บทที่ 45: จับกระสุนมือเปล่านี่มันฟินจริงจริ้ง
ยุฮู้ว~ ร่างหนึ่งวิ่งไปในความมืดราวกับภูตผีด้วยความเร็วที่ตามองไม่ทัน “ฮ่าฮ่า! ไอ้วิชาเซี่ยจีปานี่โคตรเจ๋งเลยโว้ย! ถ้าเร็วขนาดนี้ก็ไม่ต้องใช้รถกระบะแล้วโว้ย! ว่ามะ?” เจียงเหอนั่นเอง ดังคำกล่าวที่ว่าสวรรค์ไม่เคยทอดทิ้งผู้ที่พยายาม หลังจากที่มุมานะกินเม็ดยาปราณราวกับนกแก้วแทะเมล็ดทานตะวัน ในที่สุดเขาก...
