ตอนที่ 41 ความสามารถใหม่สุดบัค!
เมื่อชายสวมแว่นเห็นร่างของตัวเอง เขาก็ไม่เข้าใจว่าทำไมชายคนนี้้ถึงได้ฆ่าเขาอย่างไม่ลังเล!
" โทษทีว่ะ ฉันหายาถอนพิษเองได้ เพราะฉันรู้สึกไม่สบายใจถ้าแกยังไม่ตาย! "
หลังจากที่มองร่างของชายสวมแว่นที่ตายไปแล้ว วิลล์ก็หันไปมองโจรสลัดที่เหลืออยู่เพียงสิบคน เดิมทีพวกมันมีมากกว่านี้ แต่ก็ถูกวิลล์ส่งลงไปทัวร์ยมโลกหมดแล้ว
" พวกเรายอมแพ้ อย่าฆ่าเราเลย! "
" ฉันรู้ว่ายาถอนพิษของกัปตัวอยู่ที่ไหน ฉันเอามาให้คุณได้นะ! "
" พวกเราถูกบังคับให้ทำ! "
...
อย่าดูถูกความปรารถนาที่จะมีชีวิตรอดของคนและใบหน้าที่น่าขยะแขยงของพวกเขาที่แสดงให้เห็นเมื่อเผชิญกับความตาย!
" น่าเสียดาย..มันสายเกินไปแล้ว! "
เมื่อไม่มีอะไรให้ห่วงแล้ว วิลล์ก็เข้าสู้โหมดสังหารทันที!
กรงเล็บแหลมคมตัดผ่านร่างของคนที่ขวางทางอย่างไร้ปราณี!
ควบคู่ไปกับความเร็วที่สูงมากของผลลื่นไหล วิลล์ใช้เวลาแค่นาทีเดียวในการกวาดล้างคนที่เหลือเหล่านี้
จากนั้น เขาก็รีบไปรับนามิและโคบี้เพื่อหายาถอนพิษ ในตอนนี้ วิลล์ก็เห็นพลังงานสีเขียวที่ค่อยๆลอยขึ้นมาจากร่างไร้ศีรษะของเจ้าแว่นราวกับมันจะลอยไปตามลม
นี่คืออิหยัง?
วิญญาณ?
มันดูไม่เหมือนเลยแฮะ
วิลล์รู้สึกงุนงงแล้วเอื้อมมือขวาไปจับโดยสัญชาตญาณ
ในขณะนั้นเอง บางสิ่งที่แปลกประหลาดก็เกิดขึ้น!
วิลล์รู้สึกว่าไม่น่าจะจับมันได้ แต่เขาก็ยังเอื้อมมือออกไปตามแรงกระตุ้น แต่ที่น่าประหลาดใจคือ พลังงานสีเขียวนั้นถูกเขาจับได้จริงๆ!
" นี่มันอะไรกันหละเนี่ย "
วิลล์มองดูสิ่งที่กำลังดิ้นอยู่ในมือของเขาอย่างครุ่นคิดเล็กน้อย และคิดว่ามันน่าจะเป็นเพราะถุงมืออินฟินิตี้ที่มือขวาของเขา
เขาจึงลองเอื้อมมือซ้ายไปจับมัน แต่มันกลับทะลุผ่านไปเฉย!
วิลล์เปิดใช้งานความสามารถในการดูซับของถุงมืออินฟินิตี้และดูซับพลังงานสีเขียวเข้าสู่ฝ่ามือของเขา
เพียงสิบวินาที มันก็ไม่สีพลังสีเขียวออกมาจากร่างไร้หัวอีกต่อไป วิลล์ได้แต่มองดูที่มือขวาของเขาอย่างเอ๋อๆ
ผลไม้ปีศาจสีเขียวหายไปในถุงมือราวกับเป็นภาพลวงตา!
" เชี่ยไรเนี่ย! "
วิลล์ตกใจ!
แล้วไงต่อ?
มีอะไรต่ออีกมั้ย?
เห็นได้ชัดว่าผลปีศาจนี้ผิดปกติเพราะมันไม่มีสะสารเป็นตัวตน มันมีแต่กลุ่มของพลังงานเท่านั้น!
พลังงาน?
วิลล์ที่คิดอะไรบางอย่างได้ก็หยิบผลไม้ออกมาทันทีและนำก้อนพลังงานของผลปีศาจเข้ามาใกล้ๆ
แล้วปาฏิหาริย์ก็เกิดขึ้น!
ทั้งสองได้ผสานรวมกันอย่างลงตัว!
ผลไม้ธรรมดานั้นถูกเปลี่ยนเป็นผลปีศาจที่มีลายเกลียวสีเขียว!
การเปลี่ยนแปลงนี้ทำให้วิลล์เข้าใจบางอย่างขึ้นมาทันที!
ในขณะที่เขากำลังมัวตะลึง จู่ๆนามิก็ร้องครวญครางออกมาอย่างเจ็บปวด ทำให้เขาดึงสติกลับมาสู่ความเป็นจริง!
นี่ไม่ใช่เวลา!
วิลล์รีบเก็บผลไม้ปีศาจผลใหม่และหัวอันมีค่าของเจ้าแว่นเข้าคลังของเขา จากนั้นก็อุ้มนามิขึ้นมาแล้วไปถึงเรือของเจ้าแว่นด้วยการกระโดดไม่กี่ครั้ง
มันพึ่งผ่านไปไม่กี่นาทีหลังจากที่เจ้าแว่นบุกเรือเขา
ดังนั้น เมื่อวิลล์ฝ่าฝนมาถึงเรือของเจ้าแว่น ลิ่วเหลือที่ยังเหลืออยู่ของเจ้าแว่นกำลังหัวเราะกันในขณะที่กำลังนับสมบัติที่ขโมยมาจากเรือของวิลล์
โคบี้ก็ถูกมัดติดกับเสากระโดงเรือไว้และถูกฝูงชนเย้ยหยัน
เมื่อเห็นดังนั้น วิลล์ก็โกรธจัดขึ้นมาทันที!
ไม่กลุ่มที่เจ้าแว่นพาไปที่เรือเขา พวกที่ยังเหลืออยู่คือพวกอ่อนแอและมีอยู่แค่ไม่เกิน20คน!
วิลล์กวาดล้างทั้งเรือจนเหลือผู้โชคดีแค่สามคนเพื่อถามหายาถอนพิษ!
" ยาถอนพิษอยู่ที่ไหน "
" ฉันรู้ๆ แต่ต้องสัญญาว่าจะปล่อยฉันไป..."
ฟั่บ!
หัวล่วงลงบนดาดฟ้า!
" ยาถอนพิษอยู่ที่ไหน " ใบหน้าที่ไร้อารมณ์ของวิลล์นั้นดูน่ากลัวมากในตอนนี้!
อาการที่ย่ำแย่ของนามิและโคบี้นั้นมาจากความทะนงตัวเองเกินไปของเขา และสิ่งที่เจ้าแว่นทำนั้นก็เหมือนเป็นบทเรียนให้กับเขา!
" ฉันจะบอก ฉันจะบอก! "
เมื่อคนแรกที่ต่อลองหัวหลุด คนที่เหลือก็ไม่กล้าพูดไร้สาระ พวกเขารีบพาวิลล์ไปยังห้องกัปตันเพื่อหายาถอนพิษที่ถูกต้อง
หลังจากได้ยามาให้ตัวเขาและนามิแล้ว เขาก็ยังเตรียมไว้เผื่อโคบี้ด้วย ถึงแม้โคบี้จะยังดูสบายดีอยู่ก็ตาม
ต้องขอบคุณพลัลผลฮันนี่แบดเจอร์ที่ทำให้ร่างกายเขามีความต้านทานพิษสูงจึงสามารถอดทนมาได้ถึงตอนนี้
" อาจารย์..ผมกลัวแทบตายเลย..โฮ.."
หลังจากที่ได้รับการช่วยเหลือจากวิลล์แล้ว โคบี้ก็กอดต้นขาของวิลล์อย่างน่าสงสารทั้งน้ำตาและร้องไห้เสียงดัง
เขาคิดว่าเกือบต้องตายซะแล้ว!
" เป็นลูกผู้ชายอย่าร้องไห้! "
วิลล์ลูบหัวโคบี้พลางสั่งสอนด้วยเสียงน้ำจริงจัง
" ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เจ้าควรใจเย็นและเข้มแข็งเข้าไว้ ร้องไห้ไปแล้วจะแก้ปัญหาอะไรได้? "
" โอเค ไปนอนซะ พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน "
โคบี้ที่ยังคงสะอื้นอยู่ก็กลั้นน้ำตาทันที จากนั้นก็พยักหน้ารับแล้วกลับไปพักผ่อน
หลังจากโคบี้ไปแล้ว เขาก็หันไปหาโจรสลัดสองคนสุดท้าย
" นายท่าน โปรดเมตตาด้วย! "
" เราไม่ได้ทำอะไรเลย! กัปตันเป็นคนวางแผนทั้งหมด! "
โจรสลัดทั้งสองคุกเข่าลงบนพื้น
หลังจากผ่านการสังหารหมู่อันน่าตื่นเต้นในค่ำคืนนี้ วิลล์ก็รู้สึกเบื่อหน่ายกับมันเล็กน้อย
" ลงไป พวกแกขะรอดหรือไม่นั่นก็ขึ้นอยู่กับโชคของพวกแกแล้ว " วิลล์พูดพร้อมชี้ไปทางทะเล
ทั้งสองต้องการร้องขอความเมตตาอีกครั้ง แต่หลังจากเห็นวิลล์เริ่มหมดความอดทน พวกเขาก็กัดฟันกระโดดลงทะเลทันที!
ยังมีแผ่นไม้แตกๆลอยอยู่ไม่ไกลจากเรือ นั่นคือที่พึ่งของพวกเขาในการเอาตัวรอด!
แต่พวกเขาไม่ได้สังเกตเห็นเงาขนาดมหึมาที่อยู่ใต้ทะเลที่ถูกกลิ่นเลือดดึงดูดมา...
เป็นเรื่องธรรมดาที่วิลล์ไม่จำเป็นต้องบอกคนพวกนั้น เขาให้โอกาสพวกมันไปแล้ว จะอยู่หรือตายก็อยู่ที่โชคของพวกมัน
สุดท้ายแล้วพวกนั้นจะอยู่รอดได้ซักกี่นาทีกัน
เงาขนาดมหึมาโผล่พรวดขึ้นมาแสดงตัวก่อนจะวูบหายลงไปใต้น้ำแล้วทะเลก็กลับมาสงบอีกครั้ง
จ้าวทะเลที่กินของว่างเสร็จแล้วก็ค่อยแยกย้ายกันไป
พวกนั้นคงต้องโทษตัวเองเท่านั้นที่ติดตามคนผิด
วิลล์หันหลังกลับเข้าไปในห้องโดยสาร ซากศพต่างๆถูกโยนลงทะเลเป็นอาหารสัตว์ทะเล ส่วนคราบเลือดบนดาดฟ้า เขาคิดว่าเดี๋ยวก็ถูกฝนชะล้างออกไปเอง
และพรุ่งนี้ก็มีโคบี้อยู่ด้วย ดังนั้นเขาจึงไม่ต้องเก็บกวาดเอง
ธงโจรสลัดของพวกเขาถูกเผาไปพร้อมกับเรือของอารอง คงต้องทำธงใหม่แล้ว
