บทที่ 107: ตายตาไม่หลับ
“เอ๊ะ?” เจียงเหอกระพริบตาปริบ ๆ และชำเลืองมองไปยังลานบ้านฝั่งตรงข้าม ‘หลอนไปเองป่าววะ?’ ‘ทำไมเมื่อกี๊ได้ยินเสียงแปลก ๆ เหมือนเสียงกระสุนทะลุเนื้อสด ๆ?’ “บ๊ะ! ตูต้องหลอนไปเองแน่ ๆ ว่ะ ก็ทั้งหมู่บ้านย้ายหนีกันไปหมดแล้วนี่หว่า แล้วมันจะมีคนอยู่ได้ยังง้าย?” เจียงเหอส่ายหัวแล้วหันไปดูทางเอ้อเหลิงจื่อกับซ...
