ตอนที่แล้วบทที่ 33 ไม่มีใครเทียบ
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 35 แสดงความจริงใจ

บทที่ 34 ไปหาเขากันเถอะ


ในเมือง

"เซียวเซียว เธอพูดจริงเหรอ? หลี่หานอยู่ในเมืองของคุณจริงๆเหรอ? ”

"แน่นอน เมื่อฉันเห็นข้อความในอินเตอร์เน็ต ฉันเดาได้ว่าเป็นเขา สองวันก่อนฉันตั้งใจไปหาเขาเพื่อซื้อผักและถามเขาด้วยตัวเอง แล้วเขาก็ยอมรับมัน ”

"จริงเหรอ? ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาจะอยู่ในเมืองเดียวกับคุณ เป็นไงมั่ง? เขาหล่อมากไหม? ”

"อืม บอกตามตรงนะ หล่อมากจริงๆ แต่ฉันรู้สึกไม่ค่อยเข้าใจเขามากเท่าไหร่น่ะ ”

"มันเป็นเรื่องปกติที่เธอจะไม่เข้าใจเขาน่ะ คนส่วนใหญ่บนอินเทอร์เน็ตก็ไม่เข้าใจ เซียวเซียว เรื่องแบบนี้เธอบอกฉันก่อนหน้านี้แล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะวันนี้ไม่ได้พูดถึงเรื่องของเขาฉันคงไม่รู้ว่าเขาอยู่ในเมืองของเธอ เธออยู่ที่เมืองซุนเซียนใช่ไหม ฉันจะไปหาเธอ ”

"เธอจะมาทําอะไรที่นี่?"

"ไปเที่ยวหาเธอน่ะสิ ถึงอย่างไรตอนนี้ก็ปิดเทอมฤดูร้อนแล้ว ที่บ้านก็ไม่มีอะไรทํา ฉันจะออกไปสูดอากาศข้างนอกสักหน่อย ”

"เธอคิดจะมาหาเขาใช่ไหม?"

"จะพูดอย่างนั้นก็ได้ แต่ฉันพูดไม่ออกจริงๆ เขาอยู่ในเมืองเดียวกับเธอ แถมเธอยังเคยซื้อผักจากเขา นี่มันมหัศจรรย์จริงๆ ”

"นี่มันมหัศจรรย์อะไรกัน? แม้ว่าเราจะเป็นเมืองเล็ก ๆ แต่ก็มีคนมากมายที่ซื้ออาหารจากที่นั่น ”

"นั่นก็จริง แต่ฉันก็ยังอยากไปอยู่ดี เดี๋ยวฉันไปหาเธอนะ”

"มาสิ แต่เขาไม่ได้มาขายผักทุกวันนะ ไม่รู้ว่าเธอจะได้เจอเขารึเปล่า ”

"ไม่เป็นไร ถ้าฉันไม่เจอเขาฉันก็ไม่กลับก็แค่นั้น ฮ่า ๆ ! ”

“......”

หลังจากวางสาย ซ่งเซียวก็ทําอะไรไม่ถูก

มันวิเศษไหม?

ดูเหมือนจะมีบางสิ่งบางอย่างจริงๆ

ซ่งเซียว เป็นหญิงสาวที่ถามชื่อหลี่หานเมื่อสองวันก่อน

......

หมู่บ้านหยวนซี

หลี่หานส่งผักไปให้ห่าวเจี้ยนเฟิง

ตอนนี้กําลังอยู่กับพ่ออยู่ เอาผักอย่างแตงกวา มะระ ถั่วสี่ฤดูมาปลูกในชั้นปลูก

หลังจากรดแก่นแท้พืชผลที่เจือจางแล้ว เถาวัลย์ของผักเหล่านี้ก็ยาวขึ้นอย่างมาก และยิ่งนานเท่าไหร่ เถาวัลย์ของผักเหล่านี้ก็จะยิ่งยาวขึ้นเท่านั้น

ต้องสร้างชั้นวางใหม่

ด้วยวิธีนี้ จะทำให้ปลูกได้มากขึ้น

ตอนนี้ทุกครั้งที่เขาไปขายผัก ลูกค้าที่ซื้อไม่ทันก็แนะนำให้เขาขยายแผงปลูกผัก

สําหรับเรื่องนี้ หลี่หานไม่ได้วางแผนที่จะขยายการเพาะปลูกของเขาในขณะนี้

เขาคิดว่าตอนนี้มันก็ดีอยู่แล้ว

เมื่อมีผักขายก็ไปขายที่ตลาด

เมื่อไม่มีผักขายก็เดินเตร่ไปทั่วหมู่บ้าน

หรือนําฝูงเด็กโข่งไปจับปู จับผีเสื้อ จับปลาในแม่น้ำ

ดี!

ทําไมต้องขยายขนาดการเพาะปลูก?

เขาแค่ชอบขายผัก ไม่ใช่หวังจะทําเงินจากการขายผัก

อย่างไรก็ตาม, วางชั้นวางมากขึ้นเพื่อให้ผักเติบโตได้อย่างดีเยี่ยม มันก็เป็นสิ่งที่ต้องทำ

ดังนั้นเขาและพ่อของเขากําลังโต้เถียงกันอยู่

พ่อและแม่ต้องการให้หลี่หานเพิ่มการปลูกผักให้มากขึ้น ตอนนี้ผักขายดีมาก ทําไมพวกเขาถึงไม่หาเงินเพิ่มล่ะ?

แต่เรื่องนี้ขึ้นอยู่กับหลี่หานเป็นหลัก

หลังจากวางชั้นวางเสร็จ พ่อก็กล่าวว่า "ผักที่ปลูกอยู่ตอนนี้ควรจะขายได้ในอีกสองวัน พรุ่งนี้ลูกจะไปขายมันไหม? ”

หลี่หานกล่าว "ขายครับ พรุ่งนี้ไปขายที่ตลาดในหมู่บ้าน อีกวันก็ไปขายในเมือง”

ผักพวกนี้สามารถขายได้สองวัน เช่นนั้นก็ขายในหมู่บ้านหนึ่งวัน ขายในเมืองหนึ่งวัน

หลังจากนั้นก็หยุดพัก

......

เช้าวันรุ่งขึ้น

หลี่หานนำตะกร้าผักสองใบใหญ่ไปที่ตลาดในหมู่บ้าน

เขายังคงอยู่ขายตรงที่เดิมที่ขายประจำ

เมื่อมาถึงที่นั่ง ลูกค้าเก่าคนหนึ่งก็กล่าวว่า "หนุ่มน้อย ในที่สุดนายก็กลับมาอีกครั้ง ”

ผักของเขามีชื่อเสียงมาก

คนในหมู่บ้านน้อยกว่าคนในเมืองมาก แต่ธุรกิจของหลี่หานก็ยังคงขายได้ดีเช่นเดิม

เหล่าลูกค้าเข้ามาซื้อผักทีละคน

หยิบผัก เก็บเงิน!

ยุ่งจริงๆ

......

ในขณะเดียวกัน

ที่ตลาดในเมือง ที่ที่หลี่หานขายผักประจำ

"เซียวเซียว เธอแน่ใจนะว่าเขาขายผักที่ตรงนี้?"

"อืม ดูเหมือนว่าวันนี้เขาไม่ได้มาขายนะ ฉันบอกแล้วไงว่าเขาไม่ได้มาทุกวัน ”

"หรือว่าเขาย้ายที่ขายรึเปล่า?"

"ไม่น่าจะใช่ เขาขายตรงนี้นี้เสมอ"

"ลองเดินหากันเถอะ ถ้าวันนี้เขาเปลี่ยนตําแหน่งล่ะ"

"ก็ได้"

สองสาว คนหนึ่งคือซ่งเซียว อีกคน หลินเสี่ยวหยุน เพื่อนร่วมมหาวิทยาลัยของซ่งเซียว

หลินเสี่ยวหยุนมีรูปร่างเล็กและเตี้ยกว่าซ่งเซียว แต่รูปร่างของเธอก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าซ่งเซียวและเธอก็สวยมาก

หลินเสี่ยวหยุนรู้สึกผิดหวังเล็กน้อยที่ไม่เจอหลี่หาน

เธออยากเห็นฉากขายผักของหลี่หานจริงๆ มันจะเป็นยังไงกันนะ?

ซ่งเซียวบอกว่าเธอไม่เข้าใจหลี่หาน แต่เธอกําลังคิดว่าเธอจะเข้าใจหลี่หานไหม?

เธอไม่ได้มีความหมายอะไรมาก เธอแค่อยากเห็นหลี่หานขายผักเท่านั้น

ขณะที่กําลังจะลากซ่งเซียวไปหาหลี่หานที่อื่น กลับได้ยินคนข้างๆ พูดว่า

"วันนี้ไม่เห็นหลี่หานแฮะ สงสัยวันนี้คงไม่มา"

"หลี่หานไม่มาวันนี้ เขาบอกฉันว่าวันนี้เขาจะไปขายผักที่ตลาดในหมู่บ้านก่อนน่ะ"

"งั้นพรุ่งนี้เขาจะมาขายที่นี่ใช่ไหม? ”

"ไม่รู้สิ พรุ่งนี้ค่อยมาดูกัน"

“......”

ซ่งเซียวได้ยินดังนั้นก็พูดกับหลินเสี่ยวหยุนว่า "ดูสิ เสี่ยวหยุน เขาไม่ได้มาวันนี้ เราไม่จําเป็นต้องไปหาเขาอีกต่อไป ”

หลินเสี่ยวหยุนพูด "เซียวเซียว ตลาดซวงหลงอยู่ไม่ไกลจากที่นี่ใช่ไหม? ”

ซ่งเซียวถามอย่างสงสัย "เธอถามเรื่องนี้ทําไม? ”

หลินเสี่ยวหยุนกล่าวว่า "ก็คนเมื่อกี้บอกว่าหลี่หานขายผักในหมู่บ้านของพวกเขาไม่ใช่เหรอ? ไปดูที่หมู่บ้านของเขากันเถอะ ”

ซ่งเซียวส่ายหัวและพูดว่า "ไม่ได้ไม่ได้ เธอจะทำอะไร? ตลาดซวงหลงอยู่ห่างจากที่นี่สิบกว่ากิโลเมตร มันไกลเกินไป ”

"สิบกว่ากิโลเมตรก็ถือว่าไม่ไกลแล้ว พวกเราเรียกแท็กซี่ไปกัน อีกไม่นานก็ถึงแล้ว"

"ที่นี่จะมีรถมาให้คุณที่ไหน? แถวนี้มีรถแค่สองสามเที่ยวต่อวันเอง ”

"มอเตอร์ไซค์ก็ได้!"

"ไม่ไม่ เขารู้จักฉัน ฉันต้องอายแค่ไหนที่ต้องวิ่งเข้าไปหาเขาแบบนี้อะ? ไม่ไปไม่ไป เขาอาจจะมาพรุ่งนี้ รอพรุ่งนี้เถอะ ”

"แค่วันเดียวเอง เมื่อถึงเวลานั้นเธอก็หลบไม่ให้เขาเห็นก็จบแล้ว”

"ไม่ได้ ฉันไม่เคยไปหมู่บ้านหยวนซี เราจะไปหาเขาที่ไหน? นอกจากนี้ตอนนี้เขาอาจจะขายผักเสร็จแล้วและเก็บแผงลอยกลับบ้านไปแล้วก็ได้ ”

"ฉันไม่สนหรอกน่า ไปก่อนแล้วค่อยว่ากัน ตลาดในหมู่บ้านหนึ่งไม่น่าจะใหญ่นัก ขอเพียงเขาอยู่ ก็ต้องหาเจอแน่ ”

“......”

หนึ่งอยากไปและหนึ่งไม่อยากไป

สุดท้ายซ่งเซียวก็ต้องยอมหลินเสี่ยวหยุน

คนสองคนขึ้นรถมอเตอร์ไซค์และออกเดินทางไปยังตลาดซวงหลง

......

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด