ตอนที่ 13 รับอุปกรณ์พื้นฐาน(อ่านฟรี)
ตอนที่ 13 รับอุปกรณ์พื้นฐาน
เรย์ขึ้นลิฟต์มาชั้นที่ 4 หลังจากลิฟต์จอดเรย์ก็เดินตรงมาที่ห้องผู้จัดการตามความทรงจำ เขาเคาะประตูเบา ๆ สองสามครั้งตามมารยาท
“เข้ามา” เสียงของคอนราดดังขึ้น เรย์รู้สึกแปลกใจ แต่ก็เปิดประตูเข้าไป เขาเห็นหัวหน้าคอนราดกำลังยืนอยู่ในห้องอย่างนิ่งเงียบ ส่วนที่เก้าอี้ของผู้จัดการนั้นกำลังหันหลังให้กับเขาอยู่ เรย์มองไม่เห็นว่ามีใครนั่งอยู่ แต่เสียงที่กล่าวออกมานั้นช่วยยืนยันว่ามีคนนั่งอยู่จริง ๆ
“ยินดีต้อนรับ คุณคือเรย์ เรนเดล เด็กหนุ่มที่มีพลังของผู้ใช้เวทมนต์สินะ”
เสียงที่แหลมเล็กฟังดูประหลาดแต่ก็ยังพอเข้าใจได้ดังขึ้น
“สวัสดีครับผู้จัดการซีน่อน” เรย์ตอบไปด้วยความเคารพ เพราะถึงอย่างไรคนที่อยู่ด้านหน้าก็เป็นถึงผู้จัดการของหน่วยงานนักล่าความตายประจำสาขาเมืองเรซี ผู้จัดการซีน่อนคนนี้มีอำนาจเป็นอันดับต้น ๆ ของเมืองเรซีเลยก็ว่าได้
“ไม่ต้องทางการก็ได้ เรียกผมว่าผู้จัดการก็พอ ที่ผมเรียกคุณมาในวันนี้เพราะเรื่องเอกสารของคุณถูกจัดการและบรรจุเข้าในหน่วยงานนักล่าความตายเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ตอนนี้คุณคือคนของทางการอย่างไม่เป็นทางการ ดังนั้นหลังจากนี้จะต้องเข้าร่วมภารกิจกวาดล้างซอมบี้ ภายในสามวันเพราะสถานการณ์ของเราไม่สู้ดีนัก คนของเราไม่เพียงพอจึงมีเวลาให้คุณในการปรับตัวกับหน่วยได้แค่นี้ ส่วนทีมที่ได้เข้าร่วมนั้นก็คือทีมของหัวหน้าคอนราด”
เรย์หันไปมองหัวหน้าคอนราด คอนราดจึงพยักหน้าให้กับเรย์เป็นการทักทาย
เสียงของผู้จัดการซีน่อนยังกล่าวต่อ “ในเมื่อนายเข้าร่วมกับพวกเราแล้ว ในฐานะสมาชิกของเจ้าหน้าที่ปฏิบัติการอย่างเป็นทางการคุณสามารถไปรับของที่เกี่ยวข้องกับผู้ใช้เวทมนตร์ที่ทางสำนักงานใหญ่พึ่งส่งมาถึงเมื่อเช้านี้ได้เลย”
“ขอบคุณครับ” เรย์กล่าวขอบคุณ
“ไม่เป็นไร มันคือสิ่งที่นายต้องได้อยู่แล้ว”
เรย์พยักหน้าอย่างเข้าใจ ก่อนจะหันหลังและกำลังเดินตามหัวหน้าคอนราดออกไปจากห้องเพื่อไปเอาอุปกรณ์พื้นฐานของเขา แต่ในตอนนั้นเองเสียงของผู้จัดการซีน่อนก็ดังขึ้นอีกครั้งมันไม่ทางการแต่เป็นเพียงการถามไถ่เท่านั้น “คุณได้ทำข้อตกลงบางอย่างกับหัวหน้าไดร่าใช่หรือไม่”
เรย์ได้ยินก็นิ่งไป เขาลังเลว่าจะพูดดีหรือไม่ เพราะไม่รู้ว่าผู้จัดการซีน่อนต้องการมีเจตนาอะไรกันแน่
“ไม่ต้องตอบหรือยอมรับ เพราะเรื่องพวกนี้ถือเป็นเรื่องส่วนตัวของพวกคุณ แต่ขอให้รู้ไว้ว่าอย่าได้ทำเรื่องที่เป็นอันตรายต่อหน่วยงานนักล่าความตายสาขาเมืองเรซีแห่งนี้ที่อยู่ภายใต้การดูแลของผมเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นคุณจะกลายเป็นศัตรูกับผม ซึ่งนั้นคุณคงไม่อยากให้มันเกิดขึ้นอย่างแน่นอน” เสียงสุดเย็นยะเยือกของผู้จัดการซีน่อนดังขึ้น แม้ไม่มีออร่าข่มขู่อะไรแบบที่คอนราดเคยใช้ แต่มันกลับทำให้เรย์รู้สึกว่ามียมทูตที่ถือเคียวยาวกำลังจับจ้องตัวเองอยู่
เรย์ไม่ชอบความรู้สึกนี้เป็นอย่างมาก แต่ไม่ชอบก็เพียงทำได้แค่เก็บไว้ในใจเท่านั้น พลังของผู้จัดการซีน่อนนั้นแข็งแกร่งเกินไป นี่คือครั้งที่สองที่เขาได้เรียนรู้ ถ้าจะคุยกันอย่างเท่าเทียมก็ต้องมีพลังเท่าเทียมกันก่อน
“ผมจะระวังไว้ครับ” เรย์ตอบกลับไป แต่เขาไม่ก้มหัวให้กับผู้จัดการซีน่อน
เรย์เดินออกมาจากห้องผู้จัดการ พยายามคาดเดาความคิดของผู้จัดการซีน่อนและก็ได้คำตอบ ตรงไปตรงมา ให้ความสำคัญกับหน่วยงานนักล่าความตายเป็นอย่างยิ่ง นั้นหมายถึงเราที่เป็นคนในหน่วยก็จะได้รับการหนุนหลังจากผู้จัดการซีน่อนด้วยเช่นกัน
หลังประตูปิดลงบนเก้าอี้ของผู้จัดการซีน่อนก็เหลือเพียงหนูสีขาวตัวขนาดเท่ากำปั้นตัวเดียวเท่านั้น ที่กำลังจัดแต่งขนของมันอย่างใจเย็น ในห้องไม่มีใครอื่นอยู่อีก
...
ภายในลิฟต์ที่มีเพียงเรย์และหัวหน้าคอนราดกำลังเคลื่อนที่ลงไปยังชั้นใต้ดินของโรงแรมนักล่าความตายอย่างรวดเร็ว หัวหน้าคอนราดก็หันมาพูดคุยกับชายหนุ่ม
“เป็นยังไงบ้างดูหน้าซีด ๆ คงไม่ใช่เพราะผู้จัดการใช่ไหม”
“หัวคอนราด ผมเรียกคุณว่าหัวหน้าคอนราดเลยนะครับ”
เรย์หันไปทำความเคารพ เพราะอย่างไรหลังจากนี้หัวหน้าคอนราดก็จะเป็นหัวหน้าเขาเช่นกัน
“ไม่มีปัญหา ยังไงคุณก็เข้าร่วมทีมของผมแล้ว”
“เมื่อกี้ผู้จัดการซีน่อนน่ากลัวมากเลย พลังของผู้จัดการอยู่ในระดับไหนเหรอครับ ตอนที่ผู้จัดการปลดปล่อยพลังผมหายใจแทบไม่ออก”
“พลังของผู้การอย่างนั้นเหรอ เอาเป็นว่าเขาไปถึงระดับเหนือมนุษย์แล้ว แต่ไม่ต้องไปกลัวอะไรหรอก เพราะปกติผู้จัดการซีน่อนเป็นคนที่จิตใจดีคนหนึ่ง”
คอนราดกล่าวก็เป็นจังหวะเดียวกับที่ลิฟต์มาถึงชั้นใต้ดินพอดี
“ชั้นใต้ดินคือสถานที่จัดเก็บยุทโธปกรณ์ของสาขาเรา ถ้ามีอะไรสามารถมาทำเรื่องเบิกของที่นี่ได้เลย ตอนนี้ไปรับอุปกรณ์พื้นฐานก่อนก็แล้วกัน” หัวหน้าคอนราดพาเรย์มาจนถึงห้องเบิกยุทโธปกรณ์ของหน่วย
“คอนเนอร์ นี่คือเรย์ เรนเดล เจ้าหน้าที่ปฏิบัติการคนใหม่เป็นหนึ่งในสมาชิกทีมของผม ส่วนเรย์ นี่คือลุงคอนเนอร์ ผู้ทำหน้าที่ควบคุมดูแลทั้งชั้นแห่งนี้ในเวรช่วงกลางวัน” คอนราดแนะนำเรย์และคอนเนอร์ให้รู้จักกัน
คอนเนอร์เป็นชายแก่อายุเกือบ 60 บนเส้นผมบนหัวเปลี่ยนเป็นสีดอกเลาแล้ว ใบหน้ามีรอยเหี่ยวย่น ผิวหมองคล้ำเล็ก เผยให้เห็นว่าเป็นคนที่เคยทำงานหนักมาก่อน สภาพโดยรวมเหมือนกับคนมีอายุทั่วไป ๆ
“เด็กใหม่สินะ มารับอุปกรณ์พื้นฐานใช่ไหม รอเดี๋ยวขอเช็ครายชื่อก่อน” คอนเนอร์หันไปเช็ครายชื่อในกระดาษ ก็เป็นจังหวะเดียวกับที่ลิฟต์อีกตัวดังขึ้น ในลิฟต์มีสองคนวิ่งออกมา นั้นคือ ฟาริสและโบเวน
“หัวหน้ามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ผมหาคุณอยู่พอดีเลย หรือว่าหัวหน้ารู้ว่าผมตามหาเลยมาดักรอที่นี่” โบเวนร้องเรียกคอนราด
“หัวหน้ามีรอยแยกมิติเปิดพร้อมกันสองจุด ตอนนี้ทีมของหัวหน้าไดร่าออกไปจัดการที่หนึ่งแล้ว อีกที่ยังไม่มีใครไปจัดการ” ฟาริสเข้าเรื่องในทันที ต่างจากโบเวนที่ยังโวยวายอยู่
คอนราดสัมผัสไปที่หินตรวจจับมันสั่นเบา ๆ ซึ่งพึ่งเกิดขึ้นเมื่อครู่พอดี
“ถ้าอย่างนั้นเตรียมตัวแล้วออกเดินทางกันเถอะ เรย์ คุณอยู่ที่นี่รอรับอุปกรณ์ก่อนก็แล้วกัน” หัวหน้าคอนราดกล่าวก็นึกอะไรขึ้นมาได้
“พวกคุณคงรู้จักเรย์แล้วใช่ไหม เขาจะมาเข้าร่วมทีมล่ากับเราในอีกสามวัน”
ทั้งสองได้ยินก็หันมามองเรย์เป็นตาเดียวกัน โบเวนเดินเข้ามาตบไหล่เรย์และหัวเราะออกมา “ฮ่า ๆ ผมว่าแล้ว คุณต้องอยู่ทีมเดียวกับพวกเรา ผมโบเวน ผู้ใช้พลังกายภาพ ระดับ 3 ยินดีที่ได้รู้จักอีกครั้ง”
“ผมฟาริส ผู้ใช้พลังกายภาพ ระดับ 3 ยินดีที่ได้รู้จักอีกครั้งเช่นกัน” ฟาริสพยักหน้าให้กับเรย์อย่างเป็นมิต
เรย์เห็นทั้งสองแนะนำตัว เขาจึงทำตามธรรมเนียมแนะนำตัวไปบ้าง “เออ...ผมเรย์ ผู้ใช้พลังเวทมนตร์ ระดับ 1”
“โอ้ แบบนี้ทีมเราก็สามารถยกระดับเป็นทีมระดับเหล็ก 3 ดาวได้แล้วใช่ไหมหัวหน้า”
“เงินเดือนเพิ่มขึ้น” โบเวนและฟาริสหันมาพูดพร้อมกัน
“คงอย่างนั้น เอาไว้เดียวพวกเราค่อยกลับมาคุยกันเรื่องนี้ ไปกันเถอะ” คอนราดเตรียมตัวเสร็จแล้วก็เดินออกไปทางประตู โบเวนและฟาริสรีบตามไป
เสียงของมอเตอร์ของรถยนต์ไฟฟ้าดังขึ้นมา ก่อนจะถูกเร่งเครื่องออกไปอย่างรวดเร็ว
“ของที่รอได้แล้ว” คอนเนอร์หยิบกล่องกระดาษออกมาวางบนโต๊ะด้านหน้าของเรย์
“ชิ้นแรกหินตรวจจับใช้ในการตรวจจับรอยแยกของมิติที่ทำให้เกิดรอยแยกมิติ วิธีการใช้ก็ถ้ามันสั่นและมีแสงกะพริบก็แสดงว่าในระยะ 1,000 เมตรจะมีรอยแยกมิติเกิดขึ้นในอีก 5-10 นาที ยิ่งเข้าใกล้แสงก็จะยิ่งกะพริบเร็วขึ้น ต่อมาเป็นเกราะยุทธวิธีทหารระดับสูงของที่ใช้กันในหน่วยนักล่าความตาย ทนน้ำทนไฟ ต้านร้อนต้านหนาวได้ดี เกราะสามารถกันกระสุนขนาด .50 คาลิเบอร์ หรือก็พวกปืนกลหนักแบบ M2 แต่แรงกระแทกก็ยังเป็นของจริงถ้าไม่ได้เป็นผู้ใช้พละกำลัง ระดับ 5 ขึ้นไปก็อย่าได้คิดจะไปรับลูกปืนพวกนี้เข้าละ” คอนเนอร์ยกชุดเกราะยุทธวิธีขึ้นมาวาง จากนั้นก็หยิบของชิ้นต่อไป
“ของชิ้นต่อไปเป็นหนังสือเวทมนตร์ที่มีหน้ากระดาษผสมทองคำและเงินจำนวน 30 แผ่น เออวิธีการใช้ในนี้ไม่ได้ระบุไว้” คอนเนอร์อ่านกระดาษคำแนะนำที่ติดมาด้วย ก่อนจะสอดมันไว้ในหนังสือตามเดิม “นายเป็นผู้ใช้เวทมนตร์ดังนั้นไปหาวิธีเอาเองก็แล้วกัน”
“เออ...อืม” เรย์อยากจะบอกว่าเขาก็ไม่รู้วิธีใช้ แต่พอคิดว่ามีบันทึกที่ไดร่าให้มา เขาจึงคิดว่าเดียวค่อยไปลองเปิดอ่านดูน่าจะมีวิธีการใช้ แต่ถ้าหาไม่เจอจริง ๆ เขาก็ยังสามารถไปถามไดร่าได้โดยตรง
“อันนี้เป็นกระเป๋าของผู้ใช้เวทมนตร์แล้วก็ยังมีกระดาษคาถาบอลเพลิงอีกหนึ่งบท”
เรย์ได้ยินว่ามีกระดาษคาถาบอลเพลิงอีกหนึ่งบทเขาก็มองมันอย่างตื่นเต้นในทันที ส่วนคอนเนอร์นั้นลองมองของในกล่องและเช็คกับรายการก็เห็นว่ามันหมดพอดี
“ในกล่องนี้หมดแล้ว แต่ยังมีของอีกสองอย่าง เลือดสีขาวหนึ่งขวดต่อหนึ่งสัปดาห์” คอนเนอร์วางเลือดสีขาวไว้ข้าง ๆ
“ส่วนชิ้นสุดท้ายเป็นปืนหนึ่งกระบอก นายเป็นผู้ใช้เวทมนตร์ถ้าอย่างนั้นก็ต้องเป็นปืนพกก็แล้ว” คอนเนอร์เดินไปด้านหลังก่อนจะหยิบปืนออกมา
“ปืนพกกึ่งอัตโนมัติ M1911A1 ใช้กระสุนขนาด .45ACP น้ำหนัก 1.1 กิโลกรัม พร้อมแม็กกาซีนบรรจุกระสุนได้ 7 นัด ระยะยิงหวังผล 50 เมตร”
“Webley Mk. VI ปืนพกลูกโม่ ใช้กระสุน .455 หรือ 11.6 มม. น้ำหนัก 1.1 กิโลกรัม บรรจุกระสุนได้ 6 นัด ระยะยิงหวังผล 40 เมตร”
“ปืนพกกึ่งอัตโนมัติ โตกาเรฟ หรือ TT-33 ใช้กระสุน 7.62x25 มิลลิเมตรมาคารอฟ น้ำหนัก 0.854 กิโลกรัม ใส่กระสุนได้ 8 นัด ระยะยิงหวังผล 50 เมตร”
“ปืนพกกึ่งอัตโนมัติ ลูเกอร์ P 08 ใช้กระสุนขนาด 9 มม.พาราเบลลัม น้ำหนัก 0.871-1.1 กิโลกรัม บรรจุกระสุนได้ 8 นัด ระยะยิงหวังผล 50 เมตร”
ผ่านไปไม่ถึง 5 นาทีคอนราดก็จัดการแนะนำปืนพกทั้ง 4 ให้กับเรย์ เรย์เคยเห็นสองแบบคือ Webley Mk. VI ปืนพกลูกโม่ ซึ่งริชาร์ดใช้อยู่ และอีกอันคือปืนพกกึ่งอัตโนมัติ M1911A1ปืนที่คอนราดและคนในทีมใช้
“เป็นยังไงจะลองจับดูก่อนไหมจะได้เลือกถูก” คอนเนอร์ถามเรย์
เรย์พยักหน้าก่อนจะลองจับปืนในหลาย ๆ มุมและทดลองลั่นไกดู
หลังจากผ่านไปสักพักเรย์ก็ตัดสินใจเลือกปืนพกกึ่งอัตโนมัติ M1911A1 ในทันที ส่วนเหตุผลนั้นไม่มีอะไรมากแค่คนในทีมคอนราดก็พก M1911A1 กันหมดก็แค่นั้น
“ปืนพกกึ่งอัตโนมัติ M1911A1 สินะ” คอนเนอร์เก็บปืนที่เหลือลงไป ก่อนจะหยิบกล่องเก็บปืน ซองปืนพก แม็กกาซีนสำรองและกระสุนปืนออกมาให้เรย์
“กระสุนชำระล้าง 14 นัด และกระสุนปืน .45ACP อีก 1 กล่อง 50 นัดนี่คือจำนวนที่สามารถเบิกได้ต่อเดือน ถ้าต้องการมากกว่านี้สามารถใช้โลหิตสีขาวหรือเงินซื้อได้” คอนเนอร์วางของทั้งหมดต่อหน้าเรย์ ตอนนี้เรย์ได้ของครบตามจำนวนแล้ว
