บทที่ 8: หมูป่าน้อย

บทที่ 8: หมูป่าน้อย

"ดีมากเริ่มกินดอกไม้เปลวไฟและมุ่งมั่นเพื่อความสําเร็จขั้นสูง"

หลี่ซวนมาหาดอกไม้เปลวไฟและเริ่มจิกดอกไม้ ภายใต้การจิกอย่างรวดเร็วหลี่ซวนรู้สึกอบอุ่นราวกับว่าร่างกายของเขาถูกไฟไหม้แต่ก็ยังอบอุ่น

ในแผงข้อมูลความสามารถของลูกไฟก็เริ่มสั่นและเริ่มตอบสนอง

เวลาผ่านไปทีละน้อยและเมื่อดอกไม้เปลวไฟดอกนี้หมดเขาก็ค่อยๆเข้าใกล้ยอดเขาและกินดอกไม้เปลวไฟทั้งหมดไปพร้อมกัน

มันก็แค่ยิ่งขึ้นไปบนภูเขามากเท่าไหร่อุณหภูมิก็ยิ่งสูงขึ้นเท่านั้นและร่างกายของหลี่ซวนก็ไม่สามารถทนรับมันได้อีกต่อไป ท้ายที่สุดร่างนี้ยังคงเป็นอสูรธรรมดา

"ลูกไฟจะต้องก้าวหน้าและไม่สามารถหยุดได้"

หลี่ซวนสูดลมหายใจลึก ๆ ทนอุณหภูมิสูงรอบตัวเขาและเลือกที่จะจิกดอกไม้เปลวไฟต่อไป

ด้วยความเพียรของเขาลูกไฟบนแผงข้อมูลจะสั่นเร็วขึ้นและเร็วขึ้นเกือบจะถึงขีดสุด

ในช่วงเวลานี้เมื่อลูกไฟกําลังจะอัพเกรดนกยูงไฟก็กลับมา

หลังจากเห็นนกพิราบ ที่มาขโมยดอกไม้เปลวไฟนกยูงไฟก็โกรธและไม่ลังเลเขาโบกปีกและปล่อยเปลวไฟจํานวนมาก

ฟรึ๊บ ฟรึ๊บ!

เปลวไฟลอยตกลงมาจากท้องฟ้าและคลื่นความร้อนเริ่มกวาดผ่านไปทางหลี่ซวน

ช่วงของเปลวไฟนี้กว้างมากไม่ต้องพูดถึงอสูรธรรมดาแม้แต่อสูรเหล็กดําก็ไม่สามารถหลบหนีได้ดังนั้นเปลวไฟจึงตกลงบนนกพิราบโดยตรง

อย่างไรก็ตามนกยูงไฟก็ตกใจ

นกพิราบยังคงกินดอกไม้ในเปลวไฟแม้ว่าขนจะถูกเผาแม้ว่าร่างกายจะถูกเผาจนไอน้ําระเหยนกพิราบก็ยังคงไม่ยอมหยุด

ฉากที่แปลกประหลาดเช่นนี้ทําให้นกยูงไฟตกใจและมองลงไปด้วยความไม่เชื่อที่ร่างในเปลวไฟ

หลังจากมีชีวิตอยู่เป็นเวลาหลายปีนี่เป็นครั้งแรกที่นกยูงไฟได้เห็นอสูรที่บ้าๆอย่างนี้

ความบ้าแบบนี้ด้วยเหตุผลบางอย่างทําให้นกยูงไฟโกรธอีกครั้งและมันก็ปล่อยเปลวไฟจํานวนมากไปสู่นกพิราบที่น่าสังเวชอีกครั้ง

【ดิง! ความสามารถของลูกไฟของคุณประสบความสําเร็จในการก้าวไปสู่ระดับกลาง 】

"ในที่สุดก็ก้าวหน้า นกยูงไฟเราจะพบกันอีกครั้งไม่ช้าก็เร็ว รอก่อนเถอะ!"

หลี่ซวนทนความเจ็บปวดอย่างรุนแรงทั่วร่างกายของเขาเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้ามองไปที่เปลวไฟที่ตกลงมาอีกครั้งแล้วระเบิดตัวเอง

ตูม!

การทําลายตนเองที่น่ากลัวกวาดไปทั่วพื้นที่ขนาดใหญ่และเลือดกวาดไปทุกทิศทางพร้อมกับควันหนา

ฮอว์?

นกยูงไฟจ้องมองอย่างว่างเปล่าในที่เกิดเหตุต่อหน้าเขาสมองเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเขาเต็มไปด้วยความสงสัยและเขาไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น

แต่มันไม่ได้ใส่ใจกับสิ่งเหล่านี้อีกต่อไป แต่ยังคงลาดตระเวนดินแดนของตนต่อไป

อีกด้านหนึ่ง

ในถ้ําใต้ดินที่มืดมน

หลี่ซวนตกอยู่ในความมืดและมีแสงจาง ๆ ส่องเข้ามาจากด้านนอกไม่ไกล

"มันเหนื่อยมากมันรู้สึกเหมือนวิญญาณจะหลุกออกจากร่างดูเหมือนว่ามันเกิดจากการที่มีความสามารถมากเกินไปและภาระของจิตวิญญาณหนักเกินไป

ดูเหมือนว่าจําเป็นต้องทําสัญญากับผู้อัญเชิญโดยเร็วที่สุดเพื่อเพิ่มระดับจิตวิญญาณมิฉะนั้นเขาอาจจะไม่สามารถรองรับความสามารถเพิ่มเติมได้ แม้ว่าจะยังรู้สึกว่ายังสามารถฟื้นคืนชีพได้อีกครั้ง แต่ก็เป็นการดีกว่าที่จะระมัดระวัง "

หลี่ซวนหลับตารู้สึกอ่อนเพลียทั่วร่างกายและความรู้สึกอ่อนล้าลึกในจิตวิญญาณของเขาเขาตัดสินใจที่จะหาผู้อัยเชิญโดยเร็วที่สุด

ผู้อัญเชิญสามารถให้จิตวิญญาณและปรับปรุงระดับจิตวิญญาณของอสูรที่ถูกอัญเชิญ

นอกจากนี้หลี่ซวนยังมีการคาดเดา หากจิตวิญญาณของเขาแข็งแกร่งพอเขาอาจสามารถกลับชาติมาเกิดได้โดยตรงเป็นอสูรระดับเหล็กดําในอนาคต

อสูรอัญเชิญในระดับนี้จะมีทักษะมากขึ้นและระดับอาจอยู่ในระดับกลางหรือขั้นสูง เมื่อได้รับทักษะระดับสูงก็ไม่จําเป็นต้องอัพเกรด

แน่นอนว่านี่เป็นเพียงการคาดเดาเขายังไม่แน่ใจโฟกัสหลักตอนนี้อยู่ที่ผู้อัญเชิญ

เมื่อเขาคิดเกี่ยวกับมันเขาก็ลงมือทํามัน หลี่ซวนมองไปรอบ ๆ อย่างระมัดระวังและพบว่าเป็นถ้ําที่ขรุขระและมีวัชพืชจํานวนมากอยู่ตรงกลาง

หลี่ซวนก้มหัวลงมองวัชพืชแล้วเห็นกรงเล็บและขนนิดหน่อย

"เอ๊ะ? ทําไมมันดูเหมือนอุ้งเท้าของแมว? ฉันฟื้นคืนชีพเป็นแมวเหรอ"

หลี่ซวนประหลาดใจและต้องการเรียกแผงข้อมูล แต่ในขณะนี้ความรู้สึกอ่อนเพลียทางร่างกายเข้ามาในใจของเขา

ร่างของหลี่ซวนแกว่งไปมาเล็กน้อยนอนลงบนวัชพืชโดยตรงและตกอยู่ในการนอนหลับลึก

เวลาผ่านไปอย่างช้าๆ

ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ แต่ในที่สุดหลี่ซวนก็ลืมตาขึ้นอีกครั้ง ความรู้สึกอ่อนเพลียในจิตวิญญาณของเขาลดลงเล็กน้อย แต่ความรู้ล้าในจิตวิญญาณของเขายังคงมีอยู่

และตอนนี้เขารู้สึกหิวและต้องการกินอะไรโดยเร็วที่สุด

"ฉันหิวมากไปหาอะไรกินก่อน"

หลี่ซวนเปิดมุมมองของพระเจ้าและกําลังจะดูว่ามีอาหารที่ไหน เมื่อมุมมองของเขาเพิ่งมาถึงท้องฟ้าเขาก็เห็นแสงสีขาวกระพริบจํานวนมาก

"หือ? อาร์เรย์การเรียกสัญญาหรือไม่? มันกลายเป็นอาร์เรย์เรียกสัญญา? และทําไมมีจํานวนมาก?"

หลี่ซวนมองไปทางตะวันออกเฉียงใต้ด้วยความประหลาดใจ ด้านล่างก้อนหินที่นั่นวงกลมอัญเชิญหลายสิบวงสว่างขึ้นในเวลาเดียวกันรอให้อสูรอัญเชิญเข้ามา

อสูรอัญเชิญหลายตัวมาอย่างรวดเร็วบางตัววิ่งเหยาะๆเข้าไปในวงกลมสัญญาและเริ่มลงนามในสัญญา

สิ่งที่ทําให้หลี่ซวนงวยคือวงกลมเหล่านี้เป็นสีขาวทั้งหมด แต่สีของหนึ่งในวงการอัญเชิญนั้นผิดเล็กน้อย

วงกลมอัญเชิญนี้เป็นสีขาวจริง ๆ แต่มีวงกลมของแสงที่มีสีสันรอบๆวงกลมซึ่งดูมีมนต์ขลังมาก

"แสงที่มีสีสัน? สิ่งนี้จะต้องเป็นตัวแทนของบางสิ่งฉันต้องไม่พลาดและควรออกเดินทางทันที" หลี่ซวนขยับอุ้งมือเล็ก ๆ ของเขาและพยายามดิ้นรนเพื่อออกจากถ้ํา

มันก็แค่ความอ่อนเพลียทางร่างกายของเขาทําให้เขาไม่สามารถเดินได้ทันทีที่เขาเดินออกจากถ้ํา

โดยสัญชาตญาณปีกสีฟ้าสองข้างปรากฏบนหลังของเขาลากร่างเล็ก ๆ ของเขาและบินไปยังวงกลมอัญเชิญ

"หือบินได้คราวนี้ได้ความสามารถในการบินหรือไม่? ลองมาดูข้อมูลก่อน" หลี่ซวนเรียกแผงข้อมูล

ดิง!

ชื่อ: หลี่ซวน

ชนิด: แมวปีกลม [อสูรธรรมดา]

จิตวิญญาณ: มนุษย์

ความสามารถ: การทําลายตนเอง, การรักษาระดับกลาง, ลูกไฟระดับกลาง, มุมมองของพระเจ้า, ปีกแห่งลม

......

"แมวปีกลม? มันกลายเป็นแมวลมที่เพิ่งเกิดและถูกทอดทิ้ง ไม่แปลกใจเลยที่ร่างกายอ่อนแอขนาดนี้"

หลี่ซวนมองไปที่แผงข้อมูลจากนั้นเหลือบมองความทรงจําของเขาและเข้าใจสถานการณ์ของแมว

ก่อนหน้านี้เหตุผลที่เขาหลับไปไม่เพียง แต่อ่อนเพลียทางจิตวิญญาณของเขา แต่ยังอ่อนเพลียทางร่างกายของเขามิฉะนั้นเขาจะไม่หลับเร็วนัก

แน่นอนว่าสิ่งเหล่านี้เป็นเรื่องเล็กน้อยและตอนนี้มุ่งเน้นไปที่ผู้อัญเชิญและลงนามสัญญาโดยเฉพาะวงกลมอัญเชิญที่มีแสงที่สีสัน

พั๊บ พั๊บ พั๊บ!

ค่อยๆกระพือปีกของเขาหลี่ซวนรีบมารอบก้อนหินและเห็นอสูรจํานวนมาก

ด้วยความประหลาดใจของเขา เขามองด้วยตาเปล่าไม่มีแสงที่มีสีสันรอบวงกลมอัญเชิญเลย

จากมุมมองของพระเจ้าเท่านั้นที่เขาจะเห็นแสงที่มีสีสัน

"น่าสนใจมันเป็นคุณสมบัติที่ซ่อนอยู่ซึ่งมีเพียงมุมมองของพระเจ้าเท่านั้นที่สามารถมองเห็นได้"

หลี่ซวนมองไปที่อาร์เรย์อย่างระมัดระวัง ด้วยตาเปล่าไม่มีความแตกต่างจริงๆ ข้อแตกต่างเพียงอย่างเดียวคืออาร์เรย์ที่มีสีสันนี้มีแรงกดดัน

"ไปข้างหน้าก่อนมิฉะนั้นมันจะไม่ดีถ้าอสูรตัวอื่น ๆ มาตัดหน้าหน้า"

หลี่ซวนเห็นว่าอสูรอัญเชิญจํานวนมากกําลังพยายามเข้าสู่วงกลมอัญเชิญ วงอัญเชิญจํานวนมากทําสัญญาและหายไปเรียบร้อยแล้ว

มีเพียงอาร์เรย์ที่มีสีสันนี้เท่านั้นที่ถูกเพิกเฉยชั่วคราว แต่อาร์เรย์โดยรอบก็น้อยลงเรื่อย ๆ และในไม่ช้าก็มีอาร์เรย์ที่มีสีสันเหลืออยู่เท่านั้น

หลี่ซวนกังวลเกี่ยวกับอุบัติเหตุดังนั้นเขาจึงตัดสินใจเข้าไปเซ็นสัญญา

พั๊บ พั๊บ พั๊บ!

หลี่ซวนค่อยๆลงจอดรอบวงกลมอัญเชิญและกําลังจะเข้าสู่การลงนามในสัญญา แต่ในเวลานี้หมูป่าตัวน้อยที่อยู่ในความมืดพยายามเข้าวงกลมกับเขา

จะยอมให้โมยของดีที่เขาได้มาได้ยังไง หลี่ซวนจึงอ้าปากโดยตรง

ลูกไฟระดับกลางขนาดของบาสเกตบอลปรากฏควบแน่นและบินไปหาหมูป่าตัวน้อยและตีมันโดยตรง

ตูม!

การระเบิดที่น่ากลัวปรากฏขึ้นและความผันผวนทําให้อสูรโดยรอบหลบหนีไปทุกทิศทาง พวกเขามองหลี่ซวนด้วยความสยดสยองและไม่กล้าเข้าใกล้ที่นี่อีก

"อะไร"

ดวงตาของเขามองไปที่หมูป่าตัวน้อยอย่างเคร่งขรึม