ตอนที่แล้วตอนที่ 1083-1084 ห้วงฝันของเธอ
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 1087-1088 แม้จะไม่ชอบ ก็ไม่สามารถทำอะไรเธอได้

ตอนที่ 1085-1086 เร็วไปไหม


เหมาซวีเสียตัวแข็งเหมือนก้อนหิน

ร่างกายของเขาร้อน ราวกับมีไฟปะทุตามชั้นผิวหนัง

การหายใจของเขาเริ่มไม่คงที่ เขาคว้ามือเล็ก ๆ ที่ขยับไปมาบนร่างกายของเขาและกัดฟัน เสียงทุ้มต่ำและหาบของเขาฟังดูเหมือนกำลังอดทน

“เจียงหลัวลี่ คุณไม่ได้ฝัน รู้ไหมว่ากำลังทำอะไรอยู่”

“ถ้าคุณทำแบบนี้อีก ผมรับปากไม่ได้แล้วนะ ว่าจะเกิดอะไรขึ้น”

“คุณคิดว่าผมจะไม่แตะต้องคุณจริง ๆ เหรอ?”

“งั้นก็อย่ารับปากอะไรกับฉันเลยค่ะ” เจียงหลัวลี่มองไปที่กล้ามแน่น ๆ และเซ็กซี่บนแผงอกของชายคนนี้ มือของเธอพยายามดื้นรบที่จะหลุดจากการเกาะกุมของเขา และสอดเข้าไปในเสื้อผ้าของเขาราวกับปลาสาก

จากนั้นเธอก็สัมผัสกับกล้ามเนื้อบนหน้าอกของเขาอย่างที่เธออยากสัมผัสมานานแล้ว

รู้สึกดีจัง เธอลูบไล้เขาไปมาถึงสามครั้ง

เสียงลมหายใจเร็วของชายที่อยู่บนร่างของเธอดังออกมาให้ได้ยิน

เจียงหลัวลี่วางมือบนหน้าอกที่อบอุ่นและมั่นคงของเขา ความรู้สึกถึงกล้ามเนื้อเรียบ ๆ ใต้ฝ่ามือ ทำให้เธออดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมา เสียดายว่านี่เป็นเพียงแค่ความฝัน

ทว่ามันดูเหมือนจริงมาก จนเธอไม่รู้สึกเลยว่านี่เธอกำลังฝัน

รู้สึกดีเป็นพิเศษ

มือของเธอสัมผัสหน้าอกของเขาครู่หนึ่งราวกับว่าเธอไม่พอใจ แล้วเลื่อนลงมาเล็กน้อย...

“เจียงหลัวลี่!”

เหงื่อหยดลงบนหน้าผากของเหมาซวีเสียอย่างไม่หยุดหย่อน เมื่อเจียงหลัวลี่แตะที่เข็มขัดของเขา เขาหายใจเข้าลึก ๆ แล้วกดมือของเธอไว้ เขากำลังจะลุกขึ้น ประตูถูกผลักเปิดอย่างกะทันหัน

“นายท่าน ซุปเมาค้าง...”

เป็นพี่หลิน

เพราะประตูเปิดแง้มไว้ พี่หลินจึงไม่ได้เคาะประตูและเดินเข้ามา

ทันทีที่เธอเข้ามาในห้องนนอ เธอเห็นเจียงหลัวลี่กำลังเตรียมปลดเข็มขัดของเขา

พี่หลินตกตะลึง เธอเบิกตากว้างด้วยความตกใจ และกลืนคำพูดของเธอ

อะไรกัน อะไร เธอเห็นอะไร

เธอเห็นคุณท่านตรึงคุณเจียงไว้บนเตียง ขณะที่คุณเจียงกำลังปลดเข็มขัดของคุณท่าน...

คงจะทนไม่ไหวกันสินะ

เจ้านายของเธอช่างใจร้อนจริง ๆ ขนาดประตูก็ยังไม่ทันได้ปิด...

ปกติแล้วเหมาซวีเสียในความคิดของพี่หลินมักจะจริงจังอยู่เสมอ ฉากนี้จึงทำให้เธอตกใจมาก

เธอดูเหมือนกำลังรบกวนคู่สามีภรรยา

พี่หลินตกใจมากจนเกือบทำซุปหกลงพื้น เธอตะลึงอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตอบสนองและหันกลับอย่างรวดเร็ว

แม้แต่ผู้หญิงอายุมากเท่าเธอ ก็รู้สึกเขินอยู่เหมือนกัน เมื่อคิดถึงภาพที่เห็นเบื้องหน้า

“นายท่าน ขอโทษค่ะ ฉันน่าจะเคาะประตูก่อน! ฉันจะออกไปเดี๋ยวนี้คะ จะไม่รบกวนคุณและคุณเจียง พวกคุณ ต่อกันได้เลยคะ”

จากนั้นพี่หลินก็หันหลังกลับและจากไป

“พี่หลิน ไม่ใช่นะ พี่เข้าใจผิดแล้ว...” เหมาซวีเสียอ้าปากจะอธิบาย แต่ก่อนที่เขาจะพูดจบ พี่หลินก็เดินออกจากห้องนอนแล้วปิดประตูให้

เหมาซวีเสีย : “…”

ภายใต้มือที่เขากดไว้ มือเล็ก ๆ ยังคงดื้นไปมา พยายามถอดเสื้อผ้าของเขาด้วยมืออีกข้างของเธอ

ไม่ว่าเหมาซวีเสียจะเป็นสุภาพบุรุษสักเพียงไหน เขาก็แค่คนธรรมดา

อีกอย่าง เขาก็สนใจเจียงหลัวลี่เช่นกัน

เขาจะทนต่อการหยอกเย้าของเธอได้อย่างไร

ร่างกายของเขาตอบสนองแล้ว และความปรารถนาที่จะได้ครอบครองเธอก็มากด้วย

เขาลังเล

ชั่วครู่หนึ่ งเขาต้องการตามใจตัวเองอีกสักครั้ง

ยังไงเธอก็เป็นฝ่ายเริ่มก่อกวนเขาก่อน

แต่สุดท้ายเหตุผลก็เอาชนะแรงกระตุ้นและเขาก็อดทนกับมันได้สำเร็จ

ก่อนที่ทุกอย่างจะชัดเจน เขาไม่สามารถแตะต้องเธอได้อีก

เขาหุนหันพลันแล่นในคืนนั้นและได้รับผลกระทบจากยาไม่มากก็น้อย

แต่ตอนนี้เขามีสติครบถ้วน ถ้าเขาสัมผัสเธอในสถานการณ์เช่นนี้ เขาคงหาประโยชน์จากตัวเธออย่างแท้จริง

“เจียงหลัวลี่คุณเมาแล้ว คุณไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่” ใบหน้าของเหมาซวีเสียตึงเครียด เขาจับมืออีกข้างของเธอที่กำลังสร้างปัญหาออกจากร่างอย่างรวดเร็ว

ทันทีที่เขาปล่อยมือ เจียงหลัวลี่ก็เอื้อมมือออกไปและพูดอย่างไม่พอใจ

“ที่รัก อย่าไป กลับมา ฉันอยากกอดและจูบคุณ...”

หลังจากที่เหมาซวีเสียลงจากเตียง เขาหันหลังกลับทันทีและเดินออกจากห้องนอน

ย่างก้าวของเขาเร็ว ราวกับมีใครกำลังไล่ตามเขาอยู่

เขาไม่ลังเลและไม่หันกลับไปมอง

...

เมื่อเขาเดินออกจากห้องนอน เขาได้ยินเสียงผู้หญิงร้องไห้และโวยวาย

เขาขมวดคิ้วและยืนอยู่นอกห้องนอนครู่หนึ่ง จัดเสื้อผ้าและผมให้เรียบร้อย หลังจากแน่ใจว่าไม่มีอะไรผิดปกติ เขาก็หันหลังเดินลงบันไดไป

เมื่อเขาเดินไปถึงชั้นล่าง พี่หลินเห็นเขาลงมาจากชั้นบน เธอมองเขาด้วยความประหลาดใจ และความกังวลก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของเธอ

ไม่มีทาง

นายท่านมีร่างกายที่แข็งแรงสมบูรณ์ดี จะจบลงได้อย่างรวดเร็วไม่ได้หรอกน่า

นี่ผ่านไปไม่กี่นาทีเอง...

เร็วเกินไปนะ

นายท่านเกือบจะสมบูรณ์แบบในทุกด้านแล้วเชียง ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเรื่องที่สำคัญที่สุดของผู้ชายคนนี้ คงได้เป็นเรื่องใหญ่

“นายท่าน ทำไมลงมาเร็วจัง” พี่หลินตกใจมากและอดไม่ได้ที่จะถามคำถามในใจ

ทันที่ที่เธอพูดไปอย่างนั้น เธอก็ตระหนักถึงความผิดพลาดของเธอ

เหตุกาณ์นี้ต้องได้รับความเสียหายอย่างใหญ่หลวงต่อนายท่าน เขารู้สึกแย่พออยู่แล้ว

ถ้าเธอยังถามอีก มันจะไม่รบกวนเขามากไปกว่านี้หรอกเหรอ?

พี่หลินเสียใจในทันที

เธออยากจะพูดบางอย่างเพื่อชดเชย แต่เธอนึกไม่ออกว่าควรพูดอะไร

“นายท่าน ฉะ-ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้นคะ” ใบหน้าของเธอแดงก่ำด้วยความกังวล “ฉัน-ฉันแค่..”

เหมาซวีเสียไม่ได้คาดหวังว่าพี่หลินจะคิดอะไรมากมาย เขานึกถึงเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ที่อยู่ชั้นบนและขมวดคิ้วด้วยอาการปวดหัว “พี่หลิน เอาซุปแก้อาการเมาค้างขึ้นไปชั้นบนแล้วป้อนให้เธอที เธอเมา อารมณ์ไม่ค่อยดีนัก ช่วยอยู่ในห้องและดูแลเธอให้ด้วยครับ”

“ถ้าเธอหลับ แล้วค่อยออกมา”

พี่หลินตกตะลึง “นายท่าน แล้วคุณล่ะ”

เหมาซวีเสียถูช่องว่างระหว่างคิ้วของเขา

“ผมจะไปห้องหนังสือ จัดการเรื่องงานสักหน่อย ยังไงช่วยจับตาดูเธอไว้หน่อย ถ้ามีอะไรผิดปกติ แจ้งผมที่ห้องหนังสือที”

พูดจบเขาก็หันหลังเดินออกไป

พี่หลินมองดูขณะที่เขาเดินขึ้นไปชั้นบน หลังสูงและเหยียดตรงของเขา ดูเหมือนฉายความเหงาและดวงตาของเธอก็เผยให้เห็นความกังวลอีกครั้ง

นายท่านคงตกใจและไม่อยากหน้าคุณเจียงอีกต่อไป...

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด