บทที่ 118: ฉันเล็กลงแล้ว!
ดวงตาของมู่หว่านชิวเบิกกว้างและอุทานอย่างตกใจหน่อย ๆ ว่า “ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?” “ซักพักใหญ่ ๆ” เจียงเหอหวนนึกถึงเรื่องเก่า ๆ เล็กน้อยแล้วพูดต่อ “ตอนแรกผมตัดหางของมันออกมา พอเอามากินดูก็ต้องบอกเลยว่าอร่อยโคตร ๆ จากนั้นหลังจากที่ผมฆ่าไอ้ตี้โย้วเฉินกับไอ้ตี้โหมวเฉินไปแล้วผมก็ต้องรอให้แผนกยุทธฯมาหาไง กา...
