บทที่ 239 โถงทางเดินของกาลเวลา
(Editor note เพื่อลืม : เอแวม = เวลาที่ไม่สิ้นสุด สปาเที่ยม=มิติที่ไม่สิ้นสุด เวแวม=ชีวิตที่ไม่สิ้นสุด) ด้วยสัญชาตญาณ ฉันได้ห่อหุ้มตัวเองในลมเป็นรูปทรงกลมโดยทำให้ทรายกระเด็นออกไปขณะที่ฉันค่อยๆลอยลงไปที่พื้น ซิลวี่ทำสิ่งที่คล้ายคลึงกันเมื่อฉันเห็นทรงกลมสีดำค่อยๆละลายเพื่อเผยให้เห็นสาวร่างเล็กที่มีเข...
