ราชาอมตะแห่งกาลเวลาและอวกาศ ตอนที่ 9 นายแน่มาก

บทที่ 9 นายแน่มาก

ไป๋ หลีหยุนเซียวไม่แม้แต่จะมองเขา และยังเรียกหลานเหมียวเหมียว

“รีบกลับมา!”

“ฉัน … ฉันจะไปห้องน้ำ!” หลาน เหมียวเหมียว  เล่าถึงฉากที่เธอได้กระโดดเข้าไปใน

อ้อมกอดของ ไป่ หลีหยุนเซียว แก้มของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีแดงและเธอก็รีบเดินออกไปจาก

ห้องน้ำ

ชายอ้วนลุกขึ้นอีกครั้งแล้วถอยหลังชี้นิ้วไปที่ ไป่หลี หยุนเซียว

“ไอ้หนู เจ้ารอข้าอยู่ที่นี่”

ไป่ หลีหยุนเซียว ก็เดินกลับไปนั่งในห้องร่วมกับเพื่อนต่อ  โดยไม่ได้คิดว่าจะมีปัญหาเกิดขึ้นในวันนี้

ทันทีที่เขานั่งลง หลิวตง ก็โอบแขนของเขาไว้บนไหล่ของเขา

“พี่ชาย เป็นอย่างไรบ้าง? ไปไหนมา หรอ?”

"นายไปทำอะไรมาหย๋อ...?" รื้อฟื้นความสัมพันธ์เก่ามาใช่ไหม”

ไป่ หลีหยุนเซียว ไม่สนใจ นั่งจิบเครื่องดืมไปพลางๆ

“เดี๋ยวนะ  ฉันจะบอกน้องชายว่า การสมานฉันท์ไม่มีละอายใจ หนุ่มๆ เลิกกันเป็นเรื่องปกติ

ไหม? บางคู่เลิกกันตอนโรงเรียนมัธยมและพอขึ้นวิทยาลัยก็คืนดีกัน!”

“หุบปากก่อนได้ไหม”

“ฮ่าฮ่า … โอเค ไม่ต้องคุยกัน ไปดื่มกัน!”

หลังจากดื่มไวน์ได้สองแก้ว หลาน เหมียวเหมียวก็ก้มศีรษะและเดินเข้ามา แก้มของเธอมีสีแดงและเธอก็มองไปที่ ไป่ หลีหยุนเซียว

เมื่อเพื่อนร่วมชั้นเห็นเข้า พวกเขาเดาว่าทั้งสองอาจมีอะไรบางอย่างปิดบังอยู่จริงๆ แต่ทุกคนไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นข้างนอก ดังนั้นจึงไม่สะดวกที่จะถามเพิ่มเติม

“แต่ภายในไม่กี่นาที ประตูห้องส่วนตัวก็ถูกเปิดจากด้านนอกในทันใด”

“ปั้ง..”

ชายชุดดำเจ็ดหรือแปดคนรีบเข้ามาจากด้านนอก ชายอ้วนในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวซึ่งถูก

ทำรายโดย ไป่ หลีหยุนเซียว ก็เดินเข้ามาตามหลัง แต่หลังจากเห็นว่ามีคนจำนวนมากอยู่

ในห้อง เขาก็สะดุงเฮือก!!

“นักเรียนในห้องต่างก็ประหลาดใจ ไม่แพ้กันและไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น”

ทันทีที่หัวหน้าห้อง ซูจง  เห็นชายอ้วน เขาก็ยิ้มและทักทายเขาทันที และกล่าวว่า “พี่ชาย จาง หย่งหวู่ เหตุบังเอิญอะไรเช่นนี้? มาที่นี่เพื่อดื่มเหรอ?”

ชายอ้วนมองขึ้นและลง ซูจง และดูเหมือนจะใช้เวลานาน กว่าจะจำได้

“คุณคือ... ซูจง?”

“ใช่ ครับ   เราทานอาหารเย็นกับผู้จัดการจางครั้งล่าสุด!”

ซูจง ยิ้ม มองไปที่เพื่อนร่วมชั้นของเขาอีกครั้ง ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ และกล่าวอีกครั้งว่า: “ฉันแนะนำให้คุณรู้จัก พี่ใหญ่คนนี้คือ จาง หย่งหวู่ และเป็นน้องชายของผู้จัดการทั่วไปของ ที่นี่”

เมื่อทุกคนฟัง คนส่วนใหญ่อิจฉาและประหลาดใจที่ ซูจงรู้จักคนเหล่านี้ แต่ ไป่ หลีหยุนเซียว มุ่ยริมฝีปากของเขา

“โอ้... นี่แหละชีวิตของเด็กๆ สนุกมากไหม? อย่าเรียนหนัก พกันตั้งใจเรียนให้มาก

ชายอ้วนเห็นชายหนุ่มและหญิงสาวจำนวนมากแสดงความรพของพวกเขา

“เฮ้... มาปาร์ตี้กันต่อเถอะ”

สายตาของ จาง หย่งหวู่ เหลือบมองไปที่พวกเขาอีกครั้ง และเขาก็พบ ไป่หลี่ หยุน

เซียว นั่งก้มหน้าอยู่ตรงนั้น  แต่เขาก็ไม่ได้ทำอะไร แต่มองไปที่สาว ๆ อีกครั้ง และพบ

หลาน เหมียวเหมียว  เธอยิ้มและตบไหล่ของ ซูจง

“ซูจง  ออกมากับฉัน!”

"ได้ครับ!"

ซูจง   พยักหน้าอย่างเร่งรีบ  แล้วเดินตามออกไป ในห้องส่วนตัวที่กว้างขวางอีกห้อง

หนึ่ง  จาง  หย่งหวู่ นั่งบนโซฟา

“ซูจง คุณนั่ง!”

“เฮ้... ขอบคุณ หย่งหวู่!”

ซูจง มองไปที่คนของ จาง หย่งหวู่ ด้วยความแปลกใจ

“จาง หย่งหวู่ หัวเราะ”

“ซูจง พวกนายทุกคนที่มาที่นี่ เป็นเพื่อนร่วมชั้นของนายเหรอ?”

"..ใช่ครับ..!"

“ตอนนี้ ฉันชอบผู้หญิงในชั้นเรียนของคุณ คุณโทรหาผู้หญิงคนนั้นให้พามาดื่มกับฉัน สัก

สองสามแก้วได้ไหม”

“จาง หย่งหวู่ จ้องที่ ซูจง ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา”

เมื่อ ซูจงได้ยิน หัวใจของเขาก็เริ่มสั่น เสี่ยวซื่อ ตบไหล่ของ ซูจง เบาๆ

“มีปัญหาอะไร งั้นหรอน้องชาย?”

“ทันทีที่คำนี้ออกมา นัยน์ตาของชายชุดดำเจ็ดหรือแปดคนก็เย็นชาในทันที”

ซูจง   เขย่าตัวเองและส่ายหัวไปมาอย่างรวดเร็ว  จากนั้นก็พยักหน้าอย่างรวดเร็ว

“นี่ นี่ พี่นกแก้ว ดูสิ คุณเป็นหัวหน้าใหญ่ คุณต้องการผู้หญิงแบบไหน? นั่นคือเพื่อนร่วมชั้น

ของฉันทั้งหมด เผื่อว่า…”

“..อะไร..”

ในตอนนี้ บอกตามตรงๆนะว่า ฉันนึกถึงผู้หญิงผมยาวในชุดสีฟ้า ซึ่งเพิ่งเข้าห้องน้ำเมื่อกี้นี้เอง

ถ้าคุณไม่เห็นด้วย อย่าโทษว่าผมแล้วกัน!”

“จาง หย่งหวู่ โกรธ”

“พี่นกแก้ว…” ซูจง  กลั

“ดังนั้น ตราบใดที่คุณสามารถพาผู้หญิงคนนั้นมาให้กับฉันหนึ่งคืน ฉันสามารถยกเว้นค่าใช้จ่ายของคุณในวันนี้ให้ได้

ถ้าคุณไม่เห็นด้วย บอกได้แค่ว่าฉันขอโทษ มาเอารายการค่าใช้จ่ายของวันนี้ มาแสดงให้เขาเห็น! “จาง หย่งหวู่ พูดกับลูกน้องของเขา

ชายผู้นั้นออกไปทันที และภายในไม่กี่นาที เขาก็รับใบเสร็จที่พิมพ์ออกมาแล้วมอบให้  ซูจง

ซูจง มองดูและเกือบจะเป็นลม มันอ่านได้ 300,000 ซึ่งเท่ากับเพื่อนร่วมชั้นทุกคน กินคนละ 10,000

“นี่ นี่ นี่ เป็นไปได้ยังไง” ซูจง  พูดติดอ่าง

“เป็นไปไม่ได้อย่างงั้นหรอ?”

“ไวน์แดงที่คุณดื่มล้วนนำเข้าจากฝรั่งเศสระดับไฮเอนด์ ขวดนับหมื่น และขนมและเบียร์

เหล่านั้นนำเข้าจากต่างประเทศด้วย ใบหน้าของ จาง หย่งหวู่ สงบ และเขาชี้นิ้วไปที่หมายเลข

บนใบเสร็จคิดเงิน”