร้าวมากมาย ตามมาด้วยเท้าอีกข้างของเขา และเตะออกไป กระแทกซี่โครงอ่อนของมังกรดำ บังคับให้มันเกาะติดกับพื้น ร่อนไปสองสามเมตร กระแทกผนังห้อง

ก่อนรอคำตอบจากมังกรดำ ไป่หลี่หยุนเซียว เตะตามไปอีกครั้งและเตะไปที่หัวของมังกรดำ

"โอ้!"

มังกรดำสลบไปทันที

"เรียก……"

ไป่ลี่หยุนเซียว   เอามือแตะเข่าแล้วหายใจเข้า เมื่อถึงจุดนี้ ออร่าเจ็ดร้อยจุดในร่างกายของเขาก็ถูกใช้ไปเยอะเช่นกัน

การกระทำในครั้งนี้ทำให้ จางเฉียง ประหลาดใจเป็นอย่างมาก.....