EP 703 ยอมรับคำสั่งจากพระเจ้า!
EP 703 ยอมรับคำสั่งจากพระเจ้า!
By loop
เวลาราวๆ บ่ายโมง
ณ โรงงานไวน์เพื่อสุขภาพและโรงกลั่นเหล้าองุ่น
เมื่อเงินกู้ธนาคารถูกระงับ มันทำให้ซงชิงหมิงมาสู่ทางตัน เขาเรียกประชุมด่วนทันทีเพื่อหารือเกี่ยวกับแนวทางต่างๆ แต่สุดท้ายก็ไม่เป็นผลอะไร ตอนนี้สิ่งที่โรงกลั่นต้องการมากที่สุดคือเงินกู้นี้ พวกเขาจำจะต้องมองหาธนาคารอื่นๆ? แต่มันแทบเป็นไปไม่ได้เลย. เงินกู้แรกของซงชิงหมิงคือการเข้าพบกับธนาคาร ไอซีบีซี สิ่งที่สำคัญที่สุดคือเงินกู้ยังไม่ได้รับการชำระคืนเต็มจำนวน และยังเหลือจำนวนเงินอีกมากที่จะต้องชำระ ด้วยเหตุนี้ ธนาคารอื่นๆ จึงไม่สามารถให้ยืมโรงกลั่นเหล้าองุ่นของเขากู้ยืมได้ .
ควรจะทำอย่างไรดี?
โรงงานของพวกเราจะต้องล้มละลายอย่างงั้นหรอ? ?
ตอนนี้ซงชิงหมิงถึงกับหน้าซีด ตอนนี้เขาเหมือนกับตกลงมาจากสวรรค์ลงสู่นรก ใช้เวลาเพียงวันเดียวเท่านั้น มันมีความแตกต่างอย่างมากนี้ทำให้ซงชิงหมิงยอมรับเรื่องนี้ไม่ได้
เกิดอะไรขึ้น?
ฉันไปทำให้ท่านประธานธนาคารไม่พอใจตอนไหน
ทันใดนั้นซงชิงหมิงก็คิดถึงดงซูบินและนึกถึงประโยคที่ดงซูบินพูดกับตัวเขาเองทางโทรศัพท์เมื่อวานนี้!
‘คุณจะต้องรื้อถอนป้ายโฆษณาเหล่านี้ด้วยตัวเองผมจะรอ’ คำเหล่านั้นเหมือนบาดแทงลึกเข้าไปในจิตใจของซงชิงหมิง และมันยิ่งตอกย้ำเขาเข้าไปอีกเมื่อเขาได้ยินสิ่งที่ออกมาจากคำพูดของผู้อำนวยการถัง ที่กล่าวถึงคำพูดของประธานธนาคารเรื่องป้ายโฆษณามีปัญหาคุณภาพที่ไม่เหมาะสม ก่อนที่ซ่งชิงหมิงเองจะพยายามคิดเชื่อมโยงแต่ก็ไม่เข้าใจว่าเพียงแค่ป้ายโฆษณาเล็กๆ เพียงหนึ่งป้ายพังลงมา ไม่มีใครได้รับบาดเจ็บหรือตาย แต่จู่ๆกับดึงดูดความสนใจจากผู้นำระดับสูงของธนาคารได้อย่างไร แล้วส่งผลกระทบต่อเงินกู้เขาอีกตั้งหาก? ตอนนี้มีเพียงอย่างคนเดียวที่เขาคิดออกคือต้องเป็นฝีมือของดงซูบินอย่างแน่นอน !
ดงซูบิน! นี้มันจะมากเกินไปแล้ว!
ไอ้เวรนั้น! กำลังจะทำทุกอย่างของฉันพัง! มันกำลังทำลายชีวิตของฉัน!
ซ่งชิงหมิงเขาเองโมโหมากตอนนี้ โทรหาธนาคารทันที อยากคุยเรื่องนี้อีกครั้ง แต่คราวนี้ ผู้อำนวยการถังก็ไม่รับโทรศัพท์ และธนาคารอุตสาหกรรมและการพาณิชย์ก็ดูเหมือนจะท่าทีเปลี่ยนไป! หากไม่มีเงิน โรงกลั่นเหล้าองุ่นของเขาก็จะต้องล้มละลาย และความพยายามของซงชิงหมิงเป็นเวลาหลายปีก็จะหายไป!
หมอนั้นมันร้ายกาจ! ดงซูบินเขาน่าอายเหลือเกิน!
ฉันจะไม่ปล่อยให้ฉันถูกรังแกอยู่ฝ่ายเดียวอย่างแน่นอน!
ซ่งชิงหมิงไม่มีอะไรจะพูดต่อ รีบขับรถไปที่สำนักงานเขตทันที
ณสำนักงานเขตกวางหมิง.
ดงซูบินกำลังดูเอกสารอย่างสบายใจ ในสำนักงาน เสียงเคาะประตูดังขึ้นในทันใด และ โจวหยินหยูก็เดินเข้ามา
“เลขาซูบิน มีคนกำลังต้องการพบตัวคุณ” โจวหยินหยูทำหน้าแปลกๆ
ดงซูบินเงยหน้าขึ้นและยิ้ม: “ซ่งชิงหมิง?,...
โจวหยินหยูเหลือบมอง และเธอพูดในใจว่าเขารู้ได้อย่างไง " "ใช่แล้วนั้นคือเขา"
“ปล่อยให้เขารอ บอกว่าตอนนี้ฉันยังไม่ว่าง อีกหนึ่งชั่วโมงค่อยมาพบใหม่” วันนี้ดงซูบินดูต่างจากเมื่อวานที่ดูกระตือรือร้นพยายามจะรื้อถอนป้ายโฆษณาผิดกฎหมายมาก วันนี้เขากลับดูนิ่งสงบเหมือนคาดการณ์เหตุการทั้งหมดไว้แล้ว
เมื่อเห็นเช่นนั้นโจวหยินหยูก็เริ่มกลัวดงซูบินอยู่บ้าง "อาจเกี่ยวกับเรื่องการรื้อถอนป้ายโฆษณา"
“บอกไปว่าฉันไม่ว่าง”ดงซูบินดูมีท่าทีเฉยเมย
ดูเหมือนโจวหยินหยูเองก็รู้แปลกใจว่าทำไมเขาถึงมีท่าทีเช่นนี้ แต่ถึงกระนั้นเธอก็ทำตามคำสั่งของดงซูบิน "เช่นนั้น... เข้าใจแล้วค่ะ”
บริเวณชั้นล่าง
หวังหยูรินที่กำลังกลับเข้ามาที่สำนักงานเขตเธอเห็นคนๆหนึ่งกำลังยืนอยู่ เมื่อเธอเข้ามา เธอเห็นซ่งชิงหมิง ยืนอยู่ตรงทางเข้าอาคารสำนักงาน
ในเวลาเดียวกับโจวหยินหยูที่กำลังเดินลงมาชั้นล่างเช่นเดียวกัน ตอนนี้บรรยากาศรอบๆข้างดูเงียบสงบ: "เลขาซูบินยังไม่ว่างตอนนี้ คุณอาจจะต้องรอ"
ซงชิงหมิงที่อยู่ระหว่างทางเดิน เขาไม่เคยคิดเลยว่าดงซูบินจะรู้จักประธานของธนาคารเพื่อการอุตสาหกรรมและการพาณิชย์แห่งประเทศจีน อีกทั้งน่าจะสนิทสนมกันมากด้วย ตอนนี้ความเป็นและความตายของโรงกลั่นเหล้าองุ่นอยู่ในมือของดงซูบินแล้ว ซงชิงหมิงทำได้เพียงใจเย็นแม้ตอนนี้ภายในใจของเขาจะเดือดดานด้วยความโกรธก็ตามแต่สิ่งที่เขาทำได้ตอนนี้คือหายใจเข้าลึกๆเพื่อสงบสติอารมณ์
“โอเค ถ้าเช่นนั้นผมจะรอ” ดูท่าทีของซงชิงหมิงตอนนี้เขาดูสุภาพกว่าก่อนหน้านี้มาก
มันเลยทำให้โจวหยินหยูสงสัยมากทำไมซงชิงหมิงถึงได้ดูสุภาพกว่าตอนแรกที่เธอเจอเขาเสียอีก
หวังหยูรินเองก็อยู่ที่นั้นด้วยเธอดึงโจวหยินหยูเข้าไปในอาคารเสริมทันที "พี่โจว เกิดอะไรขึ้น นี่มันอะไรกัน เขามาได้ยังไง"
"ฉันเองไม่รู้" โจวหยินหยูกล่าวต่อว่า "ทำไมวันนี้เขามีท่าทีแปลก"
"นั้นสิเหมือนว่าเขายังกร่างและทำตัวหยิ่งพยองอยู่เลยนะ"
“ฉันเองก็พึงขึ้นไปพบกับเลขาซูบิน เขาเองก็แปลกเหมือนกันทั้งๆที่ว่างอยู่แต่ก็ให้ซงชิงหมิงรอถึงหนึ่งชั่วโมง”
ครึ่งชั่วโมงผ่านไป
ซ่งชิงหมิง ซึ่งอยู่ข้างนอก ตอนนี้ภายในใจของเขาเริ่มจะทนต่อไปไม่ไหว เขาคิดเพียงอย่างเดียวว่าต้องการจะพบกับดงซูบิน เท่าที่รู้เขาเองไม่เคยเป็นศัตรูกับดงซูบินแม้แต่น้อย ถึงอย่างงั้นเวลาที่เขาทนรอถึง 30 ได้ทำลายความเย่อหยิ่งของซ่งชิงหมิงมันอาจทำให้เขาคิดทบทวนอะไรบางอย่างได้ในตอนนั้น แกต้องการให้ฉันรื้อป้ายโฆษณาพวกนั้นมากใช่ไหม?ได้ ถ้าแกต้องการแบบนั้นฉันก็จะทำเพื่อจบเรื่องบ้าๆพวกนี้!
ซ่ง ชิงหมิง โทรหาผู้อำนวยการของสำนักงานบริหารเมือง “สวัสดีผู้อำนวยการเซี่ย ผมมีปัญหาที่ต้องขอความช่วยเหลือจากทางนั้น ป้ายโฆษณา ผมคิดว่าทางเราจะดำเนินการรื้อถอนตามคำสั่งของสำนักงานเขต”
ไม่นานหลังจากจบบทสนทนา.
ณ สำนักเลขาธิการ.
โจวหยินหยูเข้ามาพร้อมกับซงชิงหมิง และ หวังหยูรินเองก็ไม่รู้ว่าซงชิงหมิงต้องการอะไรกันแน่ "เลขาซูบินเขามาแล้วค่ะ" แต่เธอดูมีชีวิตชีวาพร้อมกับถือเอกสารเพื่อรายงานการทำงานนี้
ดงซูบินยิ้มปลอมๆและพูดว่า: "สวัสดีบอสซ่ง ได้เจอกันสักที ขอโทษที ฉันเพิ่งจัดการงานบางอย่างเสร็จ"
"ไม่เป็นไรครับ" ซ่งชิงหมิง ไม่ได้นั่งทันที “เลขาซูบินครับ อาจมีเรื่องเข้าใจผิดกันเล็กน้อย เมื่อเช้าผมคิดดูแล้ว เรากำลังทำสิ่งที่ผิดอยู่ เราได้เพิ่มปัญหามากมายให้กับสำนักงานเขตกวางหมิง เราต้องขอโทษด้วย เราเองยินดีที่จะดำเนินการตามคำสั่ง เรามีปัญหากับป้ายโฆษณานอกชุมชนหลิวเซียน เราได้ยื่นขอขั้นตอนการรื้อถอนไปแล้ว”
โจวหยินหยูและหวังหยูริน ได้ยิน เมื่อพวกเขาตกตะลึง พวกเขาไม่ได้คาดหวังว่าซ่ง ชิงหมิงจะมาขอโทษจริงๆ เมื่อวานไม่ได้พูดแบบนี้!
ดงซูบินยิ้มและมองที่เขา
ซ่งชิงหมิงสุดท้ายแล้วคุณก็กลับมา คงจะเข้าใจแล้วใช่ไหมว่าฉันทำอะไรได้ สิ่งที่คุณพูดมาคงไม่ได้หมายถึงป้ายโฆษณาเพียงจุดเดียวนะ? เมื่อวานฉันก็ได้พูดไปหมดแล้ว หวังว่าเขาจะเข้าใจ?
ดงซูบินทำหน้าท่าทางเฉยเมย ต่างจากเมื่อวานนี้เพราะดงซูบินให้โอกาสเขาเกินพอแล้ว "ฉันคิดว่ามันน่าจะไม่เพียงพอนะบอสซ่ง ฉันพูดว่า ถนนสายอื่น พื้นที่อื่น ฉันไม่สามารถจัดการได้ แต่บิลบอร์ดในเขตอำนาจของเขตกวางหมิง ของเราจะต้องได้รับการจัดระเบียบใหม่ทั้งหมดโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับ บริษัท ของคุณ!"
เสียงกริ่งดังขึ้นและโทรศัพท์ตั้งโต๊ะดังขึ้น
“ขอรับสายก่อนนะ”ดงซูบินเอื้อมมือออกไปแล้วรับ "สวัสดีครับ ดงซูบินพูดสาย"
“ท่านเลขาซูบิน ผมเป็นหัสหน้าทีมบังคับใช้กฎหมายการจัดการเมือง คนของเรามาที่ชุมชนหลิวเซียน แล้ว และพร้อมที่จะรื้อป้ายโฆษณาที่ผิดกฎหมายทั้งหมด”
ดงซูบินมองไปที่ซงชิงหมิงพร้อมกับหัวเราะกับ "ผู้อำนวยการเซี่ยหรือเปล่า? คุณต้องการรื้อป้ายโฆษณาได้อย่างไร? ดูเหมือนเรื่องที่เราแจ้งก่อนหน้านี้มันไม่ใช้เช่นนี้ไม่ใช่หรือยังไง?"
ผู้อำนวยการเซี่ยขมวดคิ้ว: "ดูเหมือนป้ายพวกนั้นจะมีปัญหา ผมได้ทำการตรวจสอบแล้ว ดูเหมือนว่าป้ายพวกนั้นไม่ได้รับอนุญาติให้ติดตั้ง"
ดงซูบินพูดต่อ "เราติดต่อผู้บริหารเมืองเมื่อวาน แต่เมื่อวานคือเมื่อวาน วันนี้คือวันนี้"
“เลขาซูบิน คุณหมายความว่าอย่างไร” เซี่ยหยาง รู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย เมื่อวานเขาขอให้ทางสำนักงานบริหารเมืองรื้อ แต่คำตอบที่ได้มันต่างจากวันนี้?
ตอนนี้ภายในใจของดงซูบินเต็มไปด้วยความแค้น แพราะเมื่อวานทางคุณปฏิเสธที่จะไม่ให้ความร่วมมือกับเรา อีกทั้งยังไม่คิดที่จะพูดคุยกับทางสำนักงานเขตกวางหมิงด้วยซ้ำ แต่เพียงคำพูดของซงชิงหมิง กลับกลายเป็นคำศักดิ์สิทธิ์ที่ปฏิบัติตาม? นี้หน่วยงานของรัฐเกิดบ้าอะไรขึ้น "คุณจะไปเร็ว ๆ นี้หรือไม่ ฉันคิดว่าฉันจะกลับไป เราสามารถจัดการกับสิ่งต่าง ๆ ในเขตของเราได้ เราเองไม่อยากรบกวนทางสำนักงานบริหารเมืองมากนัก"
ผู้อำนวยการเซี่ยพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา: "พวกเรามาถึงแล้ว"...
"รวดเร็วจริงๆ"ดงซูบินกล่าวด้วยรอยยิ้ม: "ขออภัย วันนี้เขตของเราหยุด โรงอาหารไม่เปิด และไม่มีทางที่จะจัดที่พักให้คุณ ช่วยโปรดกลับมา"
ผู้อำนวยการเซี่ยโกรธมากกับสิ่งที่ดงซูบินพูดมา! ดงซูบินจากสำนักงานเขตกวางหมิง! แน่นอนว่าการกระทำของเขาสมกับฉายาที่ได้เขาได้รับและรู้ทั่วกันจริงๆ!
ดงซูบินหาวออกมาก่อนที่จะยิ้มให้ซ่งชิงหมิง
โจวหยินหยูและหวังหยูรินมองหน้ากันและมองหน้ากันพร้อมด้วยรอยยิ้ม
ซ่งชิงหมิง ก็เห็นรูปแบบการทำงานของดงซูบิน จริงๆ ในตอนนี้ และถอนหายใจ
“บอสซ่ง มีอะไรอีกไหม” ดงซูบินกล่าวช้าๆ: "ถ้าไม่มีอะไรแล้วก็เชิญคุณกลับได้ ส่วนเรื่องการรื้อถอนป้ายโฆษณาทางเราไม่รีบร้อนเท่าไร
คุณไม่รีบร้อน!
แล้วเงินกู้โรงงานล่ะ? ?
เมื่อซ่งชิงหมิงเห็นท่าทีของดงซูบินที่มีต่อสำนักงานบริหารเมือง เขารู้สึกกลัวจริงๆ เขากลัวจริงๆว่าดงซูบินอาจจะยื้อเวลาและกว่าจะดำเนินการรื้อถอนอาจจะเป็นหนึ่งหรือสองเดือนจนกว่าโรงกลั่นเหล้าองุ่นจะล้มละลาย โรงกลั่นเหล้าองุ่นของเขาจะต้องปิดตัวไป เขากลัวว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นซงชิงหมิง รู้สึกว่าดงซูบินกำลังทำเช่นนี้จริงๆ เขาจึงรีบพูดกับดงูบิน "ผมขอให้คุณรีบดำเนินการรื้อเลย" ซงชิงหมิงพยายามจะร้องขอเขา
ซงชิงหมิงพยายามร้องขอดงซูบินอย่างจริงจัง!
เท่าทีรู้ถึงแม้เขตกวางหมิงจะไม่ได้รับความร่วมมือจากหน่วยงานอื่นๆก็ตามแต่ก็ไม่ใช่เขตที่จะให้ใครมารังแกได้ง่ายๆ
ตอนแรกฉันได้ให้โอกาสกับคุณแล้วแต่คุณกับนิ่งเฉย? ตอนนี้ก็ถึงที่ของฉันแล้ว!
เมื่อซ่งชิงหมิงจากไป โจวหยินหยูกล่าวว่า “เลขาซูบิน เราปฏิเสธสำนักงานบริหารเมืองเช่นนั้นจะดีหรอค่ะ.............”
ดงซูบินยิ้มและพูดว่า: "มั่นใจเถอะ ป้ายโฆษณาพวกนั้นจะต้องถูกรื้อออกอย่างแน่นอน"
โฆษณาของโรงกลั่นเหล้าองุ่นที่พังลงมาและได้รับการติดตั้งใหม่ เหตุการณ์นี้ดูเหมือนจะไม่ใหญ่นัก แต่คนจำนวนมากในหนานฉางทั้งหมดให้ความสนใจกับเหตุการณ์นี้
การที่โรงงานไม่สนใจคำสั่งของสำนักงานเขต และยังไม่ยอมรื้อถอนป้ายออกไปมันถูกเผยแพร่ไปทั่วมณฑล
ตราบใดที่ป้ายโฆษณานี้ยังอยู่ มันก็เหมือนการสะท้อนถึงอำนาจในการบริหารงานของสำนักงานเขตกวางหมิง!
ศัตรูทางการเมืองของดงซูบิน จำนวนมากกำลังจับตาดูความตื่นเต้นนี้ สนุกสนาน และเต็มไปด้วยคำดูถูกเหยียดหยามว่าสำนักงานเขตกวางหมิงนั้นไร้ประสิทธิภาพในการดูแลเขตพื้นที่ของต้น
แต่เมื่อทุกคนคิดว่า ดงซูบินเสียหน้าครั้งใหญ่ในครั้งนี้ สิ่งที่ไม่มีใครคิดว่าเกิดขึ้น เจ้าของโรงกลั่นเหล้าองุ่น ซงชิงหมิงริง ๆ แล้วในตอนบ่ายหลังจากติดตั้งป้ายโฆษณาใหม่ เขายอมลงทุนด้วยเงินของตัวเอง จ้างทีมรื้อถอนและเริ่มที่จะรื้อโฆษณาของโรงงานของเขาด้วยตัวเอง ไม่เพียงเท่านั้น โดยป้ายโฆษณาห้าป้ายในเขตอำนาจของสำนักงานเขตหวางหมิง ก็ถูกรื้อถอนไปอย่างรวดเร็ว และเมื่อเรื่องนี้ถูกเผยแพร่ออกไปก็ทำให้ทุกคนที่ได้ยินข่าวนี้ถึงกับตะลึงไปเลย!
ซ่งชิงหมิงบ้าไปแล้วหรือยังไงกัน?
เมื่อวานเขายังยืนยันว่าไม่รื้อจู่ๆ วันนี้ก็มารื้อป้ายอย่างไม่บอกกล่าวเลย?
ทั้งที่เงินพวกนั้นโรงงานลงทุนไปแล้วแท้ๆ! แต่ทำไมถึงตัดสิ้นใจรื้อป้ายพวกนี้ทิ้งกันล่ะ! อีกทั้งยังไม่ได้รื้อแค่ป้ายด้วยแต่เป็นทั้งหมดมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?ต้องเกิดเรื่องผิดพลาดอะไรขึ้นมาอย่างแน่นอน
หลายคนรู้ว่าโรงงานของซงชิงหมิงนั้นตระหนี่ขนาดไหน และการทำเช่นนี้ซงชิงหมิงเองไม่ได้เต็มใจทำมันแน่ๆ หรือนี้จะเป็นลูกเล่นอะไรบางอย่างที่ดงซูบินเอาไว้จัดการกับซงชิงหมิง!
เพียงวันเดียวที่เขาปฏิเสธดงซูบิน หลังจากผ่านวันนั้นไปตกอีกวันมาซงชิงหมิงกับเชื่อฟังคำสั่งของดงซูบินอย่างปฏิเสธไม่ได้
หลายคนมองเห็นได้ชัดเจนเลยว่า ดงซูบินไม่ได้เป็นเพียงชายร่างเล็กที่ดูเหมือนคนธรรมดาทั่วไปปกติแน่นอน แต่เขามีอะไรที่ยิ่งใหญ่กว่านั้นที่เขาสามารถทำได้เมื่อเขาต้องการจะทำมัน!
ต่อให้พยายามหลีกเลี่ยงคำสั่งหรือขัดขืนไม่ทำตามหรือปฏิเสธซึ่งหน้า พวกคุณก็ปฏิเสธคำสั่งของพระเจ้าอย่างดงซูบินไม่ได้! !
