ตอนที่แล้วบทที่ 2 เอไอ
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 4 อุกอาจ

บทที่3 ฝันกลางวัน?


บทที่3 ฝันกลางวัน?

“เสี่ยวเหมิง มาที่สำนักงานของฉัน!” เหมิงเสี่ยวไป่ถูกผู้จัดการเรียกไปที่สำนักงานก่อนที่เขาจะมาถึงโต๊ะ

มีคนสองคนนั่งอยู่ในห้องทำงานของผู้จัดการ ทันทีที่เหมิงเสี่ยวไป่เข้ามา สายตาของคนสองคนนี้ก็จับจ้องมาที่เขาและใบหน้าของพวกเขาก็ไร้ความปราณี

จางไค ผู้จัดการสำนักงานของรายการถ่ายทอดสดซึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้ทำงานเป็นชายวัยกลางคนวัย 40 ปี เส้นผมบางและหน้าผากสะท้อนแสงอยู่ไม่ไกลจากศีรษะล้าน

ด้วยใบหน้าที่ใหญ่และคอหนา สวมเสื้อตัวใหญ่และชุดสูทสีดำ และพุงอ้วนของเขาราวกับบาสเก็ตบอลถูกซ่อนไว้ ตอนนี้เขามองไปที่เหมิงเสี่ยวไป่ด้วยใบหน้าที่จริงจัง

บนโซฟาสำนักงาน น้ำหนักของคนนั่งด้านข้างไม่ต่ำกว่าจางไค

เขาดูเหมือนอายุห้าสิบปี ผิวของเขาหยาบกร้านและมืด ร่างกายของเขาแข็งแรงเหมือนวัว เขามีคิ้วหนาและตาโต และหน้าใหญ่ของเขาเกือบจะเหมือนกับอ่างล้างหน้าของเหมิงเสี่ยวไป่!

ถ้าเป็นผู้ชาย ร่างกายแบบนี้เรียกได้ว่าแข็งแกร่ง แต่คนนี้เป็นผู้หญิง!

เธอสวมรองพื้นหนาและสีปากสดใสบนใบหน้าของเธอ สวมเสื้อผ้า "เซ็กซี่" ที่ไม่มีสายหนังเผยให้เห็นไหล่และหน้าอกที่กว้างของเธอ!

เฉียว เสี่ยวหยู นี่คือชื่อของเธอ ซึ่งไม่สอดคล้องกับรูปร่างของเธออย่างจริงจัง อย่างไรก็ตาม นี่ไม่ใช่สิ่งที่ขัดแย้งกันที่สุด เหมิงเสี่ยวไป่ที่รู้จักตัวตนของเธอรู้สึกคลื่นไส้ทุกครั้ง!

เจ้าหญิงเฉียว ลอรี ผู้ประกาศข่าวหญิงที่โด่งดังที่สุดในการแสดงดนตรีสด ไม่เคยแสดงใบหน้าของเธอในการถ่ายทอดสด แต่เธอมีเสียงโลลิที่ปลุกเร้าโอตาคุนับไม่ถ้วน ทุกครั้งที่เจ้าหญิงเฉียว ลอรี ถ่ายทอดสด จะมีแฟนๆจำนวนมากไล่ตามเธอ ให้ของขวัญและจินตนาการถึงเสียงโลลิของเธอ

แต่ใครจะรู้ว่า "เจ้าหญิงโจ ลอรี" ที่พวกเขาไล่ตามอย่างบ้าคลั่งนั้นเป็น "ป้า" ที่เข้มแข็งต่อหน้าพวกเขา?

“ผู้จัดการ” เหมิงเสี่ยวไป่มีลางสังหรณ์ในใจว่าไม่มีอะไรดีอย่างแน่นอน

จางไค่แสดงสีหน้าจริงจังและถามเขาว่า: "เสี่ยวเหมิง คุณทำงานนี้ได้อย่างไร? ผู้ประกาศข่าวบ่นกับฉัน!"

“อีกฝ่ายบอกว่านายไม่ให้ความร่วมมือกับงานสมอ แล้วจงใจสร้างอุปสรรคให้งานสมอ! นี้ใช้เรื่องจริงไหม?”

“ไม่!” เหมิงเสี่ยวไป๋ดูไร้เดียงสา

“ไม่?” “เจ้าหญิงเฉียวโลโลลี่” ข้างๆเขา เฉียวเสี่ยวหยูทำหน้าเหม็นทันทีและกล่าวหาว่าเธอหันหน้าไปทางใบหน้าของเธอ: “ตอนที่ฉันออกอากาศเมื่อวานนี้ นายปิดกั้นห้องถ่ายทอดสดของฉันเป็นเวลาสิบนาที มันหมายถึงอะไร?”

“นายรู้ไหมว่ามันส่งผลกระทบอย่างไรต่อความนิยมของฉัน ฉันสูญเสียรายได้เท่าไหร่ บริษัทสูญเสียรายได้เท่าไหร่ นายสามารถจ่ายได้หรือไม่ ผู้จัดการจาง เช่นเดียวกับพนักงานประเภทนี้ต้องถูกลงโทษเพื่อเป็นตัวอย่าง เขาคิดว่าสิ่งที่ตัวเองทำนั้นมันหน้าทึ่งมากใช้ไหม!”

เมื่อกล่าวถึงเรื่องนี้ เหมิงเสี่ยวไป๋รู้สึกไม่สบาย งานของเขาคือดูแลการถ่ายทอดสด ซึ่งก็คือการจัดการห้องถ่ายทอดสด เมื่อเนื้อหาที่ผิดกฎหมายปรากฏในห้องถ่ายทอดสดจะต้องหยุดให้ทันเวลา

เมื่อวานนี้ เมื่อเฉียวเสี่ยวหยูกำลังถ่ายทอดสด เขาถูกสงสัยว่าใช้เสียงในแนวอนาจารในการถ่ายทอดสด! ในเวลานั้น เหมิงเสี่ยวไป๋เตือนเธอและขอให้เธอยับยั้ง

แต่เฉียวเสี่ยวหยูพบว่าผู้ชมในห้องถ่ายทอดสดถูกกระตุ้นด้วยเสียงโลลิอนาจารของเธอ และเธอก็แปรงของขวัญอยู่เสมอ ดังนั้นฉันจึงเพิกเฉยต่อคำเตือนของ เหมิงเสี่ยวไป่ และยังคงถ่ายทอดสดต่อไป

ตามระเบียบของเว็บไซต์ เหมิงเสี่ยวไป่ห้ามห้องถ่ายทอดสดของเธอเป็นเวลาสิบนาทีไม่นานเพียงเพื่อเตือนเธอ ในเวลานั้น เฉียว เสี่ยวหยู หงุดหงิดและดุเหมิงเสี่ยวไป่ในกลุ่มบริษัท วันนี้เขาไปหาผู้จัดการเพื่อยื่นเรื่องร้องเรียน

“ผู้จัดการ ฉันไม่ได้ทำอะไรผิดจริงๆ...” จางไคขัดจังหวะเมิ่งเสี่ยวไป๋ก่อนที่เขาจะพูดจบ เขาสาปแช่ง “แกทำอะไร”

“การจ่ายเงินเดือนให้แกเป็นเพียงแค่ให้แกมีปัญหากับบริษัทเหรอ?”

“ถ้าแกไม่ทำเรื่องจริงจัง มันจะสร้างความโกลาหลให้กับฉัน! แกไม่รู้หรือว่าเฉียว เสี่ยวหยู เป็นผู้ประกาศข่าวที่โด่งดังที่สุดของบริษัทของเรา? รายได้ที่เธอนำมาสู่บริษัทในหนึ่งเดือนนั้นเกินเงินเดือนของแกเป็นเวลาสามปี!”

"โบนัสการแสดงของแกในเดือนนี้หายไปแล้ว! และฉันขอเตือนแกว่า ฉันไม่ต้องการให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีกเป็นครั้งที่สอง!"

เหมิงเสี่ยวไป่ไม่มีโอกาสที่จะโต้กลับ เพราะเขาเห็นมันว่าจางไคไม่ได้วางแผนที่จะให้โอกาสเขาอธิบาย และเขาก็ไม่ฟังคำอธิบายของเขา

ด่าเขาตอนนี้

เพียงเพื่อเอาใจเฉียวเสี่ยวหยู! ทำให้เธอมีความสุขและรักษาวัวเงินสดของบริษัทไว้!

และเหมิงเสี่ยวไป๋ก็เป็นแค่ผู้ชายที่อยู่ข้างหลัง! วิจารณ์ ดูถูก และหักค่าจ้าง ยิ่งถูกลงโทษหนัก ฉี เสี่ยวหยูก็ยิ่งโล่งใจ!

เมื่อได้ยิน จางไคดุเหมิงเสี่ยวไป่ อ่างล้างหน้าขนาดใหญ่ของ เฉียว เสี่ยวหยู ก็ยิ้มอย่างพอใจ และเธอก็ชี้ไปที่ เหมิงเสี่ยวไป่ อย่างมีชัยและพูดว่า: "ฉันได้ยินทั้งหมดหรือไม่ โปรดให้ความทรงจำกับฉันอีกหน่อยในอนาคต! เป็นซุปเปอร์แมนอึ ,คิดว่าตัวเองเป็นตัวละครแบบไหน คัท!"

เหมิงเสี่ยวไป๋หงุดหงิดมาก เขาถามตัวเองว่าเขาไม่ได้ทำอะไรผิด! เฉียว เสี่ยวหยู่ที่ถ่ายทอดสดอย่างผิดกฎหมาย และเขาก็แค่ปฏิบัติตามระเบียบของบริษัทเท่านั้น

หากเขาไม่ได้ทำอะไรในตอนนั้นและมีคนรายงานการละเมิดการถ่ายทอดสด ความรับผิดชอบจะรุนแรงกว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้ และมันจะเป็นเมิ่งเสี่ยวไป่ที่อยู่เบื้องหลัง!

สรุป ไม่ว่าคุณจะทำอย่างไร เฉียว เสี่ยวหยู ไม่ผิด และ ผู้จัดการก็ไม่ผิด ต้องเป็นตัวเองที่ผิด!

นี้ไม่ยุติธรรม! เมิ่งเสี่ยวไป๋ก็ทนไม่ได้เช่นกัน!

“เป็นยังไงบ้างถ้านี้ไม่พอใจฉันจะวิพากษ์วิจารณ์เขาอีกสองสามคำ” จางไคพูดกับเฉียวเสี่ยวหยู

“เกือบจะดีแล้ว” เฉียวเสี่ยวหยูยืนขึ้น หยิบกระจกขึ้นมาแล้วมองดูใบหน้าอายุห้าสิบปีของเขาแล้วพูดว่า: “ถ้าแกไม่โกรธ แกจะน่าเกลียดเมื่อแกโกรธ!”

เหมิงเสี่ยวไป๋แสดงท่าทางดูถูก ป้าคนนี้ไม่มีอะไรเลยจริงๆ!

เมื่อเฉียวเสี่ยวหยูออกจากสำนักงาน การแสดงออกของจางไคก็ผ่อนคลายลงเล็กน้อยในทันที และกล่าวว่า “เสี่ยวเหมิง อย่าคิดมาก มันเหมือนกับการทำงาน”

“ผู้จัดการจาง! ฉันแค่ปฏิบัติตามกฎ! มันไม่ยุติธรรมเกินไปที่จะลงโทษฉันเหรอ?” เมิ่งเสี่ยวไป่ถามเชิงวาทศิลป์

จางไค ตกตะลึงเล็กน้อย ปกติแล้ว เหมิงเสี่ยวไป่ มักจะเป็น "คนที่ซื่อสัตย์" ในสายตาของเขาเสมอ ถูกรังแกได้ง่าย วันนี้ฉันกล้าถามเขา ดูเหมือนว่าเขาจะโกรธจริงๆ

เขาปลอบ: "เป็นเรื่องดีที่คนหนุ่มสาวต้องทนทุกข์ทรมานสักหน่อย คุณทำงานหนัก!"

“ทำงานหนักไหม?” เหมิงเสี่ยวไป่ยิ้มอย่างดูถูกและพูดกับจางไค: "ผู้จัดการจาง คุณบอกฉันว่าคุณจะทำงานในฝ่ายเทคนิคเมื่อหมดระยะเวลาฝึกงาน เงินเดือนก็จะเพิ่มขึ้นด้วย ทำไมฉันถึงได้เงินเท่าเดิมอยู่กัน? นอกจากนี้ฉันยังต้องทำงาน เหมือนกับผู้บริหารระดับสูงอีก”

“เสี่ยวเหมิง! เธอจะมากเกินไปแล้วนะ!” จางไคกล่าวด้วยสีหน้าไม่พอใจ: “ในแง่ของบุคลากร บริษัทจะจัดการให้นายได้ นายจะยังกังวลเรื่องอะไร?”

“จัดการให้เหรอ บริษัทจ่ายค่าเช่าให้ฉันไหม บริษัทมีอาหารให้ไหม ถ้าไม่มีโบนัส นอกจากนี้บริษัทยังคิดจะหักเงินโบนัสของฉันอีก!” เหมิงเสี่ยวไป๋ไม่พอใจ "ถ้าเป็นกรณีนี้ ฉันจะทำไม่ทำมันอีก!"

เมื่อได้ยินว่าเหมิงเสี่ยวไป๋บอกว่าเขาจะไม่ทำ จางไคก็ยิ้มทันทีและพูดว่า: “ชายหนุ่ม อย่าพูดลาออกทุกครั้ง ตอนนี้งานหายาก ความสามารถในการทนต่อความเครียดของคุณควรจะเป็น จะดีขึ้น ตอนนี้การฝึกงานมีไว้ให้คุณเรียนรู้ ช่างเป็นประสบการณ์ที่ยอดเยี่ยมจริงๆ!”

“งั้นผมขอถามฝ่ายเทคนิคอีกครั้งเพื่อดูว่าผมจะจัดการให้คุณได้ไหม”

เหมิงเสี่ยวไป่ รู้ว่านี่เป็นกลยุทธ์ที่ช้าลงและจางไคไม่มีอะไรมากไปกว่าการไม่เต็มใจที่จะแบกรับแรงงานราคาถูกของ เหมิงเสี่ยวไป่!

แต่เมิ่งเสี่ยวไป่ก็ไม่ได้คาดหวังเช่นกัน วันนี้เขามีจุดประสงค์อื่น เขาพูดกับจางไค: "ฉันมีอย่างอื่นจะพูด"

“มาคุยกันเถอะ” ตีไม้ให้ออกเดทแสนหวาน และตอนนี้จางไคก็ดูเป็นมิตรสุดๆ

"ซอฟต์แวร์ถ่ายทอดสดของบริษัทเรามักมีปัญหาไม่ใช่หรือ" เหมิง เสี่ยวไป่กล่าว "ฉันสร้างระบบถ่ายทอดสดด้วยตัวเองและต้องการขายให้กับบริษัท"

“คุณทำระบบถ่ายทอดสดเองเหรอ?” จางไครู้สึกประหลาดใจเมื่อได้ยินคำพูดของเหมิงเสี่ยวไป่ จากนั้นยิ้มและพูดว่า “ก็ใช่ที่คนหนุ่มสาวจะคิดบวก แต่บริษัทไม่ต้องการมัน เรามีระบบถ่ายทอดสดของเราเอง .”

“ฉันยังพูดไม่จบ ระบบของฉันมีประสิทธิภาพมากกว่าประสิทธิภาพของบริษัทมาก มี…” เมิ่งเสี่ยวไป่ถูกขัดจังหวะโดยจางไคก่อนที่เขาจะพูดจบ

“คุณวางแผนที่จะขายเท่าไหร่?” จางไคถาม

“อืม ฉันคิดว่ามันคุ้มค่าหนึ่งล้าน” เหมิงเสี่ยวไป๋พูดอย่างจริงจัง

จางไคลืมตากว้างและมองมาที่เขา หลังจากเงียบไป 3 วินาที เขาก็หัวเราะจริงๆ

“ฮ่าฮ่าฮ่า เจ้าหนุ่ม นายจริงจังกับการเล่าเรื่องตลกมาก!” จางไคเละพูด “นายรู้รึเปล่าว่าคุณกำลังพูดเรื่องอะไร ระบบถ่ายทอดสดของบริษัทเราสร้างโดยทีมงานมืออาชีพในราคา 100,000 หยวน ซึ่งก็แล้ว ดีมาก!”

“นายบอกว่านายสร้างระบบและต้องการขายมันให้ได้ล้านเหรอ ฮ่าฮ่าฮ่า!” ไขมันหน้าท้องของจางไคสั่น “ฝันให้น้อยลงและทำมากขึ้น! ออกไป!”

เหมิงเสี่ยวไป๋สูดหายใจเข้าลึก ๆ และพูดอย่างตรงไปตรงมา: "ถ้าเป็นกรณีนี้ ฉันขอลาออก!"

“ลาออก?” คิ้วของจางไคเริ่มจริงจัง “นายต้องคิดให้ชัดเจน มันไม่ง่ายที่จะหางานดีๆ แบบนี้ถ้านายลาออกตอนนี้! นอกจากนี้ ไม่ว่านายจะลาออกหรือไม่ก็ตาม วันนี้นายต้องทำงานได้ดี นายต้องไปทำงานก่อนนะ พรุ่งนี้ฉันจะคุยเรื่องนี้!”

เหมิงเสี่ยวไป่ไม่พูดอะไรอีก และออกจากสำนักงาน การลาออกไม่สามารถดำเนินการให้เสร็จสิ้นในทันที เขาต้องการลาออกตอนนี้

หลังจากยุ่งวุ่นวายในช่วงเช้า ตอนเที่ยง ระหว่างรับประทานอาหารกลางวัน เหมิงเสี่ยวไป่ ก็มาที่แผนกเทคนิค เขารู้สึกว่า จางไคไม่รู้จักสินค้า และคังเซียงหนานหัวหน้าแผนกเทคนิคน่าจะเข้าใจคุณค่าของชีวิตของเขา ระบบออกอากาศ

กลุ่มคนจากแผนกเทคนิคกำลังไปที่ร้านอาหารเพื่อทานอาหารค่ำ และชายวัยกลางคนอายุ 30 ปีสวมแว่นที่นำโดยคือคังเซียงหนาน

"ผู้อำนวยการคัง" เหมิงเสี่ยวไป่ หยุดเขาและแนะนำตัวเอง: "ฉัน เหมิงเสี่ยวไป่ จากแผนกปฏิบัติการ ฉันสร้างระบบถ่ายทอดสดเพื่อแสดงให้คุณเห็น"

“หือ?” คังเซียงหนานมองเขาด้วยท่าทางงงงวย “คุณสร้างระบบถ่ายทอดสดหรือเปล่า”

“ใช่! ความเสถียรของระบบถ่ายทอดสดนี้แข็งแกร่งมาก และสามารถจัดหาปริมาณการใช้ข้อมูลสูงเป็นพิเศษของเว็บไซต์ขนาดใหญ่ได้อย่างเต็มที่ แม้ว่าจะมีผู้ดูการถ่ายทอดสดหลายล้านคนในเวลาเดียวกัน แต่ก็สามารถรักษาเสถียรภาพและ ปรับให้เหมาะสม...”

“หยุด! นายต้องการทำอะไร?” เช่นเดียวกับจางไค คังเซียงหนานไม่ฟังเขา

“ฉันต้องการขายระบบนี้ให้กับบริษัท!” เหมิงเสี่ยวไป่กล่าวอย่างเรียบง่าย

“ขายให้บริษัท?” คังเซียงหนาน มองย้อนกลับไป เหลือบมองไปที่กลุ่มโปรแกรมเมอร์ในแผนกเทคนิค และหัวเราะ

“ฮ่าฮ่า เจ้าเด็กคนนี้ น่าสนใจจริงๆ นายต้องการขายระบบของตัวเองให้กับบริษัทหรือ นายหมายความว่าพวกเราล้วนโง่เขลา และระบบถ่ายทอดสดไม่ดีเท่าระบบของคุณหรือ” โปรแกรมเมอร์อาวุโสคนหนึ่งหัวเราะ

“ตลกมาก สิ่งที่คุณทำเองดีกว่าของแผนกของเราเหรอ?” มีคนมองเหมิงเสี่ยวไป่อย่างดูถูก

“ฉันพูดไม่ออก! ฉันคิดว่าเขาเป็นเด็กใหม่ที่ไม่เข้าใจอะไรเลย หลังจากเขียนโค้ดสองบรรทัดแล้ว ฉันคิดว่าฉันเป็นเทพผู้ยิ่งใหญ่!”

“ไอ้หนู” คังเซียงหนานตบไหล่เหมิงเสี่ยวไป่และพูดประชดเล็กน้อยว่า: “อย่าคิดมากไป! ไปกินข้าวกัน!”

ในขณะที่เขาพูด กลุ่มคนเดินผ่านเหมิงเสี่ยวไป๋ด้วยรอยยิ้ม และพูดคุยและหัวเราะอย่างไร้ยางอาย

“ฮ่าฮ่า ฉันไม่เคยเห็นคนนี้มาก่อนเลย ในบริษัทของเรายังมีคนตลกแบบนี้อีกเหรอ?”

“เหมิงเสี่ยวไป่คืออะไร? ช่างเป็นเด็กน้อยอะไรเช่นนี้!”

“เขาต้องการขายระบบถ่ายทอดสด ฉันไม่รู้ว่าสมองของเขาโตแค่ไหน!”

"ฉันหัวเราะหนักมาก! ไม่ ฉันต้องการโพสต์แวดวงเพื่อน!"

5 1 โหวต
Article Rating
2 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด