ตอนที่แล้วตอนที่ 176 เงินคือพระเจ้า!
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 178 สุนัขที่จงรักภักดี

ตอนที่ 177 หวังหยาง


กำลังโหลดไฟล์

ยังเหลือเวลาอีก 1 วันก่อนจะถึงการแข่งขันเข้าสู่รอบ 4 คนสุดท้าย

วันนี้เป็นวันครบรอบ 60 ปีของการก่อตั้งโรงประมูลในจิงตู โรงประมูลได้รวบรวมสมบัติล้ำค่าและของหายากมาอย่างมากมาย

หลิงเซียว โจวอวี่ถิง และโจวขุยก็มาเข้าร่วมงานประมูลเช่นกัน

"ท่านพี่หลิงเซียว หากท่านต้องการสิ่งใด? โปรดบอกฉันมา ฉันจะซื้อมันให้ท่านอย่างแน่นอน" โจวอวี่ถิงคล้องแขนของหลิงเซียวและพูดอย่างอ่อนโยน

โจวขุยที่อยู่ด้านข้างได้ยินคําพูดนี้ก็รู้สึกปวดศีรษะ น้องสาวของเขาเริ่มติดหลิงเซียวมากขึ้นเรื่อยๆ

แม้แต่งานที่เป็นทางการเช่นนี้ เธอก็ยังพาหลิงเซียวมาที่นี่ และยังต้องการประมูลของให้หลิงเซียวอีกด้วย!

แม้แต่พี่ชายอย่างเขาก็ยังไม่ได้รับการดูแลเช่นนี้ หลิงเซียวยังไม่ทันพูดอะไร โจวอวี่ถิงก็เปิดปากพูด

หลังจากนั้นไม่นาน โจวขุยก็ถามหยั่งเชิงว่า "อวี่ถิง ที่จริงแล้ววันนี้พี่เองก็อยากได้ของบางอย่างเช่นกัน แต่เงินในมือพี่อาจจะไม่เพียงพอ..."

ก่อนที่โจวขุยจะพูดจบ เขาก็ถูกโจวอวี่ถิงก็ขัดจังหวะ

"เงินของพี่จะไม่เพียงพอได้อย่างไร? แม้ว่าตระกูลจะให้เงินค่าขนมกับฉันมากที่สุด แต่อย่างน้อยพี่ใหญ่ก็ต้องได้เงินสองถึงสามส่วนของเงินค่าขนมของฉัน!" โจวอวี่ถิงขัดจังหวะ

หน้าผากของโจวขุยเต็มไปด้วยเส้นสีดํา ฉันยังพูดไม่ทันจบเรื่องเลย ทําไมน้องถึงรีบขัดจังหวะอย่างนี้

หลิงเซียวมองฉากนี้ด้วยความสนใจ เมื่อเขาและโจวอวี่ถิงเริ่มโกล้ชิดกันมากขึ้นเรื่อยๆ เขาก็เริ่มคุ้นเคยกับฉากแบบนี้แล้ว

โจวอวี่ถิงเป็นคนที่ผู้คนรักและเอ็นดูเป็นอย่างมาก เธอจึงได้รับการปฏิบัติที่สูงกว่าพี่ใหญ่แห่งตระกูลโจวอย่างโจวขุย

แม้ว่าเธอจะเป็นผู้หญิงและไม่สามารถสืบทอดกิจการของตระกูลได้ แต่ผู้อาวุโสโจวก็ยังคงรักเธอมาก

แม้แต่คนอื่นๆในตระกูลโจวก็ยังเอ็นดูโจวอวี่ถิงเป็นพิเศษ

โจวขุยอธิบาย "พี่ซื้อของบางอย่างเมื่อไม่กี่วันก่อน ทำให้เงินขาดไปหน่อย”

"ไม่ให้!" โจวอวี่ถิงตอบ

เมื่อโจวขุยได้ยินดังนั้นก็อยากจะโหม่งพื้นตาย น้องช่วยไว้หน้าพี่บ้างได้ไหม?

อย่างน้อยที่สุด ก็ช่วยพิจารณามันสักนิดหนึ่งก็ยังดี การตัดสินใจที่เด็ดขาดเช่นนี้มันทำให้เจ็บปวดมาก!

หลังจากนั้นโจวขุยก็ได้ยินโจวอวี่ถิงพูดกับหลิงเซียวว่า "ท่านพี่หลิงเซียววางใจเถอะ เงินของฉันคือเงินของท่าน ท่านใช้ได้เลย!”

"แค่กๆ!" โจวขุยได้ยินดังนั้นก็ไออย่างรุนแรง

ทันใดนั้นเขาก็ตระหนักได้ว่าตําแหน่งของเขาในหัวใจของโจวอวี่ถิงช่างต่ำจริงๆ! เขาไม่อาจเทียบกับหลิงเซียวได้!

หลิงเซียวพยักหน้าและเอ่ยถาม "แบบนี้จะดีจริงๆเหรอ?”

"ไม่เป็นไร ฉันยินดี" โจวอวี่ถิงยิ้ม

โจวขุยได้ยินดังนั้นก็ไม่อยากฟังต่อ เขาอยากจะหันหลังและเดินจากไปจริงๆ

แต่ว่าตอนนี้เขาได้นั่งอยู่ที่นี่แล้ว งานประมูลยังไม่ทันได้เริ่มต้นหากจากไป คงจะเป็นการไม่ไว้หน้าโรงประมูลจิงตู

เขาเป็นตัวแทนของตระกูลโจว เขาจึงไม่อาจที่จะจากไปได้

ในตอนนั้นเอง เสียงเยาะเย้ยก็ดังขึ้น "เหอเหอ ให้หญิงสาวจ่ายเงินให้ หลิงเซียว การเป็นชายหนุ่มหน้าขาวของนายมันช่างสบายมากจริงๆ!”

หลิงเซียวได้ยินดังนั้นก็รีบมองไปยังทิศทางที่เสียงนั้นดังขึ้น

หลิงเซียวเพิ่งเคยเห็นคนผู้นั้น จากนั้นเขาก็ได้ยินโจวขุยพูดขึ้นมาว่า "หวังหยาง นายจะทําอะไรกันแน่! เรื่องตระกูลโจวของฉัน ต้องให้นายเข้ามายุ่งด้วยงั้นเหรอ?”

"ทําไม ฉันพูดแทงใจดำหรือไง?" หวังหยางยังแสดงออกอย่างเหยียดหยามเหมือนเดิม

โจวอวี่ถิงขมวดคิ้วและอธิบายให้หลิงเซียวฟังเสียงเบา

หลิงเซียวเข้าใจหลังจากฟังจบ ตระกูลโจวและตระกูลหวัง ขัดแย้งกันด้วยเหตุผลที่เกี่ยวกับผลประโยชน์ ดังนั้นคนๆนี้จึงกล่าวประชดเขา

หลิงเซียวรู้สึกขบขัน นี่มันตีที่ปากกระบอกปืน[1]ชัดๆเลยไม่ใช่หรือไง?

[1] แปลว่าสุมไฟ

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด