ตอนที่แล้วราชาอมตะแห่งกาลเวลาและอวกาศ ตอนที่ 7 ดินแดนวิญญาณ
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปราชาอมตะแห่งกาลเวลาและอวกาศ ตอนที่ 9 นายแน่มาก

ราชาอมตะแห่งกาลเวลาและอวกาศ ตอนที่ 8 ความงามถูกดูถูก


บทที่ 8: ความงามถูกดูถูก

หัวหน้าห้อง ซูจง ได้จัดห้องปาร์ตี้ส่วนตัว  แล้วสั่งขนมมาจำนวนมาก ไวน์แดง

เบียร์และเครื่องดื่มมามากมาย พวกเด็กชายเริ่มดื่มอย่างรวดเร็ว พวกเด็กผู้หญิงบางคนดื่มเครื่องดื่ม และ

บาง คนดื่มเบียร์หรือไวน์แดงสองสามแก้ว

“...สักพัก...ก็มีคนร้องเพลง...”

“เราจะทำตามสัญญา ขอเวลาอีกไม่นาน”

“แล้วแผ่นดินที่งดงามจะกลับคืนมา”

ทุกคนในห้องพากันร้องเพลงด้วยกันอย่างสนุกสนาน  ทั้งผู้หญิง และ ผู้ชายจนลืมความเกลียด

ชังกันไป  ช่างเป็นช่วงเวลาที่วิเศษมาก?

“แต่อีกร้อยปีข้างหน้าล่ะ? ท้ายที่สุดมันจะกลายเป็นเพียงแค่ความทรงจำดีๆ”

“สักพัก หลานเหมียวเหมียว ที่นั่งอยู่ ก็เห็น ไป่หยุนเซียว  เปิดประตูออกไปจากห้อง”

“หลาน เหมียวเหมียว ก็รีบออกตามเขาไป อย่างไม่ลังเล”

นักเรียนในห้องต่างแปลกใจ และมีใครบางคนพึมพำออกมาว่า “หลาน เหมียวเหมียว ไม่รู้สึก

ละอายในตัวเองบ้างหรอ ทั้งๆที่เลิกกับเขาไปแล้ว และ ไป่ หยุนเซียว ก็ไม่ได้คิดอะไรกับหลาน เหมียว

เหมียว แล้วด้วย

"คุณกำลังพูดเรื่องอะไร?"

“หลิวตง ยิ้มอย่างไม่พอใจ แต่มองไปที่ หลี่ หมิงห่าว ที่อยู่ข้างๆ”

ใครไม่รู้ว่า หลี่ หมิงห่าว กำลังไล่ตามจีบ หลาน เหมียวเหมียว ในชั้นเรียน?

หลี่หมิงห่าว รู้สึกละอายและโกรธ กัดฟันและพูดกับ หลิวตง ว่า

“คุณคิดว่าฉันจะทำอย่างนั้นหรอ”

"เฮ้... ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร!"

" หลิวตงไม่ต้องการทำให้ หลี่ หมิงห่าวโกรธ"

หลี่ หมิงห่าวก็ต้องการที่จะพูดระบายออกมา แต่หัวหน้าชั้นเรียน ซูจง ตบไหล่เขาเบาๆ

“ลืมไปทุกคนเป็นเพื่อนร่วมชั้นกัน ควรมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันใช่ไหม”

หลี่ หมิงห่าว ทำได้เพียงนั่งลง

“ไป่ หยุนเซียว  จ้องมองไปที่ หลาน เหมียวเหมียว ที่อยู่คนเดียว”

“หลาน เหมียวเหมียว ดูเขินอาย สายตาของเธอหลบเล็กน้อย”

“อย่าเข้าใจฉันผิด ฉันมีอะไรจะบอกคุณ!”

“งั้นก็พูดมาสิ!” ไป่ หยุนเซียว  กล่าวอย่างเฉยเมย”

“หลาน เหมียวเหมียว โกรธทำหน้าบึ้งตึง”

“ ฉันแค่ต้องการเตือนนายว่า ในวันข้างหน้านายต้องระมัดระวังตัวเองให้ดีๆด้วยน๊ะ”

“..เชอะ! … ลืมไปเถอะ!..ในเมื่อนายไม่ยอมพูดอะไรกับฉัน”

“ไป๋ หยุนเซียว แปลกใจเล็กน้อยและถามว่า”

"อย่างไรก็ตาม ก็ระวังตัวด้วย ท้ายที่สุดเราก็เป็นเพื่อนร่วมชั้นกัน  แม้ว่าฉันจะเลิกกับนายไปแล้ว" "

"นายควรอยู่บ้านวันนี้และไม่ต้องมา!”

“หลาน เหมียวเหมียว พูดและเดินไปที่ห้องน้ำ”

ชั่วขณะหนึ่ง ไป่ หลีหยุนเซียว ตกตะลึงและยิ้มขึ้นที่มุมปากของเขา เขารู้ว่า แม้ว่าหลาน เหมียวเหมียว จะเป็นคนอารมณ์ร้ายและจริงจังเกินไปและอาจน่ารำคาญ  แต่จิตใจของเธอก็ไม่ได้เลวร้ายจนเกินไป อย่างน้อยมันก็ไม่ได้ดูแย่สักเท่าไหร สำหรับเรา

“เธอต้องการเตือนเรา ให้ระวังตัวจากตระกูลเย่หรอ?”

“นายควรรู้ว่า เย่หลิง กำลังติดตามฉัน แต่ก็ไม่สำคัญ แม้ว่าฉันจะไม่สามารถจัดการกับครอบครัว ตระกูลเย่ ทั้งหมดได้”

หลังจากที่ หลาน เหมียวเหมียว ได้คุยบอกกับ ไป่ หลีหยุนเซียวแล้ว เขาก็จะออกไปสูดอากาศข้างนอก เพราะไม่ชอบสภาพแวดล้อมที่นี่

“ในขณะนั้น หลาน เหมียวเหมียว  กรีดร้องอย่างกะทันหันใน ห้องน้ำ”

"..อา!! ... คุณกำลังจะทำอะไร?"

“ปล่อยฉันนะ...ไอ้โรคจิต”

ทันใดนั้นก็มีชายคนหนึ่งอายุสามสิบเศษๆรูปร่างอ้วน เขาเผชิญหน้ากับ หลาน เหมียวเหมียว

ด้วยรอยยิ้มแปลกๆ และเดินเข้ามาเธอ แล้วพูดว่า

“โอ้..คนสวย..เธอช่างหน้ารักจังสาวน้อย”

"ฉันมีเงิน จะเอาเท่าไหร่ ว่ามาเลย"

“หลาน เหมียวเหมียว ดิ้น สะบัด ปล่อยน๊ะ...ไอ้โรคจิต”

“..มาให้ พี่จุฟ .. หน่อย...”

พูดชายคนนั้นยังคงบีบที่คอของ หลาน เหมียวเหมียว

หลาน เหมียวเหมียว ยกมือขึ้นแล้วตบไปที่หน้าชายอ้วน

“..ไร้ยางอาย!...”

“ออกไปเดี๋ยวนี้นะ ใครก็ได้ช่วยที”

“ช่วยด้วย.... ใครก็ได้!”

หลาน เหมียวเหมียว  รีบป้องกันการเข้าใกล้ของชายคนนั้น แต่เธอเป็นเด็กผู้หญิงซึ่ง สู้แรงของชา

ยอ้วยไม่ได้   เธอทำได้เพียงชำเลืองมองที่ปากของชายคนนั้นที่ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ และขอความช่วย

เหลือ

“..ช่วยด้วยๆ.. ปล่อยฉันไป.. ช่วยด้วย...ช่วยด้วย!..”

ห่างออกไปเพียงไม่กี่ก้าว ฉันมองย้อนกลับไปและขมวดคิ้ว ว่าเกิดอะไรขึ้น มันคือความสัมพันธ์กับ

หลาน เหมียวเหมียว แม้ว่าจะไม่ได้คิดอะไรกันแล้ว  ทุกคนก็เป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนกัน เขาปล่อยให้เป็น

แบบนี้ไม่ได้

“ไป๋หยุนเซียวถอนหายใจ รีบเดินเข้าไป คว้าข้อมือของชายผู้นั้น เหวี่ยงมันแรงๆ แล้วเหวี่ยงชาย

คนนั้นออกไป กระแทกเข้ากับกำแพง ทันทีที่ หลาน เหมียวเหมียว เห็น ไป่ หลีหยุนเซียว เธอพุ่งเข้า

สวมกอด ไป่ หลีหยุนเซียวโดยจับเอวของ ไป่ หลีหยุนเซียวไว้แน่นและร้องไห้ "Woohoo ... "

มือของ ไป่ หลีหยุนเซียวหย่อนคล้อยตาม สวมกอดไปที่ หลาน เหมียวเหมียว แต่ความรู้สึกที่คุ้น

เคยนี้  เตือนให้เขานึกถึงความงดงามของทั้งสองเมื่อพวกเขากำลังมีความรัก

หัวใจของ ไป่ หลีหยุนเซียว ดุดันผลัก หลาน เหมียวเหมียว ออก

"กลับกันได้แล้ว"

หลาน เหมียวเหมียว  ดูงุ่มง่ามเล็กน้อยมองขึ้นไปที่ ไป่ หลีหยุนเซียวและกรีดร้องอีกครั้ง

.."อ่า ... ระวัง!"

ทันทีที่คำพูดของเธอหมดลง ไป๋หลี่ หยุนเซียวก็ เตะชายอ้วนที่กำลังลุกขึ้น    กระแทกกำแพงอีก

ครั้ง จนชายอ้วนอวกออกมาเต็มพื้นห้องน้ำ

ความเจ็บปวดปลุกให้ชายอ้วนคนนั้นลุกขึ้นมาก จ้องไปที่ ไป่หลี หยุนเซียว

“เจ้าหนู เจ้ารู้ไหมว่าข้าเป็นใคร? กล้าดียังไงมาตีฉัน”

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด