ตอนที่ 1101-1102 ลำเอียง
การที่เฉียวเมียนเมียนจะพาเฉียวเฉินมาทานอาหารเย็นด้วย เธอรู้สึกว่าเฉียวเมียนเมียนต้องกำลังวางแผนอะไรบางอย่างอยู่เป็นแน่
เธอพาน้องชายที่ดูเหมือนลูกชายคนรองของตระกูลเหมมาด้วย เธอพยายามจะใช้น้องชายของเธอเพื่อให้ได้รับความโปรดปรานจากคุณผู้หญิงเหมาอาวุโส เพื่อให้ตัวเองได้นั่งในตำแหน่งคุณผู้หญิงเหมาได้อย่างมั่นคงล่ะสิ?
เพราะเธอเคยคุยกับเฉียวเมียนเมียนมาก่อน
ดังนั้นเธอจึงรู้สึกถึงอันตราย
อีกอย่างเพราะ คุณผู้หญิงเหมาได้ตัดสินไปแล้วว่า เฉียวเมียนเมียนเป็นผู้หญิงเจ้าเล่ห์
ในสายตาของเธ เฉียวเมียนเมียนจึงเป็นคนที่เต็มไปด้วยแผนการ
คุณผู้หญิงเหมานั่งอยู่ข้าง ๆ ด้วยท่าทางเย็นชา ไม่พูดอะไรสักคำ
เธอคิดแต่ว่า ไม่ว่าเฉียวเมียนเมียนจะทำอะไร เธอก็ต้องไล่ผู้หญิงเจ้าเล่ห์คนนี้ออกไปจากครอบครัวเหมาให้ได้
“เหวินเป่ย”
หญิงสูงวัยหันกลับมาเห็นใบหน้าที่เย็นชาของคุณผู้หญิงเหมา สีหน้าของเธอมืดลงและเธอพูดอย่างไม่พอใจว่า “ตอนที่อาซื่อไม่อยู่บ้าน เธอก็เอาแต่ถอนหายใจ ตอนนี้ลูกชายกลับมาพร้อมกับลูกสะใภ้ทั้งที ทำไมถึงได้นั่งเงียบอยู่เล่า”
“ครอบครัวออกจะมีความสุขซะขนาดนี้ ทำหน้ามุ่ยไปทำไม ใครทำให้เธอไม่มีความสุข? ทำไมเธอถึงทำหน้าแบบนั้น?”
คุณผู้หญิงเหมาอาวุโสตำหนิคุณผู้หญิงเหมาอย่างไม่ไว้หน้า
ทำให้คุณผู้หญิงเหมารู้สึกเสียหลังหลังจากที่ถูกตำหนิต่อหน้าคนอื่น ท่าทางของเธอเปลี่ยนไปอย่างน่าเกลียดทันที
แค่คนที่ตำหนิเธอคือคุณผู้หญิงเหมาอาวุโส
นอกจากเธอจะเชื่อฟังท่านแล้ว เธอยังไม่กล้าตอบโต้ท่านด้วย
เธอแสดงสีหน้าไม่พอใจราวกับว่าเธอกำลังถูกรังแก
“แม่คะ ฉันไม่ได้ทำหน้ามุ่ยเสียหน่อย ฉันแค่ไม่รู้จะพูดอะไร ก็เห็นพวกคุณคุยกันอย่างมีความสุขอยู่”
หญิงสูงวัยพ่นลมหายใจ “ฉันไม่สนใจสิ่งที่เธอคิดหรอกนะ ยังไงซะ หลานชายกับหลานสะใภ้ของฉันกลับมาแล้ว เพราะงั้นเธอไม่ได้รับอนุญาตให้ทำหน้ามุ่ยแบบนี้ ถ้าอยู่ที่นี่แล้วไม่มีความสุขหรืออึดอัด ก็กลับห้องไปซะ”
“ที่นี่ไม่มีใครอยากเห็นเธอทำหน้าบึ้งหรอกนะ”
คุณผู้หญิงเหมาเม้มริมฝีปากของเธอ ใบหน้าของเธอซีดเผือด
เธอรู้สึกผิดและโกรธ
เอธรู้ว่าคุณผู้หญิงเหมาอาวุโสเป็นคนที่มีอคติ
เธอทำรุนแรงกับลูกสะใภ้ของเธอ แต่เธอปฏิบัติต่อเฉียวเมยีนเมียนเป็นอย่างดี ราวกับว่าเธอเป็นหลานสาวแท้ ๆ ของเธอเองอย่างไรอย่างนั้น
แม้แต่เฉียวเมียนเมียนไปเป็นดารา เธอก็ไม่ว่ากล่าวอะไรสักคำ
อย่างไรก็ตาม ผู้อาวุโสเหมาเคยบอกกับเธอว่าผู้หญิงต้องอยู่บ้านอย่างเชื่อฟัง เพื่อดูแลสามีและลูก ๆ และควรพยายามอย่างเต็มที่ที่จะไม่แสดงตัวนอกบ้าน
แล้วการเป็นดาราไม่พอที่จะเป็นการเปิดเผยใบหน้า แสดงตัวต่อสาธารณะหรอกเหรอ?
ถ้าเธออย่างเป็นดาราบ้าง คุณผู้หญิงเหมาอาวุโสต้องไม่อนุญาตอย่างแน่นอน
คุณผู้หญิงเหมาโกรธและไม่พอใจกับคุณผู้หญิงเหมาอาวุโสที่มีสองมาตรฐานเช่นนี้
แต่ไม่ว่าจะโกรธหรือไม่มีความสุขเพียงใด เธอก็ไม่กล้าแสดงอารมณ์ฉุนเฉียวต่อหน้าคุณผู้เหมาอาวุโสอยู่ดี
คุณผู้หญิงเหมาอาวุโส ถือเป็นผู้ใหญ่ในตระกูลเหมาที่มีอำนาจเด็ดขาด แม้แต่สามีของเธอก็ไม่กล้าที่จะไม่เชื่อฟังเธอ
เฉียวเฉินที่ดูอยู่ข้าง ๆ เข้าใจเกี่ยวกับเรื่องพื้น ๆ ของคุณผู้เหมาอาวุโสและคุณผู้หญิงเหมา
ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่ทุกคนในครอบครัวของพี่เขยที่ชอบพี่สาวของเขา
คุณผู้หญิงเหมาคนนี้ดูเหมือนจะไม่ชอบพี่สาวของเขาและตัวเขา
แม้แต่เฉียวเฉินที่ยังเป็นเด็ก เขายังสัมผัสได้ถึงความเกลียวดชังจากคุณผู้หญิงเหมา
ตั้งแต่สมัยอดีต ความสัมพันธ์ระหว่างแม่และลูกสะใภ้ไม่ใช่เรื่องง่าย
พี่สาวของเขาเองก็ไม่มีข้อยกเว้น
แต่เฉียวเฉินไม่ได้กังวลว่าคุณผู้หญิงเหมาจะทำอะไรให้เฉียวเมียนเมียนลำบากใจ
ด้วยการดูแลของพี่เขยและคุณผู้หญิงเหมาอาวุโสคนนี้ พี่สาวของเขาคงไม่ได้รับความคับข้องใจใด ๆ
และเฉียวเฉินรู้จักเฉียวเมียนเมียนดี
พี่สาวของเขาไม่ใช่คนประเภทที่จะนิ่งเงียบหากถูกใครรังแกอย่างแน่นอน
“อาซื่อ เมียนเมียน ย่าให้พ่อครัวเขาทำอาหารจานโปรดของพวกเธอไว้ล่ะ หิวกันรึยัง อยากทานอะไรก่อนไหม” คุณผู้หญิงเหมาอาวุโสเมินคุณผู้หญิงเหมาหลังจากที่ได้ตำหนิเธอไปเล็กน้อย
เธอจับมือเฉียวเมียนเมียน พาเดินไปที่ห้องอาหาร
เธอมองไปที่เฉียวเมียนเมียนด้วยแววตาที่ฉายความสงสารออกมา “ถ่ายทำที่ต่างเมืองลำบากไหม? ไม่ได้เจอกันตั้งหลายวัน แต่ทำไมถึงรู้สึกว่าน้ำหนักลดลงเล่า? ย่าได้ยินว่าการเป็นดารา จะกินมากเกินไปก็ไม่ได้ ต้องรักษารูปร่างใช่ไหม? จากที่ย่าเห็น เธอก็ไม่ได้อ้วนเลยนี่น่า ผอมอยู่แล้ว ทำไมยังต้องรักษารูปร่างอยู่อีก? เธอควรกินให้มากขึ้น ดูเนื้อให้มากขึ้นอีกหน่อยจะดูดีขึ้นนะรู้ไหม”
คนรุ่นเก่ายังคงชอบผู้หญิงที่มีเนื้อหนังให้มากกว่านี้สักหน่อย
รูปร่างของเฉียวเมียนเมียนถือว่าเป็นมาตรฐาน เธอไม่ได้อ้วนหรือผอมจนเกินไป
ทำให้ในสายตาของหญิงสูงวัน เธอยังผอมอยู่มาก
การเป็นห่วงของคุณผู้หญิงเหมาอาวุโสทำให้หัวใจของเฉียวเมียนเมียนอบอุ่น เธอไม่สนใจทัศนคติของคุณผู้หญิงเหมาที่มีต่อเธออีกต่อไป
เธอใช้แขนโอบแขนของหญิงอาวุโสอย่างเสน่หา และช่วยพยุงเธออย่างระมัดระวัง เธอตอบอย่างไพเราะว่า ค่ะ หนูจะเชื่อฟังคุณย่า คืนนี้จะกินให้มากขึ้นค่ะ! แค่รู้ว่าคุณย่าเป็นห่วงหนูมากขนาดนี้ ก็หายเหนื่อยแล้วค่ะ”
“ฮ่าฮ่าฮ่า เจ้าเด็กล่ะก็” คุณผู้หญิงเหมาอาวุโสมองดูเธออย่างสนุกสนาน
...
ในห้องนั่งเล่น
เหมาเยซื่อขมวดคิ้วมองคุณผู้หญิงเหมาที่ยังคงนั่งอยู่บนโซฟาด้วยท่าทางเย็นชา
เขาพยายามพูดอย่างอดทนและใจเย็น “แม่ครับ ไปกินข้าวกันเถอะ”
คุณผู้หญิงเหมาเงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างเย็นชา
“ยังจำได้เหรอว่า ยังมีแม่?”
เหมาเยซื่อขมวดคิ้ว
คุณผู้หญิงเหมาเยาะเย้ยและพูดว่า “แกคิดว่าฉันเป็นตัวอะไร? คิดว่าฉันเป็นส่วนเกิน? ฉันไม่รบกวนมื้ออาหารที่มีความสุขของครอบครัวของแกหรอก ถ้าฉันอยู่ ทุกคนคงรู้สึกไม่สบายใจและไม่มีความสุข”
จากนั้นเธอก็ลุกขึ้นและเรียกสาวใช้มา “ยกอาหารเย็นขึ้นไปให้ฉันในห้อง”
สาวใช้มองไปที่เหมาเยซื่ออย่างลังเล “นายน้อยรอง เอ่อ..”
สีหน้าของคุณผู้หญิงเหมาเปลี่ยนไปในทันที และเธอก็พูดกับสาวใช้อย่างดุดันว่า
ทำไมต้องไปถามนายน้อยรองในสิ่งที่ฉันสั่งให้ทำ? มีอะไรอย่างงั้นเหรอ? ฉันไม่มีสถานะอะไรในครอบครัวนี้จริง ๆ แล้วเหรอ? ฉันไม่สามารถแม้แต่จะสั่งเธอได้อีกแล้วเหรอ?”
สีหน้าของาวใช้เปลี่ยนไปทันที “ไม่ใช่ค่ะ ไม่ใช่อย่างนั้นนะคะคุณผู้หญิง”
ในที่สุดความอดทนของเหมาเยซื่อก็หมดลง เขาหายใจเข้าลึก ๆ และมองไปที่เฉียวเฉินซึ่งยังคงยืนอยู่ข้าง ๆ เขาระงับความโกรธ แล้วพูด “เฉินเฉิน เข้าไปกินข้าวก่อน”
เฉียวเฉินมองไปที่แม่และลูกชาย ที่อยู่ตรงหน้า และถามอย่างนุ่มนวลว่า “พี่เขย แล้วพี่ล่ะ?”
เหมาเยซื่อตอบเขาอย่างใจเย็น “เดี๋ยวฉันตามเข้าไป”
เฉียวเฉินเหลือบมองคุณผู้หญิงเหมาอีกครั้งแล้วพยักหน้า “ครับ เราจะรอพี่มาทานข้าวพร้อมกันนะครับ”
เหมาเยซื่อขอให้สาวใช้คนหนึ่งพาเฉียวเฉินไปที่ห้องอหารและขอให้สาวใช้คนที่เหลือออกไปก่อน
หลังจากที่เฉียวเฉินจากไปแล้ว น้ำเสียงของเขาก็ไม่สงบเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป ด้วยความโกรธ เขาถามคุณผู้หญิงเหมาว่า “แม่ครับ แม่กำลังพยายามทำอะไรอยู่? แม่ไม่อยากให้ผมกลับมาที่บ้านเหรอ?”
คุณผู้หญิงเหมามองเขาด้วยความโกรธ “ฉันเหรอ ต้องการทำอะไร? วันก่อนไม่ได้บอกเหรอ? อาซื่อ ฉันบอกแกอย่างชัดเจนว่าฉันไม่เห็นด้วยกับการแต่งงานของพวกแก แกรู้ไหมว่าเธอเป็นผู้หญิงแบบไหน? เธอตามเงินของแกมาน่ะสิ!”
“ผู้หญิงอย่างเธอเจ้าเล่ห์นัก! ไม่ช้าก็เร็ว แกต้องทนทุกข์ทรมานอยู่ในกำมือของเธอ”
