26 - การตัดสินใจ
26 - การตัดสินใจ
แม็กซ์เคลื่อนตัวอย่างระมัดระวังโดยหันหลังให้ถนนเปิดโดยไม่เปิดโอกาสให้ใครมาล้อมเขาได้ ดวงตาของเขากระตุกมองฝ่ายตรงข้ามอย่างใกล้ชิด คนพวกนี้มาเพื่ออะไร
ความคิดต่างๆไหลเวียนอยู่ในจิตใจของเขา ดู๋น้อยหมายถึงอะไร? พวกเขาติดตามเขาตั้งแต่เมื่อไหร่? คนเหล่านี้เป็นใครและต้องการอะไร
แม้จะอยู่ภายใต้แสงจ้าของสมาชิกแก๊งอสรพิษอัคคี แม็กซ์ก็ยังไม่เสียสมาธิ บางทีมันอาจมาจากความสามารถในการเล่นเกมของเขาที่ถึงแม้จะถูกกดดันเขาก็ยังสามารถเอาตัวรอดได้
แม็กซ์วางมือบนน้ำยาล่องหนที่เขาซื้อ เขาวางแผนที่จะวิ่งหนีหากเขาเห็นโอกาส
โดยตระหนักว่าฝ่ายตรงข้ามมีคนมากกว่าและมันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะเอาชนะเขาจึงตัดสินใจหลบหนีไปก่อนแล้วค่อยคิดในภายหลัง
เมื่อเขาได้รับระบบราคะแม็กซ์ก็ประสบกับการเปลี่ยนแปลงทัศนคติโดยไม่รู้ตัว เขาอาจไม่ได้สังเกต แต่เพื่อนร่วมชั้นของเขาที่โรงเรียนกำลังพูดถึงเรื่องนี้อยู่
โรงเรียนมัธยมปลายที่ 5 เป็นหนึ่งในโรงเรียนชั้นนำในเมือง โรงเรียนไม่เพียงแต่มีพื้นที่ที่ใหญ่ที่สุดแห่งหนึ่งเท่านั้น แต่ยังมีชื่อเสียงในโลกออนไลน์อีกด้วย
ฟอรั่มนี้ใหญ่พอที่จะทำให้เหตุการณ์ส่วนใหญ่ในโรงเรียนเป็นที่พูดถึงกันตลอดทั้งวัน ฟอรั่มของห้องปี 1 Class B พูดถึงเขาตั้งแต่ได้รับระบบมา
[พวกเธอเห็นแม็กซ์ไหม? บางอย่างเกี่ยวกับเขาเปลี่ยนไป ฉันไม่สามารถละสายตาจากเขาได้เลย!]
[ใช่! เขามีออร่าแห่งความมั่นใจในตัวเอง! เมื่อเทียบกับใบหน้าที่ขมวดคิ้วและรูปร่างที่หดหู่ใจ เขาช่างมีเสน่ห์เหลือเกิน!]
[ฉันไม่ได้สังเกตเลย แต่เขาหล่อขนาดนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่? เขามีแฟนหรือยัง?]
[และก้นของเขาดูแน่นขึ้นด้วย!]
...
แม็กซ์และหัวหน้าแก๊งอสรพิษเพลิงกำลังจ้องเขม็ง แม็กซ์ยังคงเดินถอยหลังอย่างช้าๆ โดยถือน้ำยาล่องหนของเขาไว้
“ฮิฮิ เราล้อมสถานที่นี้ไว้หมดแล้ว น้องชายมาคุยกันดีๆหน่อยพวกเรามีเรื่องจะร่วมมือกับนาย” พี่เป่ยกล่าวด้วยรอยยิ้มในขณะที่เขาไม่ได้พยายามเดินหน้าต่อเพราะกลัวว่าแม็กซ์จะตกใจกลัว
“คุณเป็นใคร ต้องการอะไร”
แม็กซ์ตอบขณะกวาดสายตามองหาจุดที่ไม่มีคน
“ฉันเป็นหัวหน้าแก๊งอสรพิษเพลิงและพวกเขาเป็นผู้ติดตามของฉัน เราแค่ต้องการความช่วยเหลือจากนายในการหาเงิน 'ทักษะ' ของนายดูเหมือนจะมีประโยชน์ไม่น้อย?” พี่เป่ยยิ้มกว้าง
“ถ้าฉันบอกว่าไม่ทำล่ะ” แม็กซ์ยังคงเดินถอยหลังแต่สีหน้าของเขาไม่ได้หวาดกลัวอะไร
“ถ้าอย่างนั้นฉันต้องขอให้นายทบทวนอีกครั้งแล้ว!” พี่เป่ยมีรอยยิ้มดุร้ายอยู่บนใบหน้า
แม็กซ์หันกลับและวิ่งด้วยสุดกำลัง ยาล่องหนของเขาถูกเปิดฝาออกแล้วนะตอนนี้ด้านหลังของเขามีผู้คนนับร้อยกำลังวิ่งตาม
แต่เมื่อเลี้ยวตรงหัวมุมแม็กซ์ก็ดื่มน้ำยาล่องหนพร้อมกับนั่งลงที่ข้างถังขยะอย่าเงียบๆ
ผ่านไปครู่หนึ่ง พี่เป่ยค่อยๆเดินเข้ามาท่ามกลางผู้ติดตามของทุกคนกวาดสายตามองรอบทิศทางด้วยความโกรธแค้น
ผู้ติดตามที่ตัวผอมเตะถังขยะที่อยู่ข้างๆพร้อมกับสาปแช่งออกมา
“ไอ้ลูกหมานั้นวิ่งเร็วเหลือเกิน!”
“ตามหาเขาต่อไป ค้นทุกอย่างรอบตัว เขาจะไม่สามารถซ่อนได้นาน” พี่เป่ยสั่งลูกน้องทุกคนอย่างมั่นใจ
ครู่ต่อมาผู้ติดตามร่างผอมกลับมาด้วยสีหน้ากังวลและพูดว่า
“พี่เป่ย เราดูไปทุกที่ เขาไม่อยู่แล้ว”
“อะไรนะ! พวกแกเป็นคนปัญญาอ่อนหเหรอ คนตัวใหญ่ขนาดนั้นมันจะหายไปง่ายได้ยังไง!”
พี่เป่ยตะโกนดวงตาของเขากวาดไปทุกที่ หลังจากที่มั่นใจว่าแม็กซ์ไม่อยู่แล้วเขาก็ถ่มน้ำลายลงพื้นด้วยความโกรธ
พี่เป่ยมองไปที่ผู้ติดตามของเขาจากนั้นก็พูดว่า
“มีอะไรรีบๆพูดมา”
ผู้ติดตามร่างผอมพูดอย่างช้าๆด้วยสีหน้าเคร่งขรึม
“พี่เป่ย พี่คิดว่าเป็นไปได้ไหมที่เด็กน้อยนั้นจะมี Skill มากกว่า 2 อย่าง”
หลังจากได้ยินเช่นนั้น ใบหน้าของพี่เป่ยก็มืดลง เรื่องนี้ไม่สามารถเป็นอย่างอื่นไปได้ เมื่อคิดได้ดังนั้นเขาก็ถอนหายใจ
"กลับกันเถอะ." เขากล่าวอย่างใจเย็น
“แต่พี่เป่ยพวกเราอาจทำให้คนคนนั้นโกรธแค้นแล้วก็ได้” ผู้ติดตามร่างผอมบางที่เดินตามหลังเสริมด้วยความกลัว
“ไม่เป็นไร ถ้าทักษะของเขาสามารถใช้ในการโจมตีได้เขาคงไม่จำเป็นต้องวิ่งหนี” พี่เป่ยตอบช้า ๆ สายตาของเขามองไปที่ใดที่หนึ่งไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่
...
แม็กซ์ได้ยินทุกอย่างที่พวกเขาพูด แต่การหลบหนีคือสิ่งสำคัญอันดับแรกของเขา ดังนั้นในขณะที่น้ำยารองหนยังสามารถใช้การได้เขาก็รีบวิ่งอย่างรวดเร็ว
หลังจากถอดหน้ากากและเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วน้ำยาล่องหนก็หมดประสิทธิภาพในทันที
เมื่อนั่งอยู่บนรถไฟแม็กซ์ใบหน้าซีดขาวด้วยความกลัว เขาไม่คิดว่าเรื่องราวจะดำเนินมาถึงขนาดนี้ได้
“ดู๋น้อยพวกเขาดูน่ากลัวจริงๆ พวกเขารู้ถึงเรื่องที่ฉันมีสกิลบางอย่างด้วย?”
[พวกเขาไม่ได้รู้อะไรมากนักถ้าพวกเขารู้รับรองว่าจะไม่เข้ามายุ่งเกี่ยวกับคุณอย่างแน่นอน!] ดู๋น้อยอธิบายอย่างคลุมเครือและเสริมให้กำลังใจเขา
[อย่ากังวลเกินไป คุณเพิ่งเริ่มต้น คุณยังมีบางอย่างที่พวกเขาไม่มี!]
[จำคำพูดของฉัน! บัตรปรารถนาจะเป็นหนึ่งในอาวุธที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของคุณ ตราบใดที่คุณรู้ว่าคุณต้องการอะไร!]
แม็กซ์รู้สึกว่าดู๋น้อยนั่งอยู่บนผมของเขา เธอกำลังพยายามทำให้เขารู้สึกดีขึ้น 'บัตรปรารถนาเหรอ?'
“คุณช่วยคิดเกี่ยวกับสิ่งที่ดีที่สุดที่ฉันต้องการตอนนี้ได้ไหม” แม็กซ์ถามเธอโดยหวังว่าจะได้เปรียบทุกประการ
[ไม่ ฉันไม่สามารถ ฉันมีความรู้เรื่องนี้มากเกินไปนี่เป็นหนึ่งในข้อห้ามที่ฉันทำไม่ได้!]
[สิ่งที่คุณต้องทำก็แค่จินตนาการเท่านั้น!] ดู๋น้อยพองหน้าอกแบนๆของเธอและสอน
"พรุ่งนี้ฉันจะลองคิดดู แต่สิ่งที่ฉันควรทำคือเก็บคะแนนไว้ให้มากที่สุดก่อน เผื่อกรณีฉุกเฉิน"
“บางทีฉันควรจะถล่มแก๊งอสรพิษอัคคีด้วย คนพวกนี้ดูเหมือนจะรู้เรื่องอะไรบางอย่าง ในเมื่อพวกเขากล้ามารังแกฉันฉันก็จะเอาคืนอย่างแน่นอน”
[เดี๋ยวก่อนแม็กซ์! อันที่จริงพวกเขาเป็นแค่พวกไร้ประโยชน์สิ่งที่ควรทำมากกว่าคือจัดการกับผู้ที่อยู่เบื้องหลังพวกเขา!] ดู๋น้อยให้คำแนะนำ เธอไม่ต้องการให้แม็กซ์เสียเวลากับมดแมลง