บทที่ 6: นกพิราบทักษะพระเจ้า
บทที่ 6: นกพิราบทักษะพระเจ้า
หลี่ซวนพึมพํากับตัวเองยืนอยู่บนหญ้านุ่มเป็นเวลานานต้องการดูว่ามีอสูรที่ไม่มีตาและต้องการโจมตีเขาหรือไม่
น่าเสียดายที่หลังจากรอเป็นเวลานานเขาไม่พบอสูรที่ต้องการโจมตีเขา
เมื่อท้องของเขาคํารามด้วยความหิวโหยหลี่ซวนหยุดเสียเวลาหายใจเข้าลึก ๆ และทําการทําลายตัวเอง
ตูม!
เสียงที่คุ้นเคยดังก้องไปทั่วท้องฟ้าและแผ่นดิน อุณหภูมิสูงที่แผดเผาทําให้วัชพืชโดยรอบเผาไหม้อย่างรวดเร็วและไฟสีแดงเพลิงกวาดทุกทิศทางสร้างหลุมวงกลมบนพื้นดิน
การระเบิดนี้ยังทําให้อสูรรอบรีบวิ่งไปมองที่จุดระเบิดด้วยความกลัว
หลี่ซวนไม่สนเรื่องนี้อีกต่อไปและตอนนี้จิตสํานึกของเขาได้กลับสู่ความมืด
【ดิง! คุณตายแล้ว, ฟื้นคืนชีพแบบสุ่ม...]
ต่อจากเสียงนี้ความรู้สึกอ่อนเพลียถูกน้ําท่วมเข้าไปในหัวใจของหลี่ซวน
"ฉันเริ่มเหนื่อยมากขึ้นเรื่อย ๆ !"
หลี่ซวนค่อยๆลืมตาขึ้นและโลกที่เคยมืดก็ฟื้นคืนแสง
เขาอยู่ในถ้ําที่เกิดจากกําแพงหินสีน้ําตาลเทาและมีหินรูปประหลาดที่มีสีต่าง ๆ และใต้ฝ่าเท้าที่อ่อนนุ่มดูเหมือนจะเป็นรากของหญ้าและต้นไม้
หลี่ซวนมองลงไปที่เท้าของเขาแล้วเห็นเท้านกขนาดเล็กคู่หนึ่งปรากฏขึ้นต่อหน้าเขาและมีรังที่น่าเกลียดที่สร้างขึ้นใต้เท้าของเขา
"รัง? คราวนี้กลายเป็นนก? นกก็นก งั้นมาดูกันหน่อยว่าทําไมจึงเหนื่อยมากกว่าแต่ก่อน"
หลี่ซวนวิเคราะห์อย่างรอบคอบและพบว่าการฟื้นคืนชีวิตกินจิตวิญญาณน้อยมาก แม้ว่าทักษะบางอย่างยังใช้พลังจิตวิญญาณ พลังวิญญาณจะค่อยๆฟื้นตัว เช่นเดียวกับความแข็งแกร่งทางร่างกาย
"อาจเป็นได้ว่ามีความสามารถมากเกินไปและภาระของจิตวิญญาณนั้นหนักกว่า อสูรปกติที่มีทักษะเพียงหนึ่งเดียวและตอนนี้ฉันมีสี่แล้ว"
เมื่อนึกถึงทักษะหลี่ซวนก็เริ่มตรวจสอบความสามารถที่เพิ่งได้มาทันที
ดิง!
ชื่อ: หลี่ซวน
ประเภท: พระเจ้านกพิราบ [อสูรธรรมดา]
จิตวิญญาณ: มนุษย์
ความสามารถ: ทําลายตัวเอง, การรักษาระดับกลาง, พ่นลมหายใจไฟ, วิสัยทัศน์ของพระเจ้า
......
"พระเจ้านกพิราบ? นกพิราบ?"
ในขณะที่สังเกตแผงข้อมูลเขาก็ตรวจสอบรูปลักษณ์ปัจจุบันของเขา
ปีกนกพิราบสีขาวถูกนําเสนอต่อหน้าต่อตาและขนสีขาวหิมะติดอยู่รอบ ตัวซึ่งดูเรียบร้อยและสวยงาม
"ลองเรียกดูหน่วยความจําก่อนและมองสภาพแวดล้อมโดยรอบ"
หลังจากตัดสินใจแล้วหลี่ซวน ก็เริ่มเรียกดูความทรงจําอย่างระมัดระวังและในไม่ช้าก็มีการนําเสนอข้อมูลจํานวนมากเหมือนการ์ตูน
ข้อมูลยุ่งเหยิงและซับซ้อน หลี่ซวนยังคงดูมันจนถึงตอนเช้าของวันถัดไปและอ่านไปเพียง 90% ของมัน โชคดีที่ความเมื่อยล้าของจิตวิญญาณลดลงและเขาได้รับความรู้ที่เป็นประโยชน์มากมาย
ตัวอย่างเช่นสภาพแวดล้อมโดยรอบที่ตั้งทางภูมิศาสตร์โดยประมาณและข้อมูลเกี่ยวกับอสูรจํานวนมาก
ในหมู่พวกเขากําไรที่ใหญ่ที่สุดคือทักษะมุมมองของพระเจ้า
มุมมองของพระเจ้า: คุณสามารถสังเกตฉากทั้งหมดได้อย่างอิสระภายในรัศมีหนึ่งกิโลเมตรและคุณสามารถปรับมุมมองได้ตามต้องการเพื่อดูเป้าหมายในระยะใกล้
"ความสามารถที่ดี!"
หลี่ซวนพอใจกับบทบาทของมุมมองของพระเจ้ามาก ความสามารถในการสังเกตนี้ชดเชยข้อบกพร่องของเขา
ในอนาคตหากมุมมองของพระเจ้าถูกยกขึ้นสู่ระดับกลางช่วงการสังเกตจะเพิ่มขึ้นอย่างแน่นอน
"นกพิราบตัวนี้มีอายุยืนยาวมาก เหตุใดจึงไม่ได้เลื่อนมุมมองของพระเจ้าเป็นระดับกลางจาก มันน่าเสียดาย"
หลี่ซวนส่ายหัวมองความทรงจําของนกอีกครั้งและในไม่ช้าก็เห็นข้อมูลเกี่ยวกับวงเวทย์อัญเชิญ
วงกลมอัญเชิญเป็นวิธีที่เมื่อผู้อัญเชิญและอสูรอัญเชิญลงนามในสัญญาในวงอัญเชิญสีขาว
การปรากฏตัวของวงกลมอัญเชิญเป็นแบบสุ่มมาก นกพอราบตัวนี้ได้เห็นวงอัญเชิญจํานวนมาก แต่ไม่ได้รีบไปทำสัญญาดูเหมือนว่ามันเป็นอสูรที่ชอบอิสรภาพ
"งั้นมาลองทดลองกับทักษะมุมมองของพระเจ้าก่อน"
หลี่ซวนเปิดมุมมองของพระเจ้าและในทันทีวิสัยทัศน์ของเขามาถึงระดับกลางอากาศเห็นฉากด้านล่างจากมุมมองมุมสูง
มันเหมือนกับยืนอยู่บนตึกสูงและมองลงไปข้างล่างมันน่าทึ่งมาก
"โอ้ยังสามารถปรับมุมมองได้"
หลี่ซวนพยายามลดมุมรับภาพและในไม่ช้าก็เห็นหน้าผา
หน้าผาประกอบด้วยหินสีเทาน้ําตาลซึ่งไม่สม่ําเสมอและมีร่องรอยที่ชัดเจนของการกัดเซาะจากฝน
วัชพืชสีเขียวไม่กี่ตัวเติบโตและยึดติดอย่างแข็งแกร่งบนหน้าผาแกว่งไปมาในสายลม
และมีนกอินทรีสีฟ้าและสีขาวยืนอยู่อย่างเงียบ ๆ บนหน้าผาดวงตาคมของนกสแกนทุกทิศทางราวกับว่าเขากําลังลาดตระเวนดินแดน
ด้วยความอยากรู้อยากเห็นหลี่ซวนค่อยๆลดระดับมุมมองของพระเจ้ามาถึงด้านหน้าของนกอินทรีและดูขนสีฟ้าและสีขาวอย่างระมัดระวัง
สิ่งที่ทําให้หลี่ซวนมีความสุขคือนกอินทรีไม่สามารถสังเกตเห็นได้เมื่อเขาสังเกตอย่างใกล้ชิดซึ่งเพียงพอที่จะพิสูจน์ว่ามุมมองของพระเจ้านั้นไม่ธรรมดา
หลี่ซวนผู้มีความสุขยังคงปรับมุมเพื่อมองไปรอบ ๆ และในไม่ช้าก็พบลิงที่อยู่ไม่ไกลจากนกอินทรี
ลิงซ่อนตัวอยู่หลังก้อนหินและมองอย่างตะกละตะกลามที่ไข่ในรังของนกอินทรีภายใน
ประเด็นสําคัญคือลิงถูกปกคลุมด้วยฟิล์มแสงและนกอินทรีซึ่งอยู่ใกล้มือก็ไม่เห็นลิงด้วยซ้ํา
"เดี๋ยวฟิล์มแสงนั่นทําให้ลิงล่องหนได้ใช่ไหม? แม้แต่สิ่งมีชีวิตที่มองไม่เห็นก็สามารถมองเห็นได้จากมุมมองของพระเจ้าอย่างงั้นเหรอ?"
หลี่ซวนตื่นเต้นมากๆ หากทักษะมุมมองของพระเจ้าสามารถมองเห็นผ่านการลักลอบจากมุมมองของพระเจ้านั่นจะดีมาก
หลี่ซวนผู้ดีใจยังคงใช้มุมมองของพระเจ้าในการสังเกตและศึกษาความสามารถนี้อย่างรอบคอบ
หลังจากผ่านไปกว่าสิบนาทีหลี่ซวนได้ตัดสินใจอย่างสมบูรณ์ว่ามุมมองของพระเจ้าสามารถมองเห็นได้อย่างแน่นอนผ่านการล่องหน
หากมีโอกาสฉันจะต้องปรับปรุงความสามารถนี้ให้มากในอนาคตถ้าเป็นไปได้ก็อยากจะอัปเกรดเป็นระดับเต็ม"
หลี่ซวนปิดทักษะมุมมองของพระเจ้าอย่างมีความสุขและจากนั้นก็เรียกดูความทรงจําต่อไป
"หือ? ดอกไม้เปลวไฟ? ที่จริงแล้วมีความทรงจําของดอกไม้เปลวไฟ มันเยี่ยมมาก ด้วยดอกไม้นี้ ฉันจะสามารถปรับปรุงระดับของการพ่นลมหายใจไฟได้"
จากความทรงจําของนกเขาก็เห็นว่าบนภูเขาที่ลุกเป็นไฟมีดอกไม้ที่ลุกเป็นไฟสีแดงสดใสจํานวนมาก
ดอกไม้เปลวไฟเหล่านี้มีมากมาย แต่ตั้งอยู่ในอาณาเขตของนกยูงไฟ อสูรธรรมดาไม่กล้าเข้าใกล้ที่นั่นเลย
"นกยูงไฟมันเป็นศัตรูที่เหมือนอยู่ในซอยแคบ ๆเดียวกัน ที่จริงเขาอยู่ในอาณาเขตของมัน เนื่องจากมันเป็นศัตรูมันไม่สําคัญที่จะขโมยดอกไม้เปลวไฟ และการตายมันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่ ยังไงก็สามารถฟื้นคืนชีพได้อยู่แล้ว"
หลี่ซวนนึกถึงฉากที่เขาถูกนกยูงไฟโจมตีเมื่อยังเป็นแมลงระเบิด ตอนนี้เขามีโอกาสที่จะแก้แค้นเขากระตือรือร้นที่จะลองและต้องการออกเดินทางทันที
อย่างไรก็ตามร่างกายนี้อ่อนแอเล็กน้อยและเขาไม่ได้กินหรือดื่มทั้งคืนและกระเพาะอาหารของเขาก็คำรามโครกครากดังนั้นเขาจึงต้องกินของรองท้องของเขาก่อน
ค่อยๆกระพือปีกของเขาหลี่ซวนพยายามบินและหลังจากยืนยันว่าเขาจะไม่ตกเขาก็เริ่มเคลื่อนไหว
พั๊บ พั๊บ พั๊บ!
ปีกสีขาวกระพือปีกอย่างช้าๆและในแสงแดดที่อบอุ่นพวกเขาก็มุ่งหน้าไปยังหุบเขาข้าวบาร์เลย์
มีข้าวบาร์เลย์จํานวนมากที่เติบโตในหุบเขานี้ซึ่งเป็นอาหารหลักสําหรับนกพิราบและยังเป็นการรับประกันที่สําคัญสําหรับมันที่จะอยู่รอดจนถึงปัจจุบัน
"หือ? มีกระต่ายฉุนเฉียวสองตัวอยู่ในหุบเขาและอสูรหญ้าหนามยักษ์ ลืมมันถ้ามันไม่รุกรานฉัน ฉันก็ไม่รุกรานใคร."
หลี่ซวนค่อยๆลงจอดในหุบเขาเหยียบก้านข้าวบาร์เลย์และเริ่มจิกข้าวบาร์เลย์
ข้าวบาร์เลย์เหล่านี้มีขนาดใกล้เคียงกับเมล็ดข้าวโพดในชีวิตก่อนหน้านี้และเมล็ดข้างในของข้าวก็เป็นสีทอง เมื่อกินเขาก็ได้ลิ้มรสกลิ่นหอมที่แข็งแกร่งของข้าวสาลีซึ่งอร่อยมาก
หลี่ซวนรู้สึกมึนเมาเล็กน้อยหลังจากกินไปมากก็ยังรู้สึกว่ากินยังไงก็ไม่มีวันพอ
สวิช!
กระต่ายทั้งสองค่อยๆแสดงหัวของพวกเขาดูหลี่ซวนอย่างระมัดระวังและกระซิบด้วยกันราวกับว่ากําลังพูดคุยอะไรบางอย่าง
กระต่ายที่มีอายุมากกว่าชี้ไปที่อสูรหญ้าหนามแล้วแสดงความกลัว
จากนั้นก็ชี้ไปที่หลี่ซวนอีกครั้งแสดงรูปลักษณ์โลภราวกับว่ามันถือว่าหลี่ซวนเป็นอาหาร
กระต่ายข้างๆเขายังพยักหน้าเห็นด้วยกล้ามเนื้อของเขาโปนและเขาค่อยๆเข้าหาหลี่ซวน
