ราชาอมตะแห่งกาลเวลาและอวกาศ ตอนที่ 11 การประนีประนอม

ตอนที่  11  บังคับให้ประนีประนอม

หลี่ หมิงห่าว ก็ได้ถามกับ “ซู่จง ทำไม จาง หยิ่งหวู่  ถึงขอให้คุณเรียกพวกเขาทั้งสามคนไปพบ?”

ซู่จง  ไม่ได้ตอบ แต่ทุกคนรู้คำตอบดี

เมื่อได้ยินเรื่องนี้ หลาน เหมียวเหมียว ก็กรีดร้องอย่างโกรธเคืองเป็นอย่างมาก

"ซู่จง  คุณ? คุณต้องการที่จะทำไม่ดีไม่ร้ายอะไรกับพวกเรา”

“ซู่จง ก็โกรธ เช่นกัน”

ฉันต้องการทำอะไรกับพวกเธอนั่นหรอ และนี่คือสิ่งที่ จาง หยิ่งหวู่ บอกให้ฉันทำ

“ตราบใดที่พวกเธอสามคนไปกับเขา  เพื่อดื่มสักสองสามแก้ว ค่าจัดงานปาร์ตี่ทั้งหมดในวันนี้ 300,000 หยวน จะไม่ต้องจ่ายเลย”

“.. หืม..”

“ฉันไม่สนเรื่องนี้  ฉันเคยพูดไปแล้วว่า  ค่าจัดงานปาร์ตี่ ทั้งหมดในวันนี้ คือช่วยกันออกคนละ 10000 หยวน ทุกคน ที่เหลือก็ขึ้นอยู่กับคุณ!”

“เมื่อพวกนักเรียนได้ฟังฟังก็ตกตะลึง”

เด็กชายคนหนึ่งไม่พอใจ: “ฉันไม่เชื่อว่า พวกเขาจะกล้าทำอะไรกับพวกเราแบบนี้  ถ้าพวกเราไม่ทำตามคำสั่งของ จาง หยิ่งหวู่  แล้วพวกเขาจะทำยังไงกับพวกเรา”

“..ปัง..”

เขากำลังจะผลักประตูเพื่อออกไปจากห้อง   แต่พบว่ามีชายฉกรรจ์หลายคนยืนอยู่ที่ประตู และเขาก็พากันถอยหลังกลับอย่างช้าๆ

“ชายที่ร่างกายใหญ่โตคนหนึ่งก้าวเข้ามา”

“ถ้าไม่ชำระบัญชีวันนี้ ก็ไม่มีใครในพวกคุณออกไปจากร้านนี้ได้ และถ้าคุณกล้าแจ้งตำรวจ

“เฮ้ … ถ้าอย่างนั้นอย่าโทษเราแล้วกัน!”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น พวกนักเรียนก็แสดงความกลัว ร่างกายของพวกเขาสั่นระรัว และพวกเด็กผู้หญิงสองสามคนก็เริ่มพากันร้องไห้

หลี่หมิงห่าว   เหลือบมองผู้ดูคนรอบๆ ภายในห้อง รอบตัวเขาแล้วยิ้มยิ้มและกล่าวว่า

“ไม่ต้องกลัว  ฉันจะไปคุยกับพี่ จาง หยิงหวู่! เอง”

ทันทีที่ได้ยินคำนี้ออกมา จาง หยิ่งหวู่ ก็ก้าวเข้ามาในห้อง

“ผ่านไปสิบนาทีแล้ว เขาอดใจรอไม่ไหวและเยาะเย้ย”

“ฉันไม่รู้ว่าคุณอยากคุยกับฉันเรื่องอะไร”   หลี่ หมิงห่าว  เดินก้าวไปข้างหน้า

“ท่าน หยิ่งหวู่ ฉันเป็นคนติดตาม จิน แคนจิน ถ้าไม่เชื่อฉัน ให้โทรหาจินได้เลย!”

“จินแคน? คุณหมายถึง  จิน แคนจิน ที่ติดตามครอบครัวตระกูลเย่ใช่ไหม” จาง หยิ่งหวู่ ขมวดคิ้ว

"ใช่แน่นนอน!" หลี่หมิงห่าว พูดขึ้น

“จาง หยิ่งหวู่  ได้ยินแล้วก็หัวเราะเย้ยหยัน”

“แกบอกว่า แกมาจากครอบครัวตระกูลเย่หรอ   คิดว่าฉันจะกลัวหรือยังไง พวกแกควรจะหนีไป หรือไม่งั้นก็นอนโรงพยาบาล เลือกเอา”

เมื่อ  หลี่ หมิงห่าว ได้ยินเช่นนั้น  ใบหน้าของเขาก็ดูยากที่จะมอง เขาต้องการมีเกียรติมีศักดิ์ศรี ต่อหน้าเพื่อนร่วมชั้นและทำให้ หลาน เหมียวเหมียว ประทับใจ แต่เขาไม่คิดว่าพวกนักเลงพวกนี้ ไม่เก่งการอะไรมากนัก

จาง หยิ่งหวู่  ไม่พอใจ ความโกรธก็พุ่งเข้ามาในจิตใจของเขาทันที ในสายตาของเขา มองคนเหล่านี้ที่อยู่ตรงหน้าเขาเป็นแค่มดตัวเล็กๆ และควรเคารพเขาให้มากกว่านี้

“..โดนตบ..!”

จาง หยิ่งหวู่  ตบหน้า หลี่ หมิงห่าว  และตะโกนว่า “ไอ้หนู พวกแกคิดว่า ตัวเองเป็นใคร สงสัยฉันต้องสั่งสอนพวกแก ให้รูสำนึกหน่อยแล้ว วันนี้ข้าจะปล่อยพวกออกไป!”

“หลี่ หมิงห่าว ถูกตบทันที”

พวกเพื่อนๆของ หลี่ หมิงห่าว รีบลุกขึ้น

“คุณทำร้ายพวกเข้าได้ยังไง ถ้าคุณทำคนอื่น เราจะเรียกตำรวจและจะดูว่าคุณจะสามารถทำอะไรได้บ้าง!”

“หลังจากได้ยินเรื่องนี้ หัวหน้าห้อง ซู่จง  ก็ถอนหายใจ”

จาง หยิ่งหวู่  หัวเราะเยาะเย้ย   5555

“...โอ้ … ตำรวจ? ตกลง? รีบโทรไปถามดูสิว่ามีตำรวจคอยช่วยเหลือไหม”

เด็กชายไม่มั่นใจ เขารีบหยิบโทรศัพท์ออกมา ขณะนั้นเขาก็ถูกเตะและเตะ โดย จาง หยิ่งหวู่  จนล้มลงนอนกองอยู่บนพื้น

"อะไร……"

พวกนักเรียนคนอื่นๆ บางคนกรีดร้อง ตัวสั่น และในที่สุดก็เข้าใจว่าอิทธิพลมือ เป็นอย่างไร พวกเขาทั้งหมดแสดงท่าทีหวาดกลัว!

จาง หยิ่งหวู่  แอบพูดอย่างสบายใจว่า

“ทุกคนฉัน จาง หยิ่งหวู่ ไม่ใช่คนไร้เหตุผล วันนี้ถ้าพวกแกมีเงิน 300,000 หรือจะปล่อยให้พวกเด็กผู้หญิงสามคนกับแก้วสองสามแก้ว กับไวน์  ฉันให้แกเลือก และฉันให้เวลาพวกแกสามนาที!”

พวกนักเรียนตื่นตระหนกมากขึ้น สำหรับพวกเขา 10,000 หยวนอาจไม่มากเกินไป แต่มีนักเรียนกี่คนที่จะนำเงินมาได้มากขนาดนี้? แต่มองพวกเขาเหล่านี้แล้วคงไม่มีใครนำเงินมาแน่

ดังนั้นทุกคนจึงหันไปหา หลาน เหมียวเหมียว

“หลาน เหมียวเหมียว เหลือบมองไปรอบ ๆ และรู้สึกสิ้นหวัง”

ในท้ายที่สุด ซู่จง กล่าวว่า “ฉันจะออกให้ 30,000 และพวกคุณทั้งหมดรวมกันออกมารวบรวม  เพื่อดูว่าจะรวบรวมได้ถึง 300,000  ได้หรือไม่!”

“ฉันจะได้ 20,000!” หลี่หมิงห่าว  พูดอย่างลำบากใจ”

“ฉันก็พอมีเงินช่วยได้อีก 30,000!” หลานเหมียวเหมียว พูดขึ้น”

ส่วนพวกนักเรียนที่เหลือ ใครที่มีเงินมากเงินน้อย ก็นำออกมาช่วยกัน3,000 หรือ 5,000 เพื่อช่วยกันรวบรวม

“หลิว ตงดาว”

“ฉันพอมีประมาณ 10000  และอีก 10,000 มาจาก ไป่ หลีหยุนเซียว!”

ทุกคนไม่พูดอะไร  ทุกคนรู้ว่าฐานะทางบ้านของ ไป่ หลีหยุนเซียว เป็นยังไง นับประสาอะไรกับเงินแค่ หนึ่งหมื่น

ในที่สุด ทุกคนก็หาเงินได้มากพอสำหรับ 300,000 ต้องบอกเลยว่าหนุ่มๆสาวๆสามารถรวบรวมเงินสวนตัวได้เยอะมาก!

ซู่จง บอก จาง หยิงหวู่

“พี่หยิงหวู่ คุณรูดบัตรของคุณได้ไหม? เรามีเงินสดไม่พอ!”

“เฮ้..”

“เอาเครื่องรูดบัตรเครดิตมาด้วย!” จาง หยิ่งหวู่ ยิ้ม

ในไม่ช้า ลูกน้อง ของ จาง หยิ่งหวู่ ก็เดินเข้ามาพร้อมกับเครื่องรูดบัตรเครดิต

ซู่จง  หยิบบัตรธนาคารจากกระเป๋าสตางค์ของเขาและพร้อมที่จะรูดมัน

แต่ในขณะนั้น  ไป่หลี่หยุนเซียว  ก็เย้ยหยัน

“เจ้าเด็กคนนี้ เจ้าคิดว่าหลังจากที่ให้เงินไปแล้ว พวกเขาจะปล่อยเจ้าไปหรือ?”

เมื่อทุกคนได้ฟัง พวกเขาก็มองไปที่ ไป่หลีหยุนเซียว พร้อมกัน

“ซู่จง จับมือของเขาและรีบเอาบัตรธนาคารกลับคืนมา”

จาง หยิ่งหวู่   จ้องไปที่ ไป่หลีหยุนเซียว

“แกคิดว่าฉันโง่หรือไง แกเป็นคนเริ่มตั้งแต่ต้น แกพึ่งแตะฉันข้างเมื่อกี้เอง

“เป็นยังไงบ้าง สบายดีหรือปล่าว?”