ตอนที่แล้ว310 - เดิมพัน
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไป312 - นับแต่นี้ไม่มีพระพุทธเจ้า

311 - ของวิเศษของพระพุทธเจ้า


311 - ของวิเศษของพระพุทธเจ้า

“ฝ่าบาทเกิดมาพร้อมกับดวงตาที่เฉียบแหลม และชิ้นหนึ่งที่เจ้าเลือกได้รับการยืนยันแล้วว่ามีต้นกำเนิดอยู่ภายใน” สตรีศักดิ์สิทธิ์ทะเลสาบหยกยิ้มและพยักหน้า

องค์ชายต้าเซี่ยมีรอยยิ้มสดใสจากนั้นจึงเอ่ยวาจาเพื่อถ่อมตัวตามมารยาท

"มันเป็นเพียงความบังเอิญ ปราณมังกรจักรพรรดิที่ข้าฝึกฝนสามารถสัมผัสถึงต้นกำเนิดพิเศษบางอย่างได้โดยธรรมชาติ"

“ปราณมังกรจักรพรรดิสมแล้วที่ได้ชื่อว่าเป็นหนึ่งในคัมภีร์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของภาคกลาง มันมีความสามารถที่คาดเดาไม่ได้จริงๆ แต่ฝ่าบาทก็มีพรสวรรค์ที่น่าอัศจรรย์เช่นกันไม่เช่นนั้นเจ้าจะสามารถศึกษาจนเข้าใจความลึกลับโบราณได้อย่างไร

เท่าที่ข้ารู้พระคัมภีร์นี้ไม่มีใครสามารถเรียนรู้ได้และไม่มีใครสามารถบรรลุได้นอกจากอัจฉริยะสูงสุดของรุ่นเดียวกันเท่านั้น " สตรีศักดิ์สิทธิ์ทะเลสาบหยกยกย่องอย่างจริงใจ

เมื่อได้รับการชื่นชมมากขนาดนี้ องค์ชายต้าเซี่ยย่อมเบิกบานใจเป็นอย่างมาก

"ปราณมังกรจักรพรรดิถือเป็นหนึ่งในสี่คัมภีร์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในภาคกลาง"

"หนึ่งในสี่ญาณวิเศษที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในภาคกลางขึ้นชื่อว่ายากที่จะศึกษาเป็นอย่างมาก การที่องค์ชายต้าเซี่ยสามารถหยั่งรู้เนื้อหาที่อยู่ภายในแสดงให้เห็นถึงความโดดเด่นของเขาเมื่อเทียบกับคนรุ่นเดียวกัน”

ผู้คนที่อยู่รอบข้างต่างวิพากษ์วิจารณ์อย่างเข้มข้น

ชายหนุ่มคนหนึ่งมีสีหน้าหลงใหลและกล่าวว่า

“คัมภีร์เล่มนี้น่าเหลือเชื่อเป็นอย่างมาก หรือว่าแท้ที่จริงแล้วมันตกทอดมาจากจักรพรรดิ์ในสมัยโบราณ”

เมื่อได้ยินเช่นนั้นชายชราคนหนึ่งซึ่งดูเหมือนจะมีสถานะสูงส่งในบรรดานักพนันทั้งหมดก็มีท่าทีลังเลอยู่คู่หนึ่ง หลังจากนั้นเขาก็กล่าวเปิดเผยความจริงที่น่าตกใจขึ้นว่า

“ถ้าพวกเจ้ารู้ที่มาของมันพวกเจ้าจะต้องตกใจอย่างแน่นอน”

“มันไม่ได้มีต้นกำเนิดมาจากจักรพรรดิหรือ?” ชายหนุ่มคนนั้นถาม

อันที่จริงคนส่วนใหญ่ก็ไม่รู้ และทุกคนมองไปที่ชายชราเพื่อฟังคำอธิบายของเขา

เย่ฟ่านก็ไม่มีข้อยกเว้น เขาได้ฝึกฝนวิชาเซียนต่อสู้ซึ่งเป็นที่รู้จักว่าเป็นทักษะลับสุดยอดแห่งการโจมตีที่มีพลังการโจมตีที่แข็งแกร่งที่สุด

เมื่อได้ยินว่า "ปราณมังกรจักรพรรดิ" นั้นสามารถเทียบได้กับวิชาของเขาในแง่พลังโจมตีมันจึงทำให้เขาสนใจต้นกำเนิดวิชานี้เป็นอย่างมาก

“ว่ากันว่าปราณมังกรจักรพรรดินี้ถูกค้นพบในต้นกำเนิดสวรรค์” คำพูดของชายชราทำให้ทุกคนตกใจจนอ้าปากค้าง

“นี่มันลึกลับเกินไป มันยากที่จะเชื่อจริงๆ”

“แม้จะมีการกล่าวขานไว้แบบนั้น แต่ราชวงศ์เซี่ยกลับไม่เคยยอมรับว่าวิชานี้ถูกดึงออกมาจากต้นกำเนิด ในขณะเดียวกันพวกเขากลับพยายามซื้อต้นกำเนิดจากเหมืองโบราณต้นกำเนิดของพวกเราอยู่ตลอดเวลา”

ในเวลานี้ทุกคนมองไปที่องค์ชายต้าเซี่ยซึ่งดูสงบและไม่พูดอะไร ในอีกด้านหนึ่งบุตรศักดิ์สิทธิ์แสงโชติช่วงยังเลือกหินและกำลังคุยกับสตรีศักดิ์สิทธิ์ทะเลสาบหยกไปด้วย

แต่ในขณะนั้นสตรีศักดิ์สิทธิ์ทะเลสาบหยกก็เอ่ยขึ้นเบาๆแต่ผู้คนที่อยู่ในบริเวณก็ได้ยินอย่างชัดเจน

"ข้าได้รับคำสั่งจากอาจารย์ให้นำหินทั้งเก้ากลับสู่ทะเลสาบหยกในทันที การเดินทางครั้งนี้ได้รับผลลัพธ์ที่น่าพอใจแล้ว"

“นี่ ...... เรายังไม่ได้แสดงทักษะของเราเลย” บางคนไม่พอใจ

“ใช่ เรามาไกลมากแล้ว มันจะจบลงแบบนี้ได้อย่างไร” หลายคนขอขยายเวลา

ในขณะนั้นสตรีศักดิ์สิทธิ์ทะเลสาบหยกเชิญองค์ชายต้าเซี่ยและบุตรศักดิ์สิทธิแสงโชติช่วงไปอีกด้านหนึ่งและกล่าวว่า

“ขอเชิญคุณชายทั้งสองมาทางนี้”

“ฝ่าบาท ไม่เจอกันนานเลย สบายดีไหม?” ตู้เฟยทักทายองค์ชายต้าเซี่ยด้วยรอยยิ้ม

เขาและ อู๋จงเทียน หลี่เหอสุ่ย หลิวคุน เจียงฮั่วเหรินต่างก็ถูกเชิญไปโดยสตรีศักดิ์สิทธิ์ทะเลสาบหยกเช่นกัน

องค์ชายต้าเซี่ยตอบอย่างสุภาพ และถึงแม้ว่าบุตรศักดิ์สิทธิ์แสงโชติช่วงจะเป็นศัตรูตัวฉกาจของพวกเขา เขาก็ยังคงยิ้มเหมือนสายลมฤดูใบไม้ผลิและไม่ต้องการทำให้สตรีศักดิ์สิทธิ์ทะเลสาบหยกขุ่นเคือง

นอกจากนี้ยังมีอีกสามสิบคนหรือมากกว่านั้นที่ถูกเชิญไปด้วย

แต่ที่น่าประหลาดใจมากที่สุดก็คือเย่ฟ่านซึ่งได้ถูกเชิญไปพร้อมกับคนอื่น

เมื่อเห็นสีหน้างุนงงของเขา เหยาซีก็เดินเข้ามาและกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า

“ข้าเชิญเจ้ามาเอง ในตอนแรกน้องสาวจากทะเลสาบหยกบอกว่านางจะไม่เชิญเจ้าในตอนนี้ แต่จะเชิญเจ้าไปสนทนาในภายหลัง”

เย่ฟ่านพยักหน้าและวางใจลง เขาไม่ได้คาดหวังว่าวันนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่สตรีศักดิ์สิทธิ์ทะเลสาบหยกแสดงหินเก้าก้อน ดังนั้นถ้าเขาพลาดไปเขาคงต้องเสียใจไปทั้งชีวิต

ถัดจากเขาแม่ชีตัวน้อยในชุดขาวก็มองการเคลื่อนไหวของเขาด้วยความสนใจ

เย่ฟ่านหันกลับไปด้วยรอยยิ้มและกล่าวว่า

“อาจารย์น้อย ข้ามีพุทธวัตถุอยู่สามหรือสองชิ้นที่นี่ และอยากจะเชิญท่านให้เข้ามาดูพวกมัน”

เย่ฟ่านหยิบไม้เท้าวัชระออกมา แม้ว่ามันจะหักไปแล้วแต่ก็ยังดูเก่าแก่และเต็มไปด้วยกลิ่นอายของพุทธะ

เหยาซีที่ยืนอยู่ข้างเย่ฟ่านเผยให้เห็นความประหลาดใจ ในจุดนั้นนางรู้สึกว่าสิ่งประดิษฐ์นี้มีความพิเศษ แม้จะเกิดความเสียหาย แต่ก็ยังสามารถสัมผัสได้ถึงเต๋าแปลกๆบางชนิด

ไม่ไกลนักแม่ชีน้อยชุดขาวตาโตทันที ใบหน้าของนางเต็มไปด้วยความแปลกใจและต้องการถามอะไรบางอย่าง

อย่างไรก็ตาม องครักษ์ที่ยืนอยู่ด้านหลังนั้นรีบเข้ามาขวางหน้านางอย่างรวดเร็ว เห็นได้ชัดว่าพวกเขาได้รับคำสั่งจากองค์ชายต้าเซี่ยโดยพยายามกีดกันนางออกจากเย่ฟ่าน

"นี่คืออะไร?" เหยาซีถาม

“ข้าไม่รู้ว่ามันคืออะไร ดูเหมือนว่าจะเป็นสิ่งประดิษฐ์โบราณของพระพุทธศาสนา ไม่ทราบว่าองค์หญิงแห่งต้าเซี่ยต้องการสัมผัสมันหรือไม่?”

เหยาซียิ้มอย่างแผ่วเบาและกระซิบว่า

“ให้ข้าลักพาตัวองค์หญิงแห่งต้าเซี่ยมาให้เจ้าดีหรือไม่”

ขณะสนทนากับเหยาซีอย่างสนุกสนาน เย่ฟ่านก็หยิบตะเกียงโบราณออกมาแล้วโบกสะบัดอยู่ต่อหน้าแม่ชีตัวน้อย

ดวงตาที่สวยงามขององค์หญิงแห่งต้าเซี่ยเปิดกว้างอีกครั้ง ปากเล็กๆของนางก็เปิดขึ้นเล็กน้อย และนางพูดด้วยเสียงต่ำกับผู้บัญชาการทหารรักษาการณ์ราวกับว่านางต้องการจะเข้ามา

“นี่มันอะไรกันแน่” เหยาซีแปลกใจเป็นอย่างมาก แม้ว่าตะเกียงนี้จะเก่าคร่ำคร่าแต่มันก็เต็มไปด้วยพลังลึกลับที่ยากจะเข้าใจ

“พี่สาวเจ้าไปเชิญองค์หญิงต้าเซี่ยมาที่นี่เถอะ ของชิ้นนี้มีความสำคัญกับนางอย่างยิ่งบางทีนางอาจจะบอกต้นกำเนิดของมันได้” เย่ฟ่านดูเคร่งขรึมและพูดต่อไปอย่างจริงจังว่า

“บางทีนี่อาจจะเป็นสมบัติของศากยมุนี?”

“ศากยมุนี?!”

เหยาซีรู้สึกประหลาดใจ นางมีความสับสนในใจเป็นอย่างมาก วันนี้เป็นครั้งแรกที่ได้ยินชื่อศากยมุนี จากปฏิกิริยาขององค์ชายต้าเซี่ยผู้ยิ่งใหญ่และบุตรศักดิ์สิทธิ์แสงโชติช่วงก็เห็นได้ชัดว่ามีความพิเศษบางอย่าง

"ศากยมุนี"

คนผู้นี้มีต้นกำเนิดแบบไหน?

เหยาซีครุ่นคิดเล็กน้อยแล้วยิ้ม

"หากให้ลักพาตัวนางคงเป็นอันตรายต่อพวกเราอย่างยิ่ง ข้าคิดว่าพวกเราควรสนทนากันด้วยดีดีกว่า"

"อย่างนั้นก็ได้!"

เย่ฟ่านพยักหน้า เขาถือสมบัติทั้งสองชูขึ้นเหนือศีรษะจากนั้นก็เดินไปข้างหน้าตรงๆ อันที่จริงเขาต้องการที่จะแสดงแผ่นป้ายวัดต้าเล่ยหยินออกมาเป็นอย่างมาก

แผ่นป้ายนี้อาจไม่สามารถทำให้ผู้บ่มเพาะของที่นี่สนใจได้ แต่หากเป็นผู้ศรัทธาในพุทธศาสนานี่คือของวิเศษที่ประเมินค่าไม่ได้และมันจะสร้างปัญหาให้เขาไม่รู้จบ

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด