ราชาอมตะแห่งกาลเวลาและอวกาศ ตอนที่ 5 หน้าเหม็น
บทที่ 5 หน้าเหม็น
แม้ว่าหลายคนจะตกใจกับพลังของ ไป่หยุนเซียว แต่ก็มีเด็กสาวและเด็กชายบางคนที่จ้อง
มองเขาอย่างชื่นชมเพราะบุคคลผู้ทรงพลังดังกล่าวสามารถปรากฏตัวในภาพยนตร์และทีวีได้เท่านั้น
จะหาเจอแบบนี้ได้ง่ายๆจากที่ไหน?
"..นี่.. **** นายฝึกศิลปะการต่อสู้มาด้วยหรอ"
" เห็นเขาพูดกันว่าเขาชื่อไป่หยุนเซียว เคยอยู่ชมรมบาสเก็ตบอล แถมยังเป็นแฟนกับ หลาน เหมียวเหมียว นางฟ้าของโรงเรียนอีกด้วย"
"แต่เกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์เมื่อปีก่อนได้ทำให้เขานิสัยเปลี่ยนไป แฟนสาวของเขาก็เลิกกับเขาไป!”
"อ่า.. น่าสงสาร แต่เมื่อฉันมองดูเขา ดูเหมือนเขาจะไม่ใช่คนเลวอะไรนิ”
“..ทุกคนพูดด้วยความสงสัย..”
สิ่งที่น่าประหลาดใจที่สุดคือ หลาน เหมียวเหมียวกับสหายของเธอ ทั้งสองยังอาศัยอยู่ใกล้ ๆกับพวกเขา
"..คุณ..."
ชายร่างใหญ่ใช้มือจับที่หน้าอก ที่ได้รับบาดเจ็บ คาดว่าเขาจะไม่สามารถฟื้นตัวได้ หากไม่ได้รับการรักษา สักประมาณเจ็ดถึงแปดวัน
"..เปล่าประโยชน์.".
"อ้าวๆ....ไม่ใช่แกบอกว่าแกจะหักขาของฉันไม่ใช่หรอ กล้าพูดคำบ้าๆ จะมาหักขาฉันเหรอ"
ไป่หลีหยุนเซียว ถอนลมหายใจและเหลือบมองไปยังผู้คนรอบๆ ตัวเขา เห็นว่ามีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยกำลังเข้ามาที่นี่
"พวกเธอมาทำอะไรกันอยู่ตรงนี้ ไม่เรียนหนังสือกันรึไง!!
"ดูเหมือนว่าเราจะต้องปล่อยเรื่องนี้ไว้แค่นี้ก่อนเพราะถึงยังไงที่นี่ก็ไม่ใช่ ที่ที่จะต่อสู้กัน"
คนสมัยใหม่มีสุขภาพที่ย่ำแย่ และพวกเขาไม่ค่อยรู้เรื่องการปฏิบัติทางจิตวิญญาณมากนัก แต่ก็ยังมีครอบครัวที่รู้จักศิลปะการต่อสู้อยู่บ้าง ไม่เหมือนครอบครัวตระกูลเย่
เมื่อพวกเขาแสดงทักษะของตนเอง พวกเขาอาจดึงดูดความสนใจของผู้อื่นได้ง่ายและทำให้เกิด
อันตรายจากการลอบทำร้ายและ เกิดปัญหาตามมา
“ไป่หลี หยุนเซียวถอนหายใจและเดินเข้าไปที่โรงเรียนอย่างรวดเร็ว”
"ที่ผ่านมามันแกล้งปกปิดตัวตน เพื่อให้ท่าน เย่หลิง ตายใจเพื่อแอบฝึกซ้อมอย่างลับๆ งั้นหรอ"
“ ปาหูทง หยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมา และแจ้ง เย่หลิง เกี่ยวกับ
สถานการณ์ที่เกิดขึ้น”
"ว่ายังไงน๊ะ!!
"มันแกล้งทำเป็นพิการงั้นหรอ"
"ไอ้บ้า!” เย่หลิง ซึ่งอยู่ที่บ้านได้ยินเรื่องนี้ถึงกับโกรธจัด
"ฉันจะให้โอกาสแกได้ตัวอีกครั้ง ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม แกจงจัดการมันให้ได้"
"ถ้าแกทำไม่ได้ แกก็ไม่มีประโยชน์อะไรกับฉันอีกต่อไป"
ปาหูทง ซึ่งยังคงนอนอยู่บนพื้นตอบว่า
"ครับนายน้อย ผมขอเวลาสิบวันผมจะทำให้มันไปสอบไม่ได้อย่างแน่นอน!"
“เขาจะสอบเข้าวิทยาลัยในอีกสิบวัน ฉันต้องไม่
ปล่อยให้เขาสอบเข้าวิทยาลัยได้ภายในถึงเจ็ดวันนี้!”
"ผมจะหาใครบางคนมาช่วย แต่ผมจำเป็นต้องใช้เงินจำนวนหนึ่ง"
" ตกลง ฉันช่วย เย่หลิง"พูดด้วยความโกรธ
"..นายแน่ใจไหม.."
"เงินไม่ใช่ปัญหา แต่ถ้าแกล้มเหลวอีกครั้งแกคงรู้ใช่ไหมว่า จะเกิดอะไรขึ้นกับแก"
" ปาหูทง คิดหนักว่าจะต้องโดนอะไร"
“ปาหูทง วางสายโทรศัพท์แล้วค่อยๆลุกขึ้น แล้วเดินจากตรงนี้ไป”
หลี่หมิงห่าว ยังคงนอนอยู่บนพื้น มือปิดจมูกของเขา เขาได้ยินเสียงการต่อสู้ จึงลุกขึ้นพร้อมจะดู ก็พบว่าทั้งสองแยกย้ายกันแล้ว
“.... ใครชนะ” หลี่หมิงห่าว ตะโกนเบาๆ”
แต่ในใจของเขา เขาอิจฉา ไป่หลี หยุนเซียว อยู่แล้วเพราะเขารู้จัก ปาหูทง เป็นอย่างดี
ในสายตาของเขา ปาหูทง เป็นคนที่แข็งแกร่ง มีฝีมือสามารถทุบเสาไม้หนาๆหักได้ด้วยฝ่ามือเปล่าๆ และเตะไม่หนาหักได้สบายๆ แต่ไม่สามารถเอาชนะไป่หลี หยุนเซียวได้
“คุณรู้สึกอย่างไรที่เขากลับมาแข็งแกร่งอีกครั้ง”
เจ้าชิงหลาน น้องสาวของ หลานเหมียวเหมียว มองไปที่ด้านหลังของ ไป่หลี หยุนเซียว
หลานเหมียวเหมียว ปิดปากของเธอ แต่เธอไม่รู้ว่าจะพูดอะไร เธอเริ่มรู้สึกว่าเธอนั้นคิดผิดกับ ไป่
หลี หยุนเซียวและไม่เข้าใจ ไป่หลี หยุนเซียวเลยว่าทำไมเขาถึงทำเช่นนั้น
"หลาน เหมี่ยวเหมี่ยว เธอยังชอบ ไป่หลี หยุนเซียวอยู่หรือเปล่า” เจ้าชิงหลาน ถาม
"เธอหมายถึงอะไร?"
"ฉันไม่เกี่ยวอะไรกับเขาแล้ว!” หลานเหมียวเหมียวกล่าว
