บทที่ 250 สวัสดีความมืด
ความมืด มืดจนสนิท ตัวฉันลอยล่องลอยอยู่ในความมืดมิดที่ไร้แสงสะท้อน ไม่ว่าฉันจะล่องลอยไปเรื่อยๆหรือติดอยู่ที่เดิม ฉันก็บอกไม่ได้ ทุกอย่างที่รู้คือมันไม่มีอะไรอื่น—ไม่มีเสียง รส กลิ่น หรือการสัมผัสในทะเลแห่งความมืดตลอดกาลแห่งนี้ แรกๆมันก็สงบดี ฉันรู้สึกเหมือนฉันเป็นไม่ได้เป็นอะไรและเป็นทุกๆอย่างในเวลา...
