ตอนที่แล้วHO บทที่ 202 มุมมองของเมลติ้งสโนว์ PART 2
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปHO บทที่ 204 มาเจอกันเถอะ

HO บทที่ 203 ปล้นสะดม


แววตาชั่วร้ายสว่างขึ้นในดวงตาของซื่อซวน ขณะที่เขาเฝ้าดูคนของเขาทำลายและปล้นบ้านกิลด์ของฟอลเลนเบลด แม้ว่าการทำลายล้างนี้จะไม่ได้เกิดจากการกระทำของเขาแต่เขาไม่ใช่ฝ่ายที่เริ่มต้นสงครามครั้งนี้ก่อน

พวกเขาเป็นคนที่คิดว่าเพียงเพราะกิลด์ของเขา ฟอร์ดคอนเนคชั่นประกอบด้วยช่างฝีมือเกือบทั้งหมดจึงคิดว่าพวกเขาอ่อนแอและรังแกได้ ทั้งหมดที่เขาทำคือสอนพวกเขารู้ซึ้งถึงพลังของกิลด์ของเขา

แม้เขาจะรู้สึกแย่แต่ในท้ายที่สุด เขาได้ใช้ประโยชน์จากสมาชิกกิลด์ของฟอลเลนเบลดให้ได้มากที่สุด ในขณะที่เขาฆ่าหัวหน้ากิลด์และสมาชิกระดับสูงของพวกเขากลับไปสู่ระดับหนึ่ง ก่อนที่จะคว้าของมีค่าทั้งหมดของพวกเขามา

ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจว่าจะเป็นการดีสำหรับเขาที่จะทิ้งข้อความขอบคุณพวกเขาสำหรับความร่วมมือจากตัวแทนของผู้นำของพวกเขา เพราะเมื่อพูดและทำเสร็จแล้ว พวกเขาช่วยเขาทำให้กิลด์ของเขาแข็งแกร่งขึ้น

เขาหัวเราะเยาะ นึกภาพใบหน้าที่หัวหน้ากิลด์ฟอลเลนเบลดจะทำเมื่อเขาอ่านโน้ต สิ่งนี้กระตุ้นเขาให้เขาเผยรอยยิ้มที่ชั่วร้ายออกมา เขาหยิบปากกาขึ้นมาและเริ่มเขียนมัน

“คุณมายิ้มอะไรตรงนี้” ซาฟเนียร์ถาม เขาอารมณ์เสียที่ในขณะที่เขากำลังยุ่งอยู่กับการเก็บของที่ริบมาได้ทั้งหมด เพื่อนของเขาอยู่ที่นี่ไม่ทำอะไรเลยนอกจากเฝ้าดู 'ถ้าฉันได้เป็นหัวหน้ากิลด์ ฉันก็คงจะขี้เกียจเหมือนกัน'

ซื่อซวนกดส่งข้อความที่เขาเพิ่งเขียนและกล่าวว่า "ไม่มีอะไรจริง ๆ ฉันแค่มีความสุขที่ในที่สุดเราก็สามารถที่จะอัพเกรดบ้านกิลด์ของเราได้"

“ฉันรู้ว่าคุณกำลังคิดอะไรอยู่ แม้เราไม่อาจเสียเหรียญไปกับอุปกรณ์เพิ่มเติมสำหรับห้องฝึกซ้อมได้อีกแล้ว” ซาฟเนียร์กล่าวอย่างเคร่งขรึม ซื่อซวนพยายามเกลี้ยกล่อมให้ซาฟเนียร์ซื้อเพิ่มมาเป็นเวลานาน แต่ในฐานะผู้จัดการด้านการเงินของกิลด์ เขาจะไม่ยอมให้ใครแม้แต่เหรียญเดียว แม้แต่หัวหน้ากิลด์ก็ไม่แตะต้องเงินทุนของกิลด์ได้ง่าย ๆ หากไม่มีเหตุผลที่ได้พอ

“นั่นเป็นเพราะอุปกรณ์สำหรับผู้เล่นระดับต่ำ” ซื่อซวนเริ่มก่อนที่จะยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “คุณคงรู้ว่าถ้าเรามีอุปกรณ์ที่อัปเกรดแล้ว พวกมันคงทั้งสี่คนนั้นได้ แล้วพอพวกเขายุ่งกับฝึกฝน พวกเขาก็จะสร้างปัญหาให้น้อยลงและนายก็จะมีปัญหาน้อยลงตามมาไง”

“อืม ราวกับว่าฉันเชื่ออย่างนั้น ทั้งสี่คนนั้นจะทำลายอุปกรณ์ในวันเดียวกับที่มันถูกนำมา” ซาฟเนียร์กลอกตา

ซื่อซวนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเพราะเขารู้ว่ามันเป็นเรื่องจริง ทั้งสี่คนนั้นมีพลังงานอันเหลือล้น พวกเขาคงไม่อยู่เฉย ๆ ได้เกินห้านาที เขาสงสัยว่าจะมีใครที่สามารถทำให้พวกเขาประพฤติตัวดี ๆ ได้บ้างมั้ย

ถ้ามี เขาสาบานว่าจะก้มลงแทบเท้าและจูบเขา อย่างไรก็ตาม เมื่อเห็นว่าไม่น่าจะเป็นไปได้ เขาคงไม่จำเป็นต้องทำเช่นนั้น

“ว่าแต่ คุณไม่ได้บอกฉันหรือว่าลูกพี่ลูกน้องของคุณกำลังจะมาถึงอาร์คาล่าเร็ว ๆ นี้” ซาฟเนียร์ถามด้วยสายตาครุ่นคิด “คุณยังจะขอให้เขาเข้าร่วมกิลด์ของเราหรือไม่”

ในขณะที่ให้ความสนใจอย่างเต็มที่กับชายคนนั้น ซื่อซวนตอบว่า "ใช่แล้วนายถามฉันทำไม"

“ฉันแค่กังวลว่าพี่ชายของเขาจะมีปฏิกิริยาอย่างไร ถ้าเขาเข้าร่วมกิลด์ของเรา” ซาฟเนียร์ตอบตามความจริง เขารู้ว่าพี่ชายของเมลติ้งสโนว์ได้สร้างทีมชั้นยอดตั้งแต่เขาเริ่มเล่น และฉันไม่แน่ใจ เขาจะยอมปล่อยให้เมลติ้งสโนว์อยู่ที่นี่ได้ ทีมของพวกเขาจะสามารถนำตัวเมลติ้งสโนว์ออกไปได้อย่างง่ายดายหรือไม่ก็ไล่ล่ากิลด์ของเราแบบเดียวกับที่กิลด์ฟอลเลนเบลดทำ”

“อย่ากังวลไป เขาจะไม่สนใจเรื่องนี้” ซื่อซวนกล่าวถึงชายผู้นั้นอย่างไม่ใส่ใจ เขาปัดเป่าความกังวลออกไป "สำหรับเขาแล้ว พวกเราเป็นเป็นเพียงกิลด์ที่ไร้ประโยชน์"

“เขาอาจจะเคยคิดแบบนั้นมาก่อน แต่หลังจากชนะภารกิจเมืองในเออร์รินิสเวิร์ธและถ้าเขารู้ว่าเราทำลายกิลด์ฟอลเลนเบลดด้วยล่ะก็...” ซาฟเนียร์ยังพูดไม่จบ ก่อนจะถูกซื่อซวนขัด

“ถ้าเขารู้เรื่องนี้แล้วจะทำไม? ฉันเบื่อที่จะต้องแคร์ผู้ชายคนนั้นอีกแล้ว เหตุการณ์เดียวที่เกิดขึ้นในวัยเด็ก มันก็ผ่านไปนานแล้วและถ้าเขาก็ยังไม่สามารถผ่านมันไปได้ มันก็ผ่านของเขา ฉันพยายามอดทนกับเขามาโดยตลอด ถ้าฉันไม่เห็นแก่เมลติ้งสโนว์ ฉันไม่ทนมาถึงขนาดนี้ แต่ในไม่ช้า เรื่องนั้นมันจะไม่ใช่ปัญหาอีกต่อไป”

“ในที่สุดคุณก็พบหลักฐานที่คุณต้องการแล้วเหรอ?” ซาฟเนียร์ถามอย่างมีความหวัง เขารู้ว่าเพื่อนของเขาค้นหามานานแค่ไหนแล้วตั้งแต่เขาเริ่มสงสัยเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับพ่อของเมลติ้งสโนว์

ซื่อซวนโน้มตัวไปข้างหน้าและมองซาฟเนียร์แล้วพูดว่า "แค่นั้นยังไม่เพียงพอ แต่มันก็เพียงพอที่จะทำให้เขารู้ว่า เมลติ้งสโนว์ควรอยู่กับฉันตั้งแต่นี้เป็นต้นไป"

“ดูเหมือนว่าจิ้งจอกร้ายจะซ่อนร่องรอยของมันไว้เป็นอย่างดี คุณคงจะหาร่องรอยของมันยากแน่นอน” ซาฟเนียร์ถอนหายใจพร้อมส่ายหัว

ซื่อซวนกำลังจะตกลงกับเพื่อนของเขาเมื่อได้ยินเสียงของบางอย่างแตกในบริเวณใกล้เคียง ทั้งสองหันศีรษะไปทางเสียง ชายสองคนเห็นว่าหนึ่งในสมาชิกกิลด์ของพวกเขาได้ทำสิ่งที่ดูเหมือนแจกันราคาแพงตกลงบนพื้น

“เดี๋ยวเถอะ ระวังให้มันมากกว่านี้หน่อย!” ซาฟเนียร์ตะโกนใส่ผู้เล่นเผ่าไซเรนผมสีฟ้าที่ดูขอโทษเกี่ยวกับของที่ตก เขาหันไปหาเพื่อนของเขาและพูดว่า "ผู้พัฒนาจำเป็นต้องทำอะไรบางอย่างเกี่ยวกับเรื่องนี้! เมื่อยึดบ้านกิลด์ ไอเทมของพวกเขาควรไปเก็บในคลังกิลด์โดยอัตโนมัติ!"

ซื่อซวนหัวเราะขณะที่เพื่อนของเขาก้าวเข้าหาสมาชิกกิลด์สองคนที่กำลังจะนำรูปปั้นยักษ์ออกมา เขาตะโกนว่า "ถ้าพวกเขาทำอย่างนั้นมันจะไม่สมจริงน่ะสิ"

“ช่างเรื่องความจริงบ้าบอนั่นไปเลย!” ซาฟเนียร์ตะโกนกลับก่อนที่จะไม่สนใจเขาโดยสิ้นเชิงและพยายามช่วยเพื่อนร่วมกิลด์ทั้งสองของเขา

ซื่อซวนเฝ้าดูขณะที่เพื่อนของเขาเดินไปมารอบ ๆ สมาชิกกิลด์สร้างความรำคาญไม่รู้จบโดยบอกให้พวกเขาระวัง เขาคิดว่ามันน่าจะดีกว่า ถ้าเขาไปช่วยก่อนที่หนึ่งในนั้นจะโดนเพื่อนของเขาดุ

อย่างไรก็ตาม เมื่อนึกถึงการสนทนาเมื่อกี้ เขาจึงตัดสินใจตรวจสอบลูกพี่ลูกน้องตัวน้อยของเขา เขากังวลเกี่ยวกับเขามาระยะหนึ่งแล้วหลังจากที่ดูวิดีโอนั่น ถึงแม้เขาจะจัดการเตือนสติเด็กชายเอาไว้แล้วแต่เขาก็รู้ว่าจุนเป็นอย่างไร

เด็กหนุ่มผู้ชื่นชอบการผจญภัยกับเพื่อนใหม่ที่พร้อมจะเข้าไปพบกับปัญหา ด้วยสิ่งนี้ทำให้เด็กหนุ่มค่อนข้างน่าสนใจเพื่อนใหม่ของเขามากเพราะเขาสามารถสร้างการผจญภัยเล็ก ๆ น้อย ๆ ได้

การเป็นหัวหน้ากิลด์อาจจะค่อนข้างน่าเบื่อในบางครั้ง เขาค่อนข้างอิจฉาลูกพี่ลูกน้องของเขาที่สามารถท่องไปทั่วเกมได้อย่างอิสระ

ซื่อซวนสะบัดหัวเคลียร์ความคิดเหล่านั้นออกไป จากนั้นก็เปิดอินเทอร์เฟซของเขาอีกครั้ง

หลังจากเลื่อนดูรายชื่อเพื่อนเป็นเวลาหนึ่งนาที ในที่สุดเขาก็พบชื่ออวาตาร์ของจุน โดยคลิกที่ชื่อที่เขาเปิดโปรไฟล์ของเด็กชายก่อนจะกดปุ่มโทรออก