Sign in Buddha's palm 315 (II) เข้ามาหาเรื่องตาย! (ฟรี)

Sign in Buddha's palm 315 (II) เข้ามาหาเรื่องตาย!

“แล้วตอนนี้พวกเราควรทำเช่นไร?”

“ควรจะบอกพี่สามหรือไม่?”

จักรพรรดิถังเดินไปเดินมา ถามออกด้วยน้ำเสียงที่ลึกล้ำ

“ตอนนี้เราไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องรอ” นักพรตเฒ่าสำนักเอกะวิถีและกล่าวออกมา

เมื่อเป็นการต่อสู้ระหว่างเซียนเทพปฐพี แม้จะเป็นตำนานยุทธขั้นสูงสุดนับร้อยก็จะไม่มีผลกับการต่อสู้

ดังนั้นต่อให้กังวลแค่ไหนก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้ ทางเดียวคือต้องรอผลอย่างเงียบๆ

“เหลยเฉียนจือ?”

“อีกเจ็ดวันจะมาหาข้า?”

ที่ด้านหน้าของพระราชวังตะวันออก ซูฉินในชุดดำมีแววตาอันสงบประดับอยู่บนใบหน้า ไม่มีความกังวลใดๆ เลย

ด้วยร่างศักดิ์สิทธิ์อีกาทองคำ แม้ว่าซูฉินจะยังไม่ทะลวงขั้น แต่ก็สามารถเทียบเคียงกับเซียนเทพปฐพีได้ ไม่ต้องพูดถึงตอนที่ซูฉินสามารถทะลวงขอบเขตได้แล้ว

“อีกเจ็ดวันต่อจากนี้ คงจะได้ทดสอบกำลังของข้าดูเสียที”

ซูฉินส่ายศีรษะ จากนั้นก็ไม่ได้ให้ความสนใจอะไรต่อไป

ในเวลานี้ ความสนใจของซูฉินเกือบจะมุ่งเน้นไปที่ขอบเขตเซียนเทพปฐพีทั้งหมด

ส่วนการมาเยือนของเหลยเฉียนจือ?

ซูฉินไม่ได้เอามาใส่ใจเลย

เวลาผ่านไปอย่างช้าๆ

เจ็ดวันผ่านไปในพริบตา

และในวันนี้ จอมยุทธต่างแดนจำนวนนับไม่ถ้วนก็ได้มาอยู่นอกเมืองฉางอัน อยากจะเห็นการต่อสู้อันน่าตกตะลึงระหว่างเซียนเทพปฐพีทั้งสองคนด้วยตาของตนเอง

แม้แต่นิกายใหญ่ก็ไม่มีข้อยกเว้น มีผู้นำนิกายหลายคนที่มารอที่นี่ล่วงหน้าสองสามวัน

ในที่สุด

วันนี้

ทุกคนต่างได้เห็นชายร่างสูงเดินมาทีละก้าว

ด้านหลังของชายร่างสูงสะพายดาบยาวสองเมตร แม้ว่าจะเดินมาเงียบๆ แต่ทะเลปราณอันไร้ที่สิ้นสุดก็ยังได้รับผลกระทบ รัศมีที่อธิบายไม่ได้แผ่ออกไปทั่วทิศทาง

“เหลยเฉียนจือ”

“เขาคือเหลยเฉียนจือ”

จอมยุทธหลายคนจ้องมองไปที่เหลยเฉียนจือด้วยดวงตาอันร้อนแรง

“นี่คือเซียนเทพปฐพีงั้นหรือ? มันทรงพลังจนน่าเหลือเชื่อ แม้ว่าจะไม่ได้ปลดปล่อยไอพลังอะไรออกมา แต่สภาวะการรวมกันระหว่างมนุษย์และสวรรค์นี้ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้ตำนานยุทธขั้นสูงสุดไม่สามารถต้านทานได้แม้แต่น้อย......”

จอมยุทธบางคนอุทานและกระซิบอยู่กับตัวเอง

“มิผิด”

จอมยุทธที่เหลือพยักหน้ากันทีละคน ชัดเจนว่าเห็นด้วย

รัศมีที่เหลยเฉียนจือแสดงออกมาในตอนนี้แตกต่างจากตำนานยุทธขั้นสูงสุดหรือแม้แต่ครึ่งก้าวเข้าสู่ขอบเขตเซียนเทพปฐพีโดยสิ้นเชิง

หากเทียบกับความรู้สึกกดขี่ยามเผชิญกับครึ่งก้าวเข้าสู่ขอบเขตเซียนเทพปฐพี ความรู้สึกกดขี่ในยามนี้ก็เป็นความห่างชั้นที่ใหญ่ยิ่ง

ดังนั้นเหลยเฉียนจือในยามนี้จึงทำให้พวกเขารู้สึกตกใจอย่างมาก และความรู้สึกนี้ไม่ได้มาจากความแข็งแกร่งส่วนตนเท่านั้น แต่มาจากโลกทั้งใบ

ท่ามกลางสายตาของทุกคน เหลยเฉียนจือก้าวเดินไปหลายสิบลี้ ในที่สุดก็หยุดอยู่นอกเมืองฉางอัน

ฉับพลัน

ทุกคนก็ปิดปากเงียบ สงบจิตสงบใจ ด้านนอกเมืองฉางอันภายในรัศมีหลายสิบลี้ เงียบกริบจนแม้แต่เสียงเข็มตกก็ยังไม่มี ทุกคนต่างจ้องมองไปที่เหลยเฉียนจือ อยากรู้ว่าเขาจะทำอะไรต่อไป

“นิกายเทพเจ้าสายฟ้า เหลยเฉียนจือ มาขอพบมนุษย์สวรรค์แห่งอาณาจักรถัง”

เสียงของเหลยเฉียนจือนั้นลึกซึ้งและทรงพลังอย่างมาก มันเข้าไปถึงหูทุกคนในทันที

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว

หลังจากนั้นไม่นาน

ไม่มีการตอบสนองใดในเมืองฉางอัน ราวกับเหลยเฉียนจือถูกละเลยโดยสิ้นเชิง

“ฮ่าฮ่า......”

เมื่อเหลยเฉียนจือเห็นดังนี้ การแสดงออกบนใบหน้าก็กลายเป็นเย็นชา “ในเมื่อมนุษย์สวรรค์ไม่ต้องการจะพบข้า ก็อย่าโทษข้าเลยเวลาที่ข้าสังหารเจ้า”

คำที่กล่าวออกมา

จิตสังหารที่น่าสะพรึงกลัวก็ออกมาจากเหลยเฉียนจือ เสียงฟ้าร้องก้องคำรามนับพันราวกับต้องการจะทำลายโลก

เมื่อจอมยุทธคนอื่นๆ นอกเมืองฉางอันได้ยินสิ่งนี้ หนังศีรษะของพวกเขาก็ชาวาบ

แม้ว่าเหลยเฉียนจือจะกล่าวออกอย่างใจเย็น แต่ก็เป็นการข่มขู่ซูฉินโดยไม่มีการปิดบังใดๆ

ขณะที่จอมยุทธทั้งหลายจ้องมองไปที่เมืองฉางอันด้วยใบหน้าซีดเผือด พวกเขาต้องการจะรู้ว่าซูฉินจะตอบสนองอย่างไร

ปัง!

ประตูเมืองฝั่งที่ใกล้กับที่เหลยเฉียนจือยืนอยู่มากที่สุดพลันเปิดออก

นำมาด้วยเสียงที่สงบนิ่งไร้ซึ่งความผันผวนใดๆ

“เข้ามาหาเรื่องตาย!”

…

…