บทที่ 112: ปลูกหมาก็ได้หมา
ที่บ้านไร่ พวกลิ่วล้อนิกายเทียนโหมวต่างนิ่งเงียบ มีเพียงกองไฟที่แผดเผาเท่านั้นที่ส่งเสียงเปรี๊ย ๆ ออกมา ความหวาดกลัวได้ฝังลึกเข้าไปในจิตใจของพวกมันแล้ว พวกมันไม่รู้เรื่องว่าเกิดอะไรขึ้น ทั้งไอ้มือองอาจและเทียนกังคนอื่น ๆ ก็ไม่ยอมบอกอะไรพวกมันเลยซักนิด เพราะไม่รู้นั่นแหล่ะยิ่งทำให้หวาดกลัว แถมพวกมันย...
