ตอนที่ 55 พี่เขยทำแบบนี้ได้ยังไง?
ถ้าเป็นคนอื่นยืนอยู่หน้าเธอแล้วบอกว่าเขารวยแต่ยังห่างกับคนที่รวยที่สุดอยู่ ปฏิกิริยาแรกของเซียวยวี่เยียนคือคนๆนั้นต้องเป็นพวกขี้โม้แน่นอนและปฏิกิริยาที่สองคือเขาเป็นพวกไร้ยางอาย แต่เมื่อเป็นเย่เทียนพูด เซียวยวี่เยียนกลับคิดว่าสิ่งที่พี่เขยคนนี้พูดมันดูเท่ห์มาก เขาเปรียบเทียบตัวเองกับคนที่รวยที่สุดในประเทศ!
เขาไม่ได้รวยอย่างดียว แต่ยังมีความฝันด้วย!
“เธอกับคุณพ่อเคยอาศัยอยู่ต่างประเทศมาก่อนหรือเปล่า?” พอมันว่างๆเย่เทียนจึงถามกลับ
“ตอนเด็กฉันเคยอยู่ที่ต่างประเทศกับพ่อ นี่เป็นครั้งแรกเลยที่กลับมาจีน” เซียวยวี่เยียนพยักหน้า
“ถ้าอย่างนั้นแปลว่าเธอพูดภาษาจีนกลางได้ดีมากเลย”
“ไม่เท่าไหร่หรอก ทำไมพี่เซียวหรงถึงไม่มากับพี่เขยด้วยล่ะ”
“เธอยุ่งอยู่กับบริษัทน่ะ”
“โอ้ แล้วพี่เขยกับพี่เซียวหรงอยู่ที่ไหนกันหรอ? ฉันอยู่ที่จีนอีกนานเลย ขอไปเที่ยวบ้านพี่เขยได้ไหม?”
“ได้สิ ยินดีต้อนรับทุกเมื่อ”
“พี่เขย...”
เซียวยวี่เยียนเหมือนเด็กที่ยังไม่โต ไม่ใช่แค่มีคำถามมากมายแต่เธอยังพูดเร็วด้วย โชคดีที่ผู้อาวุโสในห้องสนทนากันเสร็จแล้ว ไม่อย่างนั้นถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปเย่เทียนกลัวว่าเธอจะไม่หยุด“หนึ่งแสนคำถามว่าทำไม” ของเธอแน่
“คุณย่า ผมกลับก่อนนะครับ ไว้วันหลังผมจะมาหาอีก” เย่เทียนโค้งคำนับแล้วบอกลา
คุณย่าพูดอย่างไม่พอใจ “ทำไมรีบมารีบไปแบบนี้ล่ะ? ถ้าไม่มีอะไรเร่งด่วนก็อยู่ทานอาหารเย็นด้วยกันก่อนสิ เป็นเรื่องยากมากเลยนะที่ยู่เหรินกับยวี่เยียนกลับมา”
“แต่ผมมีนัดกับเซียวหรงแล้ว...” เย่เทียนพูดด้วยความเขิน
คุณย่ายิ้มกริ่ม “โอ้ หรือว่าวันนี้จะเป็นวันพิเศษของคู่รักตัวน้อยของพวกเธอ?”
“ไม่ใช่หรอกครับ ผมลงทุนเงินจำนวนหนึ่งกับบริษัทเซียวหรง เซียวหรงกับผู้อาวุโสทั้งสองเลยเชิญผมไปทานอาหารเย็นด้วย”
“โอ้! งั้นก็เชิญพวกเขามาทานด้วยกันเถอะ ไม่ได้เจอพวกเขานานก็เริ่มคิดถึงแล้วเหมือนกัน”
“ได้ครับ” เย่เทียนพยักหน้า
ครอบครัวสามคนของเซียวหรงรู้สึกดีใจกับคำเชิญของคุณย่ามาก
อย่างที่รู้กันดีว่าคุณย่าเป็นคนที่ชอบความสงบและไม่ชอบปัญหา ในปีปกติคงจะเป็นเรื่องดีถ้าได้เจอคุรย่าปีละสองครั้ง แต่อยู่ๆวันนี้คุณย่าก็เชิญพวกเขาไปทานอาหารเย็น แม้ว่าจะมีเย่เทียนจะอยู่ในนั้นแต่เธอก็ยังมีความสุขอยู่ดี
ในชั่วพริบตาครอบครัวสามคนของเซียวหรงก็มาถึงบ้านเก่า พ่อแม่เซียวคุยกันอย่างมีชีวิตชีวากับ เซียวยู่เหริน,เย่เทียน,เซียวหรง,เซียวยวี่เยียน วัยรุ่นทั้งสามนั่งข้างคุณย่าตามลำดับ
“แปลก ทำไมพี่เขยดูไม่ค่อยสนใจพี่เซียวหรงเลยล่ะ หรือว่าพวกเขาทะเลาะกัน?”
เซียวยวี่เยียนรู้สึกได้ว่าเย่เทียนกับเซ๊ยวหรงไม่ถูกกัน ตั้งแต่ที่เซียวหรงเข้ามาในห้องจนถึงตอนนี้เธอพูดกับเขาแค่ไม่กี่คำเท่านั้นอย่าง “ทำเอง” “อืม”
“พี่สาว” เซียวยวี่เยียนพูดเสียงเบา “พี่กับพี่เขยมีปัญหากันหรอ?”
ตาของเซียวหรงกลายเป็นเย็นชา “ไม่มีอะไร”
“ไม่มีอะไร ฉันว่าพวกพี่ดูไม่เหมือนสามีภรรยาด้วยซ้ำ แม้แต่คำว่าเพื่อนก็ยังไม่ใกล้” เซียวยวี่เยียนพูดด้วยความไร้เดียงสา “พี่เขยรังแกพี่สาวหรอ?”
“อย่าเดาเลย” หัวใจของเซียวหรงขมขื่น “เรื่องของพวกเรามันพูดไม่ได้หรอก”
“หรงหรง” คุณย่าเรียกเธอแล้วยิ้มให้ด้วยความรัก “อย่าหาว่าย่าเป็นห่วงเลยนะ เธอกับเสี่ยวเทียนอายุไม่น้อยกันแล้วถึงเวลาควรจะมีลูก อย่าใช้แรงทั้งหมดไปกับการทำงาน ไม่ต้องมีเงินมากมายแค่ให้มีพอใช้ก็พอ”
“เข้าใจแล้วค่ะคุณย่า...” เซียวหรงก้มหน้าลง เธอแอบมองเย่เทียนแต่ก็เห็นว่าเขาทำตัวนิ่งราวกับว่าไม่ได้ยิน
บรรยากาศน่าอึดอัดเล็กน้อย
โชคดีที่งานเลี้ยงชั่วคราวของครอบครัวสิ้นสุดลงในไม่ช้า
หลังจากอยู่กับคุณย่าอีกสักพัก เย่เทียนก็บอกลาแล้วจากไป
ทันทีที่เขาขึ้นรถสามล้อ เซียวยวี่เยียนก็วิ่งตามมาแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “พี่เขยจะไปไหนหรอ?”
“กลับบ้าน”
“ฉันขอไปเล่นบ้านพี่เขยได้ไหม? ตอนนี้ฉันเจ็ตแล็กอยู่ แต่ก็ดีขึ้นแล้ว”
เย่เทียนพูดไม่ออก เจ็ตแล็ก...ก็ควรไปนอนให้เยอะไม่ใช่หรือไง ทำไมเธอถึงมีแรงเหลือล้นแบบนี้?
แต่เขาไม่ว่าอะไร “เอาล่ะ ขึ้นมาสิ”
“ฮี่ฮี่ เยี่ยมไปเลย!”
เซียวยวี่เยียนขึ้นไปนั่งบนรถสามล้อแล้วให้เย่เทียนพาเธอไป
รูปลักษณ์ที่ไร้เดียงสาของเซียวยวี่เยียนดึงดูดความสนใจจากผู้คนมากมาย และบางคนถึงกับถ่ายรูปพวกเขาแล้วโพสต์ไว้ในกลุ่มเพื่อน “ความรักก็เป็นแบบนี้...”
แน่นอนว่าเรื่องนี้เย่เทียนไม่ได้รู้ด้วย
อ่าวอิมพีเรียล อาคารA1
“ว้าว!”
“ว้าว!”
“โอ้ว!”
จนกระทั่งเธอเดินเข้าไปในวิลล่า เซียวยวี่เยียนจึงเข้าใจอย่างลึกซึ้งว่ามหาเทพคืออะไร
บ้านที่เธออยู่ในต่างประเทศก็ถือว่าหรูแล้ว แต่พอเทียบกับวิลล่าหลังนี้มันถือว่าเป็นขีดไฟไปเลย
ความสุขของคนรวยเกินจินตนาการ!
“พี่เขย…” เซียวยวี่เยียนถูกเย่เทียนขัดจังหวะ “อยู่ที่นี่ให้เรียกฉันว่าพี่ชายไม่ใช่พี่เขย พ่อแม่ฉันยังไม่รู้ว่าฉันแต่งงานกับเซียวหรง”
“เอ่อ...ห๊ะ?”
เซียวยวี่เยียนพยายามทำความเข้าใจความซับซ้อนนี้ ทันใดนั้นหญิงสาวผู้เย่อหยิ่งก็เดินผ่านมาที่หน้าเธอแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “ประธานเย่”
“หลิวหรูเยียน? เธอมาทำอะไรที่นี่?”
“ฉันได้ยินว่าคุณลุงชอบดื่มเลยนำไวน์มาให้ นี่คือ…”
“เซียวยวี่เยียนนี่คือหลิวหรูเยียน ชื่อของพวกเธอดูคล้ายกันมาก”
เย่เทียนบอกให้สองสาวนั่งลง
“ฉันรู้อยู่แล้วว่าประธานเย่ไม่เคยขาดสาวงาม เมื่อกี้หนิงเสี่ยวงถงกับโหยวฉินเสี่ยวเหยามา แต่พวกเธอไม่เห็นคุณเลยดูผิดหวังมาก”
“สองสาวนั่นรู้จักทำจริงๆ” เย่เทียนยิ้มแล้วส่ายหัว
หลิวหรูเยียนยืดเส้นยืดสาย “ฉันต้องกลับบริษัทแล้วไปจัดการเรื่องบางอย่าง ไว้คุยกันวันหลังนะประธานเย่”
“อืม ลาก่อน”
หลังจากส่งหลิวหรูเยียนออกไปที่ประตู เมื่อเขากลับมาก็เห็นว่าตาของเซียวยวี่เยียนเปลี่ยนเป็นคมกริบ เธอพูดขึ้นมาว่า “คุณทำอะไรอยู่?”
เซียวยวี่เยียนพูดด้วยความโกรธ “พี่เขย คุณทำแบบนี้ได้ยังไง?”
เย่เทียน: ? ? ?
ฉันทำอะไร?
“*ไอ้ลูกหมี เธอพูดถึงเรื่องอะไร?”
*เด็กเปร*
“เห็นๆอยู่ว่าคุณมีพี่เซียวหรงอยู่แล้ว แต่คุณก็ยังไปยุ่งกับผู้หญิงพวกนั้นอีก อย่ามาปฏิเสธเลยดีกว่า ฉันเห็นกับตาว่าหลิวหรูเยียนคนนั้นชอบคุณมาก แต่คุณแค่ไม่รู้เท่านั้นเอง”
เย่เทียนนอนลงบนโซฟาแล้วเทแชมเปญหนึ่งแก้ว “เด็กน้อย อย่าคิดเองเออเองสิถ้าเธอไม่รู้อะไร”
“ฉันไม่ใช่เด็กนะ! ฉันแค่ตัวเล็กเท่านั้นเอง หลังปีใหม่นี้ก็จะอายุ 20 แล้ว!”
เซียวยวี่เยียนกระทืบเท้าแล้วสู้ต่อไปเพื่อเซียวหรง เธอพูดด้วยความโกรธ “ตอนแรกฉันคิดว่าคุณแตกต่างจากผู้ชายคนอื่น แต่คิดไม่ถึงเลย…คุณทำให้ฉันผิดหวังมาก!”
ตอนนี้เย่เทียนเดือดขึ้นมาแล้วเหมือนกัน “เธอมันไม่รู้อะไรเลย ถ้าเธอยังพูดเรื่องไร้สาระอยู่อีก ฉันจะทำกับเธอเหมือนเป็นเด็ก”
“ฉันไม่รู้...แล้วทำไมคุณไม่บอกล่ะ!” เซียวยวี่พูดด้วยความโกรธ “ทำไมคุณถึงไม่บอกคุณลุงคุณป้าว่าคุณแต่งงานกับพี่เซียวหรง คุณคิดว่าครอบครัวของพี่เซียวหรงจนเกินไปสำหรับคุณหรอ?”
ช่างเป็นจินตนาการที่ทรงพลังเหลือเกิน...
เย่เทียนถูขมับ “มันตรงข้ามกับที่เธอพูดต่างหาก…”
