บทที่ 13: เม่นกลายพันธุ์

บทที่ 13: เม่นกลายพันธุ์

"ควรจะได้?"

ผู้นําอ้วนขมวดคิ้วอีกครั้งคราวนี้เขาใช้เงินเป็นจํานวนมากเพื่อเก็บฟันหมาป่า

ตอนนี้มีคนที่ไม่น่าจะพร้อมไปด้วยเขาลังเลที่จะยอมรับมัน

"ท่านผู้นํา อย่าห่วงเลย ฉันจะช่วยฉินหยูเอง เงินที่คุณจะจ่ายให้ฉันก็เอาเป็นราคาเท่าของอสูรอัญเชิญธรรมดา"

ซ่งเสี่ยวเหม่ยรีบออกมาและรับรองฉินหยู เธอกังวลว่าผู้นําอ้วนจะปฏิเสธฉินหยูที่จะเข้าร่วมกับเธอ

"ก็ตั้งแต่คุณพูดเช่นนั้นมันจะใจร้ายเกินไปถ้าฉันปฏิเสธงั้นฉันเห็นด้วย"

ในที่สุดผู้นําอ้วนก็พยักหน้าจากนั้นก็มองไปที่ฉินหยู "สาวน้อยคุณมีเพื่อนที่ดีมาก"

"เสี่ยวเหม่ยขอบคุณที่ดูแลฉันเป็นอย่างดี ฉันรู้สึกซาบซึ้งใจมาก" ฉินหยูกล่าวจากก้นบึ้งของหัวใจมือเล็ก ๆ ของเธอจับมือของซ่งเสี่ยวเหม่ยอย่างแน่น

ซ่งเสี่ยวเหม่ยยังจับมือฉินหยูด้วยรอยยิ้มที่จริงใจบนใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอ

ตั้งแต่ฉินหยูช่วยชีวิตเธอทั้งสองก็มีความสัมพันธ์ที่ดีมาก ซ่งเสี่ยวเหม่ยเองก็ช่วยฉินหยูหลายครั้งและทั้งสองก็ได้กลายเป็นเพื่อนแท้ต่อกันและกัน

แม้เมื่อคืนหลายคนติดต่อซ่งเสี่ยวเหม่ยและต้องการร่วมมือกับเธอเพื่อล่าสัตว์กลายพันธุ์ แต่ซ่งเสี่ยวเหม่ยปฏิเสธทั้งหมด

เพราะถ้าเธอไปจัดตั้งทีมกับคนอื่นก็จะไม่มีใครดูแลฉินหยูซึ่งเป็นสิ่งที่ทนไม่ได้สําหรับซ่งเสี่ยวเหม่ย

ดังนั้นเธอจึงอยากมีส่วนร่วมในเหตุการณ์การล่าครั้งแรกกับฉินหยู

ฉินหยูหวังจริง ๆ ว่าเธอจะแข็งแกร่งอย่างรวดเร็ว ตราบใดที่เธอแข็งแกร่งขึ้นเธอก็สามารถช่วยซ่งเสี่ยวเหม่ยได้ดังนั้นเธอจึงมีความคาดหวังสูงสําหรับแมวลมตัวน้อย

"โอเค เรามีคนทั้งหมดยี่สิบห้าคน แบ่งออกเป็น ห้า ทีม และมุ่งหน้าไปยังป่าดําในรูปแบบของกลุ่ม" ผู้นําอ้วนตบมือของเขารวบรวมทุกคนและเริ่มจัดกลุ่ม

ซ่งเสี่ยวเหม่ยถูกจัดวางไว้ในทีมแรกที่ข้างหน้าเพราะหมีดําทูดูนของซ่งเสี่ยวเหม่ยมีความแข็งแกร่งมากและเหมาะสําหรับการเป็นตัวประจันบานข้างหน้า

สําหรับฉินหยู ได้รับมอบหมายให้อยู่ทีมที่ห้า ที่อยู่กลางกลุ่มมากที่สุดเหตุผลหลักคือแมวตัวน้อยดูอ่อนแอเกินไปทำให้ผู้นำทีมกังวล

ดังนั้นผู้นําอ้วนจึงขอให้ฉินหยูเข้าร่วมทีมที่อยู่ตรงกลางที่สุดของกลุ่มและมันก็เป็นพื้นที่ที่ปลอดภัยที่สุด

การตัดสินใจดังกล่าวทําให้นักล่าคนอื่นขมวดคิ้ว บางคนรู้สึกโดนเอาเปรียบเล็กน้อย ถ้าไม่ใช่เพราะซ่งเสี่ยวเหม่ยมีหมีดำ พวกเขาก็คงอยากจะบ่นออกมา แต่พวกเขาก็ไม่สามารถพูดอะไรได้ พวกเขาสามารถแสดงอารมณ์ของพวกเขาได้ทางสีหน้าเท่านั้น

"สาวดํา งานลาดตระเวนถูกทิ้งไว้ให้คุณ หากคุณเห็นอันตรายคุณต้องเตือนให้ทันเวลา" ผู้นําอ้วนมองไปที่ผู้หญิงผิวคล้ําข้างๆเขา

"ไม่ต้องกังวลผู้นํา นกอินทรีลาดตระเวนของฉันไม่เพียง แต่มีสายตาที่คมชัด แต่ยังแบ่งปันวิสัยทัศน์ของเขากับฉัน ในด้านความสามารถลาดตระเวนเราเป็นหนึ่งในสิ่งที่ดีที่สุดอย่างแน่นอน" สาวผิวดํายกหน้าขึ้นอย่างมั่นใจ

เธอมีที่มาแห่งความมั่นใจในตัวเอง แม้ว่าคนอื่นจะอัญเชิญอสูรที่สามารถลาดตระเวนได้ แต่ก็ไม่สามารถแบ่งปันวิสัยทัศน์ด้วยกันได้ เหมือนนกอินทรีของเธอ

นอกจากนี้นกอินทรียังเพิ่มสถานะของเธอและกลายเป็นที่นิยมรองจากซ่งเสี่ยวเหม่ย

"โอเค ไปกันเถอะ!"

ตามคําสั่งของผู้นําทั้งกลุ่มก็ออกเดินทางไปยังป่าดําอย่างรวดเร็ว

ระหว่างทางซ่งเสี่ยวเหม่ยและฉินหยู่ก็ได้เปิดหูเปิดตาขึ้นและเห็นฉากที่รกร้างนอกเมือง

มีวัชพืชสีเขียวอยู่ทุกหนทุกแห่งต้นไม้หลายชนิดกิ่งและใบไม้ที่ตายแล้วต่างๆและสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ขนาดเล็ก

ในระยะสั้นภารกิจนี้เป็นประสบการณ์ที่หายากสําหรับซ่งเสี่ยวเหม่ยและฉินหยูและพวกเขาก็รู้สึกประหม่าเล็กน้อย

ดูเหมือนว่าจะเห็นความกังวลใจของฉินหยูผู้นําอ้วนยิ้ม

"อย่ากังวลเลยทุกคนป่าดําเป็นพื้นที่สัตว์กลายพันธุ์ระดับต่ําสัตว์กลายพันธุ์ส่วนใหญ่ไม่สามารถทำร้ายคนธรรมดาได้และที่แข็งแกร่งที่สุดคือหมาป่า

หมาป่าชนิดนี้เป็นการกลายพันธุ์จากหมาป่าปกติและพลังการต่อสู้ของมันแข็งแกร่งกว่าหมาป่าปกติเล็กน้อยดังนั้นคุณไม่ต้องกังวลมากเกินไป "

แข็งแกร่งกว่าหมาป่าปกติเท่านั้น?

เมื่อฉินหยูได้ยินคําพูดของหัวหน้าทีมเธอก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก ในฐานะผู้มาใหม่ที่ออกนอกเมืองเป็นครั้งแรกเธอยังคงรู้สึกไม่สบายใจมาก

ด้วยเหตุนี้เธอจึงสวมชุดป้องกันเป็นพิเศษภายใต้เสื้อผ้าของเธอและยังพกมีดสั้นที่คมรอบเอวของเธอเธอได้เตรียมพร้อมอย่างเต็มที่สําหรับการต่อสู้

ตอนนี้หัวหน้าทีมได้บอกเธอแล้ว เธอก็ผ่อนคลายขึ้นเล็กน้อยและแม้แต่บรรยากาศของทั้งกลุ่มก็ผ่อนคลายมากขึ้น

ทุกคนสามารถรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงในบรรยากาศของกลุ่มอย่างคลุมเครือและก็ก้าวเร็วขึ้นเล็กน้อย

หลังจากการต่อสู้กับสัตว์กลายพันธุ์ที่อ่อนแอหลายครั้งในที่สุดพวกเขาก็มาถึงป่าดํา

"นี่คือป่าดํา แน่นอนที่ได้ชื่อนี้เพราะว่าต้นไม้ที่นี่มีสีดําทั้งหมดแม้แต่ด้านในของเปลือกไม้"

ซ่งเสี่ยวเหม่ยอยากรู้อยากเห็นมากเกี่ยวกับต้นไม้เหล่านี้ดังนั้นเธอจึงสั่งให้หมีข่วนเปิดผิวต้นไม้เพื่อดูและศึกษาพวกเขา

"ทุกคน ตั้งใจฟังให้ดี หลังจากเข้าไปในป่าดําความสามารถในการตรวจจับของฉันจะถูกขัดขวางโดยต้นไม้ดังนั้นทุกคนควรระมัดระวัง"

สาวดําเตือนทุกคนให้ทุกคนระมัดระวัง

"หือ? นั่นหมาป่ากลายพันธุ์เหรอ? มันรู้สึกเหมือนหมาป่าที่เล่นกล้ามจนมีเนื้อโป่ขึ้นมาง!" ทันใดนั้นมีคนชี้ไปที่มุมตะวันออกเฉียงใต้ของป่าดํา

ทุกคนหันหัวไปมองและพวกเขาเห็นหมาป่ากลายพันธุ์ที่คล้ายกับหมาป่าปกติมาก

หมาป่าตัวนี้มีร่างกายที่ดูแข็งแรงและกล้ามเนื้อในร่างกายของมันอยู่ในสภาพที่เป็นมัดๆ

"งูสองหัวไปจัดการมัน!"

มีคนในทีมตะโกนและทันทีงูสองหัวออกมาและรีบเลื้อยไปหาหมาป่า

เอ๊ง!

งูสองหัวและหมาป่าเริ่มต่อสู้กัน

ผู้อัญเชิญโดยรอบก็เริ่มออกคําสั่งให้อสูรอัญเชิญของตนเริ่มมองหาหมาป่าเพื่อต่อสู้จากในป่าดํา

ในหมู่พวกเขาหมีดำ ของซ่งเสี่ยวเหม่ยเป็นที่สะดุดตาที่สุด หมีที่แข็งแกร่ง สามารถจัดการหมาป่าได้อย่างง่ายดายด้วยหนึ่งต่อห้า  อุ้งเท้าหมีสามารถตบหมาป่าให้ตายได้ในฝ่ามือเดียว

"มันน่าทึ่งมากแมวน้อยมันจะดีถ้าคุณสามารถแข็งแกร่งเท่าหมีดำ ในอนาคต" ฉินหยูพูดอย่างอิจฉา

หลังจากฉินหยูพูดจบเธอก็พบว่าแมวตัวน้อยกําลังมองไปทางตะวันออกเฉียงใต้ดูจริงจังเล็กน้อย

"เป็นอะไรไป แมวน้อย" ฉินหยูถาม

เหมียว!

หลี่ซวนชี้ไปที่กระเป๋าของฉินหยูและฉินหยูก็หยิบของจากด้านในออกมา

"นี่เหรอ "

ฉินหยูหยิบกระดาษและหมึกออกจากกระเป๋าของเธอซึ่งเตรียมไว้ล่วงหน้าเพื่อสื่อสารกับแมวน้อย

ตอนนี้เธอกําลังสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกับแมวตัวน้อยของเธอและทําไมมันถึงจริงจัง

หลังจากฉินหยู เห็นสิ่งที่แมวตัวน้อยเขียนเธอก็เริ่มจริงจังเช่นกัน

เพราะสิ่งที่ถูกเขียนบนกระดาษ: ด้านหลังต้นไม้ใหญ่ทางตะวันออกเฉียงใต้มีเม่นกลายพันธุ์

เม่นกลายพันธุ์นั้นอันตรายมาก พวกมันสามารถปล่อยหนามแหลมคมเพื่อโจมตีผู้อื่นในระยะไกล มันเป็นเรื่องที่อันตรายมากเมื่อเผชิญกับมัน

ถ้าโชคร้ายอาจถูกแทงเข้าที่หัวใจและส่งผลให้เสียชีวิตทันที

ดังนั้นฉินหยูจึงตระหนักถึงอันตรายและตะโกนทันทีว่า" ทุกคนระวังหลังต้นไม้ใหญ่ทางตะวันออกเฉียงใต้มีเม่นกลายพันธุ์"

"เม่นกลายพันธุ์?"

เมื่อทุกคนได้ยินสิ่งนี้การแสดงออกของพวกเขาทั้งหมดก็เปลี่ยนไปและพวกเขาก็เริ่มถอยกลับทันที

สาวดําที่รับผิดชอบการสืบสวนกล่าวอย่างน่าสงสัยว่า" ไม่มีทางมันไม่เคยมีเม่นกลายพันธุ์ในป่าดํา คุณดูผิดหรือเปล่า"

"ใช่แล้ว แมวของฉันเจอมัน อยู่หลังต้นไม้ใหญ่นั่น" ฉินหยูตอบอย่างมั่นใจ

"อย่างนั้นเหรอ? แมวของคุณอยู่ในอ้อมแขนของคุณตลอดเวลาเลยไม่ใช่เหรอ? ฉันไม่เห็นว่ามันจะได้ไปลาดตระเวนเลย" สาวดํายังสงสัยอยู่