บทที่ 39 ฉันจะเขียนเพลงให้

เย่ว์เฟย, แม่ทัพ, นักยุทธศาสตร์, วีรบุรุษกอบกู้ชาติในสมัยราชวงศ์ซ่งใต้!

ตํานานที่มีจุดจบอันแสนเศร้า!

หลี่หานเต็มไปด้วยความเคารพจากใจจริงสําหรับวีรบุรุษเช่นนี้

หลี่หานที่ตัดสินใจจะปฏิเสธก็เปลี่ยนใจแล้ว

"ผู้กํากับหลัว ละครเรื่องนี้ชื่ออะไร? มีสคริปต์และตัวอย่างการถ่ายทําหรือไม่? ”

ถ้าบทละครและตัวอย่างการถ่ายทำของหลัวเหิงทําให้เขาพอใจ

เขาจะเปลี่ยนใจและเลือกที่แต่งเพลงให้

ชีวิตที่แล้ว มีเพลงที่บรรยายถึงความเศร้า ความยิ่งใหญ่ และสรรเสริญตลอดชีวิตของเย่ว์เฟยที่จงรักภักดีต่อประเทศชาติ

ยังเป็นเพลงที่ทำให้คนรุ่นปัจจุบันรำลึกถึงวีรบุรุษในอดีตอีกด้วย

หลี่หานเต็มใจและกระตือรือร้นที่จะเขียนเพลงนั้น

ทำไมต้องแต่งเพลงของเย่ว์เฟย? ก็เพื่อที่จะทําให้ผู้คนในโลกนี้เข้าใจถึงความกล้าหาญและความเศร้าโศกของเย่ว์เฟย

เพียงเพื่อให้ทุกคนรำลึกถึงวีรบุรุษผู้นี้

นี่เป็นโอกาสที่ดีที่สุด

เขาจะพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อเขียนเพลงนี้

แม้ว่ามันจะเป็นเรื่องยากมากก็ตาม

เมื่อหลัวเหิงและเหลียงเฉิงได้ยินหลี่หานถามเช่นนี้ พวกเขาก็รู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง

ดูเหมือนว่าทุกอย่างจะเริ่มเปลี่ยนไป

ก่อนหน้านี้หลี่หานมักจะปฏิเสธอย่างอ้อมค้อม แต่ตอนนี้เขาเริ่มถามคําถามด้วยตัวเอง

ดูเหมือนจะมีโอกาส

หลัวเหิงรีบพูดขึ้นมาว่า "คุณหลี่หาน ชื่อละครคือ 'ตํานานเย่ว์เฟย' สคริปต์และตัวอย่างหนังพวกเรานำมาหมดแล้ว ”

แม้ว่าความเป็นไปได้จะน้อยมาก แต่ทั้งสองคนก็เตรียมตัวมาอย่างดี

ตอนนี้มันมีประโยชน์จริงๆ

หลี่หานพยักหน้าและกล่าวว่า "คุณช่วยแสดงให้ฉันดูหน่อยได้ไหม? ”

"แน่นอน แน่นอน " ลั่วเหิงกล่าวด้วยความยินดี

ดูเหมือนจะสำเร็จแล้วจริงๆ

เหลียงเฉิงก็ดีใจไม่แพ้กัน เขาเปิดโน้ตบุ๊คที่พกติดตัวออกมา แล้วให้หลี่หานดู

"คุณหลี่หาน เชิญ!"

หลี่หานพยักหน้า

สคริปต์บทละครไม่จําเป็นต้องอ่านทั้งหมด เพียงแค่ต้องดูคร่าวๆก็พอแล้ว

ที่ต้องดูให้ถี่ด้วนก็คงเป็นตัวอย่างละคร

เหตุผลที่หลี่หานต้องการดูละครเรื่องนี้ก็เพื่อยืนยันว่าละครของหลัวเหิงคุ้มค่าหรือไม่?

เขาไม่สามารถใช้จ่ายเพลงคลาสสิกในชาติที่แล้วของเขาให้กับละครที่ไร้คุณภาพได้

......

หลี่หานกําลังดูอยู่ หลัวเหิงและเหลียงเฉิงไม่ได้รบกวน พวกเขาทำหน้าที่อธิบายเมื่อหลี่หานถามคำถาม

ความสุขุมของหลี่หานทําให้หลัวเหิงและเหลียงเฉิงประหลาดใจ

นักศึกษาที่เพิ่งเรียนจบ...

ลั่วเหิงและเหลียงเฉิงถอนหายใจ

สองชั่วโมงต่อมา

หลี่หานยิ้มบางๆ "นี่เป็นละครที่ดีมาก มันแสดงให้เห็นถึงชีวิตอันน่าเศร้าของเย่ว์เฟยได้อย่างสมบูรณ์แบบ บทดี ถ่ายทําก็ดี ”

หลัวเหิงถ่อมตัวว่า "คุณหลี่หานชมเกินไปแล้ว มันจะดีขึ้นอีกถ้าฉันสามารถเชิญคุณหลี่หานมาแต่งเพลงประกอบละครให้ละครเรื่องนี้ ”

หลี่หานพยักหน้าและกล่าวว่า "ฉันสามารถลองดูได้ ”

จริงเหรอ?

หลัวเหิงและเหลียงเฉิงประหลาดใจ

ตอนแรกพวกเขาคิดว่าจะใช้เวลานานกว่านี้ซะอีก

ลั่วเหิงหัวเราะและกล่าวว่า "มันดีจริงๆ ด้วยเพลงประกอบละครของคุณหลี่หาน ฉันมั่นใจได้ลเยว่าละครเรื่องนี้จะสมบูรณ์แบบกว่าเดิม ”

หลี่หานพูด "ผู้กํากับหลัวอย่าพูดเร็วเกินไป บางทีเพลงประกอบละครของฉัน คุณอาจจะไม่ชอบมันเช่นกัน ”

หลัวเหิงกล่าว “แน่นอนว่าเป็นเช่นนั้น แต่ผมเชื่อใจคุณหลี่หานมาก”

หลี่หานยิ้ม

เขารู้ว่าอีกฝ่ายอาจจะไม่เชื่อใจเขาขนาดนั้น

เขาเป็นเพียงนักเรียนที่เพิ่งจบการศึกษา "จิ้งจอกขาวกับบัณฑิต" ไม่ได้ซับซ้อนจนเกินไป

แน่นอนว่านี่เป็นปกติของมนุษย์และเป็นที่เข้าใจได้

อย่างไรก็ตาม อีกฝ่ายเต็มไปด้วยความหวัง ซึ่งเขามั่นใจได้

หลัวเหิงกล่าวต่อว่า "คุณหลี่หานมีเงื่อนไขอะไร โปรดเสนอมาได้เลย ฉันจะพยายามทำให้คุณพอใจอย่างแน่นอน" ”

หลี่หานกล่าวเช่นเดียวกับเพลง "จิ้งจอกขาวกับบัณฑิต" นอกเหนือจากลิขสิทธิ์ที่ใช้เป็นเพลงประกอบละคร ลิขสิทธิ์ที่เหลือทั้งหมดจะอยู่ภายใต้การควบคุมของเขา

สําหรับลั่วเหิงและเหลียงเฉิง แน่นอนว่าเรื่องนี้ไม่มีปัญหา

พวกเขามาขอเพลงประกอบละครและไม่ได้มาซื้อเพลง

จากนั้นทั้งสองฝ่ายได้ตกลงกันเกี่ยวกับค่าใช้จ่ายสัญญาและปัญหาอื่น ๆ

แน่นอนว่าตอนนี้เป็นเพียงข้อตกลงทางวาจาเท่านั้น

การเซ็นสัญญานั้นต้องรอให้หลี่หานทําตัวอย่าง MIDI ออกมา ลั่วเหิงพอใจกับมันแล้วค่อยทําตัวเต็มออกมา

หลังจากปรึกษาหารือกันแล้ว หลัวเหิงก็ถามว่า "คุณหลี่หาน ฉันอยากถามอะไรคุณนิดนึงได้ไหม? ว่าอะไรทําให้คุณเปลี่ยนใจกะทันหัน? ”

หลี่หานยิ้มและกล่าวว่า "มันง่ายมาก เพราะเย่ว์เฟย เพราะนี่เป็นละครเกี่ยวกับเย่ว์เฟย ”

"แค่นั้นเหรอ?" หลัวเหิงและเหลียงเฉิงไม่เข้าใจ

หลี่หานพยักหน้าและกล่าวว่า "ใช่ เย่ว์เฟยเป็นวีรบุรุษที่มีชื่อเสียง ฉันยินดีแต่งเพลงสรรเสริญชีวิตให้เขา! ”

เมื่อหลัวเหิงและเหลียงเฉิงได้ยิน พวกเขาหัวใจของพวกเขาก็สั่นสะท้าน พวกเขามองไปที่หลี่หานและดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเคารพ

เย่ว์เฟยเป็นวีรบุรุษของชาติในใจของพวกเขา

เหตุผลหลักที่พวกเขารับบทละครเรื่องนี้ก็เพราะเย่ว์เฟย

พวกเขาต้องการสื่อเรื่องราวผ่านละครเรื่องนี้เพื่อให้ผู้ที่ไม่ทราบเกี่ยวกับเรื่องราวของเย่ว์เฟยได้รู้จักเย่ว์เฟย

เมื่อได้ยินหลี่หานพูดเช่นนี้ หัวใจของพวกเขาก็เต้นแรงพร้อมๆกัน พวกเขามีความมั่นใจและคาดหวังกับเพลงของหลี่หานมากขึ้น

ก่อนหน้านี้แม้ว่าพวกเขาจะบอกว่าพวกเขาเชื่อใจหลี่หาน แต่ในความเป็นจริงพวกเขาก็ยังไม่เชื่อใจนัก

หลังจากทั้งหมด หลี่หานยังเด็กเกินไป

แต่ตอนนี้พวกเขารู้สึกว่าหลี่หานจะต้องแต่งเพลงสรรเสริญชีวิตอันน่าตื่นตะลึงของเยว์เฟยได้ออกดีอย่างแน่นอน

จู่ ๆ ก็มีความรู้สึกเช่นนี้อย่างไร้สาเหตุ

[ติ๊ง! ระบบมอบหนังสือทักษะดนตรีและเก็บไว้ในช่องเก็บของโฮสต์แล้ว]

เสียงที่ไร้อารมณ์ดังขึ้นในหัวของหลี่หาน

หลี่หานตกใจ

ว่าไงนะ?

ระบบมีปฏิกิริยาและมอบของให้เขาอีกครั้ง

และมันเป็นหนังสือทักษะดนตรี?

ไม่จําเป็นต้องอ่านคําอธิบายก็รู้ว่าหนังสือทักษะดนตรีมีประโยชน์อย่างไร

หลี่หานประหลาดใจ ทําไมจู่ๆ ระบบถึงให้ของมาอีก?

ไม่มีสัญญาณล่วงหน้าเลย

หรือเป็นเพราะเขาตั้งใจจะคัดลอกเพลงสรรเสริญวีรบุรุษเย่ว์เฟยจากชาติที่แล้วมายังโลกนี้?

แต่แล้วครั้งสุดท้ายที่คัดลอก 'จิ้งจอกขาวกับบัณฑิต' ทําไมถึงไม่ได้อะไรเลยล่ะ?

ช่างมันเถอะ ขี้เกียจคิดแล้วว่าทำไม

อย่างไรก็ตามนี่เป็นเรื่องที่น่าประหลาดใจ

หนังสือทักษะดนตรีมาได้ถูกเวลาจริงๆ

หลังจากใช้หนังสือเล่มนี้แล้ว การคัดลอกเพลงจะเป็นเรื่องง่ายมากขึ้นไหมนะ?

หลี่หานดีใจมาก!