บทที่ 26: ว่าไงนะ ไม่ได้ยิน!

ในหมู่บ้านจินยินถาน ณ บ้านของหวางซืออวี่

“พ่อ  แม่  มันไม่ใช่อย่างที่คิดจริง ๆ นะ!”

ทันทีที่เธอกลับถึงบ้าน  หวางซืออวี่ถูกจับมานั่งลงบนโซฟาและโดนพ่อแม่ของเธอสอบปากคำ  ตอนนี้ที่เธอทำได้คือแสดงรอยยิ้มที่ดูแหย ๆ

“เจียงเหอกับหนูเป็นแค่เพื่อนร่วมงานกัน… ยิ่งกว่านั้น  เขาอาจจะไม่ได้คิดแบบนั้นกับหนูด้วยซ้ำ!”

"อะไรนะ?" ผู้ใหญ่หวางเอามือตบโต๊ะเสียงดังพร้อมลุกขึ้นมาด่า "มันกล้าดียังไงวะ!"

ผู้ใหญ่บ้านผู้ซึ่งประสบกับโรคผมร่วง  ศรีษะที่ล้านเลี่ยนตรงกลางสะท้องแสงไฟกล่าวต่อไปว่า “ลูกสาวข้ามีดีทั้งบุคลิกและหน้าตา  ไอ้เจียงเหอนั่นนอกจากหน้าตาดีนิดหน่อยแล้วมันจะเอาอะไรมาเทียบได้วะ”

“เขาเป็นนักฝึกสัตว์อสูรคลาส B และเป็นผู้ฝึกยุทธระดับสี่ที่ใช้เจินฉีได้” หวางซืออวี่พูดอย่างจริงจัง “พ่อ  แม่  โลกมันเปลี่ยนไปแล้ว  อีกไม่นานความแข็งแกร่งจะกลายเป็นกฎของสังคมอย่างแท้จริง”

จากนั้นเธอก็แจ้งพ่อแม่อย่างจริงจังเกี่ยวกับการฟื้นคืนพลังวิญญาณว่า “ที่หนูไม่เคยบอกมาก่อนเพราะองค์กรมีนโยบายการรักษาความลับ… แต่ตอนนี้คงไม่จำเป็นแล้ว  แต่พ่อกับแม่อย่าพึ่งไปบอกคนอื่น ๆ นะ  เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดความตื่นตระหนกโดยไม่จำเป็น”

สีหน้าของผู้ใหญ่หวางเปลี่ยนไปสองสามครั้งก่อนที่จะพยักหน้าเข้าใจ “ไม่น่าแปลกใจเลยที่รัฐบาลจะดำเนินการตามนโยบายและย้ายผู้คนก่อนที่บ้านพักคนชราจะเสร็จสิ้น  ตามที่ลูกพูดนี่คือการรวบรวมประชากรเพื่อให้สะดวกยิ่งขึ้นในการจัดการและปกป้องพวกเขา”

"ค่ะ" หวางซืออวี่ก็คิดเรื่องนี้เช่นกัน “การฟื้นคืนพลังวิญญาณส่งผลกระทบต่อพื้นที่ที่เงียบสงบมากที่สุด  เช่น  ภูเขา  จุดชมวิว  และพื้นที่ชายฝั่ง  นั่นคือเหตุผลที่ทุกหน่วยงานที่เกี่ยวข้องได้วางแผนการจัดการไว้แล้วตั้งแต่เมื่อ 10 ปีก่อน”

อย่างไรก็ตาม  นี่เป็นการสนทนาที่ค่อนข้างจะพูดยาก

เมื่อหวางซืออวี่เห็นว่าพ่อแม่ของเธอตกตะลึงกับ 'การฟื้นคืนพลังวิญญาณ' และไม่ได้พูดถึงเจียงเหออีกต่อไป  เธอก็เปลี่ยนหัวข้ออย่างรวดเร็ว

“อ้อ  หนูได้ยินมาว่าพี่จะกลับมาวันมะรืนนี้ใช่ไหม?” เธอถามด้วยรอยยิ้ม

แล้วโทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้น  สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปเล็กน้อยเมื่อเห็นหมายเลขผู้โทร  และเธอก็รับสายอย่างรวดเร็ว

“หัวหน้าต้วน  มีอะไรเหรอคะ?”

ผู้ที่โทรมาคือต้วนเทียนเหอ  ผู้บัญชาการของสำนักงานจัดการคดีพิเศษแห่งชาติเขตหัวเซี่ย

“หวางซืออวี่  ตอนนี้เธออยู่ไหน? บอกเจียงเหอด้วยว่าเขาต้องตื่นตัวอยู่เสมอ!  ฉันเพิ่งได้รับข่าวมาว่านิกายเทียนโหมวตั้งใจจะก่อปัญหาใหญ่  และยังส่งแม่ทัพสวรรค์ไปยังหลิงโจวด้วย  หลังจากที่เจียงเหอช่วยงานของเราและทำลายแผนของพวกมัน  พวกนิกายเทียนโหมวมันต้องอยากจะจัดการกับเขาอย่างแน่นอน!  ตามที่ฉันรู้มา  มีผู้ฝึกยุทธระดับสี่ขั้นสุดยอดต้องการหัวเจียงเหอ”

"อะไรกัน?!"

หวางซืออวี่ที่ตกใจลุกขึ้นยืนทันที  และฟังสิ่งที่ต้วนเทียนเหอพูดต่อ

“ฉันเพิ่งกลับจากภูต้าตงและอาจจะไปหาเธอภายในสี่สิบนาที  หากนิกายเทียนโหมวยังไม่เคลื่อนไหวอะไรทุกอย่างก็จะเรียบร้อย  แต่ถ้าไปไม่ทันหมู่บ้านของเธอเดือดร้อนแน่ ๆ เธอต้องติดต่อหลี่เฟยทันทีและตรวจตราทั้งหมู่บ้าน  รายงานกลับมาหาฉันทันทีหากพบการเคลื่อนไหวใด ๆ”

เขาวางสายทันทีหลังจากนั้น

ในทางกลับกันหวางซืออวี่กลับรู้สึกได้เพียงว่าในหัวมันมึนตึ้บไปหมด  ที่สุดแล้วเธอก็เป็นเพียงแค่ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่เพิ่งปลุกพลังให้ตื่นขึ้นได้ไม่นาน  และการสนทนากันเมื่อกี้นี้ทำให้เธอสับสนอย่างยิ่ง  แต่ทันใดนั้นเธอก็สงบจิตสงบใจลงได้

“พ่อ  บอกทุกคนในหมู่บ้านให้อยู่แต่ในบ้านของพวกเขา  อย่าก้าวออกไปข้างนอกแม้แต่ก้าวเดียว!”

ผู้ใหญ่หวางซึ่งอยู่ข้าง ๆ หวางซืออวี่  เมื่อเห็นเธอรับโทรศัพท์ก็อดไม่ได้ที่จะถามว่า “นิกายเทียนโหมวอะไร  เกิดอะไรขึ้น?  เจียงเหอไม่สามารถจัดการกับพวกมันได้งั้นเหรอ?

“ไม่  เขาทำไม่ได้หรอก!  เจียงเหอพึ่งเป็นระดับสี่ในวันนี้เอง  แต่ว่านิกายเทียนโหมวส่งระดับสี่ขั้นสุดยอดออกมา  ความแข็งแกร่งมันต่างกันเกินไป!  หนูหวังว่าหัวหน้าจะมาที่นี่ทันเวลา  ไม่งั้นเจียงเหอจะไม่ใช่เหยื่อเพียงคนเดียวเมื่อนิกายเทียนโหมวเคลื่อนไหว  หลายคนในหมู่บ้านของเราจะต้องตาย!” หวางซืออวี่บอกขณะที่วิ่งออกไปข้างนอก

แม้ว่าพลังพิเศษของเธอจะอ่านใจได้  แต่เธอก็เริ่มฝึกฝนตัวเองเมื่อไม่นานมานี้  จึงทำให้เธอมีร่างกายที่แข็งแรงกว่ามนุษย์ทั่ว ๆ ไป

ในไม่ช้าเธอก็มาถึงบ้านของเจียงเหอ  ประตูหน้าเปิดอยู่แต่ไม่มีใครอยู่ในบ้าน  เธอหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาโทรหาเขา  ทันใดนั้นก็ได้มีเสียงดังก้องมาจากทางทิศตะวันออก

หวางซืออวี่หันไปหาแสงที่ลุกเป็นไฟพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าจากด้านตะวันออกของหมู่บ้าน  ทำให้ท้องฟ้ายามค่ำคืนส่วนใหญ่สว่างไสวในทันที  ชาวบ้านหลายคนที่ตื่นตระหนกได้พากันออกมานอกบ้าน  มีคนอยากรู้อยากเห็นมากขึ้นและพร้อมที่จะมุ่งหน้าไปทางทิศตะวันออก  เพื่อไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น

ขณะนั้นเองเสียงตามสายของหมู่บ้านก็ดังขึ้น: “แจ้งเตือน  แจ้งเตือน  ชาวบ้านทุกคนโปรดอยู่ในบ้าน  อย่าออกมา…”

ในขณะเดียวกันแววตาของหวางซืออวี่ก็สั่นไหวเมื่อความคิดกังวลเข้ามาในหัว 'ระเบิด!  นิกายเทียนโหมวกำลังบุกโจมตี!'

หัวใจของเธอเต้นแรง  เธอใช้มือถือโทรหาเจียงเหอแต่ไม่มีใครรับอยู่นาน  เธอกัดฟันกรอดและกำลังจะไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น  แล้วเจียงเหอก็โทรกลับมาพอดี

เธอรีบรับสายและได้ยินเสียงสบถจากปลายสาย  ก่อนที่เจียงเหอจะพูดอะไรต่อเธอก็รีบถามทันทีว่า “เจียงเหอ  นายอยู่ไหนเนี่ย?  รีบกลับบ้านเดี๋ยวนี้เลยนะ  ไอ้พวกนิกายเทียนโหมวมันส่งระดับสี่ขั้นสุดยอดมาฆ่านายแล้ว!”

"ฮะ?"

***

ในขณะเดียวกัน ณ ทุ่งข้าวโพดที่ถูกพัดถล่มบริเวณฝั่งตะวันออกของหมู่บ้าน

เจียงเหอที่ชันเข่าอยู่ข้างศพของคอร์โดได้ร้องอุทานด้วยความประหลาดใจ “ระดับสี่ขั้นสุดยอด?” เขาเหลือบมองที่ศพบนพื้นอีกครั้งแล้วตอบไปว่า “เธอจริงจังป่ะเนี่ย? ไอ้คนแคระนี่เนี่ยนะระดับสี่ขั้นสุดยอด? มันกระจอกขนาดนี้ฉันก็คิดว่ามันเป็นระดับสี่ขั้นต้นซะอีก”

“เอ่อ…”

ในเวลาเดียวกัน  เจียงเหอได้พบขวดเครื่องเคลือบซึ่งมีรอยแตกอยู่ทั่วพื้นผิว  แม้ว่ามังกรผยองได้สำนึกของเขาจะไม่ได้กระแทกโดนขวดโดยตรง  แต่พลังที่ระเบิดออกมาก็แผ่ขยายออกไปโดน  ทำให้มันแตกร้าวเสียหาย

เขาเปิดขวดเพื่อค้นหาและเจอโอสถสามเม็ดที่มีหน้าตาคล้ายผลอินทผลัมสีแดงสด  อีกทั้งยังเจอ 'วิชาใบมีด' ด้วย  แต่มันกลับโดนมังกรผยองได้สำนึกฉีกออกเป็นชิ้น ๆ ไปเสียแล้ว

“เงินสด  ไม่มี…  การ์ด  ไม่มีเลย…” เจียงเหอบ่นหลังจากเดินสำรวจไปมา “ไอ้นิกายเทียนโหมวพวกนี้มันเป็นนิกายขอทานเหรอวะ?  เป็นถึงผู้ฝึกยุทธระดับสี่ขั้นสุดยอดแต่ไม่มีตังค์ซักแดง!  ตูว่าไอ้ที่เขียนอยู่ในนิยายนี่ไม่ใช่ละ  ไอ้การค้าไร้ต้นทุนอย่างปล้นฆ่าแล้วจะรวยทางลัดได้เนี่ยมันตอแหลชัด ๆ เลย!”

"นายว่าไงนะ? ไม่ได้ยิน!"

เสียงหึ่ง ๆ ดังขึ้นในโทรศัพท์ทำให้หวางซืออวี่ยื่นโทรศัพท์ออกจากหูของเธอ  เธอได้ยินเพียงเบา ๆ ที่เจียงเหอพูดถึง 'คนแคระ' และ 'กระจอก' และไม่ได้ยินเรื่องอื่น ๆ อย่างชัดเจน

“นายพูดเรื่องอะไรเนี่ยเจียงเหอ?  ฉันไม่ได้ยินเลย  ตอนนี้นายอยู่ไหน?”

เจียงเหอหยิบใบมีดโค้งขึ้นมาดู “มีดนี่หน้าตาไม่เลวเลย  แต่มูนเบลด (มีดจันทร์เสี้ยว) แบบนี้ไม่เหมาะกับตูว่ะ… ตูชอบกระบี่อิงฟ้าดาบฆ่ามังกรไรเงี้ยมากกว่า  ดูหรูหราหมาเห่า  โคตรเท่ห์กว่าเยอะเลย”

แต่เมื่อเขาได้ยินสิ่งที่หวางซืออวี่พูด  เขาก็อุทานด้วยความประหลาดใจ “ฉันได้ยินเสียงเธอชัดเจนเลยนะ…  หรือว่าแรงระเบิดมันจะทำให้ไมค์โทรศัพท์ตูพังวะ?”