บทที่ 42  เผ่า มังกรเหมิง กลับมาอีกครั้ง 

บทที่ 42  เผ่า มังกรเหมิง กลับมาอีกครั้ง

มู่เฟิง พาคนออกมาจากกำแพงเพื่อทดสอบอีกครั้ง จากนั้นก็ขว้างออกไปเห็นได้ชัดว่าคนในยุคดึกดำบรรพ์นี้ยังคงใช้หิน และไม้ในการล่าสัตว์แม้ว่าไม้นั้นจะไม่ใช่หอกแต่พวกเขาก็เกิดมาเพื่อขว้างปาของ

หลังจากการทดสอบของ มู่เฟิง เสร็จสิ้นเขาก็จมดิ่งลงสู่ห้วงแห่งความคิด

“ตอนนี้สิ่งที่ต้องแก้ไขก็คือปัญหาสายตา และอีกหนึ่งก็คือหากอีกฝ่ายหลบ”

สิ่งแรกที่เขาคิดในตอนนี้ก็คือ เขาได้วางสถานที่ต่อสู้ไว้นอกกำแพงด้วยวิธีนี้คนของเผ่าต้าเจียงจะไม่มีการสูญเสีย มู่เฟิง ไม่อยากเห็นเหตุการณ์เช่นนั้น คนของเผ่าต้าเจียงมีน้อยมาก ไม่สามารถลดจำนวนคนได้ลงไปกว่านี้อีกแล้ว

เขาคิดอยู่ จู่ๆก็คิดถึงวิธีดีๆออก นั่นคือการทำแท่นสูงภายในกำแพง ซึ่งสูงพอๆกับกำแพงและกว้างพอให้คนในเผ่ายืนอยู่บนนั้นเพื่อขว้างหอก  มู่เฟิง หันไปพูดกับหลี่หู

“ตอนนี้ทุกคนไปช่วยกันยกหินมาสร้างแท่นสูงหลังกำแพง!”

มู่เฟิง พูดพลางหยิบท่อนไม้ขึ้นมาวาดแบบบนพื้นดิน เขาวาดทั้งหมด 4 ตำแหน่ง แต่ละแท่นหินสามารถยืนเคียงข้างกันได้ 15-20 คน

หลี่หูรีบทำตาม จัดการให้คนในเผ่าขนหินและดินหญ้าสุดท้ายก็สร้างแท่นสูงขึ้นมา พวกเขามีพละกำลังที่มากจึงใช้เวลาเพียงไม่กี่ชั่วโมงในการก่อแท่นหิน  มู่เฟิง ได้ทดลองอีกครั้งและสั่งให้ทุกคนยืนอยู่บนแท่นหิน ครั้งนี้อัตราการถูกเป้านั้นเพิ่มขึ้นอย่างมาก

ปัญหาการมองเห็นได้รับการแก้ไขแล้วสิ่งต่อไปที่ต้องแก้ไขก็คือหากอีกฝ่ายหลบ

มู่เฟิง เริ่มทดลองอีกครั้งโดยมีคน 30 คนยืนเรียงรายอยู่ตรงประตูกำแพง ภายใต้การสั่งของ มู่เฟิง  ทุกคนที่อยู่บนแท่นหินรวมใจกันขว้างหอกไปยังบริเวณเดียวกัน สิ่งที่เกิดขึ้นทำให้ทุกคนประหลาดใจ

หุ่นฟาง 100 ตัวถูกแทงถึง 30 ตัวในพริบตา ถ้าอีก 30 คนโยนหินออกมาการจู่โจมก็จะมากขึ้น ปัญหาทั้งสองได้รับการแก้ไขแล้ว หลังจากการจัดวางและทดลองมามากมายทุกคนเริ่มเข้าใจแผนการของ มู่เฟิง  ทำให้ความกังวลเดิมจากหายไปอย่างรวดเร็ว แผนที่ด้วยแววตาเด็ดเดี่ยวและท่าทางกระตือรือร้น

หลี่หู  หมิงกวง  และคนอื่นๆไม่สงสัยอีกต่อไปพวกเขามองไปทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่รอบๆ พวกเขามีกำแพงป้องกันและอาวุธที่เตรียมพร้อม ตอนนี้พวกเขาแค่รอคอยการมาถึงของเผ่า มังกรเหมิง เท่านั้น

และแล้วเผ่า มังกรเหมิง ก็ไม่ได้ทำให้พวกเขาผิดหวัง ในเช้าวันรุ่งขึ้นก่อนที่หน่วยล่าสัตว์จะออกจากเผ่า คนของหน่วยล่าสัตว์รีบกลับมารายงานว่ามีศัตรูกำลังเข้ามาใกล้เผ่า

คนในเผ่าต่างมองไปที่ มู่เฟิง  เห็นได้ชัดว่าแม้แต่หลี่หูและคนอื่นๆจะบอกว่าพวกเขาสามารถต่อสู้กับคนของเผ่า มังกรเหมิง ได้แต่พวกเขาก็ยังไม่มั่นใจ  มู่เฟิง รู้ว่าคนในเผ่าดึกดำบรรพ์มักเป็นเช่นนี้หากเห็นจำนวนคนที่ได้เปรียบไม่ว่าใครก็มีความหวาดกลัวในใจ แต่ไม่ใช่กับ มู่เฟิง

เขาเดินตาม หลี่หู และคนอื่นๆมาทางทิศตะวันตกผ่านกำแพงของต้นหนามแล้วคนของเผ่า มังกรเหมิง ก็มีสีหน้าดุร้าย พวกเขาสวมเสื้อผ้าหนังสัตว์ ผมเผ้ามัดเป็นระเบียบ ใบหน้ามีสีสันคล้ายๆกับชุดของ เคอฉางหนิง ซึ่งตรงกันข้ามกับคนเผ่าต้าเจียง กลับมีรูปลักษณ์ที่ “ธรรมดา”มาก

“ดูเหมือนว่าหลังจากชนะสงครามในครั้งนี้จะต้องปรับปรุงสภาพจิตใจของเผ่าให้ดีขึ้น!” มู่เฟิง คิดในใจ

อย่างไรก็ตามหลังจากที่เห็นอาวุธของคนเผ่า มังกรเหมิง ที่ถืออยู่เขาก็อดหัวเราะออกมาไม่ได้

อาวุธส่วนใหญ่ของพวกเขาเป็นไม้ ขวานหิน มีดกระดูก และหินขนาดใหญ่ 2 ก้อนในมือของพวกเขา ท่าทางของพวกเขาเหมือนนักเลงในหนังที่เคยได้ดู

“การต่อสู้ในครั้งนี้ไม่มีอะไรที่ต้องกังวลแล้ว!” มู่เฟิง ยิ้ม

คนจากเผ่า มังกรเหมิง มาถึงต้นหนามแหลมประมาณ 5-6 เมตรพวกเขาก็พบว่ามีกำแพงหนามตั้งตระหง่านขึ้นมา พวกเขาต่างมองกันไปมาเห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่รู้ว่ามันคืออะไร คนที่มีใบหน้าสีสันมากกว่าคนรอบข้างเดินเข้ามาแล้วตะโกนว่า

“คนจะเผ่าต้าเจียง จงส่งผู้หญิงออกมาให้หมดไม่อย่างนั้นข้าจะฆ่าพวกเจ้าทั้งหมดเสีย!”

“หัวหน้าเผ่า! เขาคือหัวหน้าเผ่า มังกรเหมิง  ต้าหยา!”

มู่เฟิง พยักหน้าและยิ้มให้กับหัวหน้าเผ่า มังกรเหมิง

“เจ้าขโมยขนสัตว์ของพวกเราไปตอนนี้ยังต้องการมาแย่งผู้หญิงไปอีก ย่อมเป็นไปไม่ได้!”

ตอนแรก มู่เฟิง คิดที่จะเลียนแบบหนังโดยการตะโกนว่า

“การฆ่าคุณก็เหมือนการพยายามหาอะไรบางอย่าง” แต่คาดว่าอีกฝ่ายคงไม่เข้าใจมุกของเขาจึงเงียบปากไว้ดีกว่า

“ไม่อย่างนั่นหรอถ้าเช่นนั้นก็ฆ่ามันให้หมด!” เห็นได้ชัดว่าหัวหน้าเผ่า มังกรเหมิง เองก็เป็นคนอารมณ์ร้อน เขาเพิ่งเข้ามาพร้อมกับดาบกระดูก

นี่ถือเป็นการเริ่มต้นสงครามแล้ว

คนของเผ่า มังกรเหมิง คำรามอย่างเกรี้ยวกราดแล้วพุ่งเข้ามาที่กำแพงหนาม พื้นดินถูกเหยียบย่ำจนเกิดเสียงกึกก้อง

“หัวหน้าเผ่า!”หลี่หูตะโกนเสียงดัง

“เตรียมตัวให้พร้อม!”  มู่เฟิง ก้าวไปข้างหน้า 1ก้าวแล้วรอให้เผ่าของ มังกรเหมิง พุ่งมาหยุดอยู่ที่จุดต้นหนาม เขายกมือขึ้นแล้วโบกมือ

“ขว้างหอก!”

คนกว่า 90 คนขว้างหอกไปพร้อมกัน ส่วนอีก 30 คนหยิบก้อนหินขึ้นมาแล้วเขวี้ยงออกไป

คนของเผ่า มังกรเหมิง เพิ่งมาถึงกำแพงหนาม แต่ละคนขมวดคิ้วและบ่นพึมพำดูออกว่าพวกเขาเคยเห็นต้นหนามนี้มาแล้วแต่พวกเขาไม่เคยคิดว่ามันสามารถเอามาปิดกั้นเส้นทางของพวกเขาได้

ขณะที่พวกเขากำลังมองไปที่กำแพงก็มีหอกไม้มากกว่า 90 ลำตกลงมาจากฟากฟ้า

“นั่นอะไรน่ะ!”หัวหน้าเผ่า มังกรเหมิง เงยหน้าขึ้นด้วยความสงสัย ยังไม่ทันที่เขาจะได้ทันตั้งตัวคนรอบข้างก็ร้องโอดครวญออกมาก่อนจะล้มลงกับพื้น

คลื่นลูกแรกสามารถฆ่าและทำให้บาดเจ็บได้มากกว่า 30 คน!

“อ๊ากกก”

“โอ้วอุกะอุกะ” ขวัญและกำลังใจของเผ่าต้าเจียงเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว

“หัวหน้าเผ่าจงเจริญ!” ใบหน้าของหลี่หูแดงก่ำและตะโกนด้วยความตื่นเต้น  มู่เฟิง เองก็ตื่นเต้นเช่นกันผลเป็นไปตามที่เขาคิด

คนของเผ่า มังกรเหมิง ไม่เคยเห็น “การป้องกัน”แบบนี้มาก่อน พวกเขาถูกต้นหนามขวางทาง นอกจากนี้พวกเขายังเป็นเผ่าดึกดำบรรพ์ พวกเขาไม่เคยเห็นการใช้หอกแบบทีม ไม่มีรูปแบบ ไม่เคยวางตำแหน่งซึ่งเทียบเท่ากับ เป็นเป้านิ่ง