An:บทที่ 38 ขุดหลุมให้ตัวเอง
An:บทที่ 38 ขุดหลุมให้ตัวเอง
"เจ้ามดปลวก กล้าดียังไงมาตบหน้าราชาราชสีห์!"
ราชสีห์เนตรอัคคีเดือดดาลและโกรธจนถึงขีดสุด ดวงตาที่สามของเขายิงลูกไฟอย่างบ้าคลั่ง!
ฮู้ววว ฮู้ววว ฮู้ววว
......
ลูกไฟพุ่งเข้าใส่ราวกับฝนแมกมาที่พ่นออกมาจากปล่องภูเขาไฟเมื่อภูเขาไฟระเบิด!
ฝนที่ลุกโชนนี้พุ่งเข้าใส่ โจวเฮ่า และต้องการที่จะให้เขาจมลูกไฟตาย!
โจวเฮ่ามีสีหน้าประหม่า
ฝนเพลิงนี้ครอบคลุมระยะเจ็ดถึงแปดจั้งของเขตของเขา แม้ว่าเขาจะสามารถหลบได้อย่างคล่องแคล่วเพียงใด เขาก็ไม่สามารถหลบฝนเพลิงที่ทําลายล้างได้
พั่บ! พั่บ! พั่บ!
......
ฝนเพลิงตกลงมาและโจมตีเข้าที่ด้านข้างของโจวเฮ่า
ปัง!
เสียงกรอบแกรบดังขึ้น
ลูกไฟสองหรือสามลูกตกลงบนเปลือกแข็งของเขาอย่างต่อเนื่อง แม้ว่าจะไม่ได้ทําลายเปลือกแข็งของเขา แต่ไอร้อนนั้นแทบจะทําให้เขาตายทั้งเป็น!
เช่นเดียวกับราชาเต่าที่โยนมันลงไปในกองไฟเนื้อของมันหายไปเหลือเพียงเปลือกแข็ง
"วันนี้ข้าจะลองเนื้อมดย่าง!" ราชสีห์เนตรอัคคีคํารามอย่างเกรี้ยวกราด น้ําเสียงของมันแฝงไว้ด้วยความลําพองใจ
มันมั่นใจว่าโจวเฮ่าไม่สามารถหลบหนีได้
นอกจากนี้มันยังพ่นเปลวเพลิงออกมาอย่างบ้าคลั่ง ทําให้บริเวณที่ โจวเฮ่า อยู่กลายเป็นทะเลเพลิง!
เมื่อพยัคฆ์เขี้ยวดาบเห็นทะเลเพลิงที่ลุกโชติช่วงก็ดีใจขึ้นมา "ฮ่าๆๆ!เจ้ามดแกจะหนีไปไหนได้! ”
หลังจากที่มันพึมพําอย่างมีความสุขแล้ว มันก็รู้สึกเจ็บปวดอย่างฉับพลัน ทําให้มันอดที่จะกรีดร้องออกมาไม่ได้
มันโน้มตัวลงมามอง ที่แท้งูเขียวตัวใหญ่ก็ฉวยโอกาสกัดมันอีกคํา!
ต้าชิงจื่อเปิดปากของเขา ออกมาและปล่อยฟันพิษที่เหลืออยู่เพียงซี่เดียว เขาตะโกนใส่พยัคฆ์เขี้ยวดาบหน้าบากและกล่าวว่า "พี่ใหญ่ของข้ามีพลังวิเศษมากมาย เขาจะไม่ตาย! ”
พยัคฆ์เขี้ยวดาบหน้าบากพ่นลมหายใจของพยัคฆ์ออกมาและพูดอย่างโกรธเคืองว่า "เจ้างูบ้า พลังอันยิ่งใหญ่อย่างนั้นเหรอ ข้าว่าข้าหยิ่งยโสแล้วนะยังไม่เท่ากับพวกเจ้า! ข้าจะใช้เจ้าเป็นขนมก่อนแล้วค่อยกินมดย่าง! ”
พูดจบกรงเล็บก็คว้าไปที่ต้าชิงจื่อ
ต้าชิงจื่ออาศัยร่างกายที่คล่องแคล่วว่องไวหลบไป
โจวเฮ่าที่จมอยู่ในทะเลเพลิงรู้สึกทรมานมาก เขารู้สึกว่าร่างกายของเขานอกจากเปลือกแข็งแล้วส่วนอื่น ๆ ของเขากําลังจะละลายเป็นของเหลว!
ความรู้สึกแย่ๆ ของเขาราวกับกําลังดื่มสารกําจัดศัตรูพืชเข้าไปอึกหนึ่ง จากนั้นก็เอาตัวรอดจะตายไม่ได้!
เขาพยายามหนีออกจากทะเลเพลิงนี้ แต่ไม่ว่าเขาจะไปที่ไหน หรือจะวิ่งไปทางไหน เขาก็ไม่สามารถหนีออกจากระยะเผาของทะเลเพลิงได้
เพราะราชสีห์เนตรอัคคีกําลังจ้องมองเขาอยู่ตลอดเวลา ทันทีที่มันวิ่ง ราชสีห์เนตรอัคคีก็พ่นบอลเพลิงออกมาและกระจายทะเลเพลิงออกไป ไม่ว่ามันจะวิ่งอย่างไร มันก็จะถูกล้อมรอบไปด้วยทะเลเพลิง
"มดน้อย เจ้าวิ่งเถอะ วิ่งให้มากขึ้น เนื้อจะอร่อยกว่านี้!" ราชสีห์เนตรอัคคีคํารามอย่างภาคภูมิใจ
หรือจะนั่งรอความตาย?
ไม่!
โจวเฮ่ามองไปที่พื้นดินและใช้เคียวขนาดใหญ่เพื่อปักลงไปในดินเพื่อทดสอบความนุ่มนวลและความแข็งแรงของดิน
เคียวของเขาส่งเสียง "ฉึก" และแทรกลงไปในดินอย่างสบาย ๆ ดูเหมือนว่าดินในพื้นที่ปัจจุบันของเขายังไม่แข็งด้วยไฟและยังสามารถขุดหลุมได้!
ใช่ ขุดหลุม
เขาต้องการที่จะขุดหลุมสําหรับตัวเองและซ่อนตัวอยู่ในนั้นเพื่อให้เขาสามารถหลีกเลี่ยงเป็นมดย่างในทะเลเพลิง!
เมื่อคิดได้เช่นนี้ เขาก็กวัดแกว่งเคียวยักษ์เพื่อกําจัดวัชพืชที่อยู่ใกล้ๆ ก่อน แล้วสร้างวงกลมความปลอดภัยที่ไฟลุกไหม้ไม่ได้
จากนั้นเขาขุดดินอย่างรุนแรงและปล่อยดินให้หลวมก่อนและขุดหลุม
เขาพยายามที่จะหลีกเลี่ยงภัยพิบัติผ่านภูมิปัญญาของมนุษย์
นี้ในโลกของสัตว์ป่า, ย่อมมีสติปัญญาไม่เท่ามนุษย์.
ราชสีห์เนตรอัคคีมองไปที่โจวเฮ่าที่กําลังทําสิ่งที่แปลกประหลาดบางอย่างในสายตามัน และมองไปที่ฝ่ายตรงข้ามที่กําลังขุดหลุม
