ตอนที่ 500 : เทเลพอร์ต!(อ่านฟรีแก้เนื่องจากเมื่อวาน ตอนที่ 499 อัพแล้วน่าจะไม่ขึ้น ขอโทษนะคะ)
ตามตำนานโบราณกล่าวไว้ การเดินทางข้ามทะเลที่เชื่อมต่อระหว่างแผ่นดินทิศตะวันออกและตะวันตกนั้นเต็มไปด้วยอันตราย
อย่างไรก็ตามนักเดินทางที่ข้ามมหาสมุทนครั้งนี้ประกอบไปด้วยผู้ฝึกฝนผู้ยิ่งใหญ่จำนวนมาก ผู้ฝึกฝนจากทะเลดวงดาว, เมืองครึ่งและกลุ่มหนานหัวมีพลังในการฝึกฝนสูง นอกจากนี้เทคนิคการควบคุมดาบของพวกสามารถหลีกเลี่ยงการต่อสู้กับปีศาจในมหาสมุทร แม้จะรวดเร็วแต่ตื่นเต้นและปลอดภัย
สำหรับในทิศทางนั้นไม่ได้เป็นเรื่องน่ากังวลเพราะเทคนิคการสังเกตดาวของเหล่าผู้ฝึกฝนนั้นแม่นยำกว่าเข็มทิศ
มันถือเป็นกิจกรรมครั้งแรกของเหล่าพันธมิตร นับเป็นประวัติศาสตร์โลกที่เหล่าผู้ฝึกฝนจากหลายแผ่นดินมารวมตัวกัน
ผู้ฝึกฝนจากเมืองครึ่งและคนกลุ่มใหญา่ตัดสินใจที่จะละทิ้งความขัดแย่งก่อนหน้านี้ชั่วคราวและผูกมิตรต่อกัน จนถึงตอนนี้พวกเขาเข้ากันได้ดียกเว้นบางข้อโต้แย่งอันเล็กน้อย
“พวก! ดูนั่นสิ!”
“นี่มันเกาะ!”
“อ๊ะ!” โมเซียนและคนอื่นๆ อุทานด้วยความดีใจ
ในที่สุดพวกเขาก็เจอพื้นดินสักทีหลังจากที่เดินทางมาหลายวัน
“ในที่สุด .. เราก็มาถึงแล้วหรอ?” ดวงตาของหนิงไป่ดูเป็นประกาย
พลังดาบจำนวนมากพุ่งผ่านท้องฟ้าพร้อมเสียงคำรามดัง มันเป็นการเดินทางที่กล้าหาญถูกบันทึกไว้ในประวัติศาสตร์ของอาณาจักรทะเลดวงดาว
“ในที่สุด พวกเราก็เดินทางมาที่นี่!”
“เอาหยกสื่อสารออกมาดูดีกว่า มันมีเน็ตมั้ย?” โมเทียนซิงตะโกนด้วยความตื่นเต้น
“เอาของข้า!” ชายหนุ่มผมขาวพูด
พวกเขาเข้าสู่ระบบคิวคิวได้ ..
ทุกคนจ้องมองไปที่ไอคอนเพนกวินอย่างใจจดจ่อ
[กำลังค้นหาสัญญาณ]
หนึ่ง
สอง
สาม
“การค้นหาค้นพบบางสิ่ง!?”
“เข้าสู่ระบบสำเร็จ!”
“ในที่สุดเราก็เข้าได้ เราสามารถเชื่อมต่อกับเครือข่ายของจิวหัว!”
ฟางฉีเหลือบมองแชทกลุ่ม
มีอะไรผิดปกติ? ข้อความเยอะจัง?
แต่ในละกลุ่มข้อความแทบจะทะลุจอ
หลิวหนิงหยุน [เรามาถึงจิวหัวแล้ว!]
โมเซียนแทรก [ข้าอยู่ใกล้แล้วจะถึงในไม่ข้า นี่คือการเดินทางไกลครั้งแรกของพวกเราทะเลดวงดาว]
รวนหนิงกล่าว [ข้าโกรธนะ ต้องมาเฝ้าร้านเนี่ย!!]
ซูเหยาแสดงความเห็น [ข้าอิจฉาพวกเขาจัง เสียดายที่พลังฝึกฝนของข้าไม่มากพอ ..]
เห็นได้ชัดว่าเธอไม่สามารถเดินทางได้เนื่องจากการฝึกฝนของเธอยังน้อย กลัวจะได้รับอันตราย
ยื่อหยันถ่ายรูปหมู่และส่งกลุ่ม [ดูสิดูสิ!]
มันเป็นภาพเหล่าผู้ฝึกฝนจากทะเลดวงดาวที่กำลังบินด้วยดาบอยู่เหนือมหาสมุทร
ซงฉิงเฟิง [บ้าบอ!]
ซูฉีซินพิมพ์ [ไหนใครคือสาวงามชุดเขียวที่ยืนแถวหน้าสุด?]
นาหลันหมิงสื่อตอบ [เธอคือคนที่แต่งตัวเป็นไป่เหยาครั้งล่าสุด]
ปีศาจดำเสริม [ใครเป็นคนบอกให้ข้าตีเขาผ่านเกม]
ใบหน้าของซงฉิงเฟิงมืดลง “...”
จีวูถาม [ตอนนี้พวกท่านอยู่ที่ไหนกัน ข้าจะส่งคนจากดาจินไปต้อนรับ]
หนิงไป่ตอบ [ไม่ต้องเลย]
ฟางฉีถาม [พวกเจ้ามาถึงแล้วหรอ?]
หนิงไป่ตอบ [แน่นอนข้ากำลังบินไป แล้วเจอกัน!]
ฟางฉีถาม [ข้าอยากถามว่าเทเลพอร์ตพร้อมหรือยัง @กูถิงหยุน]
เวลาเดียวกันที่ใจกลางเมืองของจิวหัว
ภายใต้การดูแลกองทัพจิวหัวอันแน่นหนา วังใหญ่โตงดงามใจกลางเมืองมีร่องรอยอันซับซ้อนอยู่ตรงพื้น ตรงกลางมรแท่นรูปสีเหลี่ยมซึ่งฝังแผ่นหินเรียงซ้อนกัน
หินที่เรียงรายมีลวดลายที่ซับซ้อนและลึกลับบางอย่างถูกจาลึกในบนผิว
ลูกค้าจำนวนมากร้องขอภูเขายุซุและซวนซงเพื่อสร้างเทเลพอร์ตในการเดินทางไปยังจิวหัว ในอนาคตรพวกเขาจะได้ใช้ที่นี่เพื่อโยกย้ายนำไปสู่การเดินทางไปเยี่ยมเยียนยังกลุ่มต่างๆ
แน่นอนยุซุและซนซงเสนอโครงการนี้โดยมีเงื่อนไจว่ากลุ่มอื่นๆ จะต้องสนัยสนุนเงินเพื่อสร้าง รอบๆ เทเลพอร์ตนั้นจะต้องมีช่องที่สามารถใส่หินวิญญาณได้ เพื่อเป็นกุญแจในการเปิดใช้ทั้งต้นทางและปลายทาง แต่ข้อเสียที่มากที่สุดคือการใช้พลังอย่างมหาศาลในการเคลื่อนย้าย
เหล่าผู้ฝึกฝนยืนอยู่รอบๆ ลานเทเลพอร์ต พวกเขาดูมีท่าทีที่เคร่งขรึมซึ่งนี่ถือเป็นสิ่งแปลกใหม่และการใช้งานครั้งแรกของสิ่งประดิษฐ์นี้
สำหรับผู้ฝึกฝนส่วนใหญ่แล้วนี่เป็นครั้งแรกของชาววู่เว้ยเช่นกันที่ได้เห็นสิ่งนี้ มันคือตำนาน!!
สัตว์อสูรระดับต่ำหลายตัวถูกตรึงและวางไว้บนแผ่นหินโบราณ เพื่อทดลองการเคลื่อนย้าย มันกำลังถูกเปิดใช้งาน
ผู้ฝึกฝนของดินแดนทะเลร้างและผู้ฝึกฝนสถานะทางวิญญาณกำลังจ้องมองที่เทเลพอร์ตอย่างตั้งใจ
ร่องและการแกะสลักบนพื้นปล่อยแสงจิตวิญญาณสีฟ้าอ่อน
“ถอย!”
แสงแห่งจิตวิญญาณสว่างขึ้น จากนั้นก็ห่อหุ้มสัตว์อสูร
ฮึ่ม!
เสียงทุ้มแปลกๆ ลึกลับเกิดขึ้นขณะที่การเคลื่อนย้ายทางไกลกำลังทำงาน สนามแม่เหล็กกระตุ้นสาระจิตวิญญาณให้พลังการเดินทางในระบบทำงาน
ผลกระทบที่ชัดเจนที่สุดน่าจะเป็นสัญญาณในการสื่อสาร มันมีอาการบ่งบอกถึงความสั่นคลอนสลับกับความแข็งแกร่ง สัญญาณแม่เหล็กขึ้นสูงและลงสลับไปมา
เสียงผิวปากแปลกๆ ดังขึ้น
“บี๊บ!”
สัตว์อสูรบนเทเลพอร์ตหายไป
เวลาเดียวกัน ณ เครื่องเทเลพอร์ตที่ภูเขาซีจ้าว
สัตว์อสูรหลายตัวปรากฎตัวขึ้นบนพื้นผิว
“เราทำได้!”
กูถิงหยุนอัปรูปในแชทกลุ่ม “เราทำการเทเลพอร์ตสำเร็จแล้ว เรากำลังทำการตรวจสอบว่าเหล่าอสูรน้อยได้รับอัตรายจากการเคลื่อนย้ายหรือไม่ หากเป็นไปด้วยดีเราจะทำการเคลื่อนย้ายผู้คน”
“สุดยอด!”
“ในที่สุดเราก็สามารถพบเพื่อนจากต่างแดนในร้านอินเตอร์เน็ตเราได้แล้ว!”
“ผู้ฝึกฝนของอาณาจักรทะเลดวงดาวมาแล้วเราไปพบพวกเขากันเถอะ”
กัปตันหยูชีตะโกน “เหล่าพี่น้องไปดูกันว่าพวกเขาหน้าตาเป็นยังไง”
